Salta al contenuto principale
domusnovas tifosi

Cantu ballit sa passièntzia in su giogu de sa bòcia? E in sa vida, invècias?

Nci dda eus giai giai fata, est a nai ca ammancant feti seti diis e, apustis, custu mesi de Donniasantu puru at a essi bellu ca acabbau, e bellu ca scarèsciu, puru. Ma, a su mancu po su chi mi pertocat, at a serbiri un antru bellu tzicheddu de passièntzia, ca nc'est ancora unu bellu tanti de trabballu de ndi pesai, a partiri de su chi depu fai oi, e duncas, a partiri de s'artìculu chi scriu, cumenti a dònnia cida de su restu, in sardu campidanesu, o, mellus, in su sardu chi si chistionat innoi in Bidd'e Sorris, in su Campidanu de mesu, chi est su logu innoi m'ant pasciu e innoi seu abarrau a bivi.
Cumenti s'apu contau meda ma meda bortas (ma a ddu torrai a repiti mabi no fait de seguru, cumenti narànt, de su restu, is antigus grecus e, apustis, is antigus latinus puru), su giòbia est sa dì innoi circu de scriri no feti de bòcias e de resultaus de is partidas, ma provu a nci stichiri puru calincunu antru contixeddu, cun s'ispera de ndi podi cassai s'atentzioni, mancai, de cussas personas puru chi no funt acapiadas a strintu cun is fainas de is assòtzius de càlciu ma chi, mancai, tenint su prexei de ligi su chi ndi bogu aforas, e chi mancai pertocat puru atras novas chi nd'arribbant de su restu de su mundu, o de s'Italia, e chi mancai pertocant, puru, atras legas, atras chistionis.

E duncas, po custu mengianu, incumintzu a si imboddiai sa cosa diaici (cumenti mi praxit a nai fatu fatu): de su chi apu potziu biri e intendi, giai de is primus oras, de is primus minudus de custu mengianu, oi est diis de murrùngius, est a nai ca seu atobiendi una biga de personas, una biga manna meda de genti (mi parit giai giai chi siat una brulla, ca parit fatu aposta, cumenti si narat: totus oi e totus deu ddus agatu?), chi teniànt cosas arrescias, cumenti si narat in bidda; est a nai, duncas, ca sa genti agatat una biga manna, unu sciacu mannu (po ddu nai a sa casteddaia) de cosas chi no andant beni: a su mercau tenint cosa de nai po sa fruta e sa birdura chi no est bella cumenti isperant (nci iat a bolli, mi megu fatu fatu, una bella passada de carestia e de arroris, cumenti si narat in bixinau miu etotu, e ddu biiast cumenti si passat acoitu totu sa gana de fai is pinnicas po sa cosa de papapi, ca est una de is cosas chi no arrannèsciu pròpriu a sumportai), e apusti tenint de murrungiai, puru, chi nc'est meda tempus de abertai; e no cumprendint, mancai, ca is chi trabballant (ballit po dònnia trabballu, est craru, ma pruschetotu e mescamente po is chi trabballant cun is clientis, cumenti ddus tzerriaus, e duncas a facci e pari cun sa genti) si spacant su cropus in milli arrogheddus (e s'anima puru) e circant de fai is cosas in sa manera mellus chi podint, ma a sa genti, mi parit mi parit de essi cumprendiu custu, ddis praxit a si lamentai. E deu abarru chentza fueddus, ca no nc'arrannèsciu a cumprendi totu custu febi, totu custa pressi, totu custu nervosu chi sa genti si portat avatu.
Chi una cosa no ti praxit, ses lìbberu de dda lassai innoi est: ma ita serbit, mi megu immoi, a fai totu custu carràsciu?
Mi fait spantu, mancai, a biri una persona, mancai matuca de edai, de cussas chi mancai si funt bivias is tempus, marigosus meda, de sa gherra, abarrai totu pinnica pinnica (cumenti si narat in bixinau) po unu chilu de mandarinus, ca iant a abarrai a ddus scerai a unu a unu, e iant a tenni cosa de nai a su pròpriu. Poita a sa genti ddi praxit a bobocai, a bortas, e no nci podeus fai nudda.

Sa pròpriu cosa (si ddu apu giai scoviau ca oi mi parit una dì unu pagheddu trota, berus?) ballit po su trabballu cosa mia etotu: a sa genti, mancai, no ddi importat nudda chi abarru scriendi articulus po su giàssu de is amigus de su DiàriuSportivu a totu dì po cuatru, cincu diis a sa cida; candu agatant una cosa chi no andat beni, mancai calincunu sbàlliu, o una nova scrita in manera pagu pretzisa, o candu mancai no agatant is fueddus chi s'abertànt de ligi, intzandus incumentzant is murrùngius, torra a manigiai custu fueddu.

