Salta al contenuto principale
san biagio villasor fotosquadra

Po cuncodrai sa rosa de una scuadra serbit dinai, desinò tocat a s'arramangai is manigas e trabballai cun is piciocus de sa bidda etotu

E duncas, a cantu parit, nci dda eus fata, a lompi no feti a sa cida de importu prus mannu, no nau de s'annu, ma de seguru, de custu mesi de Idas, e a lompi, pruschetotu a su giòbia, chi est sa dì innoi, cumenti a sèmpiri, cumenti est sucèdiu fintzas a oi, a su mancu, ndi bogaus aforas is rigas chi faint parti de s'artìculu in sardu po su giàssu de su Diàriu Sportivu: e duncas ammancant feti una pariga de oras, ant a essi calincuna cosa cumenti a setanta, po essi pretzisus, e apustis nc'at a essi feti su tempus po fai sa festa (e fiat ora, fadendi su contu chi no seus pentzendi a atru de una bella pariga de diis, de cidas, a trassa de pipius), po papai (fintzas a si intendi sa brenti totu scopia-scopia, cumenti si narat e cumenti naràt sa bon'anima de mamma mia ca, de seguru, fiat una mesu satzagona, cumenti fiat unu satzagoni nonnu miu etotu, est a nai su babbu, ca su de si preni su stogumu a cucuru est sèmpiri stètiu unu trabballu ca is de sa famìllia mia, a cantu parit, de su chi ndi potzu cumprendi, ant tentu sèmpiri agradessu), e po si bufai totu su chi podeus (e in custu fia deu etotu unu bellu campioni, ddi nau diaici po brullai unu pagheddeddu cun bosatrus, ca chi no brullaus in dì de festa, candu si torrat a capitai? Mi domandu a solu a solu); e intzandus, mi potzu feti immaginai ca ddoi teneis totu prontu po is pràngius e po is cenas chi eus a depi fai, a solus o cun sa cumpangia de is parentis e de is amigus (po chini tenit custa fortuna, e po totus is atrus, s'auguriu est ca si potzant scabulli de custas festas cun prexu e coru selenu): pani, binu, petza e pisci de dònnia callidadi, e dònnia genia de fruta e de drucis, e nuxis e nuxeddas e mènduas, ca in custas diis, e si cumprendit puru, seus costumaus a si setzi a mesa, e pruschetotu a ddoi abarrai sètzius, totu matzia-matzia e inguti-inguti, po oras e oras e oras.

A nai sa beridadi, totu custu chi apu arremonau immoi (ballit po sa cosa de papapi, est craru, ma sa chistioni iat a podi pertocai totu una cantidadi manna de atras cosas, partendi de is regalus chi si fadeus is unus cun is atrus) si ddu podeus permiti feti poita seus "setzius in sa parti de mundu prus arrica", chi est una cosa chi no eus a depi smiti mai de pentzai, mescamente candu seus po incumentzai is festas.
A mei capitat de nci pentzai fatu fatu, a si nai sa beridadi, e si cumprendit, tanti ca ndi seu chistionendi in custu artìcolu etotu: in s'interis chi nosu fadeus festa po su Natali, nci funt personas (e no funt pagus diaderus) chi no tenint nemmancu cuatru arriabis po prangi, cumenti si iat a podi narai; est a nai ca ddoi funt personas chi bivint, de una vida, in zonas pòberas de su mundu, o in cussas zona chi funt totu ghetadas a pari de sa gherra, po nd'arremonai una, o de atrus disastrus.
E duncas, no pentzu, de seguru, chi si potzant cambiai is cosas mabas (e trotas) de custu mundu feti cun unu pentzmentu bonu, e no pentzu chi po allirgai su coru de is poberus (e de is poberas e isfortunadas) de custu mundu potzat bastai una pregadoria; ma cussu chi nau sèmpiri est chi is prus fortunaus, is prus arricus de custu mundu, iant a podi, cumenti a mìnimu, circai de cumprendi, cun sintzillidadi, ca chi s'agatant in sa parti prus arrica de su mundu est poita ddoi funt una biga manna de personas chi arricint de sa vida meda ma meda prus pagu de su chi iant a minesci, mi benit a ddu nai diaici.
Est a nai ca chi si podeus permiti de podi papai totu su chi boleus (e de nci fuiai, fatu fatu sucedit custu puru, e est una cosa chi si iat a depi fai prangi, mi megu a solu a solu, sa metadi de sa cosa chi poneus in sa mesa) est poita in custu mundu nci funt personas ca no tenint giai nudda, o chi tenint sa metadi de sa metadi de sa metadi (po essi bonus...) de su chi teneus nosu.

