E duncas, eia, po custa cida, e po incumentzai, si potzu narai ca cust'artìculu ndi bessit aforas (e gei ddu eis a sciri mellus de mei puru, ca de seguru no seu s'ùnicu, in custu mundu, a tenni unu calendàriu sèmpiri asuta de su nasu, e mescamente candu trabballu. Ma nci iat a podi essi, puru, calincunu chi ndi bessit aforas de su tempus, cumenti praxit a fai a mei puru, mescamente candu no trabballu, e duncas, eia, mi parit mi parit de podi narai chi mi potzu permiti de si nd'arregodai, ca no si sciit mai, a cali puntu seus arribbaus po su chi pertocat su mesi) su seti de su mesi de Agustu, est a narai, est craru, su de otu mesis de s'annu. E duncas, eia, mancai sa basca lègia chi fait (ma de su restu, seus in s'istadi, e sa basca fait parti de su giogu, mi benit de ddu narai diaici), seus arrannèscendi a andai ainnantis, e immoi teneus calincuna cosa cumenti a atrus coranta diis po si gosai s'istadi etotu. E no sciu chi po bosatrus (po bosatrus chi seis ligendi custu artìculu, mi parit bastanti craru, berus est?) siat giai arribbau su momentu po si pasiai, e chi nci siat calincunu chi depit trabballai, ancora, mancai un'antra cidixedda, fintzas a nd'arribbai a is festas po sa metadi de su mesi de Agustu etotu. E po su chi mi pertocat, ddu eis a cumprendi a solus puru, deu creu, tèngiu ancora unu pagheddeddu de trabballu de ndi pesai, ainnantis de mi podi pigai unu pagheddeddu de pàsiu, fadendi su contu, mescamente, ca su giòbia chi at a benni (su giòbia de sa cida chi at a benni, fait a ddi narai diaici puru) at a essi su catodixi, e custu bollit narai, mancai, ca fortzis su cuindixi apa a tenni (e fiat ora puru! Mi megu a solu a solu) una dì de arreposu (cumenti ddas tzerriada babbu miu, a is tempus candu trabballàt in ferrovia), innoi apa a podi abarrai assèbiu (e assebiau, cumenti si iat a podi narai, puru). Mancai mi bèngiat sa timoria, e is pentzamentus lègius, (po manigiai unu fueddu chi apu sèmpiri intèndiu narai a sa bon'anima de mamma mia), e immoi chi nci seu si ddu scòviu, poita sa festa de sa metadi de su mesi de Agustu mi pigat sèmpiri a conca: at a essi po sa basca (dda arremonu torra); at a essi, pruschetotu, poita in s'isula cosa nosta nc'ant a essi calincuna cosa cumenti a unu milioni de turistas (chi no duus o tres puru) e mi parit totu ca su logu no bastit po totus (mancai no siat berus), ma mi parit ca no nci siat s'aria, s'acua, e su logu po totus; ca in s'istadi, e mescamente, mi parit craru puru, in su mesi de Agustu, cust'isula benit a essi unu de is logus prus turisticus, ddi naraus diaici, furendindi su fueddu de s'italianu etotu, de totus cussus chi nci funt in su mundu. Mancai, apustis, si potzat narai puru ca su mundu innoi biveus, sa Terra, duncas, est bènida a essi unu logu po turistas: sa genti no bivit prus in custu mundu cumenti si podiat fai, mancai, feti centus annus fait, chi mi sigheis in custu arraxonamentu (e chi mi iscusais po su giogu de fueddus e po totus is rimas chi mi ndi funt bessidas aforas, giai giai chentza de mi nd'acatai); ma in dì de oi seus giai totus turistas; e candu pentzu ca de calincuna parti (in calincunu giornali, ma immoi no m'arragodu innoi) apu lìgiu, duncas, ca seus arribbaus a essi calincuna cosa cumenti a cincu-ses miliardus de turistas, in custu mundu (apitzus de giai seti-otu miliardus de cristianus chi nci bivint apitzus) cun totu cussu chi custu cumportat (ca su modu de bivi, de fai chi tenit su turista a bortas no est chi siat bonu meda, po totu is dannus chi fadeus, e po totus s'abiga chi, mancai, lassaus in giru e si lassaus a is pabas, chentza de tenni sa gana, su sentidu bonu, ddi naru diaici, de dda boddiri). E duncas, eia, a sa fini de is giogus (cumenti si iat a podi narai, mescamente chi pentzaus ca seu scriendi cust'artìculu po unu giàssu chi sighit is partidas de is scuadras diletantis de bòcia chi s'agatant spratas in totu