Salta al contenuto principale
festa villasimius

Is de su Crabonaxa ndi cassant s'artziada in Ecellenza; festa manna puru po is de su Barisardo

Incumintzu a scriri s'articulu de custa cida chenza sciri, mancu po sbàlliu (cumenti si narat) calli arrastu apa a sighiri: in conca, de su restu, tèngiu, badda badda, una biga manna de chistionis, una surrra de chistionis, po ddu nai mellus, chi faint a spintas, a acolladas (cumenti si narat innoi in Bidd'e Sorris, a su mancu, chi est su logu innoi bivu e apu sèmpiri biviu) po ndi bessiri aforas, e immoi mi tocat a fai a trassa de cussus allenadoris (po manigiai un esèmpiu ca, diaici a su mancu mi parit, cratzat beni meda) chi depint scerai, apitzus de una rosa de binti-binticuatru giogadoris, is chi funt prus in saludi, ddi naraus diaici, o is chi funt prus prontus, prus adatus (ancora mellus), po cabai in campu e giogai sa partida. Ddu apu lìgiu de calincuna parti, de su restu (si coxinu sa cosa diaici), fortzis in calincuna paginedda scrita de calincunu filosofu stoicu romanu, immoi no mi nd'arregodu chi dda apu aciapada in calincuna òpera de Seneca o de Marcu Aurelio, ma comentecasiat: estus a depi pentzai a nosu etotu cumenti chi festus is duganeris de sa conca cosa nosta: est a nai chi, tra totus is milionis e milionis de pentzamentus (drucis o marigosus, bellus o lègius) chi si currint aintru de sa conca e fintzas in sa prupa de su crobeddu (po giogai unu paghiteddu a fai su poeta, sèmpiri chi mi ddu permiteis), estus a depi scerai cussus de fai arribbai a sa cussièntzia e duncas a s'anima cosa nosta, e invecias nd'estus a depi sperdi is prus tontus e, nau craru e tundu, cussus chi no serbint a nudda, o, peus ancora, is pentzamentus chi s'avelenant su coru. A nai sa beridadi, de novas de torrai a si contai no nd'ammancant de seguru, fadendi su contu chi is campionaus si funt serraus pròpriu custu domìnigu passau, e su trabballu cosa nosta (chistionu de totus cussus chi faint parti de su giassu de su Diàriu Sportivu, est craru) est cussu, tra is atras cosas, de ndi pesai is ciaciarradas cun is allenadoris de is scuadras chi ant bintu sa cursa po su primu postu e, duncas, nd'ant cassau su sartidu de categoria. Sa cosa chi peròu mi praxit de prus a fai, est cussa de ndi pigai, mancai, feti una frasia tra totus is cosas chi is allenadoris e is giogadoris mi contant, po circai de nc'arraxonai apitzus, mancai a trassa de cumenti faint is filosofus: est a nai ca de unu contixeddu acapiau a sa storia de una partida, o de una stagioni, ndi iant a podi bessiri aforas una lega, unu consideru chi potzat balli, custa est sa ispera cosa mia, a su mancu, po sa vida nosta de dònnia dì e no feti una chistioni chi ballit feti po su mundu de sa bòcia e po cussus chi ddu sighint.