Est unu giogu chi circu de fai fatu fatu e, diaderus, si ddu torru a arrapiti, fortzis a bortas iat a bastai unu segundu, po arribbai a cumprendi de cantu seus fortunaus (e ballit po is personas chi bivint in Europa, mancai, e ballit po is personas chi bivint in Europa e staint beni, est craru), e po ddu cumprendi (custu est su giogu chi fatzu deu po primu, fatu fatu) iat a bastai, puru, una tassixedda de cafè: cantu trabballu ddoi est a is pabas de cussus cuatru stiddius de acua niedda? Cantu personas trabballant, dònnia dì, giai giai cumenti isclavus (e sa storia sighit a andai ainnantis de una bella fita de tempus, de seguru a su mancu de centu annus, chi no meda de prus puru), po si permiti de si nci cravai unu, duus, tres cafè in brenti a sa dì?
Ddoi funt personas chi, mancai fetzant a totu dì trabballendi me is campus de caffè, su caffè chi ndi arregollint, chi ndi boddint, no si ddu podint permiti, cumenti no si podint permiti, mancai, una domu, una mesa manna, sa possibbilidadi de podi cumbidai is parentis, de si podi permiti de comperai bistiris chi costant una bella pariga de centus eurus, de podi tenni televisionis prus mannas de sprigus, a totu dì allutas.

Su prus de is bortas fadeus is cosas chentza nci pentzai: a si buffai unu cafè (torrendi a s'esèmpiu chi apu pigau immubagora) nci poneus, chi andat beni, duus segundus, ca seus sèmpiri currendi de una parti a s'atra e no arrannèsceus prus no nau a si frimai, ma mancu a pentzai a su chi seus fadendi, a sa fortuna manna chi teneus.

Deu nci pentzu fatu fatu, e cust'annu mescamente, fadendi su contu ca cust'istadi apu tentu sa possibbilidadi de andai a spreviai po unu pagheddeddu de tempus in Sud America, e sa cosa chi m'est arrannèscia prus tostada e marigosa a nci inguti, est stètia sa chistioni acapiada a su dinai: candu chistionammu cun is personas chi bivint ingunis, intèndia cumenti chi nci fessit un arrennegu, de parti de issus, est craru, po su fatu ca inguis sa moneta chi manigiant (ddi nau diaici) ballit fintzas a tres bortas prus pagu de s'euru cosa nosta; est a nai, a ddu nai mellus, ca unu chi trabballat cumenti a paneteri, arribbat a guadangiai, a contus fatus, prus de sa metadi de su chi ndi podit pesai unu paneteri in Europa, in Italia o, mescamente, in Sardìnnia; est a nai ca custu mundu est stètiu cuncodrau diaici mabi (de seguru no seu stètiu deu a ndi pesai is regulas, cumenti arrapìtia fatu fatu cust'istadi, ma a sa fini seu deu puru, impari a bosatrus, chi seu gosendi de is vantagius chi mi nd'intrant) ca unu chi inguis trabballat su pròpriu tanti de oras (chi no de prus puru), fadendi sa pròpriu faina de una persona chi bivit innoi (apu arremonau su paneteri, po fai un esèmpiu), s'agatat me is manus sa metadi (o sa metadi de sa metadi, candu andat mabi) de sa capacidadi de comperai (su chi in italianu tzerriaus "potere d'acquisto") de su chi tenint is personas in un'antra zona de su mundu, mancai innoi in Europa etotu.

E duncas, su chi circu de fai (e de seguru no seu su prus arricu chi ddoi est in custa terra, o in s'isula) est cussu de nci pentzai, a su mancu, a sa fortuna, manna meda, chi m'est tocada (mancai sa vida mia siat unu dannu po atras chistionis, ca no est de seguru feti unu giogu, o una passillada in logu de monti), e circu de nci pentzai, dònnia dònnia dì, ainnantis de mi ponni a papai, e mi capitat de nci pentzai, puru, candu mi ndi andu a dromiri in unu logu callenti, fadendi su contu chi ddoi funt, custu est pagu ma seguru, personas, spratas in totu su mundu, ca no tenint nè cosa de papai me is pratus, e nè callenti me is aposentus innoi s'agatant, e a bortas, mancu sa luxi.