s'isula), is festas de sa metadi de Agustu no faint de seguru po mei, e acoitu puru a mi circai atru de fai: est a narai, duncas, ca, custu est pagu ma seguru, no m'eis a biri, no m'eis a agatai in logu de mari, e fortzis nemmancu in logu de monti, ma apa a abarrai innoi in bidda cosa mia etotu; mancai apa a agatai su tempus (su tempus no m'at a mancai de seguru, chi si praxit de prus diaici po cumenti sonat sa frasia) po mi ligi calincuna pagina bona de calincunu lìbbru, e m'apa a depi feti circai unu logu innoi nci siat unu pagheddeddu de friscura, e po su restu, seu seguru chi apa a arrannèsci a nci scpundi fintzas a su sexi de su mesi de Agustu, chi no a su dexesseti puru (e megu a brullai, si cumprendit?). Est a narai, duncas, ca cumenti m'est sucèdiu in totus is annus passaus (e funt corantacuatru, po essi prus pretzisus puru), seu seguru (chi su Cielu at a bolli custu beni po mei, a su mancu, ca est su Cielu chi sciit cumenti ant a andai is cosas, ca oi nci seus e cras? Cras bai e circa innoi eus a essi!) ca apa a arrannèsci, chentza tropus daboris, a mi lassai a is pabas su cuindixi de su mesi de Agustu puru. E custu, duncas, po su chi pertocat su tretu chi eus fatu cust'annu (eia, megu a narai, cumenti s'apu giai arremonau, ca seus giai arribbaus a su de otu mesis po su chi pertocat custu duamilla e binticincu puru), e no mi parit nemmancu berus de cumenti, a su mancu a mei parrit diaici, si ndi bobit su tempus. E duncas, eia, po oi puru, mi parrit de podi narai ca mi seu strollicau giai meda (a su mancu po su chi mi iat a pertocai, cumenti mi benit de narai) e duncas ia a podi giai giai pentzai de incarrerai, de atacai cun is chistionis acapiadas, a strintu, a su mundu de sa bòcia. E de su restu, est de calincuna cosa cumenti a dexi cidas (dexi cidas cun custa, po essi prus pretzisus puru) ca seu chistionendusì de totus is scuadras chi nd'ant cassau sa bìncida de su campionau cosa insoru. E chi si ddu arregodais (e chi no si ddu arregodais, deu seu innoi pròpriu po custu) in su primu giòbia de su mesi de Lampadas (eia, calincuna cosa cumenti a setanta diis fait, chi no seu fadendi mabi is contus, ma mi parrit ca no mi seu sbàlliendi) apu tentu s'ocasioni de si chistionai de is de su Lanusè, chi nd'ant cassau sa bìncida de su campionau de sa Promotzioni po su chi pertocat sa Lista A; e sa cida avatu s'apu chistionau de is de su Uddusò, chi funt stètius is campionis, ddi naru diaici, po su chi pertocat sa Lista B (e sèmpiri po su chi pertocat su campionau de sa Promotzioni, est bastanti craru puru, deu creu, berus est?). E apustis de s'essi contau cumenti funt andadas is cosas po su chi pertocat sa cursa de is cuatru scuadras chi nd'ant cassau sa bìncida de su campionau in su mundu de sa Primu Categoria (e megu a chistionai, est craru, de is de su Cannonau Jerzu, in sa Lista A, de is de su Samugheo, po su chi pertocat sa Lista B, de is de s'Ozierese, po su chi pertocat sa Lista C, e de is tattaresus de su Campanedda, po su chi pertocat sa Lista D) est de una pariga de cidas (custa iat a depi essi sa de cuatru, chi no megu a fai mabi is contus, ma mi parrit de podi narai ca no seu sballiendumì) ca seus torrendi a bivi, ddi naru diaici, sa cursa toga meda chi nd'ant pesau is scuadras chi nd'ant cassau sa bìncida de su campionau cosa insoru po su chi pertocat su mundu de sa Segunda Categoria. E duncas, eia, eus acutu (apu acutu, chi si praxit mancai de prus po cumenti sonat) a chistionai, giai, de is de sa Gioventudi de Sarroch, po su chi pertocat sa Lista A; de is de su Deximu 07, po su chi pertocat sa Lista B, e de is de su Cardedu, po su chi pertocat sa Lista C, chi est cussa, est craru, innoi agataus totus is scuadras ollastrinas (a su mancu, est craru, po su chi pertocat su mundu de sa Segunda Categoria). E duncas, po custa cida deu creu chi s'apa a depi chistionai de cumenti funt andadas is