Deu creu chi nci siant modus e modus po chistionai cun is atrus, e ddoi funt, custu est pagu ma seguru, modus e modus po bivi impari a is atrus: candu una cosa, mancai, no ti andat beni, candu mancai tenis una cosa de aderetzai cun calincunu, intzandus iast a depi essi bonu a circai, e a scerai, is fueddus chi siant is prus crarus, ma circhendi de no essi tropu tostau, ddi nau diaici, tropu mau in su chi naras.

Chi depis abertai, ita agiudu ti ndi intrat, ita bonu ti ndi torrat, a abarrai totu boboca-boboca e intzunchia-intzunchia?

A ita serbit, mi domandu, a si lamentai, mancai, cun chini est serbendudì poita no fait allestru cumenti iast a bolli?
Cantu nci bolit a pentzai, a nc'arribbai a su fatu chi, mancai, sa persona chi tenis aranti si nd'est pesada de su letu a is cincu de su mengianu, e chi mancai est trumentendi giai de oras e oras e oras. No nc'arribbas, a pentzai, a solu, chi mancai est unu pagheddu stracu?

Pròpriu custu mengianu, po si ndi contai un'antra (po ndi bogai una perdixedda de is botinus, cumenti si iat a podi narai, furriendindi su dìciu de s'italianu), unu piciocu m'at circau contus (cumenti si narat), in su tialu de Facebook, innoi nci ghetaus is acapius a is artìculus (cussus chi is ingresus tzerriant, in sa limba cosa insoru, "link"), apitzus de una fotografia chi eus postu in s'articulu chi contat de is resultaus de is scuadras chi currint in su campionau de sa Segunda Categoria, in sa Lista F. E duncas, custu piciocu m'at domandau poita po s'articulu eus scerau una fotografia de sa scuadra de su Lodine, candu in su titulu, invecias, arremonaus is de sa Don Cesare Delogu. Sa duda nci iat a podi stai puru, est craru, po sa caridadi de Deus, ma deu no cumprendu ita bisòngiu nci siat de nc'aciungi atrus fueddus, mancai marigosus. E duncas, custu piciocu ca s'at scritu in su tialu de su Facebook, m'at domandau chi estus scerau cussa fotografia poita, mancai, no ndi tenestus atras.

E immoi chi nci seus, po cumprendi su poita apu scerau de nci ponni cussa fotografia, andaus a castiai cumenti funt cuncodradas, in dì de oi, is cosas in sa Lista F de sa Segunda Categoria, diaici incumentzaus a chistionai unu pagheddeddu de bòcias e de càlciu puru, a bortas chi calincunu de bosatrus no siat giai a disìgiu (giai acabbau eis, de ligi totus is artìculus chi contant is storias de s'ùrtima giorronada chi s'est giogada pròpriu s'ùrtimu fini de cida passau?), o no tèngiat giai calincuna cosa de murrùngiai (torra cun su fueddu chi, a cantu parit, est su de importu prus mannu po s'articulu de custa cida, a su mancu fintzas a immoi).

E duncas, torraus a nosu: apustis de otu partidas giogadas, is de sa Don Cesare Delogu s'agatant a su primu postu de sa lista, cun bintiduus puntus pesaus gràtzias a seti partidas bintas e a su puntixeddu chi nd'ant arregotu in sa partida chi ant giogau in domu de s'Irgolese (sa scuadra chi tenint in Irgoli, deu creu chi si cumprendat, ma po no arriscai si ddu scriu, chi tanti nci pòngiu duus segundus e no mi costat nudda, cumenti si narat), in s'ùrtima bessida, sa de su bintinoi, de su mesi de Ladàmini (giai unu mesi fait, a fai beni is contus), cun sa isfida chi si fiat serrada cun su resultau de zeru a zeru.
E duncas, si ia a podi contai, puru, ca is de sa Don Cesare Delogu, po cust'annu, funt arrannèscius a ndi pesai, a cuncodrai una rosa de importu mannu meda, a su mancu po su chi pertocat su campionau de sa Segunda Categoria: bastat a fai su contu ca po su chi pertocat s'atacu, cumenti ddi naraus, ndi cabant in campu cun unu de is giogadoris prus fortis chi eus tentu, e chi ancora teneus, est craru, in totu sa Sardìnnia, e seu chistionendi de Gianluca Siazzu, ca est sighendi a giogai a bòcia, mancai siat nàsciu in su milli e noicentus setantacincu e tèngiat, duncas, giai giai cincuant'annus, e no parit berus sa gana chi ancora ndi tenit de curri avatu de sa bòcia.
Duncas, Siazzu in custas primas otu bessidas at giai fatu calincunca cosa cumenti a undixi gol, est a nai ca est donendu una bella manu de agiudu a is cumpàngius cosa sua, ma sa pròpriu cosa si iat a podi nai, puru, po Luca Vispo, chi peròu tenit feti binticincu annus, est a nai cuindixi in mancu de is chi tenit Gianluca Siazzu, ma Vispo puru est tra cussus giogadoris chi funt fadendi a biri is cosas mellus, fadendi su contu chi tenit, fatus, giai cincu gol.
E duncas, si cumprendit (e si cumprendit mellus chi castiaus sa lista) cumenti is de sa Don Cesare Delogu siant lassendi feti is pimpirillas (cumenti si narat) a is scuadras de is aversàrius, partendi, pròpriu, de is de su Supramonte, sa scuadra chi nd'ant pesau, giai de unu bellu arrogu de tempus, cumenti si narat, in Orgòsolo, chi tenint fatus, a su mancu po immoi, dexennoi puntus (gràtzias a ses partidas bintas e a una chi ant serrau cun su resultau in paridadi), est a nai tres in mancu de is chi tenint is de sa Don Cesare Delogu. Cun sexi puntus, chi ballint po su de tres postus de sa lista, agataus is de su Calagonone, impari a is de sa Lulese, sa scuadra de Lùgula, cumenti si tzerriat e si narat in sardu. Duncas, si iat a podi narai, puru, e mi parit bastanti craru, ca giai dònnia cida, in su titulu de s'artìculu de sa Lista F de sa Segunda Categoria, arremonaus fatu fatu (po no narai sèmpiri) is de sa Don Cesare Delogu, e fatu fatu, sèmpiri in su titulu, arremonaus Gianluca Siazzu puru.