E duncas, chi no si dispraxit, incarreru diaici: in custas diis mi seu scriendi, in su tialu de telefoneddu, cun una amiga mia chi stimu meda meda e chi pròpriu sa dì ainnantis de sa Pasca Manna, est a nai su sabudu, at scrobertu, pobera issa, de tenni cussa mobadia, cumenti dda tzerriaus innoi in Sardìnnia, a su mancu, e mi praxit meda, chi si ddu potzu nai, custu modu chi teneus de chistionai de cussu arrori mannu chentza ddu arremonai mai cun su nomini chi tenit in italianu, fortzis po timoria, o fortzis po rispetu. Duncas, s'ùnica cosa chi potzu fai deu, po s'amiga mia, in dì de oi (fadendi su contu chi no seu unu dotori chi sanant sa genti e, pruschetotu, no seu bonu a fai miràculus, mancai iat a essi bellu a nc'arrannesci, mi megu a solu a solu immoi) , est cussa de circai de fai su tifu po issa e, mancai, fai a trassa de cussus allenadoris chi, mescamente candu is cosas po sa scuadra andant trotas, circant de aderetzai sa situatzioni, po primu cosa agiudendu is piciocheddus cun is fueddus, e apustis cun is esercìtzius e su trabballu chi faint in campu aintru de sa cida. E duncas, apustis de totus is ciaciarradas chi nd'apu pesau cun is allenadoris in prus de dexi annus de trabballu po su Diàriu Sportivu, apu imparau medas cosas (aici mi praxit a pentzai a sa cosa, a su mancu), apitzus de cumenti si arregallat torra s'afròddiu a una persona chi mancai stait mabi, o no si intendit beni, ballit aguali: is allenadoris, de su restu, mi ddu arrapitint fatu fatu meda, chi si intendint, su prus de is bortas, agualis a is dotoris de sa conca (ddus tzerriu diaici) prus ca allenadoris de is cambas de is giogadoris chi tenint in sa rosa; e scieus puru ca sa conca est una de is cosas de importu prus mannu, in su giogu de sa bòcia, de seguru (est a nai: s'atentzioni chi nci ponis in sa partida, sa capacidadi de abarrai cuncentrau, chi cumprendeis su chi si bollu nai) ma in sa vida puru, candu, mancai, depis fai is contus cun is dannus e is arroris mannus. Is allenadoris, fatu fatu, mi narant, mi arrapitint ca no si podit pentzai de binci sèmpiri totus is partidas (mancai iat a essi bellu), poita in campu ddoi cabant puru is aversàrius; nosu estus a depi curri sèmpiri po binci, po fai is cosas mellus chi podeus (ballit po is giogus e ballit po is fainas de dònnia dì) ma apustis tocat a fai su contu, puru, ca calincuna cosa potzat andai trota, e is mobadias funt una de is cosas peus chi si ndi potzant arrui in pitzus. Sciu puru (poita, mescamente, nd'arrexonu fatu fatu) chi apustis chi nd'arruis (o apustis de una partida pèrdia) s'ùnica cosa chi podis fai est cussa de ti ndi strantaxai in pressi, subitu e acoitu; sa pròpriu cosa, mi megu a solu a solu (e est custu chi apu scritu a s'amiga cosa mia) ballit po candu t'apuntoras o ti ammobadias. Mi parit de cumprendi puru is brullas chi sa conca nosta etotu si fait: candu ses incumintzendi cun una cura (ma estus a podi puru fai s'esèmpiu de una scuadra chi incumentzat cun is allenamentus in s'istadi, candu nc'est basca meda e totus is atrus, mancai, funt ancora gosendusì su pàsiu e is vacantzas), o candu circas de ndi sanai apustis chi, mancai, ti ses ingotu e strupiau a su genugu (cosa chi a is giogadoris de bòcia sucedit fatu fatu) ti parit ca s'arrori mannu, su dabori no depat spaciai mai; est a nai ca totu su tempus chi as a depi fai crocau in su letu, o atesu de is campus de giogu, iat a podi no acabbai giai mai; a mimi sucedit sa pròpriu cosa, mancai, candu tèngiu de fai binti-binticincu chilometrus, a pei, e seu movendi feti is primus passus: mi benit totu de pentzai chi no nci dda apa a fai mai a lompi innoi depu arribbai, mi parit totu de pentzai chi no m'ant a bastai is fortzas, ma cumenti mi pongiu a camminai, intzandus is dudas e is timorias a pagu a pagu sparessint, e abarrat feti sa gana de andai ainnantis. Deu creu chi custu chi s'apu nau immubagora (cumenti si narat in bidda mia) ballat no feti po unu chi tèngiat de camminai po oras e oras e oras, ma ballat puru po unu chi, mancai, depit abertai de ndi sanai po torrai a curri avatu de una bòcia, o po torrai a is fainas de sa vida cosa sua. Serbit passièntzia, de seguru, e sa gana bella de no si frimai a metadi de su tretu; sa gana, duncas, de sighiri a andai ainanntis, mancai totus is daboris, e is timorias, e is pentzamentus lègius. Candu chistionu cun s'amiga mia, si nau custu puru e apustis, si ddu promitu, apa a cambiai cantzoni e lega, mi intendu a trassa de cussus tifosus chi faint totu su tempus de sa partida, est a nai po noranta minudus chi no de prus puru, a tzerrius po circai de carrigai, ddi nau diaici, is giogadoris in campu, po circai de ddis fai arribbai unu tantixeddu de afròddiu in prus, po ddus