cosas me in sa Lista D, cun is de sa Virtus de Futei chi nd'ant cassau su primu postu, a s'acabbu de su torneu, gràtzias a una stagioni de oru, cumenti si iat a podi narai. E sa primu cosa chi mi benit sèmpiri in conca, po fai a cumprendi a calincunu (chi mancai no ndi sciit nudda, e si cumprenit, ca seu su primu a fai su contu ca custu artìculu ddu iant a podi ligi personas, puru, ca no funt acapiadas a strintu, o acapiadas po nudda, a su mundu de is diletantis sardus) cumenti funt andadas is cosas me in una stagioni, est cussa de andai a castiai (e mancai, andai a arraxonai) is numerus chi is scuadras (mescamente cussas chi ant serrau su campionau me is primus postus de sa lista) funt stètias bonas a ndi pesai. E duncas no si fatzu perdi atru tempus (est a narai, duncas, ca no m'apa a strollicai nemmancu po un antru mesu segundu, e gràtzias a su Cielu, s'at a megai calincunu de bosatrus), e andu allestru a si chistionai de resultaus de partidas, e de puntus in sa lista, e de totu su chi pertocat sa scuadra de sa Virtus de Futei. E duncas, si potzu narai, po incumentzai, ca is biancus-brau ant serrau sa stagioni regolari, est a narai is bintotu partidas chi nci funt stètias de giogai, cun calincuna cosa cumenti a setantunu puntus in bucicaca, chi ndi funt arribbaus gràtzias a bintitres partidas bìntas e duas partidas chi si funt serradas in paridadi (e chi ballint, duncas, e gei si cumprendit beni, deu creu, po duus puntixeddus in totu); e custu bollit narai, pruschetotu, ca is de sa Virtus de Futei ant pèrdiu feti tres bortas cust'annu: sa primu borta (e si ddu naru po essi pretzisu, po su chi fait) est sucèdiu sa primu dì (e dunacas in sa primu bessida) de su mesi de Idas, in domu de is de su Meana Sardu, chi fiant arrannèscius a bati is primus de sa classi cun su resultau, togu meda, fait a ddu narai, de cuatru a unu; sa segunda borta est sucèdiu a sa de dexi giorronadas, in sa lista de sa torrada, in sa partida contras a is meris de domu de s'Ales, cun su resultau finali de duus a zeru po is aversàrius. E sa de tres partidas dda ant pèrdia pròpriu in s'ùrtima bessida, cussa chi, duncas, s'est giogada su cuatru de su mesi de maju, in domu de is de su Sardara, cun su resultau finali de tres a duus. E si potzu narai, puru, immoi chi nci seu (diaici arrannèsceus a cumprendi beni cumenti ddis est andada custa stagioni) ca me is catodixi partidas chi ant giogau in domu cosa insoru, e duncas, eia, aranti a is tifosus cosa insoru, ant bintu po trexi bortas e ant serrau feti una partida cun su resultau de paridadi; est a narai, duncas, ca ant sèmpiri bintu, e ant serrau cun su resultau in paridati feti sa partida chi ant giogau contras a is de su Sardara, chi apu giai arremonau immubagora, de su restu; e duncas si iat a podi narai ca, a contus fatus, e a fai is contus nci poneus pagu meda, is de si Sardara funt stètius sa bestia niedda, po ndi furai su modu de narai de s'italianu etotu, chi is de sa Virtus de Futei ant tentu cust'annu, fadendi su contu duncas ca is de su Sardara nd'ant cassau cuatru puntus apitzus de is ses chi ddoi fiant badda badda in su pratu, po su chi pertocat, est craru, mi parrit, is duas partidas chi ant giogau contras a is campionis de sa Lista D. E invècias, po su chi pertocat is partidas chi ant dèpiu giogai in domu allena, is de sa Virtus ant bintu po dexi bortas, e po una borta ant serrau sa partida cun su resultau siddau in paridadi; e duncas, custu bollit narai, eia, ca is tres partidas pèrdias ddas ant ingotas totus e tres in domu allena. E po su chi pertocat su contu de is gol chi ant fatu, e de is gol chi ant incasciau, si potzu narai, immoi chi nci seu, ca is de su Futei funt stètius bonus a ndi pesai otantases gol, po su chi pertocat s'atacu, e custu bollit narai, puru, ca no nc'est stètia nesciuna antra scuadra chi nd'apat pesau custa cantidadi diaici manna de gol, e seus