E apitzus de custa cosa de sa luxi, mi iat a praxi, chi mi ddu permiteis, a nc'aciungi feti una cosa (fadendi su contu chi me in s'artìculu chi nd'est bessiu sa cida passada apu chistionau, po su prus, de bòcias e de resultaus, est a nai, mellus, chi mi seu lassau totus is strollichiminis, is contus, is contixeddus e is arraxonamentus, cumenti mi praxit a ddus tzerriai, po custa cida): in bidda mia, ma deu pentzu ca is cosas andint aguali me is atras biddas puru, e no feti innoi in Sardìnnia ma in su restu de s'Italia e de s'Europa at a balli, prus o mancu, su pròpriu, ddoi funt totus is bias prenas de luxis e luxixeddas, allutas de candu scurigat fintzas a candu no torrat a obrexi, e su pròpriu si podit narai, puru, po is domus: ca parit totu una gara, mi benit a dda tzerriai diaici, a chini nd'apicat sa luxi prus manna, a chini si cuncodrat mellus su corratzu, is curridorius, is fentanas e fintzas is canceddus e is barandillas; e parit una brulla, ma is de su comunu de sa bidda mia (chi est Bidd'e Sorris) diaderus nd'ant pesau unu cuncursu (una gara, a trassa de is sfidas tra is scuadras de bòcia) e ant a donai is premius a is chi ant a cuncodrai mellus is domus cosa insoru, immoi po is festas de su Natali, ca pareus totus aforas de conca (apu biu fintzas canceddus totu afrochitaus, est a nai cun frocus mannus e arrubius, ca parint pipias prontas a fai sa primu cumanioni, e invecias funt, feti, arrogus de ferru), e parit ca si ndi seus scarèscius de sa chi tzerriaus "crisi energetica", est a nai ca est de una bella pariga de annus ca sigheus a intendi ca sa currenti (s'energia elètrica, cumenti si iat a podi tzerriai, puru) costat sèmpiri de prus e chi, a cantu parit, giai giai no bastat prus po totus is chi bivint in custu mundu (e si cumprendit, fadendi su contu chi seus lòmpius a essi calincuna cosa cumenti a seti miliardus e otucentus milionis de cristianus, ca una cosa diaici no s'est mai bida, de seguru, in totu custus annus, de candu s'agatat s'omini, po ddu nai mellus), ma arribbaus in custu perìodu parit chi si ndi scaresceus de totu is dannus chi tèneus totu a giru a giru, e sa cosa de importu prus mannu, torrendi a su chi apu scritu a s'incumintzu de custu artìcolu, est su de fai festa.
E a bortas no si cumprendit nemmancu su poita ndi seus pesendindi totu custu budrellu (chi mi permiteis de manigiai custu fueddu).

Torraus a nosu: unu de is sentidus chi ddoi funt acapiaus a su Natali est cussu chi pertocat, pròpriu, sa luxi: tra su bintunu e su bintiduus de custu mesi etotu ddoi at a essi su chi in italianu si tzerriat "solstizio d'inverno", est a nai chi est su momentu innoi ndi brintat s'ierru, ma pruschetotu est su momentu innoi is diis torrant, mancai de pagu, a s'allonghiai; est a nai ca is oras, is minudus de luxi incumentzat a essi unu pagheddeddu de prus de is oras de scuriu, e pròpriu po sa luxi, e pròpriu cun sa luxi, a ddu nai mellus (po torrai a sa chistioni chi apu pigau immubagora), ca cuncodraus is domus. Duncas, sa luxi est acapiada a s'energia eletrica, ma mi nd'arregodu beni cumenti faint sa festa de sa luxi in Svezia po s'otu de su mesi de Idas: no megu a si nai ca no manigiant lampadas e lampadinas (e nci iat a mancai atru puru, fadendi su contu ca seus lòmpius a su duamilla e binti-tres, giai giai a su duamilla e binticuatru, a nai sa beridadi), ma megu a si nai ca, de seguru, manigiant calincuna candebedda in prus de su chi seus costumaus a fai nosu; e custa cosa de is candebeddas m'est abarrada in conca, e in su coru; in Stoccolma puru (e no feti me is biddixeddas prus piticheddas) apu biu is domus, e is corridòrius cuncodraus, feti, cun un arrogheddeddu de cera alluta.
E at a essi po custu, fortzis, ca me is ùrtimus annus m'est beniu in conca, m'est beniu su disìgiu, e duncas seu costumau, a no cuncodrai luxis eletricas in domu cosa mia: s'unica cosa chi mi permitu de fai est su presèpiu (ma chentza de luxis, est craru!) e candu papu, po sa noti de cena (cumenti dda tzerriada sa bon'anima de nonna mia), m'allù, pròpriu, una candebedda. De una pariga de annus, est a nai de su duamilla e binti, candu festus ancora totu cumbati cumbati cun su tialu de covid, seu passendimì is festas de su Natali a solu, est a nai ca papu a solu e mi ndi scabullu a solu de totu sa faina, e de candu apu lìgiu (e duncas scobertu) ca Fredrich Nietzsche puru (seus chistionendi de unu de is filosofus prus mannus chi ndi funt bessius a pillu in Germania po su chi pertocat su milli e otucentus) si passada is diis de is festas a solu (e scieis, puru, chi eis lìgiu a su mancu unu de is artìculus chi ndi pesu in sardu, candu deu potza bessiri macu po sa filosofia), intzandus sa cosa mi parit meda ma meda prus pagu stramba de su chi, mancai, iat a podi parri a bosatrus.
E duncas, no ammancu mai de fai unu pentzamentu bonu po totus is personas ca in custa diis de festas staint mabi, mancai acorradas me is aposentus de is uspidalis, o s'agatant a cumbati cun disprexeis, arroris, dannus, daboris e totu cantu de marigosu ndi podit arribbai in custa vida. E si ddu torru a arrapiti, e cun custu serru sa chistioni (e si domandu scusa chi si nd'apu furau su tempus chi mancai no teneis): no creu, de seguru, ca bastat a fai feti unu pentzamentu bonu po aderetzai totus is cosas chi ddoi funt trotas (tra gherras e poberesa no scieus de cali parti incumentzai), ma deu creu chi unu pentzamentu bonu siat, po diaderus, sa prus pagu cosa chi si iat a podi, e si iat a depi fai. Partendi, mancai, de totus is chi funt sunfrendi po crupa de una gherra, a partiri de is palestinesus e de totus cussus, tra is israelianus etotu, chi funt perdendi sa vida e is parentis, e is fillus, e is domus, e totu su chi tenint, duncas, e chi passant is diis ghetaus in su disisperu prus nieddu. E nosu, invècias, a si imbriagai e a si papai s'impossibbili, cumenti si narat, chentza mancu su coru bonu de torrai gràtzias a su Cielu, po totu su beni chi arriceus, chentza nemmancu, giai giai, de si nd'acatai. E cun custas rigas no ia a bolli spraxiri prus tristura de su chi serbit, fadendi su contu ca sa tristura no ammancat de seguru in custu mundu macu e trotu, ma mi iat a praxi ca, a su mancu po unu segundu feti, si podessit cumprendi, po diaderus, ca in custu mundu ddoi funt personas chi prangint (mancai nosu no ddus intèndeus), e is personas prangint e sighint a prangi, puru, me is diis de festa. E pròpriu po totu su chi apu nau fintzas a immoi, estus a depi fai prus a bonus, e circai de passai custas diis chi ndi funt arribbendi cun prexu, e cum umilesa, mancai, puru.