agiudai a curri prus a forti. Est craru, unu tifosu (ma sa chistioni, s'esèmpiu iat a podi balli, puru, po is allenadoris), mancai fortzis iat a bolli, no podit cabai in campu po circai de fai su gol; cussa est una faina chi spetat a is giogadoris e feti a issus, cumenti su de ndi sanai tocat feti a su mobadiu; su chi podeus fai nosu est cussu de circai de donai una manu de agiudu, po su chi podeus, a totus is personas chi no funt annadendi in acua bonas, e apustis si podeus feti ghetai me is manus de Deus (po chini nci creit, a su mancu), circhendi de apoderai, de aguantai, de essi fortis. Cumenti si apu contau atras bortas, no apu mai giogau in una scuadra de càlciu e duncas no mi seu mai strupiau gioghendi e currendi in campu avatu a sa bòcia o a is aversàrius: mi potzu feti imaginai cantu siat trabballosu torrai a camminai, torrai in campu apustis chi ti spacas unu genugu; is primus diis mescamente depis fai is contus cun is daboris, apustis nd'arribbat sa tristura po no podi fai su chi fiast costumau a fai fintzas a sa dì ainnantis (po unu giogadori, est craru, sa passioni prus manna chi nci podit essi est su de giogai a bòcia, e chi a unu giogadori ddi bogas su càlciu est cumenti chi ddi boghessist s'aria, mi parit craru puru) e, cumenti chi totu custu no fessit giai bastante marigosu, nci depis aciungi a su contu chi su tempus chi serbit po ndi bessiri de arroris diaici mannus no est pagu de seguru: po torrai a ndi sanai unu genugu serbint calincuna cosa cumenti a ses mesis, candu is cosas ti andant mabi, e s'amiga mia puru at a depi fai unu bellu tanti de mesis de curas. Ma sa cosa prus bella, deu pentzu, est cussa de si ndi scabulli de su mali e, apustis, arrannesci a si castiai a is pabas e cumprendi su chi eus fatu: su dannu chi seus arrannèscius a aderetzai torra, su tretu de bia chi eus matziau (ddi nau diaici, a trassa de poeta), su logu bellu innoi seus lòmpius apustis de essi trummentau, e camminau, po diis e diis de sighiu. E de su restu, nci funt provas chi si tocat a si scroxai a solus, diaici mi parit de cumprendi, e iat a essi bellu chi custus dannus si podessint pretziri cun is atrus puru, a arrogus, ma no est diaici chi andant is cosas, mi megu a solu a solu, in custa vida, e de su restu, mi megu, no seu stètiu deu, de seguru, a scriri is regulas chi ballint in custa vida e in custu mundu macu meda. E duncas, no potzu fai atru ca fai is augùrius a totus is personas chi no staint beni, o funt cumbatendi cun is dannus e is arroris cosa insoru, e mancai ant a arribbai innoi a ligi custas rigas: chi su cielu si potzat donai sa fortza po andai ainnantis, ballit po s'amiga mia bella e stimmada e ballit puru po totus is chi no connosciu e chi, mancai, in dì de oi funt arrimmaus me is aposentus de is uspidalis.

E duncas, apustis de essi acabbau cun totus custus sciollòrius e custus stròllichiminis, si nci podeus fuiai, e fiat ora puru, s'at a megai calicunu (o calincuna) de bosatrus, a castiai calli funt is novas de importu prus mannu chi nd'arribbant de su mundu de is assotzius de diletantis in Sardìnnia, a su mancu po custa cida. De su restu, si ddu arrapitu torra (chi mabi no fait de seguru): chi boleis lìgi feti de partidas e de resultaus nci funt una biga manna meda, una surra de artìculus (ddi nau diaici poita mi andat meda cumenti sonant custus fueddus) chi ndi pesaus e ndi bogaus aforas in su giassu, dònnia dònnia dì, ma scritus in italianu; po su chi pertocat s'artìculu chi ndi bessit su giòbia, e duncas unu a sa cida, po doxi mesis, e chi scriu in su sardu chi si chistionat e si fueddat in su Campidanu de mesu, depeis tenni unu pagheddeddu de passièntzia, cumenti si narat, poita a su contu (mellus: a is contus) nci depeis aciungi puru unu bellu tanti de lochesas, po manigiai unu fueddu chi apu scobertu de pagu ma chi mi praxit e mi andat meda meda. e de su restu, su chi bollu circai de fai cun custus artìculus est cussu de circai de arraxonai apitzus de atras cositeddas puru, isperendi de manigiai una cantidadi prus manna de fueddus.

Duncas, cumenti s'apu nau sa cida passada, in s'ùrtima bessida de sa stagioni, e ballit mescamente po sa Lista A e po sa Lista B de su campionau de sa Promotzioni, ddoi fiat ancora de si giogai su primu postu: a sa fini, duncas, is de su Crabonaxa e is de su Barisardo funt arrannescius a ndi cassai sa bìncida, e si podeis feti imaginai su prexu chi nd'ant tentu, is giogadoris, po incumentzai, est craru, ma puru totus is tifosus. A su contu de is scuadras chi ant bintu su campionau cosa insoru, nci depeus aciungi puru is campidanesus de s'Uta, chi curriànt in sa Lista B de sa Segunda Categoria, e is campidanesus de s'Ussana puru, chi ant giogau in sa Lista C.

