Salta al contenuto principale
tdr sardegna

TDR: is scuadras sardas ndi torrant a domu ainnantis de s'ora

E duncas, a cantu parit, nci dda eus giai fata: seus arribbaus, difatis, a s'ùrtima cida, e a is ùrtimas diis, puru, de su mesi de martzu; is festas po sa Pasca Manna ndi funt po brintai, a totu pompa, cumenti si iat a podi narai (e fiat ora puru! mi megu deu a solu a solu, ca po su chi mi pertocat, fia abertendi custa diis de su catodixi de su mesi de friargiu, est a nai de su mercuis de is cinixus, cumenti ddu estus a podi tzerriai, furendindi sa cosa de s'italianu etotu) e nosu teneus puru, cumenti a sèmpiri, una biga manna meda (una zuba, puru, si iat a podi narai cumenti faint innoi in Bidd'e Sorris, chi est sa bidda innoi m'agatu a bivi de calincuna cosa cumenti a corantatres annus, est a nai, duncas, de candu seu nàsciu) de novas e de contixeddus de si torrai a contai.

Mi iat a praxi, cumenti fatzu donnia donnia donnia borta, incumentzai cun una parighedda (una parighedda feti, ma a sa sarda, si cumprendit...) de stròllichiminis, ainnantis de mi ponni a incarrerai cun is chistionis acapiadas a su mundu de sa bòcia de is diletantis sardus, e isperu, fadendi diaici, de no si ndi furai su tempus chi, mancai, no teneis; sa bidea cosa mia, gei ddu scieis beni cumenti dda pentzu (ma si ddu torru a arrapiti ca, bai e circa, mancai calincunu de bosatrus si ddu est giai scarèsciu), est cussa de ndi cassai s'atentzioni de totus cussus puru (e cussas, puru, e pentzu pruschetotu a is femineddas) chi, mancai, no funt acapiaus diaici a istrintu cun is fainas de is assòtzius de bòcia chi ddoi funt spratus in totu s'isula stimmada cosa nosta.
Mancai, custa cida apa circai de acoitai (ma bai e circa chi nc'apa a arrannesci diaderus...e megu a brullai torra!) e apa a fai allestru cun is legas chi ndi piscu po incumentzai is artìculus (no sciu mai, de su restu, cali chistionis m'apa a agatai, dònnia dònnia cida badda badda in conca, ainnantis de mi ponni a trabballai a sa faina cosa mia), ca ddu scieis ca mi praxit fintzas a m'amachiai su de incarrerai fadendi su contu de su tempus chi passat (e duncas, fadendi su contu de su tretu chi si seus giai lassaus a is pabas), e mi praxit, puru, e meda, arraxonai apitzus de su tempus chi fait (est a nai chi fait basca, o frius lègiu, o bentu forti, po fai un esèmpiu).

E parteus, duncas, de su tempus chi est fadendi, chi seis de acòrdiu: pròpriu me in custas ùrtimas diis megamu a intendi babbu miu chi arraxonat impari a duus muradoris chi tenit in domu, e si megàt ca, innoi in Sardìnnia, seus costumaus a ndi sartai de s'ierru a s'istadi, chentza giai giai passai de su beranu: a nai sa beridadi, me in totus is diis passadas, e da calincuna cosa cumenti a duas cidas, pariat diaderus de essi giai giai lòmpius a s'istadi, ca in su megama mescamente ddoi fiant sèmpiri calincuna cosa cumenti a binti – binti e duus gradus, e fortzis fiat giai giai tropu basca puru, fadendi su contu ca seus, comentecasiat, ancora in su mesi de martzu; e is bècius de bidda mia etotu (deu apu sèmpiri intèndiu arrapiti sa cosa de sa bon'anima de mamma mia puru, mancai bècia no fessit ancora) narànt ca su sobi de su mesi de martzu fait dannu a conca; de sa cosa nd'apu arraxonau impari a un'amiga mia, chi si tzerriat Luisa e tenit otantatres annus fatus (est una de is amigas prus matucheddas de edai chi tèngiu, e sa sabiesa chi tenit, e chi cundividit cun mei, mi parit una cosa de importu mannu meda, pròpriu cumenti chi fessit una perda de oru), e issa puru, mi contàt, at sèmpiri intèndiu custa cosa ma no sciit beni su motivu.
E duncas, po no sciri nè ligi e nè scriri (furendindi su dìciu, su modu de narai, chi apu sèmpiri intèndiu in italianu), deu seu aturau atentu a no pigai tropu sobi in conca, fadendi su contu ca seu puru spinniau (est a nai: chentza prus pius) e duncas bastat pagu meda po cumbinai dannus a is crobeddus. E megu a brullai, si cumprendit, ma nemmancu diaici meda, ca in dònnia brulla ddoi est sèmpiri a su mancu unu stiddieddu de beridadi.