Immoi, torraus a sa fotografia chi nci poneus in sa "copertina" de s'artìculu, po ndi furai unu fueddu de s'italianu, chi mi ddu permiteis: chi depestus fai su contu feti de is scuadras chi arremonaus in su titulu, nc'estus a depi ponni dònnia cida (a su mancu po su chi est sucèdiu in custus primus duus mesis de giogus) sa fotografia de is de sa Don Cesare Delogu (chi, tra is atras cosas, funt costumaus beni a fai una fotografia, dònnia dònnia cida, po dònnia, dònnia partida chi giogant, e funt costumaus puru, su cielu si ddu paghit, a fai una fotografia, puru, a is scuadras de is aversàrius chi atobiant de cida in cida), ma depeus fai su contu, puru, chi impari a is de sa Don Cesare Delogu currint atras trexi scuadras. E duncas, po segai a crutzu sa chistioni, po custa cida apu scerau de nci ghetai sa fotografia de is de su Lodine, chi est una bidda chi fait trecentus animas (funt pagus meda, berus?), e chi funt arrannèscius (chistionaus de sa scuadra, est craru) a ndi cassai sa de cuatru partidas bintas, cun su tres a duus chi ant scutu in faci (ddi nau diaici, isperendi chi no si dispraxiat e chi si cumprendat su chi bollu nai) a is de su Gennargentu de Dèsulu (una bidda chi fait duamilla animas, est a nai ses bortas in prus de su tanti de personas chi bivint in Lodine); immoi is de su Lodine, s'agatant a metadi e tretu, in sa lista, est a nai chi tenint, pesaus giai, calincuna cosa cumenti a doxi puntus, dexi in mancu de is chi tenint is de sa Don Cesare Delogu (po ddus arremonai torra!), ma dexi in prus de is chi tenint is de sa scuadra de s'Atleticu Phiniscollis, chi funt e s'agatant, a ddu nai mellus, a s'ùrtimu postu de sa lista.

E duncas, po torrai a nosu (e po serrai sa chistioni), candu m'ant domandau poita in s'artìculu de custa cida chi pertocat sa Lista F de sa Segunda Categoria ddoi fessit sa fotografia de is de su Lodine e no, mancai, torra, sa fotografia de is de sa Don Cesare Delogu, no apu potziu arraspundi atru ca sa beridadi: est a nai ca si praxit (diaici mi benit de pentzai, a su mancu) a regalai unu pagheddu de prexu puru, mancai feti cun una fotografia, a cussas scuadras chi funt fadendi a biri cosas togas meda, ma chi mancai no funt me is primus postus de sa lista. E duncas, a crariri is cosas, e mancu mali, mi megu a solu a solu, nci poneus pagu, mancai deu no arribbu ancora a cumprendi (est crupa mia de seguru!) cumenti unu potzat tenni su tempus, aintru de una giòrronada, po abarrai totu murrùngia-murrùngia.