Deu creu, duncas, chi si potzat incumentzai de is de su Crabonaxa, chi pròpriu domìnigu passau ant bintu sa partida, de importu mannu, contras a is carlofortinus de sa Verde Isola, cun su resultau de cincu a unu: is piciocus sighius de Antoniu Prastaro no fiant annadendi in acua bonas de seguru, fadendi su contu chi s'ùrtima partida dda iant binta su cincu de su mesi de Martzu, est a nai prus de unu mesi fait, in domu cosa insoru e contras a is ùrtimus de sa classi (ddi nau diaici) de La Palma de Monte Urpinu, un assòtziu de Casteddu etotu, si cumprendit, cun su resultau de otu a zeru. Apustis de cussa bìncida, is grogus-asullus ant tentu calincunu strobbu, ddi naraus diaici, e no funt prus arrannèscius a binci: sa cida avatu, ca fiat su doxi, sèmpiri de su mesi de martzu, ndi funt arrutus in domu de un'antra scuadra de Casteddu etotu, is de su Cus, chi est s'assòtziu pesau de is de s'universidadi, cun su resultau de unu a zeru; apustis ancora iant pèrdiu in domu cosa insoru, in sa isfida contras a is biancus-arrùbius de s'Orrolese; duncas, in s'ùrtimu fini de cida de su mesi de martzu, ndi funt arrutus torra (candu is cosas incumentzant a andai mabi funt mabas de aderetzai, podeus nai diaici, custu est pagu ma seguru), in una de is partidas de importu prus mannu de totu s'annu, contras a is de su Castiadas, chi funt stètius tra is assòtzius prus fortis (e no est de seguru gràtzias a sa bona sorti chi ant serrau sa stagioni a su segundu postu de sa lista). In sa primu bessida de su mesi de Abrili, is de su Crabonaxa ant arriciu, in domu cosa insoru, is campidanesus de su Gùspini, e funt abarraus torra a buca asciuta, est a nai cun nemmancu unu puntixeddu in buciaca. Is cosas no funt andadas medas mellus in sa partida apustis de is festas po Pasca Manna, candu iant cassau feti unu puntixeddu in domu de is de s'Asseminese, cun is nieddus-asullus chi fiant circhendi, a trassa de disisparaus, cumenti si narat, de ndi cassai sa sarvesa, e duncas, ndi funt cabaus in campu cun su corteddu tra is dentis. Duncas, is de su Crabonaxa funt arribbaus a s'ùrtima bessida cun su bisòngiu, ddi nau diaici, de ndi cassai is tres puntus po ndi cassai, puru, s'artziada in Ecellenza, e nc'est de nai chi funt arrannèscius, a contus fatus, a binci sa partida de importu prus mannu tra totus cussas chi ant giogau in custus ùrtimus duus-tres mesis, gràtzias a is gol pesaus de Valentini, Caliendo, po tres bortas, e Arnaudo. «Deu creu ca nesciunu podiat nai, in su mesi de Cabudanni, candu funt incumentzaus is giogus, chi su Crabonaxa iat a essi bintu su campionau chentza nemmancu unu stiddiu de sudori; custu bollit nai, de su restu, chi no festus de seguru sa scuadra prus forti de is atras ma, cun su tempus, est a nai, giorronada apusti de giorronada, seus arrannèscius a ndi pesai una truma bella, ddi nau diaici, de giogadoris chi teniant sa gana manna, e s'afròddiu, de fai beni, de fai su mellus chi podiant. Est diaici chi seus stètius bonus a ndi pesai unu modu de giogai, de abarrai in campu, ca estus a podi tzerriai mentalidadi». Custu est cussu chi s'at scoviau Antoniu Prastaru chi, ddu scieis beni, est su chi at sighiu su Crabonaxa, su chi teniat is crais de sa rosa, duncas (su chi podeus tzerriai allenadori, furriendi su fueddu de s'italianu etotu). E chi apustis at aciuntu puru: «Seu prexau meda po is piciocus cosa mia, si funt minèscius custa bìncida poita funt arrannèscius, pruschetotu, a ndi pesai una famìllia e ant fatu a biri, in campu, giai dònnia domìnigu, a su mancu po su chi pertocat sa primu parti de sa stagioni, unu giogu togu e bonu meda. Feti contras a is biancus-arrùbius de s'Orrolese no seus arrannèscius a giogai cumenti scieus e seus bonus a fai, ma deu creu de podi nai puru chi, in totus is atras partidas chi eus pèrdiu (e chi funt stètias cincu in totu, ndr), ndi seus bessius de su campu a conca arta, cumenti si narat; est a nai chi is aversàrius no s'ant mai postu is peis in pitzus a su tzugu. Nc'est de nai, puru, ca chi is resultaus bonus