E duncas, apustis de is diis prus callentis chi at fatu in custa primu parti de su duamilla e binticuatru (in custus primus noranta diis, po essi prus pretzisus), nd'est torrau su bentu frius, a su mancu po su chi pertocat su domìnigu e su lunis puru, e a partiri de sa noti tra su lunis e su martis nd'est torrada s'acua puru, e s'amiga mia chi bendit su pani in su forru m'at contau puru ca ddoi fiant tronus e lampus, ma deu no mi ndi seu nemmancu acatau, ma pròpriu de nudda; at a essi ca su lunis est sa dì prus grai po su trabballu cosa mia (chi est cussu de si torrai a contai, gei ddu scieis, totu su chi sucedit me is campus de càlciu chi ddoi funt spratus in totu s'isula); at a essi, duncas, ca fia unu pagheddeddu stracu, ma mi nci seu fuiau a letu (me is bratzus de Morfeo, cumenti mi praxit a pentzai, a solu a solu, e Morfeo, ddu scieis, fiat su deus, tra is atras cosas, de su sonnu e de is bisus, e custu, a su mancu, po is antigus aregus) chitzi meda, chentza de essi nemmancu lìgiu cussas dexi-binti pagineddas de is librus chi tèngiu de acabbai, cumenti seu costumau a fai dònnia dònnia noti.

E duncas martis mi ndi seu scidau cun su cielu torra prenu de nuis, e sa bia aranti de domu totu sciusta, ma fait prexeri (pròpriu cumenti fia isperendi sa cida passada, chi si nd'arregodais) ca siat torrendi a proi un antru pagheddu, poita, a cantu parit a su mancu, de su chi apu intèndiu, s'acua chi at fatu no est ancora bastanti po su beranu chi est brintendindi e, mescamente, po s'istadi chi nd'at a arribbai tra noranta diis, prus o mancu.

E duncas, serru sa chistioni cun sa perda de sabiesa chi m'at regalau s'amiga mia de su forru de su pani, chi si megat, fatu fatu, candu pigaus sa chistioni, ca tocat a arriciri su chi su Cielu si mandat, isperendi chi no si nd'arribbint is dannus a conca, est craru.
E duncas su tempus at a torrai bellu su mercuis, su giòbia e su cenabara puru, ma de su chi apu intèndiu (e lìgiu, mescamente in cussus giàssus chi sighint is previsionis de su tempus, cumenti ddas estus a podi tzerriai, a sa trassa de s'italianu etotu) at a essi una Pasca Manna bella sciusta, cosa chi at a balli puru po sa dì avatu, chi est sa dì de s'Angelu, sighendi a su chi si contat sa crèsia.

E no sciu cantus de bosatrus siant acapiaus a is cosas de sa crèsia, ma fait a nai, puru, ca su calendàriu cosa nosta est acapiau a is festas de sa cresia catolica, e ballit po is chi nci creint cumenti po is chi no nci creint, mancai, diaici meda, ma comentecasiat funt costumaus a fai is festas impari a cussus chi creint in Deus e in Gersù Cristu puru.

E duncas, serru is chistionis acapiadas a su tempus chi est fadendi cun unu contixeddu acapiau a is arrondibis: de su restu s'apu giai narau, mi parit sa cida passada etotu (e chi no fiat sa cida passada est stètiu de seguru duas cidas fait), de cantu mi faint amachiai (est a nai, duncas, ca est una cosa chi mi praxit meda meda meda, e sucedit, gratzias a su Cielu, dònnia dònnia dònnia annu, ca sa natura, a su mancu fintzas a oi, sighit a funtzionai cumenti depit, e duncas, dònnia annu torrat a partiri aguali, sèmpiri cun is pròprius cosas, chi cumprendeis ita seu circhendi de si narai) su de ddas torrai a biri totu boba boba, cun cussa allirghia chi tenint (e chi mi parit chi tenint feti issas!), tra is crabeturas de is domus e fintzas arresenti arresenti a sa bia. E totu custu (ddu scieis beni cumenti seu fatu), po giogai, puru po custa cida, a fai unu pagheddeddu su poeta.