chistionendi, est craru, de totus is atras scuadras chi ant fatu sa cursa in sa Lista D, impari pròpriu a is de sa Virtus de Futei; e po su chi pertocat sa difesa, nd'ant cassau feti binticuatru gol (chi benit a essi calincuna cosa in mancu, ma feti unu stiddieddu in mancu, de unu gol a partida), e funt stètius cussus chi ant incasciau sa cantidadi prus pitichedda de gol tra totus is scuadras in sa Lista D. E po si fai a cumprendi mellus cantu funt stètius fortis is de sa Virtus de Futei, si potzu narai, feti, ca is de su Seulo, chi ant serrau sa stagioni a su segundu postu (e chi in sa rosa teniànt unu giogadori forti e abbili cumenti est Salvatori "Tori" Boi, unu de is atacantis prus fortis in totu su mundu de sa Segunda Categoria), ant acutu (funt stètius bonus, po ddu narai mellus puru) a ndi pesai calincuna cosa cumenti a sessantunu puntus in totu (e chi funt, a fai is contus nci poneus pagu meda, dexi in mancu, dexi tundus tundus, si iat a podi narai diaici puru, de cussus chi nd'ant cassau is de su Futei), e chi ndi funt arribbaus, intzandus, gràtzias a dexennoi partidas bintas (eia, eis cumprèndiu beni: funt cuatru partidas bintas in mancu de is chi nd'ant cassau is de sa Virtus) e a cuatru partidas chi ant serrau cun su resultau in paridadi (chi funt su dòpiu de is partias chi ant serrau in paridadi is primus de sa classi) e immoi chi seu arribbau a custu puntu, si potzu narai, puru, ca is de su Seulo ant pèrdiu po cincu bortas in totu (est a narai, duncas, duas bortas in prus de su chi ant fatu is aversàrius). E duncas, de sa stagioni de oru, de sa stagioni de importu mannu meda chi nd'ant pesau is de sa Virtus Futei apu tentu s'ocasioni, sa possibbilidadi, de ndi chistionai cun s'allenandori cosa insoru, e megu a chistionai, duncas, de Enricu Cau, chi apu intèndiu, a su telefunu, pròpriu apustis de sa partida chi sa scuadra cosa sua iat giogau contras a is de su Marrubiu (fiat sa de doxi giorronadas, e megu a chistionai, est craru, de sa lista de partidas chi ballint po sa torrada), su trexi de su mesi de Abrili, chi fiat sa cida de sa Pasca Manna, tra is atras cosas. E duncas, eia, gràtzias a is tres puntus chi nd'ant cassau a sa fini de cussa partida, e chi si fiat serrada cun su resultau, togu meda, fait a ddu narai, de tres a zeru po is meris de domu, intzandus, eia, gràtzias a cussa bìncida nd'ant cassau sa seguresa de essi bintu su campionau, e duncas, ant tentu sa seguresa de ndi artziai in su campionau de sa Primu Categoria, po su chi pertocat, est craru, sa stagioni chi at a benni, e megu a chistionai de cussa de su duamilla e binticincu – duamilla e bintises. E duncas, chini mellus de s'allenadori de sa scuadra podit sciri cumenti funt andadas is cosas in domu sua, e duncas, po su chi pertocat su trabballu chi nd'at pesau (chi nd'at dèpiu pesai, po ddu narai mellus puru) impari a is piciocus cosa sua? «Me is allenamentus chi eus fatu in sa cida ainnantis de sa partida chi eus giogau contras a is de su Marrubiu – m'at scoviau Enricu Cau – seus arrannèscius a fai unu trabballu de importu mannu, est a narai, duncas, ca seus arrannèscius a si cuncodrai beni meda; sa cosa chi apu circau de fai est stètia cussa de fai abarrai is piciocus cosa mia cun sa cuncentazioni a su massimu, chi cumprendeis su chi megu a si narai. Is giornalistas, is tifosus e totus cussus chi ant sighiu su campionau cosa nosta fiant giai giai segurus de su fatu ca is tres puntus podessint acabbai aintru de is busciacas cosa nosta, chi cumprendeis su chi si bollu narai; e is cosas, de su restu, funt andadas pròpriu diaici, mancai calincunu pentzessit, puru, ca ndi depessit bessiri aforas una partida chentza istoria, chentza strobbus po nosu, duncas; ma nosu invècias sciestus beni, antzis festus cunvintus, cumenti si narat, ca in campu nci iat a essi stètiu de fadiai, de trumentai, e meda puru, po ndi cassai is tres puntus