E sa respusta chi mi dòngiu, a su mancu oi, a su mancu po custu mengianu, est ca si praxit, e meda puru, custu de abarrai totu murrùngia-murrùngia: ca is cosas ca si faint murrùngiai, is cosas chi no si praxint, mancai, funt medas (dònnia dì sèmpiri de prus, mi benit de narai diaici), ma sa cosa de importu prus mannu (e dda serru innoi, po diaderus) est ca no seus prus bonus a sumportai prus nudda; no seus prus bonus a tenni passièntzia (chi invecias, po mei, est un arti, est a nai ca est una faina dificili meda a da fai), no seus prus bonus a abertai chietus, no seus bonus a pentzai chi, mancai, aranti teneus una persona chi est cumbatendi contras a totu una biga de arroris mannus, e de daboris, e de trumentus, ma a bortas si cumportaus cumenti chi in custu mundu nci seus feti nosu, cumenti chi su mundu fessit abertendi a nosu e a nosu feti.

E a bortas, mi megu a solu a solu, cun feti unu stìddiu de silèntziu in prus (in prus de su chi seus bonus a fai, a su mancu), estus a fai prus bella figura, cumenti narat fatu fatu babbu miu.
Ma seu imparendi a cumprendi cumenti andant is cosas in custu mundu, e mi benit de serrai sa chistioni cun un "Gesu Cristu s'agiudit, a totus cantu seis", cumenti si narat in bixianu etotu. Ca a bortas mi parit ca seus (mi nci ghetu deu puru in mesu a sa truma) prus strollicus de su chi estus a podi e depi essi; e duncas mi megu, a solu a solu: «ma cun totus is arroris de aderetzai chi nci funt in custu mundu, tra gherras e genti pobera e disperada, ma diaderus teneis sa gana, e su coru, e sa fortza de si ponni a circai pinnicas apitzus de custas tontesas?».
E cun custa duda in conca apa a abarrai, ancora, po unu bellu paghededdu de oras, nci podeis scumiti.

Ma torraus a nosu, e duncas: su chi fia pentzendi de fai po custa cida, su chi tènia in conca, a su mancu, ainnantis de mi ponni a bobocai, a chistionai de totu su chi mi nd'est bessiu aforas de sa conca, fiat cussu de arrexonai, impari a bosatrus, apitzus de is callidadis, ddas tzerriu diaici, a su mancu, chi una scuadra iat a depi tenni po curri prus a forti de totus is atras e duncas, po ddu nai mellus, totus is callidadis chi serbint po ndi cassai su primu postu de sa lista e, duncas, sa bìncida de su campionau. Fia pentzendinci, tra mei e mei, e immoi si intregu s'arraxonamentu chi nd'apu bogau aforas: est cumenti chi, a su mancu, diaici mi parit, is callidadis chi pertocant una scuadra iant a podi cratzai, beni, po s'omini puru: est a nai, mellus, ca is cosas chi serbint po binci una partida funt is pròprias chi serbint po bivi in manera dereta, in manera futa, po ddu narai mellus. E duncas, m'est bèniu in conca, po primu cosa, e nd'eus giai chistionau medas, medas bortas, ca una scuadra de bòcia, po nd'arremonai una, po fai un esèmpiu, depit imparai a aguantai, a apoderai,  candu is cosas no andant beni, o candu is cosas si faint prus tostadas. Po fai un esèmpiu: ses bincendi una partida, mancai feti po unu a zeru, e mancai acabbas puru a giogai in dexi ominis, e mancai, cumenti est giustu puru, sa scuadra de is aversàrius incumentzat a atacai a totu coddu (cumenti si narat in bidda), est a nai cun su corteddu tra is dentis (cumenti si praxit a nai in italianu etotu) e tui, intzandus, no podis fai atru ca aguantai; e po aguantai, mancai candu tenis unu gol feti de difendi, no t'abarrat atru de fai ca ndi bogai aforas su coru e nci ddu scavuai in mesu a su campu, fintzas, mancai, a nci spudai aforas su sangui. E ddu sciu chi est una metàfora pagu allirga, e pagu druci, ma est diaici chi, a bortas, chistionaus e chistionant, mescamente, is allenadoris.

Un'antra cosa chi serbit, e torraus a sa chistioni de importu prus mannu chi nd'est bessida a pilu in s'artìculu de oi, est cussa chi pertocat sa passièntzia: candu no bincis (candu no bincis totus is partidas, a su mancu, o ndi perdis prus de su tanti chi arrannescis a binci, e ballit aguali, si cumprendit) depis tenni passièntzia; candu ti strupias, depis tenni passièntzia e aguantai, e mescamente circai de ndi sanai, de ti ndi torrai a pesai acoitu. E sa passièntzia est sa mexina de importu prus mannu (o una de is mexinas de importu prus mannu, chi si praxit de prus) po sa vida chi, in dì de oi, s'agataus a bivi. E a chistionai de passièntzia, mi ndi rendu contu a solu a solu, est una cosa unu pagheddeddu de macus (una cosa bona feti po is macus, po is chi funt aforas de conca, po ddu nai mellus), mescamente in dì de oi, fadendi su contu chi seus sa generatzioni chi, fortzis, prus de totus is atras chi si funt agatadas, me is tempus passaus, in custu mundu etotu, tenit sa pressi prus manna: si bastat a cracai unu butoni, po scerai mancai unu bistiri, e sa dì avatu cussu bistiri ndi lompit in domu; e pagu si ndi importat chi su piciocu chi at fatu su trabballu de si nci portai su pacu fintzas a sa porta de domu si siat fadendi unu matzu de trumentus mannus cumenti sa luna; chi fessit po nosu, estus a bolli is cosas ancora prus allestru, e duncas, àntzis de abertai, in paxi, cun su coru bonu, assèbiau e, mancai, prenu de isperas bonas e de gràtzias po is atrus, no arrannèsceus a fai atru ca si lamentai.