E duncas, apu agatau custa cosa apitzus de is arrondibis, e ndi furu unu pagheddeddu de logu a is chistionis chi pertocant sa bòcia, po si furriai custa cosa bella chi apu lìgiu: duncas, un arrondibi pesat calincuna cosa cumenti a binti gramus, ma arrannescit a bobai po calincuna cosa cumenti a cincu mila chilometrus (ca de seguru no funt pagus!). E duncas, is arrondibis chi nd'aproillant in Sardìnnia candu est po ndi brintai su beranu, si funt lassadas a is pabas, est craru, su tialu de desertu de su Sahara e funt passadas in pitzus de su mari Mediterraneu, chentza de si podi pasiai mancu po unu mesu segundu. Ant bobau mancai su tempus mau, e duncas mancai su bentu forti e is passadas de acua, cun tronus e lampus e totu su chi sucedit candu proit a stracia, cumenti natat, fatu fatu meda, sa bon'anima de mamma mia.

De su chi scieus (e cun custu serru puru sa chistioni acapiada a is arrondibis), custa genia de animabi si satzat papendusì is muscas e is sentziteddus puru, e mescamente in s'istadi, faint unu trabballu chi s'agiudat a abarrai prus selenus, chi pentzaus a totu su fastidiu chi si nd'arribbat de is sentziteddus e de is muschitus puru.

E cun custu apu giai giai acabbau totus is stròllichiminis po custa cida puru, ma ainnantis de incarrerai cun is novas chi nd'arribbant de su mundu de sa bòcia (e si ddu promitu ca seu giai giai po partiri cun sa lega de importu prus mannu chi ddoi est po su giassu cosa nosta) si ndi furu feti antrus trinta segundus (si ddu promitu!) po chistionai, ma feti po unu pagheddeddu, de sa cida santa, chi est cussa chi nd'arribbat ainnantis de sa Pasca Manna e chi, a su mancu po su chi mi pertocat, est unu de is perìodus chi mi praxint de prus in totu s'annu, poita, de candu seu pipiu, mi parit ca is sentidus ca provaus siant prus fortis de su chi si capitat de bivi in su fetianu, chi seu arranèscendi a si fai a cumprendi su chi tèngiu in sa conca e in su coru.

E duncas, sa cida santa, cumenti eis a sciri giai, e meda ma meda mellus de mei puru, est cussa innoi si nd'arregodaus de totus is daboris chi at dèpiu sunfriri Gesù Cristu, apustis de nd'essi brintau (est a nai, mellus: apustis de nd'essi arribbau) in Gerusalemme, chi est sa chistioni chi pertocat, de su restu, su domìnigu de is pramas (cumenti ddu estus a podi tzerriai, furendindi sa cosa de s'italianu etotu), chi fiat pròpriu domìnigu passau.

Tra is atividadis de importu prus mannu chi sa crèsia ndi pesat in sa cida santa, ddoi est cussu acapiau a s'ùrtima cena, cussa chi Gesù Cristu fait impari a is discipolus cosa sua etotu, ainnantis de si ndi andai a meditai, apitzus de sa morti cosa sua etotu, cun su coru e sa conca prenus de pentzamentus lègius, in su livàriu de su Getsemani. De su cenabara santu, invècias, deu creu chi scieis totu: est sa dì innoi sa crèsia arregodat s'incravamentu de Gesù Cristu, chi apustis si morit, po torrai a arresuscidai, diaici ddoi est scritu me is librus santus, a su mancu, apustis de tres diis.

E cun custa lega, ndi bollu aprofitai (ndi ia a bolli aprofitai, chi si praxit de prus cumenti sonat) po arremonai una cosa chi si iat spiegau sa bon'anima de su professori de Filosofia Antiga chi tenia a is tempus de s'universidadi, e chi si tzerriàt Giancarlo Movia. Po issu (a parri cosa sua, cumenti si iat a podi narai, mellus puru), sa cosa de importu prus mannu in totu sa storia de Gesù Cristu (iat a fai a ddu tzerriai, puru: su spantu prus mannu de totu sa religioni cristiana) est ca a issu puru, ca po is cristianus est su fillu de Deus, ddi est tocau a morri, e puru in maba manera, cumenti si iat a podi narai, fadendi su contu chi est stètiu postu in cruxi impari, o in mesu, chi si praxit de prus, a duus ladronis. E candu megàt giai giai a si morri, Gesù Cristu nci ghetat unu tzèrriu concas a Deus etotu, domandendiddi poita ddu at abandonau diaici, a solu e chentza nesciunu agiudu, a sa morti cosa sua. E duncas, sa letzioni de importu prus mannu, po su chi pentzàt su professori cosa mia, a su mancu, est ca in custa vida no si nd'estus mai scaresci ca depeus morri (ca seus innoi po custu puru, duncas), ma custu si iat a depi agiudai a andai ainnantis cun su coru bonu e prenu de isperas, e no cun su coru e sa conca prenus fintzas a cucuru de pentzamentus trotus e lègius.