prenus. E is cosas funt andadas pròpriu diaici cumenti pentzastus, e cumenti si timestus. Nd'est bèssida aforas una partida bella e tostada, tostada a su mancu po su chi si pertocat, fadendi su contu, duncas, ca is aversàrius cosa nosta ndi funt arribbaus a Futei cun su coteddu tra is dentis, cumenti si narat, e cumenti si iat a podi narai a trassa de s'italianu etotu. Funt arribbaus a giogai sa partida cun sa bidea, crara crara, de si ndi furai calincunu puntixeddu; ant fatu de totu, duncas, cumenti est craru puru, po si ponni is bastonis in mesu a is arrodas, cumenti si narat. A sa fini de is contus, duncas, eus dèpiu fadiai, e trumentai, e curri, e meda puru, po ndi cassai sa bìncida de sa partida, e mi parrit giustu puru, ca de seguru, no si podit narai ca is aversàrius cosa nosta si apant fatu regalus, est a narai, ca s'apant fatu binci is partidas chentza de sudai, chentza de cumbati, chi mi permiteis de manigiai custu fueddu. Eus cumprèndiu, duncas, e mellus meda de su chi fadestus in sa primu parti de sa stagioni, mancai, ca candu ndi cabas in campu depis arrannèsci a nci ghetai aforas, in su giogu, totu su chi tenis aintru de su coru, totus is fortzas chi tenis me in su corpus. Chi nci fiat calincunu, tra is piciocus cosa mia, chi pentzàt, mancai, ca sa partida contras a is de su Marrubiu podessit essi a trassa de una passillada (e si narat passillada candu una cosa benit a essi facìli meda, e giai giai chentza de strobbus ndr), at dèpiu mudai sa bidea chi teniat in conca, e in pressi puru, cumenti si iat a podi narai. Is de su Marrubiu funt stètius una de is scuadras prus tostadas, prus mabas de amasedai, chi si seus agataus in sa bia cosa nosta, in sa cursa concas a su primu postu de sa lista. Ma nosu seus stètius bonus a si ndi scabulli, e beni meda, mi parit de podi narai». Is tres puntus ca is de sa Virtus de Futei funt arrannèscius a ndi cassai contras a is de su Marrubiu funt stètius, a contus fatus, tra is prus drucis chi ndi funt arribbaus in custa stagioni: «Eus fatu totu su chi fiat possibbili, est a narai ca eus fatu su massimu chi podestus, chi cumprendeis su chi si megu a narai. A narai sa beridadi, ddu eus fatu, po primu cosa, po torrai gràtzias a is tifosus cosa nosta; chi eus fatu una partida diaici toga, est stètiu po issus. Sa genti chi beniàt a castiai is partidas, dònnia dònnia domìnigu, no at mai smìtiu, nemmancu po mesu segundu, de fai su tifu po nosu, e duncas, de fai su tifu, cumenti si narat, po is giogadoris cosa nosta, e custu ballit po totus is noranta minudus de giogu, de su primu segundu fintzas a s'ùrtimu. Ddu eus fatu po issus, e po nosu puru, est craru: su tres a zeru chi seus stètius bonus a ndi pesai contras a is de su Marrubiu est stètiu su resultau prus drucis, fortzis, tra totus cussus chi nd'eus cassau cust'annu. Est stètiu, duncas, su modu mellus chi eus tentu po serrai sa chistioni acapiada a sa cursa po su primu postu. Una cursa chi est stètia bella cantu fadiosa, e si cumprendit, ma a sa fini totu su trabballu chi eus fatu, totus is sacrìficius, chi eus fatu, puru, funt serbius po ndi cassai sa bìncida de su campionau. E duncas, po su chi mi pertocat, andat beni diaici; e immoi seus prexaus cumenti a sa dì de sa Pasca Manna, cumenti si iat a podi narai, e cumenti si narat, de su restu». E a mei benit de pentzai (sèmpiri chi si ndi potzu furai una pariga de minudus cun custu strollichimini) ca su mundu de sa bòcia benit a essi una scola po sa vida etotu. Eia, is piciocus chi giogant a bòcia, cumprendint acoitu (e fortzis una iscola mellus de custa no nci iat a podi essi) ca po ndi cassai is resultaus, is bisus, po fai su chi bolis fai, intzandus, nc'est bisòngiu de si ponni a trabballai. Ballit po sa iscola, eia, ca chi no studias no arrannèscis a andai ainanntis, e duncas, chi no abarras sètziu in sa cadira a ligi, e a studiai, intzandus ti cracant, ti