Candu ses presidenti de un assòtziu, torrendi a is chistionis chi si pertocant prus de acanta, depis circai de mantenniri sa calma, est a nai ca depis circai de no ti ndi fai pigai de su febi, de su nervosu, cumenti si iat a podi narai, puru: de su restu, sa tentatzioni, candu is cosas andant mabi, est cussa de si dda pigai contras a s'allenadori, e no ammancat cida, giai giai, chi no nci siat un allenadori chi ndi benit bogau, a sou de corru, de sa scuadra innoi trabballàt.

Po nd'arremonai una (diaici si dòngiu custa nova puru, e no si fatzu perdi tempus po de badas, cumenti si narat in bidda), pròpriu me is ùrtimas diis is de su Budune ant scerau de ndi sciusciai s'acàpiu chi teniant, fintzas giai a oi, est craru, cun Raffaele Cerbone. A nai sa beridadi, is duas partis si funt lassadas de acòrdiu; cumenti candu duus chi, mancai, fiant cojaus, decidint de si separai: est a nai chi no est unu chi lassat s'atru, ma funt totus e duus impari chi si lassant a su pròpriu tempus. E nc'est una bella diferentzia (in amori, ma in si giogu de su càlciu puru) tra duus chi si lassant de acòrdiu e tra unu chi benit lassau e s'atru chi lassat, chi sigheis su chi seu narendi.

E duncas, torrendi a nosu, is de su Budune funt is primus, tra totus is scuadras sardas chi currint in su campionau de sa Sèrie D, chi ant decidiu de cambiai arrastu, po si dda coxinai diaici. Sa decisioni est arribbada apustis de is duas partidas chi is de su Budune ant pèrdiu, una avatu de s'atra, e in domu cosa insoru etotu, contras a is de sa Nuova Florida e, apustis, cun is de sa Cavese puru. Sa scuadra gadduresa, a fai is contus nci poneus pagu meda, nd'at cassau, fintzas a immoi, calincuna cosa cumenti a trexi puntus me is primus doxi bessidas de sa stagioni noba, e s'agatant a su de catodixi postus in sa lista, esta nai: me is postus prus bàscius, e custu si cumprendit mellus chi fadeus su contu chi in sa Lista G, chi est cussa, pròpriu (scumitu chi nc'arribbais a solus puru!), innoi currint is scuadras sardas, ddoi funt dexiotu assòtzius in totu. Is de su Budune, mancu a ddu fai aposta (cumenti mi praxit a repìtiri fatu fatu), s'agatant, in dì de oi, cun su pròpriu tanti de puntus chi tenint is de s'Ostiamare ca, po su chi megu a si nai, iant giai fatu aforas (cumenti si narat) s'allenadori chi teniant fintzas a una pariga de diis fait, est a nai Fabrizio Perotti. Podit capitai, cumenti capitat tra cristianus e cristianas etotu, ca is scuadras e is allenadoris si lassint in modu malu, est a nai cun fueddus maus, e certidus; ma una sociedadi manna e rispetada, est costumada a saludai s'allenadori cun fueddus drucis, poita no podis mai sciri su chi at a sucedi in su benidori, e mancai ti podit capitai puru (ddu scieus beni, de su restu, cantu podit essi tonta sa vida, ddi nau diaici) de torrai a fai sa paxi cun una persona, apustis de essi stètiu a primma, mancai.
E duncas, su modu chi sceraus de si narai adiosu, iat a podi fai sa diferèntzia, a su mancu deu su cunvintu de su chi s'apu nau immubagora, po manigiai unu fueddu chi apu sèmpiri intendiu.

E duncas, is de su Budune no si ndi funt scarèscius de torrai gràtzias a Raffaele Cerbone po totu su trabballu chi nd'at pesau in custus mesis, e in custus annus purus, fadendi su contu ca Cerbone sighiàt sa scuadra de tempus meda. E a bortas, su de torrai is gràtzias podit parri puru una tontesa, ma a nai sa beridadi est unu gestu de umilesa, ddi nau diaici, de coru bonu e de sabiesa. "Is de su Budune – si ligit pròpriu in su comunicau ufitziali chi is de s'assòtziu nd'ant bogau aforas me is ùrtima soras – augurant a Raffaele Cerbone chi potzat sighiri a ndi cassai atras satisfatzionis in sa carrièra cosa sua cumenti a allenadori".