E duncas, deu creu ca sa cosa si potzat serrai diaici: dònnia dì bona chi su Cielu s'arregallat, dònnia dònnia dì chi fadeus, chi passaus chentza daboris, est un arregalu de importu mannu; dònnia arrisu, dònnia emotzioni druci est unu stìddiu de oru chi si nd'arribbat in pitzus. Dònnia dì selena est un arregallu e nc'est su tanti po torrai gràtzias a su Cielu. Ma no si nd'estus a depi scaresci mai (e cun custu serru diaderus cun is strollichiminis!) de totus cussus chi, in dì de oi puru, funt acorraus aintru de s'aposentu de un'ospidali, e fintzas de totus cussus (e no funt de seguru pagus, su Cielu ddus agiudit!) ca funt serraus in logu de presoni; no si nd'estus a depi scaresci mai de totus cussus chi in dì de oi no staint beni (pruschetotu cussus chi funt morrendi, chi funt sighendi a morri, mellus, po crupa de cussas tialus de gherras chi s'omini etotu ndi pesat po bociri atrus ominis) e de totus cussus chi funt prangendi lagrimas marigosas meda, po serrai sa chistioni a trassa de poeta.

Ndi seu boghendi aforas totus custas chistionis pròpriu poita mi parit ca in cida santa nci siat su tanti po nci pentzai mellus de su chi, mancai, no fadeus me is atras diis de s'annu; pròpriu po custu sentidus chi s'agataus in su coru, deu pentzu ca sa cida santa potzat essi de importu puru po cussus chi, mancai, no creint a sa storia de Gesù Cristu, ma podint tenni unu motivu (unu motivu in prus, si cumprendit) po podi meditai apitzus de is cosas lègias chi si ndi podint arrui in conca in custa vida, chentza de si ndi scaresci de totus is cosas bonas (e a su contu nci podeus ponni fintzas is cositeddas prus pitichinninnias, cumenti iant a podi essi, de su restu, po torrai a su chi s'apu arremonau ainnantis, is arrondibis chi benint, chi torrant a s'agatai candu ndi brintat su beranu) chi, mancai, arriceus, chentza, mancai, de si nd'acatai.

E cun custu po oi puru serru sa parti prena fintzas a cucuru de stròllichiminis, e immoi, sèmpiri chi seis de acòrdiu, si nci podeus fuiai a fundu 'e susu (cumenti si narat innoi in Bidd'e Sorris etotu) me is chistionis acapiadas a su mundu de sa bòcia de is diletantis.

E parteus pròpriu, po s'acapiai a is chistionis chi nd'apu bogau aforas immubagora apitzus de sa cida santa, cun unu contixeddu chi m'est abarrau in conca de candu apu tentu sa possibbilidadi de mi fai una bella ciaciarrada cun Nicola Agus, chi est s'allenadori (cumenti ddu podeus tzerriai, furendindi su fueddu de s'italianu etotu), chi sighit, e custu de unu bellu pagheddeddu de tempus, is fainas e is trabballus de is de s'Arbus, chi currint, cumenti eis a sciri giai (e desinò deu se pròpriu innoi po si ddu arregodai), in su campionau de sa Promotzioni e in sa Lista A, po essi prus pretzisus.
E duncas apu intèndiu Agus, po ndi pesai sa ciaciarrada chi megu a s'arremonai, apustis ca is de s'Arbus iant bintu sa partida, de importu mannu meda, in domu de is de su Gùspini, cun su resultau de duus a unu; tocat a narai, puru, ca is arrùbius (ddus tzerriaus diaici po su cabori de sa camisedda chi funt costumaus a bistiri po is partidas in domu) in cussu perìodu fiant currendi a forti meda, fadendi su contu ca nd'arribbànt de un'antra bella bìncida, est a nai su tres a zeru chi fiant stètius bonus a nd'arragolli in domu de is de s'Orrolese (sa scuadra chi nd'ant pesau in Arrolli, si cumprendit); apustis de cussa ciaciarrada, peròu, is de s'Arbus (e mi dispraxit po issus, ma nosu de su giàssu de su Diàriu Sportivu, mi parit craru puru, fadeus su tifu po totus is scuadras chi ddoi funt me is campionaus chi sigheus, chentza de si ndi scaresci nemmancu de una) funt arrutusu po duas bortas de sighiu, a incumentzai de sa partida chi ant giogau in domu cosa insoru contras a is de s'Atleticu de Casteddu, e fintzas a arribbai a sa surra (ddi naraus diaici, ca tanti seus chistionendi sèmpiri de sport e no de pinnigosus verus) chi nd'ant arragotu contras a is de su Terralba Frantziscu Bellu (sa scuadra de Terraba, si cumprendit beni, berus est?), cun sa isfida chi s'est serrada cun su resultau, bellu e tundu tundu, de cuatru a unu po is meris de domu sighius de Mauriziu Firinu, unu de is allenadoris prus fortis e cun s'esperièntzia prus manna chi ddoi funt in dì de oi in su mundu de sa bòcia, a su mancu po su chi pertocat sa Sardìnnia.
E duncas, cun Nicola Agus eus tentu su modu de ciaciarrai unu pagheddeddu de totu, partendi de cumenti ddis fiant andendi is cosas. E Agus m'at contau a su mancu duas cosas chi, deu creu, ballit sa pena (cumenti si narat, furendindi sa trassa de s'italianu etotu) de si torrai a contai innoi puru.