E duncas, apustis de s'essi prenu sa conca cun custa biga de strollichiminis (ma chi seis costumaus a ligi is artìculus chi ndi pesu su giòbia scieis beni cumenti funtzionat...), e si domandu torra scusa chi si ndi seu furendi su tempus chi mancai no teneis (e chi mancai estis a bolli manigiai po acabbai de comperai regalus e regaleddus, e mi parit giustu puru, berus est?), si nci podeus fuiai in pari, a fundu 'e suus (cumenti si narat in bidda po furriai su fueddu ca in italianu torrat "tuffo"), me is chistionis chi pertocant su mundu de is giogadoris diletantis sardus de bòcia, chi de su restu est sa faina de importu prus mannu po su giàssu de su Diàriu Sportivu.
Cumenti eis a sciri giai (apu incumentzau a arramonai e arraxonai apitzus de sa chistioni giai de unu bellu arrogheddeddu de tempus), custa cida is scuadras ant a torrai in campu de sabudu (est a nai, duas diis ainnantis de su Natali), po giogai s'ùrtima giorronada de su duamilla e bintitres, chi at a essi sa de catodixi bessidas; e duncas, si potzu incumentzai a nai ca, de su chi mi nd'arregodu deu, a su mancu, in totu custus ùrtimus doxi annus (apu incumentzau cun custu trabballu pròpriu in su mesi de Donniasantu de su duamilla e undixi) est capitau feti un'antra borta chi nci fessint partidas su bintitres de su mesi de Ida, e duncas, partidas giai giai apicigadas a is festas; is de su Cumitau Regionali de sa Lega Natzionali de is Diletantis ant prenu de partidas su calendàriu (fintzas a cucuru, si iat a podi narai), e deu seu seguru ca po is tifosus e po is giogadoris siat unu prexu mannu, ma is strobus peròu no ammancant de seguru, mescamente po is allenadoris.

Est cussu chi seu arribbau a cumprendi arraxonendi de sa chistioni impari a Giancarlo Boi, chi po cust'annu puru est sighendi is fainas de is mògoresus de sa Freccia Parte Montis (po su de cincu annus de sighiu, a bolli essi prus pretzisus), chi currint in su campionau de sa Primu Categoria, in sa Lista B; e duncas si depeus arregodai ca is "diletantis" (ddu fait a cumprendi su fueddu etotu, de su restu, fueddu chi ndi furaus de s'italianu) cabant in campu po curri avatu de sa bocia feti po su spàssiu chi ndi tenint, feti po su sprèviu chi nd'arricint, mi benit de ddu nai diaici; est a nai ca de su giogu de sa bocia no ndi podint fai unu trabballu, e duncas, est craru, custu bollit nai ca depint sighiri puru atras fainas, de importu mannu, si cumprendit, poita in calincunu modu depis arrannesci a ndi pesai cussus cuatru arriabeddus chi ti serbint po sighiri a bivi in custu mundu, chi a bortas mi parit macu cantu est tundu (po giogai a fai unu pagheddeddu su poeta).