no funt arribbaus, cumenti invecias isperastus, est stètiu po crupa de atras cosas, a partiri de seguru de sa maba sorti». In s'ùrtima bessida, contras a is de sa Verde Isola, is cosas funt andadas beni meda: po torrai a totus is chistionis chi apu pigau ainnantis, me in sa primu parti de s'artìculu, est stètiu cumenti a torrai a arrespirai, a stai beni apustis de una bella pariga de cidas chi fais de mobadiu. «Contras a is carlofortinus, no parit mancu berus a ddu nai, dònnia bòrta chi tocastus sa bòcia fadestus unu gol. Seus arrannèscius, torra, a fai a biri a totus cantu seus fortis, cun sa passièntzia chi serbit po binci custas partidas, chenza cussa pressi tonta de stampai sa porta de is aversarius e chi, mancai, s'est carriada me in totus is partidas chi eus giogau me in custus mesis passaus». Su trabballu de Antoniu Prastaro, a ddu castiai beni immoi chi est bellu ca spaciau, no est stètiu, de seguru, de is prus facilis, fadendi su contu chi in sa scuadra ddoi fiant una biga manna de giogadoris chi nd'arribbant de atrus logus, aforas de s'Italia, e mescamente giogadoris giòvuneddus, chi no iant mai giogau me is campionaus sardus. «Deu no connòscia is giogadoris chi ndi funt lòmpius de s'Argentina, àntzis, a nai sa beridadi innoi in Crabonaxa no ddus connosciat nesciunu. Si seus connotus mellus feti gràtzias a su trabballu chi eus fatu in campu, dì po dì, e in custu est stètia de importu mannu sa gana, sa conca chi nc'ant postu is piciocus etotu po mi sighiri». In sa primu parti de sa stagioni, est a nai, mellus, me is partidas de s'andada, is de su Crabonaxa funt arrannescius a binci is partidas contras a duas scuadras fortis cumenti su Castiadas e su Gùspini: «Mancai tenessint in sa rosa cosa insoru una biga manna de giogadoris chi, me in totus custus ùrtimus annus passaus, ant giogau in Ecellenza o, mancai, in Sèrie D puru. No podestus isperai, de su restu, chi iant essi stètius ossus moddis, est a nai, mellus, sciestus giai chi po ndi ingolli is tres puntus contras de issus serbiànt partidas de importu mannu, sacrifìcius e stiddius de sudori, tra is atras centus cosas. In su mesi de Cabudanni, chi calincunu mi ddu essit domandau, nci apessi postu sa firma po arribbai, po m'agatai  a s'ùrtima giorronada de su campionau a su primu postu e, duncas, cun sa possibbilidadi de mi giogai sa bìncida finali. Est craru, estus pòtziu serrai is chistionis po s'artziada in Ecellenza una bella pariga de giorronada ainnantis de su chi eus fatu, ma deu creu, puru, chi diaici, in custa manera, s'iat stètiu prus bellu puru, prus togu e de seguru prus spàssiosu po is tifosus, chi s'ant sighiu e ant tzerriau po nosu, est a nai po is giogadoris in campu, fintzas a s'ùrtimu segundu de sa partida, fadendi su contu chi ddoi fiat unu bellu sobi callenti, e est stètia, diaderus, una bella giorronada de sport e de sprèviu po totus». Prastaro, apustis, sighit a contai: «Su de binci su campionau impari a is de su Crabonaxa est stètiu prus fadiosu, e duncas prus togu, tenit unu sabori diversu, de is campionaus chi apu bintu impari a is de sa Nuorese o de su Muravera, me is annus passaus, candu mancai tenia una rosa de giogadoris fortis meda, tra is prus fortis chi ddoi fiant, a bolli nai mellus is cosas». Cust'annu Prastaro, cumenti si narat, s'est dèpiu arramangai is mànigas. «Cassai su primu postu e duncas sa bìncida de su campionau, innoi in Crabonaxa est stètiu prus trumentosu: est berus ca sa sociedadi, partendi de su presidenti, in custus ùrtimus duus annus nd'ant pesau unu progetu de importu mannu, fadendi, est craru, medas sacrifìcius; is giogadoris chi ant pigau po cuncodrai sa rosa funt fortis e bravus, e nci iat a mancai atru puru, po sa caridadi de Deus, ma in custa stagioni is giogadoris cosa nosta ant dèpiu trabballu meda; s'afròddiu prus mannu, po su chi mi pertocat a su mancu, nd'arribbat de sa soddisfacione de essi arrannèsciu de ndi pesai una truma cun piciocus chi no iant mai giogau impari e, duncas, cumenti si narat, partendi de su nudda».