Sa primu est una cosa chi pertocat sa conca, prus de is cambas, duncas, de is giogadoris: est a nai ca, cumenti m'at spiegau issu etotu, candu incumentzas a binci una bella pariga de partidas totu de sighiu, cumenti si narat, intzandus ti costumas, ddi naraus diaici, a giogai beni. Si iat a podi narai, puru, ca binci agiudat a binci, e cun sa bìncida nci depis pigai cunfiàntzia, cumenti m'at contau Nicola Agus (custu est su parri su, a su mancu, e mi parit craru), a trassa de sa cunfiantzia chi pigas (e arribbas a tènniri) cun una persona etotu. E custu ballit, pruschetotu e mescamente, candu ses unu piciocheddu giòvunu, e duncas, candu ses unu giogadori cun pagu esperièntzia a is pabas, ma si sciit (e sa cosa ballit po sa vida puru, po sa vida de dònnia dì, est caru), sa cosa mellus chi tui podis fai candu no tenis bastanti esperièntzia est cussu de giogai, de nci provai e de nci provai torra, mancai a bortas nci siat su bisòngiu, puru, de nci sbati beni beni is murrus in terra (cumenti m'arrapitiàt fatu fatu sa bon'anima de mamma mia), est a nai ca is sbàllius faint parti de sa chistioni, de sa vida, de is giogus, de s'imparu.

«In custas ùrtimas cidas – m'at scoviau Nicola Agusmi funt arribbendi indicatzionis togas medas de parti de sa scuadra cosa mia e is dirigentis e su presidenti e totus is atras personas chi trabballant impari a issus e chi duncas faint parti de s'assòtziu funt prexaus meda meda po cumenti si funt andendi is cosas, est berus. Est crescendi (chimendi, cumenti si iat a podi narai puru, ca fortzis fortzis sonat fintzas mellus n.d.r.) in nosu sa bidea ca seus fortis e ca si dda podeus giogai contras a totus is scuadras chi ddoi funt impari a nosu in su campionau de sa Promotzioni e, duncas, in sa Lista A. Candu tenis sa conca giusta, ddi nau diaici, est a nai sbuida de totus is pentzamentus lègius e prena fintzas a cucuru de pentzamentus bonus, candu tenis sa gana bella de fai a biri a totus cantu ses forti, e cantu ses abbili, intzandus is cosas benint a essi prus facilis puru, e arrannèscis, puru, a giogai mancai mellus de su chi fadiast ainnantis».
E duncas, est sa conca, prus de is peis de is giogadoris, chi est sa cosa de importu prus mannu po ndi cassai is bìncidas.
«Candu, invècias, no arrannèscis e no ses bonus a nd'arragolli is puntus chi, mancai, iast puru a minesci, intzandus est craru ca ndi podit arribbai unu pagheddeddu, unu stìddieddu de timoria, cumenti si narat; e candu timis, est cumenti chi is cambas no girint cumenti iant a podi. Po nosu de s'Arbus is cosas funt andendi mellus a partiri de su mesi de gennàrgiu, de candu, duncas, eus saludau una bella pariga de giogadoris chi tenestus in sa rosa e ndi funt arribbaus un'antra bella pariga de piciocus nous, chi si funt donendi una bella manu de agiudu; e is resultaus funt sa cosa prus crara, sa cosa chi s'agiudat a cumprendi, duncas, po ddu nai mellus, chi eus pigau sa bia, s'arrastu giustu».