E duncas, torrendi a nosu e seghendi sa chistioni a crutzu, nci iat a podi essi s'arriscu ca medas piciocus no potzant cabai in campu po giogai sa partida de custu sabudu, chi est cussu chi at a sucedi a is mògoresus, de su restu, chi ant a depi andai a batallai in domu de is de s'Atleticu de Cortoghiana; ma si sciit beni cumenti andant is cosas: a su primu postu benit su trabballu, apustis is giogus.

E immoi chi ddus apu arremonaus, podeus andai a biri, puru, cumenti funt cuncodradas is cosas po su chi pertocat sa Lista B de sa Primu Categoria, diaici no eis a podi nai ca, po custa cida puru, seis abarraus a buca asciuta po su chi pertocat is novas chi nd'arribbant de su mundu de su càlciu.

E duncas, a su primu postu ddoi funt, de diora (po no nai de sa primu giorronada, e custu iat a podi bastai po si fai cumprendi cantu funt currendi a forti), is de s'Atleticu de Masainas, sighius de un allenadori forti, e cun unu bellu tanti de esperièntzia a is pabas, cumenti Marco Farci: is grogus-birdis funt stètius bonus a nd'arragolli calincuna cosa cumenti a trintaduus puntus in doxi bessidas, chi ndi funt arribbaus gràtzias a dexi partidas bintas (gioghendi beni meda, tra is atras cosas, cun una biga de gol fatus, funt giai trintacincu, e no funt pagus) e a duas partidas chi ant serrau cun su resultau in paridadi (e chi ballint, duncas, po duus puntixeddus, seu seguru chi nc'arribbais a solus puru ma desinò deu ita nci fatzu innoi?); e duncas: a fai is contus fadeus acoitu meda: est a nai, duncas, ca is de su Masainas no ant pèrdiu nemmancu una partida fintzas a immoi, e cumenti m'at narau Giancarlo Boi, in una ciaciarrada chi nd'eus pesau pròpriu me in custas ùrtimas diis, is de su Masainas funt scriendi una storia a parti, funt fadendi una cursa po contu insoru, chi mancai si praxit de prus cumenti sonat; chi is primus de sa classi ant a sighiri a curri diaici a forti, duncas, po su chi pertocat sa bìncida de su campionau, a su mancu, is giogus si iant a podi serrai meda ainnantis de s'ùrtima giorronada (chi at a essi, cumenti narat su calendàriu de is partidas, su doxi de su mesi de Maju) ma nc'est de nai, puru, ca is de su Samugheo, chi in dì de oi s'agatant a su segundu postu de sa lista, tenint feti tres puntixeddus in mancu de is chi tenint is de s'Atleticu, ma iat a tocai a narai, acoitu, ca sa scuadra de Giorgio Ferraro tenit una partida giogada in prus de is chi tenint is masainesus (est a nai trexi contras a doxi); est a nai duncas ca candu is de su Samugheo s'ant a depi pigai sa giorronada de pàsiu (diaici mi benit a dda tzerriai, e gei mi parit chi su fueddu potzat cratzai beni po su chi si megu a contai) su catodixi de su mesi de Gennàrgiu de su duamilla e binticuatru, a sa de sexi bessidas, cun is de s'Atleticu de Masainas chi invècias ant a depi andai a fai visita a is gùspinesus de sa Don Bosco de Fortitudo, e duncas iant a podi aumentai is puntus de vantàgiu chi tenint: ma cussu chi at a sucedi ddu eus a scoberri feti tra una pariga de cidas, candu is festas ant a essi feti un arragodu, un arragodu bonu, isperaus.

E duncas, sigheus po un antru pagheddu, sèmpiri chi seis de acòrdiu, a castiai cumenti funt cuncodradas, in dì de oi, is cosas in sa lista B de sa Primu Categoria.
A su de tres postus agataus, pròpriu, is de sa Freccia Parte Montis de Mògoro, cun binticuatru puntus allogaus a su callenti, in buciaca, chi ndi funt arribbaus apustis de trexi partidas giogadas, cun seti bìncidas, tres partidas chi si funt serradas cun su resultau in paridadi e tres partidas chi ant pèrdiu, contras a is de s'Atletico de Masainas etotu, contras a is de su Samugheo e, s'ùrtima de sa lista, contras a is de su Tonara.