scrocorigant; ma ballit po una surra manna de atras cosas, ca parit, custa, una lei pesada de s'Universu etotu: chi bolis una cosa, depis sudai, e mancai, fintzas a prangi. Ca is cosas a bortas benint a essi tostadas meda, cumenti iat a podi essi, duncas, su de binci unu campionau. E si cumprendit beni, deu creu, totu su trabballu chi depit fai unu giogadori, e mancai siat unu giogadori chi currit me is campionaus de is diletantis, fadendi su contu ca po otu, fintzas noi mesis de sighiu, ti depis allenai po duas-tres bortas a sa cida, e intzandus ddoi funt is partidas de giogai, e in campu, tocat a fai custu contu puru, est craru, ndi cabant is aversàrius puru, chi circant de curri prus a forti de su chi fais tui; e duncas, eia, po noranta minudus nc'est de sunfriri, e custu po cuatru, cincu partidas a su mesi. E si cumprendit ca no est una cosa facìli. Is de sa Virtus de Futei, torrendi a nosu, duncas, ant serrau sa stagioni cun s'atacu prus forti e sa difesa prus forti: est a narai, duncas, ca is atacantis funt arrannèscius a ndi pesai una biga manna meda de gol, e is de sa difesa, is giogadoris de sa difesa, invècias (po ddu narai mellus puru) funt arrannèscius a incasciai feti binticuatru gol, cumenti s'apu arremonau giai ainnantis, in custu artìculu etotu. «Seus stètius bonus a ndi pesai unu trabballu bonu meda – m'at scoviau Enricu Cau -, siat po su chi pertocat s'atacu, e siat po su chi pertocat sa difesa, si iat a podi narai diaici. Po su chi pertocat sa difesa, ti potzu narai, feti, ca eus circau de fai totus is cosas po beni, circhendi de sighiri puru is cositeddas prus piticheddas, chi mancai, ti podint parri de pagu importu ma chi, a sa fini, podint fai, cumenti faint, de su restu, sa diferèntzia». E immoi chi seu arribbau a custu puntu de sa chistioni, de s'arraxonamentu chi apu fatu cun Enricu Cau, mi benit in conca una cosa chi mi iat narau unu piciocu, chi fiat amigu de su sposu de sorresta mia etotu, una bella pariga de annus fait, e chi tènia badda badda in conca de una pariga de cidas, chi pròpriu si depu narai sa beridadi, e immoi si dda potzu intregai puru: e duncas, eia, custa persona mi iat fatu a cumprendi ca, a su mancu a parri sù, e chi no mi sbàlliu custa fiat una cosa chi ddi naràt fatu fatu su babbu etotu, e duncas, eia, sa chistioni est ca tra una cosa fata beni e una cosa fata mabi a bortas nci passat pagu, mancai unu stìddiu, mancai una pimpirilla, unu pilu (po ddu narai mellus puru, po cassai s'esèmpiu prus togu). E si cumprendit. Tui podis fai, puru, unu trabballu perfetu po su norantanoi po centus, ma chi andas a sbàlliai, mancai feti puru una tontesa, una cosa de nudda, e mancai a ùrtimu, intzandus su trabballu no ti bessit beni cumenti iat a essi potziu bessiri, ma mancu po nudda. Ca tra una cosa perfeta e una cosa de nci fuiai, a bortas, nci passat unu piu, cumenti si iat a podi narai, chi arrannèsceis a mi sighiri po su chi seu circhendi de si narai. E duncas, Enricu Cau apustis m'at contau ca «po su chi pertocat s'atacu, invècias, eus potziu fai su contu apitzus de giogadoris fortis meda, cumenti funt, de su restu, Congia, Muscas e Konatè; is giogadoris chi eus potziu mandai in campu, e chi ant giogau cun nosu in atacu, fiant tra is prus fortis, chi no, puru, is prus fortis, de totu sa lista e, duncas, is resultaus bonus chi nd'eus pesau, chi seus stètius bonus a ndi pesai, funt asuta de is ogus de totus. S'ant donau una manu de agiudu mannu meda, no feti po su chi pertocat is gol, est craru, chi est sa primu cosa, comentecasiat, sa faina de importu prus mannu po un atacanti, e si cumprendit beni, ma puru po su chi pertocat s'esperièntzia, chi est una cosa de importu mannu meda, candu ses currendi po ndi cassai su primu postu de sa lista e, mescamente, candu ti dda depis biri cun scuadras fortis, cumenti est sucèdiu a nosu, de su restu. Potzu narai, duncas, ca