De su restu, in su giogu de sa bòcia sucedit su pròpriu de su chi si capitat de si bivi in sa vida de dònnia dì: ddoi funt periodus, bellus arrogus de tempus, po ddu narai diaici, innoi is cosas mancai si girant a trotu, o no si andant beni cumenti, invècias, estus a podi isperai, e candu is cosas si faint mabas (e no bonas) no podis fai atru ca abertai chi ndi torrit a bessiri su sobi, po giogai, ancora, a fai unu pagheddeddu su poeta. E duncas, in mesu a totu cussu scuru, nd'arribbat puru una bella dì innoi torrat a nd'arribbai sa luxi po tui puru. E funt diis bellas, cumenti chi ti siast scidendi apustis de unu bisu malu meda. E sa cosa ballit siat po una persona e siat, est craru, po una scuadra de bòcia. E Nicola Agus, apitzus de sa cosa, m'at contau ca «tra is resultaus prus bonus chi nd'eus cassau, chi seus stètius bonus a ndi cassai in custa segunda parti de sa stagioni, nci depeus ponni su tres a zeru, in domu de is de sa Verde Isola (sa scuadra chi nd'ant pesau in Carluforti, si cumprendit, e immoi chi nci seus, fait a narai puru ca is de sa Verde Isola ant dèpiu giogai custus primus seti mesis de su campionau de su duamilla e bintitres – duamilla e binticuatru sèmpiri in domu allena, est a nai, po su prus, in Sant'Antiogu; comentecasiat, e sa nova nd'est arribbada callenti callenti pròpriu me in custas ùrtimas oras, is de sa Verde Isola s'ant fatu sciri ca is trabballus ca is de su comunu fiant fadendi in su campu sportivu de Carluforti funt acabbaus e duncas, de custa cida etotu, is de sa Verde Isola ant a torrai a giogai is partidas cosa insoru in domu, e no a travessu, cumenti naràt sèmpiri mamma mia); cun s'Arborea puru eus fatu a biri cosas togas meda – at sighiu a mi contai Agus -, fadendi su contu chi eus giogau contras a una scuadra forti: in cussa partida seus stètius bonus a serrai sa chistioni, is giogus, cumenti si iat a podi narai, puru, giai me is primus corantacincu minudus, cun su resultau de tres a zeru, ma apustis ita est sucèdiu? Est sucèdiu ca eus fatu duus erroris (torraus duncas ancora cun sa chistioni ca su modu mellus po fai esperièntzia est cussu de torrai a partiri apustis chi sballias) e duncas is aversàrius ant fatu duus gol, cun su resultau de sa partida chi s'est postu in su tres a duus po nosu; ma mancu mali chi seus stètius bonus a aguantai, a apoderai e de cussa bìncida, fait a narai custu puru, is cosas si funt postas in cabada, cumenti si narat, po nosu».

E po serrai sa chistioni acapiada a totu cussu chi m'at contau Nicola Agus (e po fai su giogu, ca circu de fai sèmpiri, tra is atras cosas, chi est cussu de cumprendi chi me is storias chi mi contant is allenadoris apitzus de is partidas chi giogant is scuadras cosa insoru, si potzat agatai, puru, mancai, calincuna letzioni chi potzat balli po sa vida cosa nosta de dònnia dì), podeus chistionai de maba sorti e de piciocus chi, mancai, si strupiant. E de su restu, po si torrai a acapiai a su chi fia narendusì ainnantis apitzus de sa cida santa (e duncas, de sa morti in cruxi de Gesù Cristu), tocat a fai su contu ca si podeus ingolli e fintzas strupiai in dònnia segundu, ca seus fatus de petza moddi, e custu est una de is cosas de importu prus mannu, a parri miu.

E duncas, Agus m'at contau: «Chi ti depu narai sa beridadi, eus arriscau de perdi, po totus is partidas chi ammancant po serrai sa stagioni, unu giogadori de importu mannu meda po sa scuadra cosa nosta, e seu chistionendi de Gabrieli Pancotto, chi est a trassa de pilastru, cumenti si narat, po nosu, no feti po su chi pertocat su campu, ma po su chi pertocat su spolladroxu puru e, duncas, s'umori de totus is piciocus chi faint parti de sa rosa, mescamente de is prus giòvuneddus. Pancotto s'est ingotu a su carroni de su pei, e po bona sorti no s'est strupiau mabi, est a nai peus de su chi ddi est sucèdiu; po immoi ddi tocat a caminai cun is baceddus e deu creu pròpriu chi at a depi abarrai frimu a su mancu po duas partidas. Po mei, e po sa scuadra cosa mia, est unu dannu mannu meda, ma no seu costumau a mi cuai apabas de is scusas, gei mi connosceis. Po su restu, difatis, tèngiu totus is piciocus de sa rosa a dispositzioni, ma Pancotto si minescit custus fueddus drucis e deu isperu chi potzat torrai a curri impari a is cumpàngius cosa sua etotu in pagu tempus».
E nemmancu a ddu fai aposta, cumenti si narat, is de s'Arbus, chentza de Pancotto in campu, ant pèrdiu giai duas partidas de sighiu, cumenti s'apu giai arremonau ainnantis, tra is atras cosas.