Giancarlo Boi m'at contau cumenti funt andendi is cosas in domu cosa insoru (po ddu nai diaici): e duncas s'allenadori s'agatat torra a trabballai cun is mòguresus po su de cincu annus de sighiu e est stètiu issu etotu chi m'at scoviau (si depu nai sa beridadi: mi praxit candu is personas mi contant is istorias cosa insoru, tanti ca ndi seu fadendi unu trabballu, diaici mi praxit a pentzai, a su mancu, e mi praxit intendi is storias, siat cussas chi pertocant su mundu de sa bòcia ma cussas chi, cun su mundu de sa bòcia, nci brintant e nc'apicigant pagu e nudda) ca fiat giai giai pentzendi de cambiai aria (cumenti si narat, mescamente in italianu); est a nai ca apustis chi trabballas cun sa pròpria truma de piciocus, e cun is pròprius dirigentis, po annus e annus, s'afròddiu si ndi iat a podi sciusciai, cun su tempus; est una cosa chi sucedit, mancai, puru, cun is acapius tra cristianus etotu; est a nai, mancai, ca apustis de tant'annus chi abarras impari a una persona, s'amori, o sa stima, iant a podi spaciai (is cosas, in custu mundu, nascint e acabbant: est una lei sagrada, chi is filosofus indianus e cinesus connosciànt beni meda e teniànt sèmpiri in conca, e sa bidea nd'est arribbada, mancai a arrogus e a mùssius, cumenti si narat, puru me in sa Grecia de is antigus, e a nosu ocidentalis modernus nd'est lompia gràtzias a su trabballu de is filosofus, mescamente de cussus chi tzerriaus stoicus. E po custa cida puru nci dda apu fata a nci stichiri unu tzicheddeddu de filosofia, mancai aintru de un artìculu chi ndi bessit in unu giàssu chi sighit is partidas de bòcia, e mi fait prexei meda a ddu podi fai e a nc'arrannesci giai giai dònnia borta, no si ddu potzu cuai); e si cumprendit puru (torrendi a nosu), cantu s'afroddiu siat una mexina de importu po curri a forti e po binci is partidas.

E duncas Giancarlo Boi fiat pentzendi de cambiai arrastu (po manigiai una frasia chi apu sèmpiri intèndiu de sa bon'anima de mamma mia) po su chi pertocat sa carriera sportiva cosa sua, est craru, ma a sa fini is de sa sociedadi funt arrannèscius a ddu cunvinci a abarrai po un antru annu e, de su restu, su progetu chi s'allenadori e is dirigentis ndi funt pesendi (e nd'ant pesau fintzas a oi) est bonu meda; sa cosa de importu chi is mòguresus funt circhendi de fai est cussa de fai cresci is piciocheddus piticheddus chi tenint in sa pipiniera (no m'apa mai a arrosci de si nai cantu mi praxit custu fueddu; cumenti sonat, mescamente), est a nai duncas, ca su trabballu chi faint est cussu de agiudai a is giogadoreddus prus giòvunus chi tenint in domu a si fai is ossus (cumenti si narat, mescamente in italianu) impari a is mannus, est a nai, mellus, in su campionau de is mannus.
E si cumprendit ca unu piciocheddu podit imparai, diaderus, una biga manna de letzionis de is prus matucus: est una cosa chi ballit po sa vida, est craru, e no feti po su giogu de sa bòcia.

Su bisu de unu giogadori (deu creu chi sa chistioni ballat po totus, o giai totus), si cumprendit, est cussu de arribbai a giogai impari a is professioneris (est a nai, torrendi a sa chistioni chi eus pigau ainanntis, impari a is giogadoris chi guadangiant una surra manna de dinai feti po pigai a carvadas de pei una bòcia, e fadendi su contu de cantu personas disisperadas, est a nai cun pagu dinai meda, ddoi funt in dì de oi in custu mundu, e fadendi su contu, puru e mescamente, de totus is trabballus fadiosus chi ddoi funt de fai in su fetianu, su de podi curri avatu de una bòcia e arriciri una barca de dinai po custa faina parit una fortuna manna meda), e duncas su trabballu chi circant de fai is assòtzius sportivus, fintzas cussus chi ndi pesant me is biddixeddas prus piticheddas chi ddoi funt in s'isula, est cussu de agiudai is piciocus a diventai giogadoris bravus e fortis.