Congia, Muscas e Konatè ant fatu unu trabballu de oru. Is numerus chi seus stètius bonus a ndi pesai, de su restu, funt togus meda, nc'est pagu de nc'aciungi, deu creu, e no funt arribbaus po casu, cumenti si iat a narai, po cumbinassioni. Ma chi seus arrannèscius, chi seus stètius bonus a ndi cassai totus custus puntus, est gràtzias, e feti gràtzias a su trabballu de importu mannu, ddu torru a arrapiti, ca seus stètius bonus a fai. E su trabballu de importu no ddu ant fatu feti is giogadoris, ca a sa fini funt cussus chi ndi cabant in campu e chi abarrant, po noranta minudus, chi no calincuna cosa in prus puru, a curri avatu de sa bòcia, e a curri avatu de is aversàrius etotu. Megu a narai ca is dirigentis puru, chi faint parti de cust'assotziu, est craru, funt stètius bonus a ndi pesai, a fai unu trabballu de importu mannu, ca chentza de totu su chi ant fatu, fortzis no festus arrannèscius a ndi cassai sa bìncida de su campionau. Sa cosa prus toga, deu creu custu, a su mancu, est ca s'assòtziu de sa Virtus de Futei benit a essi a trassa de una famìllia, cumenti si narat; is de sa dirigentza, de su restu, no s'ant mai fatu ammancai nudda, e s'ant sèmpiri postu in sa situatzioni mellus po podi trabballai, e sa cosa ballit po is allenamentus, est craru, ma puru po is partidas chi eus dèpiu giogai cust'annu. Est gràtzias a issus, duncas, chi sa scuadra est arrannèscia a bogai aforas totu sa fortza chi teniat». E po cumprendi beni sa stagioni de oru chi nd'ant pesau is de su Futei, podeus pentzai ca is de su Seulo (ca de seguru no funt is ùrtimus arribbaus, cumenti si iat a podi narai, e cumenti m'est bèniu de narai, de su restu) ant serrau sa stagioni cun calincuna cosa cumenti a dexi puntus in mancu de is chi nd'ant cassau is primus de sa classi. E si cumprendit su prexu chi nd'at tentu, po custa cosa puru, s'alleandori de is biancus-brau, chi ar sighiu a mi contai: «Chi pròpriu si depu narai sa beridadi, no pentzamu, e no pentzastus de serrai sa stagioni cun totu custa biga de puntus in prus apitzus de is aversàrius cosa nosta. Si iat a podi narai, duncas, ca ddis eus lassau feti is pimpirillas. Ma no eus dèpiu curri feti contras a is de su Seulo, est craru, ma is scuadras de aversàrius chi ant circau de si bati in sa cursa po su primu postu funt stètias medas: e totus ant fatu totu su chi podiant po circai de si frimai, e custa cosa, custa batalla, mi benit de dda tzerriai diaici, est andada ainanntis fintzas a s'ùrtima giorronada de sa stagioni. A narai sa beridadi, si seus agataus cun is aversàrius chi fiant giai giai po si cassai, fadendi su contu ca seus arribbaus a tenni feti tres puntus in prus de is segundus de sa lista, e est stètiu pròpriu a cussu puntu de sa stagioni chi si seus castiaus me is ogus, tra de nosu, e eus cumprèndiu ca, eia, chi ndi bolestus diaderus cassai su primu postu de sa lista, intzandus depestus circai de fai calincuna cosa in prus, partendi, duncas, de is allenamentus, e fintzas a arribbai a is partidas de su fini de cida. S'ùnica cosa chi podis fai, po diaderus, candu is aversàrius cosa tua sighint a curri a forti, est cussa de t'arramangai is manigas, cumenti si iat a podi narai, e circai de curri ancora prus a forti de su chi fiast fadendi, e duncas, eia, si cumprendit, prus a forti puru de su chi funt fadendi is aversàrius cosa tua. E deu creu ca su de essi arrannèscius a curri prus a forti de su chi festus fadendi s'apat portau, a sa fini, a binci su campionau, pròpriu cumenti bisastus de fai. E pròpriu po custu, mi iat a praxi a torrai gràtzias a totus is piciocus cosa mia: ant sighiu su chi ddis apu narau, su chi ddis apu consillau, in totu e po totu, de su primu a s'ùrtimu minudu, e sa cosa ballit, est craru, po su trabballu chi fadestus aintru de sa cida, po is allenamentus, duncas, e fintzas a arribbai a is partidas de su fini de cida. E sa stagioni cosa nosta, pròpriu