Chi ndi bolis cassai cosas de importu mannu, ballit po binci unu campionau, o po ndi sanai de una mabadia legia meda (diaici no nci fuiaus a s'aliga s'esèmpiu chi s'apu fatu ainnantis), nci depis crei, tui etotu, po primu, e depis fadiai, dònnia dònnia dì, circhendi de no ti ndi scaresi mai calli est su resultau chi ses circhendi de ti ponni in buciaca: serbit passièntzia, e coru forti, e conca frida, est a nai, duncas, sa capacidadi de no ti fai pigai de su febi, o de s'atzichidu, candu is cosas andant trotas.
Torrendi a is fainas chi si pertocant prus de acanta, e duncas, torrendi a is partidas, in sa Lista B puru nci fiat de cumprendi chini, tra is de su Barisardu e is de s'Idolo, ndi iat a essi cassau su primu postu: is piciocus sighius de Celestinu Ciarolu depiant feti circai de binci sa partida cosa insoru, in domu, contras a is de su Tortolì, po essi segurus de mantenni is aversàrius a is pabas cosa insoru, fadendi su contus chi tra is duas scuadras ddoi fiant, badda badda, feti duus puntixeddus. Sa partida po is brau-asullus est stètia prus tostada de su chi si podiant abertai, e est tocau pròpriu a s'allenadori de s'assòtziu, si contai cumenti funt andadas is cosas in campu po s'ùrtima bessida de s'annu. «Sa partida chi eus giogau pròpriu custu domìnigu passau, e chi at serrau sa stagioni, a nai sa beridadi, a nci pentzai beni no est stètia meda diversa de is atras binticincu chi eus fatu me in totus is mesis passaus. Si dda seus dèpia gherrai fintzas a s'ùrtimu segundu, e depeus puru fai su contu ca a nosu no s'at mai arregalau nudda nesciunu, custu est pagu ma seguru e deu nci ia podi ponni sa manu apitzus de su fogu, cumenti si narat. Si dda seus depia gherrai contras a is ùrtimus de sa classi de su Tonara, chi eus atobiau, po sa partida de sa torrada, su bintises de su mesi de Friàrgiu, e chi s'ant fatu fadiai meda mancai fessint giai cun totu e duus is peis in Primu Categoria; sa pròpriu cosa si iat a podi nai po is de sa Paulese, candu seus andaus a giogai in domu cosa insoru, in Paulle, e mi ddu arregodu beni, ca fiat su bintises de su mesi de martzu, est a nai, a fai is contus nci poneus pagu meda, feti unu mesi prus a tradu. No tèngiu nudda de nai, antzis, in su mundu de su càlciu est una cosa bona, candu is aversàrius cosa tua circant de si fai balli. Sa pròpriu cosa duncas s'est sucèdia custu domìnigu passau: is de su Tortolì ant giogau sa partida cumenti chi si depessint sarvai sa vida e me is primus minudus est stètiu bravu meda su portieri cosa nosta, chi est arrannèsciu a ndi cassai unu tiru de is undixi metrus, ma is cosas si funt postas a trotas aguali po nosu, fadendi su contu chi issus nd'ant cassau su gol chi est bàlliu po s'unu a zeru cun unu bellu tiru scutu de Boi. Duncas nc'est stètiu bisòngiu de totu s'afroddiu, de totu sa gana bella chi tenestus in su coru po torrai a furriai su resultau, e immoi podeus torrai gràtzias a sa bona sorti ca est andau totu beni po nosu, poita diaderus eus arriscau de no nci dda fai».