E apitzus de custa chistioni chi nd'est bessida a ùrtimu, mi iat a praxi a nci fuiai in su pratu (a ddu nai diaici, unu pagheddu a sa moda de is ingresus, chi chistionant de is opinionis chi tenint apitzus de unu contu, o de una storia, cumenti chi fessit una monetedda de duus arriabis chi nci scavuas aintru de una forada prena de acua, de una foxa, cumenti si narat in bidda, o de una piscina, chi si praxit de prus) custu consideru puru, sèmpiri chi mi ddu permiteis: deu seu arribbau a pentzai ca s'omini siat s'ùnicu animabi chi ddoi est in custu mundu (sèmpiri chi arrannèsceus a fai su contu chi s'omini siat ancora un animabi, in dì de oi, in custus tempus macus e modernus, cumenti mi benit de ddus tzerriai) ca podit augurai su beni e su mabi puru.

Seu seguru, de su restu, ca candu si auguraus calincuna cosa is unus cun is atrus, seus movendi energias mannas meda, prus mannas de nosu etotu, e sa pròpriu cosa ballit, chi no de prus puru, candu auguras a calincunu atru su mabi, o candu ses gelosu, mancai, po calincuna cosa.
Cumprendu beni, de su restu, ca po medas de bosatrus e de bosatras, su de si fai is augùrius, su de s'augurai su beni, siat feti una chistioni de fueddus e nudda de atru.
A mei praxit a pentzai, invecias, chi s'omini siat s'animabi ca, prus de totus is atrus, podit manigiai sa conca cosa sua, po meditai, po pregai e duncas, fintzas, po ghetai unu pagheddeddu de luxi, mancai puru feti cun is isperas bonas, in sa bia, in s'arrastu chi est sighendi s'atru.
E duncas, su de s'augurai is cosas bellas (e no, mancai, po prexei, is cosas mabas!), est un atu de importu mannu meda, chi iat a podi essi, puru, chi teneis sa gana de mi sighiri fintzas a custu punt de sa chistioni, cumenti una màgia. E de su restu (nd'eus mancai a chistionai torra de custa chistioni) seus totus, prus o mancu, apicigaus, a strintu puru,  a cussa chi podeus tzerriai, majinzu e mazinas. Candu calincunu si narat, de su restu, chi calincuna cosa chi pertocat su benidori cosa nosta iat a podi andai a trota, intzandus si benit de si tocai (ballit po is mascus, ma is femmineddas puru sciint su fatu cosa insoru...), scieis beni innoi, mancai chentza nci crei prus de su tanti. Ma est una cosa chi si benit de fai, chentza mancai abarrendi a nci pentzai.

E si cumprendit cumenti, me is giogus e duncas me in su giogu de su càlciu, puru e mescamente, is giogadoris e is allenadoris (e is tifosus, e a su contu nc'aciungeus puru, immoi chi nci seus, dirigentis e presidentis) si fetzant pigai de is timorias e de su majinzu.

Duncas, po serrai sa chistioni, deu creu chi estus a depi aturai atentus a totu su chi si benit de pentzai, e estus a depi aturai atentus a su chi auguraus, o no auguraus, a is atrus.

Arribbaus a custu punti de sa chistioni, mi benit in conca un'antra cosa puru e, de su restu, chi eis lìgiu a su mancu feti un'antru artìculu de is chi ndi bogu aforas su giòbia, e duncas, de is chi ndi pesu in sardu, scieis beni cumenti funtzionant is cosas cun su crobeddu cosa mia, chi parit chi ndi potzat sartai in aria, cumenti si narat, de unu momentu a s'atru, po crupa, mescamente, de totu su carraxu chi ddoi est aintru; ma de su restu, e si cumprendit beni, est unu pagheddu su prètziu chi apu depiu pagai (e sigu a pagai), unu pagheddeddu dònnia dì, chentza giai ndi sartai nemmancu unu: est a nai ca su de essi tentu sa possibbilidadi (po bona sorti, o po maba sorti, ancora no ddu sciu beni, ma fortzis ddoi est unu pagheddu de is duas cosas impari) de studiai filosofia po totus cussus annu a s'universidadi, m'at prenu sa tialu de conca, fintzas a cucuru, de bideas, de dudas, de teorias, cumenti si tzerriant.
E su de essi sighiu a studiai filosofia, est a nai a ligi, a meditai e, pruschetotu, a pentzai, a mi pigai su tempus chi serbit po pentzai, po beni, e chentza de pressi, a is cosas chi lìgiu, no at fatu atru ca aciungi atras bideas apitzus de is bideas e de is pentzamentus chi nci fiant giai; e depeis fai su contu (podeis, mellus, ca is òbbrigus no mi funt mai praxius prus de tanti) ca lìgiu giai dònnia noti (e su cenabara e su sabudu, chi funt is diis innoi circu de mi pasiai unu pagheddeddu, arrannèsciu a ligi puru calincuna bella paginedda a mengianu puru o a megameddu, apustis de su pràngiu), e chi no lìgiu, abarru comentecasiat totu pentza-pentza, gei nci podeis crei, seu seguru chi no s'at a parri una cosa diaici stramba.