po custu, est bènida a essi fadiosa meda: fatu fatu s'est capitau, e ddu naru chentza bregùngias, de s'agatai in campu, po is allenamentus, puru me is diis de festa, candu mancai totus is atrus giogadoris, is giogadoris de is atras scuadras, po ddu narai mellus puru, abarrant a domu a si pasiai, impari a is famìllias cosa insoru. E seu prexau, diaderus, de si podi narai ca, eia, is sacrìficius chi eus fatu cust'annu, po noi mesis de sighiu, a sa fini s'ant portau a binci su campionau e a serrai sa stagioni a su primu postu de sa lista. Sa cosa chi mi donat su prexu, e s'afròddiu prus mannu, est cussa de essi stètius bonus a ndi pesai una truma de giogadoris cumpata, chi mi permiteis de manigiai custu fueddu; una famìllia. Seu cunvintu, de su restu, ca unu campionau, unu campionau dificili cumenti est stètiu cussu chi eus giogau nosu, no si potzat binci feti cun duus o tres giogadoris fortis; est craru, no megu a narai ca is giogadoris fortis no siant de importu, in una stagioni, antzis: funt cussus ca ti podint fai binci una partida feti gràtzias a una giogada. Ma a sa fini, chi tui bolis binci su prus de is partidas, una cantidadi manna meda de partidas, intzandus serbit s'agiudu, est craru, de totus is piciocus chi faint parti de sa rosa, e nosu in custu eus fatu a biri a totus cantu seus stètius abbilis. E is resultaus chi nd'eus cassau funt e abarrant ingunis, e chistionant po nosu, cumenti si iat a podi narai. Is piciocus cosa mia, duncas, funt arrannèscius a ndi pesai calincuna cosa de importu mannu meda, e deu creu ca una de is crais, po lompi innoi seus lòmpius, est pròpriu su fatu ca is piciocus si portant cumenti chi fessint una famìllia; est a nai ca abarrant cumpatus meda, no feti in campu, o in su spolladroxu, ma in sa vida de dònnia dì puru, po is fainas chi sighint aforas de su campu de giogu puru, cumenti si iat a podi narai. E immoi, totu su chi isperu est pròpriu su de essi arrannèscius a pesai unu trabballu bonu, chi potzat balli, puru, po s'annu chi at a benni e, duncas, po sa stagioni de su duamilla e binticincu – duamilla e bintises; est a narai ca eus a torrai a partiri pròpriu de totu su trabballu chi eus fatu cust'annu, sèmpiri chi cumprendeis su chi si megu a narai. Est a narai, duncas, ca si iat a praxi, chistionu po mei ma a sa fini deu creu ca sa pròpriu cosa potzat balli po is dirigentis de s'assòtziu etotu, a torrai a partiri cun sa pròpria truma de piciocus; est a narai, duncas, mi parrit bastanti craru, ca eus a circai de giogai, de curri in su campionau de sa Primu Categoria puru, cun is pròprius giogadoris chi s'ant fatu binci su campionau de sa Segunda, e mi parrit craru puru. Eus a biri, duncas, totu su chi eus a fai, su chi eus a essi bonus a fai, po ddu narai mellus puru. Po su chi mi perocat, seu curiosu meda de cumprendi cumenti s'ant a andai is cosas». E Cau, duncas, est craru, tenit sa bidea de sighiri a trabballai impari a is de su Futei. «In dì de oi no nci funt strobbus, po su chi mi pertocat, a su mancu, a sighiri su trabballu cun custa scuadra: si depu arregodai, immoi chi nci seu, ca custu assòtziu, e duncas sa cosa ballit puru po sa truma de giogadoris, e po sa rosa, est stètia pesada de zeru e innoi a Futei eus fatu una cosa de importu manna meda, nd'eus pesau unu bisu, si iat a podi narai diaici puru. Sa cosa ballit, est craru, po totus is piciocus chi ant scerau de giogai po nosu, po s'assòtziu cosa nosta, e siat po totus is tifosus e po totu sa genti de sa bidda puru. Is dirigentis de su Futei puru, chi nd'arribbant totus de sa bidda etotu, de su restu, nc'ant postu una passioni manna meda in su chi ant fatu. Sa cosa prus toga, su prèmiu prus bonu, est stètiu pròpriu cussu de podi regalai unu prexu diaici mannu a una bidda intera». Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna. IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018 art. 22