Ciarolu, cumenti a Prastaro po su chi pertocat su Crabonaxa etotu, at pòtziu trabballai impari a una truma de piciocus, de giogadoris fortis meda, ma de seguru is ollastrinus no funt stètius is ùnicus a nd'essi pesau una scuadra bona po ndi cassai su primu postu de sa lista; duncas s'allenadori si ndi bogat una perdixedda de sa crapita, cumenti si narat, e pigat a struncias, ddi naraus diaici (a su mancu in bidda mia) totus is giornalistas, e in su contu nci ponit puru cussus chi trabballant po su Diàriu Sportivu: «Apu sèmpiri lìgiu me is giornalis, in totus custus mesis, ca is de su Barisardo fiant sa scuadra prus forti de totus, est a nai, giai giai, una scuadra fata de ferru (ddi nau diaici, po circai de furriai, in sardu, su fueddu "corazzata" chi manigiaus in italianu candu boleus chistionai de unu assòtziu forti meda chi no tenit nemmancu unu difetu ndr) ma a nai sa beridadi — at sighiu a mi contai Ciarolu — no arrannèsciu a cumprendi su poita, a cumprendi su motivu. Fortzis custa cosa balliàt po sa primu parti de sa stagioni, candu tenia sa possibbilidadi de trabballai cun binticuatru piciocus chi fiant de livellu artu, a su mancu po custa categoria, est a nai po su campionau de sa Promotzioni, ma nc'est de nai, puru, chi in su mesi de Idas, candu s'est torrada a oberri sa fentana de su mercau, si ndi funt fuius in noi, est a nai ca giai sa metadi de is picicocus de sa rosa at scerau de cambiai camisedda, cumenti si narat, e de seguru no est stètia una decisioni chi at pigau sa sociedadi».
E duncas, custa est una chistioni prena de ispinas, chi pertocat su dinai (mellus, s'efetu chi fait su dinai) aintru de is giogus de is diletantis. E duncas, deu creu chi si potzant spendi duus fueddus in prus po arraxonai impari apitzus a sa lega: in totu custus mesis, fatu fatu, a nai sa beridadi, s'apu pintau su mundu de is diletantis sardus cumenti chi fessit pesau feti de piciocus chi currint avatu a sa bòcia e ndi cabant in campu po su disìgiu chi tenint de si spàssiai, de si sprèviai, chentza pentzai a atru. De su restu, e si cumprendit beni, sa diferèntzia tra is giogadoris professioneris e is atrus est pròpriu ca is primus giogant po trabballu (e parit una brulla a manigiai su fueddu "giogu" impari a su fueddu "trabballu", pruschetotu poita in custu mundu ddoi funt personas chi po guadangiai cussus tres o cuatru arriabis chi serbint po bivi depint fai unu trummentu aforas de concas, avatu a is fainas prus grais e marigosas e fadiosas, chi mi cumprendeis su chi bollu nai; in sardu, e in italianu puru, nc'est unu modu de nai po si fai a cumprendi cantu podit essi fadiosa a bortas sa vida, ma tocat a nai puru ca est pagu dilicau, e duncas si ddu fatzu feti imaginai e no ddu apa a scriri), invecias is segundus ndi cabant in campu pròpriu po si ndi scaresci de is daboris de sa vida, ddi nau diaici, e de su restu est cussu chi mi contant is giogadoris etotu, chi in cussa orixedda e mesu de sa partida arrannèscint a si ndi scaresi de totus is cosas trotas e lègias chi depint assachitai dònnia dì e dònnia cida, e si cumprendit beni, su sprèviu no ddu pagat su dinai, cumenti estus a podi nai, ca mi parit ca siat una cosa chi cratzat beni meda. Ma in unu campionau pitichinninniu cumenti a cussu de sa Promotzioni (chi, cumenti scieis beni, est su segundu po s'importu chi tenint, innoi in Sardìnnia, ma ballit po totus is atras regionis de Italia puru, a is pabas de s'Ecellenza, chi invecias est su campionau prus mannu, ddi nau diaici) ddoi funt puru scuadras chi decidint (o arrannescint, tocat a bosatrus a scerai su fueddu chi nci stait mellus) de nci ghetai in sa faina unu bellu tantixeddu de dinai. A nai sa beridadi, no ddoi funt regulas chi proibbint a un assòtziu de spendi is arriabis cosa sua po torrai gràtzias, ddi nau diaici, a is giogadoris po su trabballu chi faint (nareus chi, a su mancu tra is diletantis, is assòtzius fatu fatu donant a is piciocus de sa rosa unu pagheddeddu de dinai po ddus agiudai a si ndi scabulli de is ispesas chi tenint, mancai, po arribbai a su campu po is allenamentus, e seus chistionendi, mancai, de sa benzina chi serbit