E is de sa Freccia Parte Montis, in custus annus, nd'ant pesau sa rosa cosa insoru cun s'otanta po centus de piciocus de sa bidda etotu; is atrus giogadoris, invecias, nd'arribbànt de is biddas chi ddoi funt totu a giru a giru de Mòguru etotu. E apu manigiau su verbu a su tempus passau.
Poita ddu scieis beni (e fortzis fortzis mellus de mei puru), cumenti andant is cosas: est a nai ca un assòtziu de bòcia chi currit in unu campionau de diletantis bivit apitzus de su dinai chi arrannescit a ndi pesai cun sa chi podeus tzerriai "Scola de Càlciu", e apustis andat ainnantis gràtzias a s'agiudu de totu is dirigentis (chi ponint su dinai de buciaca, si cumprendit beni) e de cussus chi, in ingresu, tzerriaus "sponsor", e chi funt, podeus furriai sa cosa diaici, totus is amigus (medas bortas funt meris de negòtzius e de butegas de sa bidda etotu) chi scerant de agiudai una scuadra a pagai totus is cosas chi serbint po ndi pesai una stagioni de giogus, partendi de is bocias etotu, chi si manigiant po is allenamentus e po is partidas, fintzas a arribbai a sa cosa de bistiri (cratzoneddus, camiseddas, migias; is crapiteddas si ddas comperant is giogadoris etotu) e, mescamente, sa benzina chi serbit po nci portai is giogadoris me is atrus campus po is partidas chi, in sardu, tzerriaus "in domu allena".
E duncas, si cumprendit beni, una sociedadi, a contus fatus, no sèmpiri tenit una biga de dinai de spendi po circai de cunvinci is giogadoris prus fortis a s'acapiai cun su progetu cosa insoru; is diletantis, est berus, giogant po su spàssiu, ma nc'est calincunu piciocu (is prus mannus e espertus, mancai) chi arribbat a pigai una farrancadedda de euro, mescamente is chi nd'arribbat de foras de sa bidda e depint spendi po si spostai e po sighiri is allenamentus.
Ma poi si cumprendit beni cumenti andant is cosas: chi duus assòtzius circant de agatai s'acàpiu cun su pròpriu giogadori, intzandus bincit cussa chi in su pratu, ddi nau diaici, nci ponit su tanti de dinai prus mannu. Cumenti funtzionat, de su restu, in su mundu de su càlciu de is professioneris (innoi girant barcas de dinai cumenti ddoi funt caones e columbus in su portu de Casteddu, sèmpiri chi mi permiteis de giogai unu pagheddeddu a fai su poeta).

E duncas, si cumprendit, puru, cumenti is cosas mudint e cambint a segunda de s'annu e, duncas, a segunda de su tanti de dinai chi is dirigentis nc'arrannescint a ndi arragolli, e nc'est pagu de tenni bregùngia, fadendu su contu, mescamente (po circai de torrai a totu is chistionis chi apu pigau fintzas a immoi in custu artìcolu etotu) ca in custu mundu ddoi funt personas (pipius, mannus e bècius) chi, mancai, no tenint, diaderus, nudda de papai, e nosu ca invecias si podeus permiti de spendi dinai po ndi pesai is rosas de is scuadras de bòcia.

E duncas, po segai sa chistioni a crutzu: ita sucedit candu no tenis sa possibbilidadi de fai is ispantus me in su mercau de is giogadoris?
Sucedit ca ti depis arramangai is mànigas e ti depis arrangiai, mancai, cun su chi tenis in domu, chi est pròpriu cussu chi funt fadendi is de sa Freccia Parte Montis.
«Po sa stagioni de su duamilla e bintitres – duamilla e binticuatru — at sighiu a mi contai Giancarlo Boi — eus dèpiu saludai totus is giogadoris prus mannus e de esperièntzia chi tenestus in sa rosa cosa nosta, e eus circau de pigai piciocus chi si podessint acuntentai, ddi nau diaici, de cussus cuatru arriabeddus chi poneus torrai a is giogadoris chi, mancai, nd'arribbant de foras. Si cumprendit, duncas, ca eus circau de puntai a s'amistade, prus chi a su dinai: chini est bènniu a giogai impari a nosu cust'annu, ddu at fatu poita, pruschetotu, teniat prexei a ddu fai, e no, custu est pagu ma seguru, po diventai arricu. Po su chi mi pertocat, de su restu, apu domandau a sa sociedadi feti unu sacrifìciu, chistionaus sèmpiri de dinai, est craru, po circai de rennovai s'acàpiu cun Luigi Princiotta, unu piciocu chi mi donat una manu de agiudu manna meda aintru de su spolladroxu: est a nai ca est un esèmpiu de importu mannu po totus is piciocus prus giòvunus, po sa seriedadi chi nci ponit me is allenamentus e me is partidas puru, po cumenti si cumportat in campu e, mescamente, aforas de su campu».