E duncas, megamu a pentzai, tra is atras cosas, chi s'omini est s'unicu animabi, tra totus cussus chi ddoi funt in custa terra, chi tenit arregodus crarus apitzus de is tempus passaus (ma puru is animabis, a cantu ndi scieus, tenint, in manera o in un'antra, arregodus, mescamente arregodus de is cosas bonas e de is cosas lègias e perigulosas) ma, mescamente, s'omini podit pentzai apitzus de is cosas passadas: est a nai ca podeus arraxonai apitzus de su chi eus fatu (beni o mabi) o apitzus, ballit aguali, de su chi no seus arrannèscius a fai.

Su de abarrai totu pentza pentza a is tempus passaus, a is sbàllius, o a is prexus, est una de is fainas chi s'agiudant a andai ainnantis: bandat beni candu passaus, candu si depeus bivi tempus maus, cumenti candu, mancai, si benit a mancai una persona chi stimàstus; e intzandus fadeus a totu dì pentzendi a totu su bonu, a totus is oras, is minudus e is segundus drucis chi eus passau impari a issu, o a issa, ballit aguali.

Ma nc'est chi narat, puru, ca arrannèsceus a si gosai su bonu, mescamente e pruschetotu chi eus bìviu tempus maus: e duncas, s'arregodu de is cosas lègias tenit sa fortza de indruciri, ancora de prus, is momentus bellus. Po si fai un esèmpiu, diaici mancai si cumprendeus mellus puru, candu as fatu tant'oras in giru, a su noti, mancai a su frius, mancai asuta de s'acua o, peus ancora, de sa nì, intzandus su de abarrai sètziu, assèbiau aranti de su fogu, de sa ziminera, de sa forredda, mancai chentza nudda de atru tra is manus, est una de is cosas prus bonas chi si podint sucèdiri in custa vida e mancai, nc'aciungiu deu, chentza de cussus trumentus, de cussus daboris, de s'arregodu de is paginas prus nieddas chi eus dèpiu ligi in custa vida, intzandus estus a podi agatai is cosas bonas, mancai pitichinninnias, cumenti chi fessint chentza nesciunu importu.
Cumenti su chi s'agatat a papai, dònnia dì, chentza tenni mancu unu stìddiu de apetitu.