po sa machina, po cussu ca in italianu tzerriaus "rimborso spese"), ma ddu scieis mellus de mei cumenti andant is cosas: candu nc'est su dinai de mesu a is chistionis, nci poneus pagu meda a imbrutai, a incaddotzai su logu, cumenti si narat e cumenti apu sèmpri intèndiu nai de sa bon'anima de mamma mia. Est a nai, mellus, chi una cosa chi iat a podi essi a trassa de una poesia, de unu bisu po pipius (custu iat a depi essi su giogu de sa bòcia in su mundu de is diletantis, a su mancu po cumenti dda pentzu deu), e duncas, lìmpiu lìmpiu, diventat una chistionis po abogaus, po meris, po arricus. A nai sa beridadi, est unu pagheddeddu unu pecau, chi su dinai siat brintau diaici meda in cussu chi, mancai, depiat e podiat abarrai, feti, cumenti a unu giogu, ma comentecasiat in dì de oi benit a mabi (est a nai ca no si podit) torrai agoa. E duncas, sigheus a contai su chi m'at scoviau Celestino Ciarolu apitzus de sa chistioni, chi candu ti ponis a giogai cun su dinai (e mi parit ca custus duus fueddus potzant cratzai beni meda cun su chi si bollu nai) nci ponis pagu meda a ndi sciusciai bisus e progetus. «Sa sociedadi de su Barisardo trabballat cun afròddiu mannu e gana bona, ma depeus narai, puru, ca si funt postus, issus etotu, unu limiti po sa cantidadi de arriabis chi podint donai a is piciocus, est a nai ca no arribbant a prus de cincucentus euros, po essi prus pretzisus. Su presidenti de s'assòtziu, Roberto Ibba, si sciri movi beni meda aintru de su mercau de is giogadoris, connoscit una biga manna de genti e arrannèscit dònnia annu a ndi portai in sa rosa cosa sua, in su progetu cosa sua, po ddu nai mellus, unu bellu tanti de piciocus fortis, ma apustis de una pariga de mesis, is atras scuadras incumentzant a sighiri is giogadoris prus abbilis e incumentzant a bisai,a  disigiai de ddus podi pigai, ddi nau diaici, e ddus fai brintai me is rosas cosa insoru. Ddu apu biu cun is ogus cosa mia etotu — m'at scoviau Celestinu Ciarolu —: chi unu piciocu de nosu pigat cincucentus euro, arribbant a ddi donai puru su dòpiu, est a nai milli o milli e duscentus euros. Si cumprendit beni cumenti andant is cosas: seus chistionendi de piciocus giòvunus, chi currint e giogant, giai giai, po trabballu, est a nai, mellus, chi bivint gràtzias a su giogu, giai giai cumenti is professioneris etotu. Est craru cumenti unu piciocu, aranti a una barchitedda de dinai, potzat tenni su disìgiu, sa gana de si ndi andai a giogai de un'antra parti». E duncas, a fai is contus nci poneus pagu: in su mesi de Idas, de is binticuatru giogadoris chi fadiant parti de sa rosa de su Barisardo, si ndi funt andaus in noi e ndi funt arribbaus feti duus. E totu custu chentza fai su contu chi su capitanu de s'assòtziu, su giogadori brasilianu Leite Mendes Matheus, s'est strupiau a su genugu e a sa camba, unu dannu mannu meda, apustis de feti ses giorronadas. «Matheus fiat unu de is ominis de importu prus mannu po su progetu de su Barisardo e, mescamente, po su giogu de sa scuadra, ma nd' eus dèpiu fai de mancu», m'at contau Ciarolu.

Candu is cosas andant trotas, de su restu, no podeus fai atru ca s'arramangai is manigas, cumenti si narat, po torrai, puru, a is chistionis chi apu pigau me in sa primu parti de custu artìculu etotu. E duncas, sa mexina ca s'allenadori at donau a sa scuadra est stètia feti una: «De cussu momentu est incumintzada sa batalla cosa nosta, e podeus narai, puru, ca de seguru no si ndi seus atzicaus, o fuius, aranti de su trabballu chi tenestus de fai. Nosu cabastus in campu po is allenamentus dònnia dònnia dì, de su martis a su sàbudu; s'unica dì chentza de bòcia fiat su lunis. Duncas, si ddu podeis imaginai a solus — at sighiu a mi contai Ciarolu — festus cuncodraus beni meda, siat po su chi pertocat sa saludi de is cambas, e siat po su modu de abarrai in campu, ddi nau diaici. E pròpriu apitzus de custas duas fainas chi nd'eus pesau sa stagioni cosa nosta e duncas sa bìncida de su campionau».
 

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna - IMPRENTAS 2022-2023. LR 22/2018

In questo articolo
Campionato:
Argomenti:
Stagione:
2022/2023
Tags:
Promozione