Arribbaus a custu puntu de s'artìculu, chi est berus chi tèngiu un antru pagheddeddu de tempus (e de logu po scriri in sardu, pruschetotu), podeus andai a castiai, impari, cumenti funt andadas is cosas a is cuatru scuadras chi fiant currendi in su Trofeo de is Regionis po s'annu duamilla e binti cuatru (s'apu arremonau de sa cosa una pariga de cidas fait, chi mi nd'arregodu beni, e potzu narai puru ca, gràtzias a su Cielu e a Deus, sa conca gei est sighendi a mi funtzionai beni); apu manigiau su tempus de su verbu a su passau poita, e mi dispraxit meda meda, sa cursa, est a nai s'aventura de is piciocheddus sardus in Liguria est giai bella ca acabbada, cumenti si narat, ma impari podeus sèmpiri andai a castiai ita totu est sucèdiu in custa ùrtima cida de partidas.

Duncas, is cuatru scuadras no funt arrannèscias a andai ainnantis e, duncas, no funt arrannèscias a nci lompi a is partidas de is cuartus de finali e, duncas, mi parit craru, si funt dèpias firmai a su primu turnu: is resultaus chi ndi funt arribbaus apustis de sa de tres dì de partidas no funt stètius bastanti bonus po permitiri a sa scuadra de is "Giòvanissimus" (sighius de Massimo Malfitano), a cussa de is "Allievus" (sighius de Davide Canossa), a cussa de is de sa "Juniores" (sighius de Alberto Bebo Antinori) e a cussa de is femineddas puru (sighias de Giuseppe Panariello) de nci lompi a sa segunda fasi de su torneu, chi at a incumentzai pròpriu oi, chi est giòbia (su de bintotu de su mesi de martzu).

Gianni Cadoni at scoviau a is giornalistas cali funt is sentidus cosa sua apustis de s'acabbada de s'aventura de is scuadras sardas: «Seu prexau meda po su chi ant fatu a biri in campu is piciocus cosa nosta – s'est megau su Presidenti de su Cumitau Regionali Sardu de sa Federatzioni Natzionali de su Giogu de sa Bocia e de sa Lega Natzionali de is Diletantis -; is resultaus, prusapestus, no si torrant sa bidea de sa calidadi de su giogu chi is piciocus funt stètius bonus a sforrai, ddi nau diaici. A parri miu su Trofeo de is Regionis de su duamilla e binticuatru est e at a abarrai de importu mannu meda po sighiri a mellorai, e sa cosa ballit, po primu, po is allenadoris de is scuadras cosa nosta e po totus is personas chi ddus ant agiudaus; chentza de si ndi scaresi, est craru, de totus is piciocus chi si dda funt gherrada in campu. Apu biu totus is partidas e potzu narai, fintzas, ca nesciunu s'at mai postu is peis in conca».