Poita si seu contendi totu custu? Poita m'est bènniu in conca, pròpriu me in custus ùrtimus dexi minudus, in s'interis chi fia scriendi etotu, ca sa storia chi ndi bessit aforas, chi nascit, cun s'acàpiu tra un allenadori (o unu giogadori, ballit aguali) e una scuadra de bòcia, abarrat giai giai aguali a una de cussas storias togas medas chi podeis ligi feti me is librus.
E poi si fai a cumprendi su chi seu narendi, po si ddu fai a cumprendi mellus, a su mancu, torraus a Raffaele Cerbone e a is de su Budoni. Duncas, sa decisioni chi ant pigau su presidenti e is atrus chi ddu agiudant a sighiri is fainas de sa scuadra no est stètia, de seguru, tra is prus facilis de pigai, e fortzis, nesciunu (o giai...) si podiat abertai una cosa diaici; s'acàpiu tra Cerbone, chi est nàsciu a Afragola, chi est una citadi chi ddoi est in sa zona de Napoli etotu, e duncas in Campania, est craru, e su Budune, andàt ainnantis de annus e annus; Cerbone, antzis, si intendit, a su mancu po unu pagheddeddu, sardu, fadendi su contu ca bivit in s'isula nosta, bella e stimmada de meda.
Candu Giovanni Sanna nd'at torrau a pigai is crais de s'assòtziu me is manus, est a nai candu est torrau a benni a essi su presidenti, una de is primus cosas chi at fatu est stètia cussa de circai de agatai un acòrdiu cun s'allenadori, apustis de nc'essi bogau (su mundu de is allenadoris est totu unu movimentu de genti chi si ndi andat e de genti chi nd'arribbat, cumenti funtzionat, prus o mancu, po is ominis e is animabis in custa terra etotu, diaici murigaus is cosas cun unu pagheddeddu de poesia puru, e chi no ammanchit mai unu tzicheddu de filosofia in su chi scriu!) a s'allenadori chi teniànt ainnantis, e seus chistionendi de Rodriguez.
Duncas, torraus agoa a su duamilla e bintunu, candu Cerbone iat scerau de sighiri sa scuadra de su Budune, mancai s'agatessint a s'ùrtimu postu de sa lista in su campionau de s'Ecellenza, cun unu puntixeddu feti, cassau in otu giorronadas. Cerbone fiat stètiu bonu a ndi torrai a strantaxai sa scuadra, gràtzias, puru, a totu sa biga de giogadoris chi fiant arribbaus, in s'interis, a ddi donai una manu; est craru, peròu, ca su tempus fiat su chi fiat, est a nai ca fiat pagu meda, ma is de su Budune iant incumentzau a arregolli calincunu resultau bonu (prus bonu, a su mancu, de su chi fiant arrannèscius a fai me is mesis ainnantis) ma no est bastau po ndi cassai is primus postus de sa lista e duncas, no iant tentu sa possibbilidadi de si dda gherrai po ndi artziai de categoria. Cosa, invecias, chi funt stètius bonus a fai s'annu apustis: su de podi torrai a partiri de su trabballu de s'annu ainnantis est stètia una cosa de importu mannu meda, e difatis in su campionau de su duamilla e bintiduus, si dda funt giogada, fintzas a s'ùrtimu segundu, contras a is de su Latte Dolce, chi a sa fini fiant arrannèscius a ndi cassai su primu postu de sa lista, cun otantaseti puntus in totu in buciaca (contras a is otantacincu pesaus de is de su Budune). Is de su Budune però, cuss'annu etotu, fiant arrannèscius a binci sa Copa Italia po su chi pertocat is scuadras de s'Ecellenza, bincendi in sa partida finali contras a is de su Crabònia e apustis, creu chi custu siat su resultau de importu prus mannu, funt arrannèscius a binci is partidas finalis (cussas chi in ingresu tzerriaus play-off, po si cumprendi) po ndi cassai su sartidu in Sèrie D, e duncas, ant bintu, po prima cosa, contras a is de sa Boreale, una scuadra de su Lazio, e duncas, apustis, is de s'Ellera, chi funt una scuadra chi ndi lompit de s'Umbria.
Custa istadi sa rosa de mister Cerbone est stètia furriada a fundu 'e suus, cumenti si narat in bidda, est a nai ca, fadendi su contu de is chi nci fiant s'annu passau, si ndi funt andaus medas giogadoris e funt abarraus, feti, capitan Farris, Raimo, Spano, Lancioni e Caparros, prus is duus piciocheddus, tra is prus pitichinnius chi teniànt giai in sa rosa, e seus chistionendi de Faustico e Assoumani. A nai sa beridadi, sa stagioni noba no est incumentzada mabi, est a nai ca is cosas pariant girai concas a su beni: me is primus cuatru giorronadas is de su Budune nd'ant cassau calincuna cosa cumenti a otu puntus me is primus cuatru partidas chi iant giogau, ma me is otu partidas chi ant giogau a pustis ant pèrdiu po cincu bortas (e si cumprendit, no funt pagus), cun s'ùnica partida binta, in domu cosa insoru, contras a is de s'OstiaMare, e duas partidas chi si funt serradas in paridadi: una contras a is de su Gladiator, cun is aversàrius chi ndi iant cassau su gol feti a su de norantacincu minudus, est a nai, duncas, in cussu chi tzerriaus tempus de recùperu, e apustis contras a una de is atras scuadras sardas chi currint in su campionau de sa Sèrie D, e seus chistionendi de is de sa Costa Orientali Sarda, chi fiant, e funt, una de is scuadras cun s'atacu prus forti (est a nai ca funt una de is scuadras chi est fadendi sa cantidadi prus manna de gol) e fait a nai puru, ca is de sa Costa Orientali Sarda funt abarraus, po sa primu borta cust'annu, chentza de fai nemmancu unu gol, pròpriu in sa partida contras a is de su Budune.

Ma totu custu, cumenti si narat, est acua ca est giai passada asuta de su ponti; est a nai, duncas, ca su tempus passat e a bortas su de abarrai apicuau a is arregodus no s'agiudat ma, antzis, no si permitit de andai ainnantis, ca nc'est custu arriscu puru, est craru.

E no nc'eis a crei, ma mi ndi seu acatau feti immoi chi su tempus, ma pruschetotu su logu chi tèngiu po si scriri in sardu, est spaciau giai de unu bellu pagheddeddu, e duncas, dda acabbu innoi e si saludu e isperu de nc'essi, torra, tra seti diis, est a nai po s'ùrtimu giòbia de su mesi de Donniassantu. E isperu ca nci potzais essi bosatrus puru, in saludi e cun prexei.

 

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna - IMPRENTAS 2022-2023. LR 22/2018

In questo articolo
Argomenti:
Stagione:
2023/2024