De su restu, custu est su chi m'at contau issu etotu, Giancarlo Boi no at mai timìu de curri, in su campionau, cun una scuadrixedda pesada, po su prus, cun giogadoris, mancai piticus, chi nd'arribbant de sa bidda etotu, e no at mai tentu dudas, in totus custus annus, apitzus de sa fortza de is piciocus cosa sua, fadendi su contu ca unu piciocheddu, mescamente candu est giòvunu, podit mellorai, e meda puru, dì po dì; medas de issus, est craru, funt giai fadendu a biri a totus cantu ballint, e funt giai giai prontus, mancai, po andai a giogai in campionaus prus mannus de sa Primu Categoria. Po su chi pertocat is de sa Freccia Parte Montis, is giogadoris chi funt andendi mellus, po nd'arremonai una pariga, funt Cruccas, chi est puru su capitanu de sa scuadra, Muru, Pala, Mandis e Maccioni, ma nci ndi funt atrus puru, est craru.
In sa fentana de su mercau chi s'oberrit in s'istadi, e chi permitit a is giogadoris, est craru, de passai de una scuadra a s'atra, is mòguresus funt arrannèscius a agatai s'acòrdiu cun Uliana, Loru e Deiola, unu piciocu nàsciu in su duamilla e cincu, no tenit nemmancu bint'annus fatus, a fai is contus nci poneus pagu, ma chi est giai fadendi a biri totu su de bonu chi sciri e podit fai in mesu a su campu; s'allenadori pentzàt, duncas, de si bivi una stagioni selena, circhendi, mancai, de ndi cassai sa sarvesa chentza sunfriri, cumenti si narat, e invecias s'agatat, in dì de oi, a su de tres postus in sa lista, a feti cincu puntus de is segundus de sa classi de su Samugheo (chi eus giai arremonau ainnantis, de su restu) e cun tres puntus in prus de is chi tenint is de s'Isili, un'antra de cussas scuadras ca, sèmpiri pighendi po bonu su chi m'at contau Giancarlo Boi (e chini mellus de un allenadori podit sciri cumenti andant is cosas in unu campionau?), tenit calincuna cosa in prus (seus chistionendi de is giogadoris chi tenint in sa rosa, est craru, e mescamente de sa callidadi, de sa fortza) de totus is atrus.

E immoi, custu est pagu ma seguru, is de sa Freccia Parte Montis ant a sighiri a si spàssiai, chentza si ponni lìmitis, cumenti si narat in italianu puru.
Serru s'artìculu de custa cida cun s'ùrtima lega: arribbaus a custu puntu, apustis de totu is chistionis chi nd'apu bogau aforas, deu creu chi bosatrus podeis cumprendi, e beni puru, cantu trabballu, cantu sacrifìcius, de tempus e de dinai, serbint po cuncodrai una scuadra de bòcia; ma a bortas, is cosas andant trotas: est a nai ca unu giogadori forti, chi mancai as pagau una barca de dinai, si potzat ingolli apustis de una pariga de giorronadas, chi est cussu chi est sucèdiu, de su restu, in domu de is mòguresus etotu, ca me is primus giorronadas ant pèrdiu tres piciocus (e no funt pagus de seguru, antzis!), seus chistionendi de Curreli, Porcu e Poli, chi si funt ingotus, totus e tres, a su genugu.

Ma is cosas chi in una stagioni podint andai trotas funt medas: pigaus, po nd'arremonai una, su chi est sucèdiu a is de su Istintinu, chi currint in su campionau de sa Promotzioni, in sa Lista B: sa cida passada is biancus-brau depiànt giogai in domu de is de su Fonne; a fai is contus, duncas, nci poneus pagu meda: tra is duas biddas ddoi funt calincuna cosa cumenti a centu e otanta chilometrus; est a nai, duncas, chi, tra s'andada e sa torrada, sa scuadra allena s'est dèpia scroxai calincuna cosa cumenti a trescentus sessanta chilometrus (e no funt pagus, siat po su chi pertocat su tempus chi nci bollit, e siat, mescamente, po su tanti de dinai chi serbit po sa benzina po is machinas po carriai binti giogadoris), e po debadas puru (manigendi unu fueddu chi apu sèmpiri intèndiu in bidda e chi m'est sèmpiri praxu): est a nai ca, candu funt lòmpius a su campu, in Fonne, no ant agatau s'arbitru chi depiàt sighiri e guidai sa partida (ddi nau diaici); duncas, giogadoris, allenadoris, dirigentis e tifosus puru ant abertau po una mes'ora, ant abertau po un'ora, e feti a is cuatru (sa partida depiàt incumentzai a is tres) is de sa Federatzioni ant fatu sciri a is duas scuadras chi sa gara no si podiat giogai prus, poita is arbitrus (funt tres in totu, fadendi su contu, puru, de is duus "guardalinee", cumenti ddus tzerriaus in italianu) no fiant arrannèscius a arribbai a su campu, poita iant tentu strobbus, una cosa chi podit capitai, po s'amori de Deus. E duncas is duas scuadras ant dèpiu lassai is cosas po fatas, cumenti si narat, e s'ant a torrai a biri me is cidas chi ant a benni. Ma si cumprendit, puru, su dannu chi nd'ant tentu is de su Istintinu, chi immoi ant a depi torrai a fai su viàgiu, e mancai po giogai sa partida aintru de cida, candu (e cun custu serraus diaderus), mancai, ant a tenni meda piciocus acapiaus cun su trabballu cosa insoru e, chi, duncas, no ant a podi cabai in campu.

Piciocas e piciocus, m'abarrat feti su tempus po s'augurai oras de festa bonas e drucis; chi su Cielu at a bolli custu beni po mei, si promitu giai chi s'eus torrai a lìgi tra seti diis.
Si imprassu!



Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna - IMPRENTAS 2022-2023. LR 22/2018

In questo articolo
Campionato:
Argomenti:
Stagione:
2023/2024
Tags:
novas