E duncas podeus andai a castiai, mellus, cumenti funt andadas is cosas, partendi, pròpriu, de is "Giòvanissimus" de Malfitano (sa scuadra pesada cun is giogadoris chi tenint prus pagu de cuindixi annus de edadi), chi in sa primu bessida ant pèrdiu cun su resultau de tres a unu contras a is de sa Sicilia. In su primu tempus Franco at fatu duus gol; in su segundu tempus nd'est arribbau puru su de tres gol, pesau de Castrovillari; s'ùnicu goiteddu (mi benit de ddu tzerriai diaici...) fatu de is sardus portat sa firma de Meloni, chi giogat cun sa scuadra de su Pirri. In sa partida de sa segunda giorronada de giogus, is piciocus de Malfitano ant pèrdiu torra contras a is de sa Campania, e sèmpiri cun su resultau de tres a unu: fadendi beni is contus (e nci bolit pagu tempus), is sardus funt abarraus frimus a s'ùrtimu postu de sa lista, cun zeru puntus in busciaca (est a nai ca funt abarraus a buca asciuta), e duncas sciiant giai de essi aforas de sa cursa giai ainnantis de giogai sa de tres partidas, chi est stètia s'ùrtima. Is de sa Campania funt stètius bonus a ndi cassai duus gol in su primu tempus: apustis de feti seti minudus cun Lepre e a su de trinta minudus de giogu cun Viscovo. Is sardus funt arribbaus acanta acanta meda a su gol cun Sanna (unu giogadori chi ndi lòmpit de sa scuadra de s'Alighera), ma su portieri de is aversàrius s'est sarvau, ddi naraus diaici (cumenti si narat in italianu puru, de su restu), gràtzias a sa linna de sa traversa. A su de trintacincu minudus de giogu, invècias, Arisci (unu giogadori de sa Ferrini de Casteddu) nd'at cassau su puntu po sa scuadra sarda, ma in su segundu tempus, apustis de feti doxi minudus de giogu, Barretta at serrau totus is contus. In sa de tres giorronadas, is sardus si dda funt dèpia a biri contras a is de is Marche, cun is duas scuadras ca, me is primus duas partidas, no funt arrannèscius a ndi cassai nemmancu unu mesu puntixeddu, cumenti si iat a podi narai. Is sardus ant pèrdiu, torra, cun su resultau, grai meda, de tres a zeru.

Is cosas no funt andadas medas mellus po is "Allievus" sighius de Canossa, ca in sa primu bessida (est a nai, mellus, in sa primu giorronada de giogus) ant serrau sa partida contras a is de sa Sicilia cun su resultau in paridadi, po zeru a zeru; is sardus si funt incaraus me is partis de su portieri aversàriu cun Mureddu (chi at provau a ndi cassai su gol cun unu tiru togu meda, si iat a podi narai chi at fatu una genia de furriagallu ainnantis de donai una bella carvada de pei a sa bòcia, po cussa che in italianu tzerriaus "rovesciata") e apustis cun su tiru de Gianoli. In sa segunda bessida nd'arribbat sa bìncida contras a is de sa Campania, apustis de nd'essi incasciau su gol, e cun un omini in mancu in campu (est a nai, mellus, ca is duas scuadras fiant undixi contras a dexi, deu pentzu ca si cumprendat): su gol de is de sa Campania est stètiu pesau de Liguori, apustis de feti duus minudus de giogu; is sardus perdint Anedda (unu giogadori de sa Ferrini) chi nd'at buscau su cartellineddu arrubiu e, mancai cun un omini in mancu (cumenti s'apu giai arremonau), nc'arrannescint a cassai sa paridadi cun Mameli (unu giogadori de sa Simba), e apustis agatant su gol da tres puntus gràtzias a sa giogada de Lambroni (de su Carbònia), in su segundu tempus, a su de dexi minudus, po essi prus pretzisus. Duncas, in sa de tres giorronadas, Sardinnia e Sicilia teniànt cuatru puntus in sa lista: is de sa Sicilia ndi funt 'arrutus contras a is de sa Campania, chi funt arrannèscius a binci cun su resultau de cuatru a zeru; is de is Marche (chi teniànt zeru puntus) funt arrannèscius, invècias, a serrai su primu tempus de sa partida contras a is sardus cun su resultau de duus a zeru, gràtzias a is gol pesaus de Gashi, a su de cuindixi minudus de giogu, e Kone, a su de corantunu minudus. In su segundu tempus is sardus ant circau de ndi artziai torra sa conca: Lambroni nd'at cassau su gol chi at torrau a oberri is giogus a su de trexi minudus, ma apustis nc'ant fuiau a s'abiga, cumenti si narat, medas ocasionis po ndi cassai su gol de su duus a duus e, me is ùrtimus minudus, nd'ant ingotu puru su gol de Chiavellini.

Nudda de fai, puru, po is de sa "Juniores", sighius de Antinori, chi ant pèrdiu, cun su resultau de duus a unu contras a is de sa Sicilia (su gol de is sardus est stètiu pesau de Zappareddu), e ant pèrdiu sa partida puru contras a is de sa Campania, cun su resultau de tres a duus po is aversàrius, si cumprendit. Is sardus ant pèrdiu puru sa de tres partidas, contras a is de is Marche, cun su resultau de duus a zeru.
Nudda prexus, est craru, nemmancu po sa scuadra de is femineddas, sighidas de Giuseppe Panarello.

 

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna - IMPRENTAS 2023-2024. LR 22/2018, art. 22

In questo articolo
Campionato:
Argomenti:
Stagione:
2023/2024
Tags:
novas