Arregodus: Andrea Piccarreta ndi cassat sa bìncida de su campionau impari a is de su Cannonau de Jerzu
E duncas, chi si nd'arregodais cumenti funt andadas is cosas sa cida passada (e megu a chistionai po su chi pertocat s'artìculu chi scriu in sardu, chi ndi pesu e chi bessit aforas, a pillu, dònnia dònnia giòbia, chentza de ndi sartai unu, mancai siat festa o mancai si ndi siat sciusciendi su mundu, cumenti mi praxit a s'arrapiti) deu creu ca, po custa cida, nci ia a podi stichiri calincunu strollichimini in prus de su chi apu fatu seti diis fait.
Est a nai, eia, ca in s'artìculu de sa cida passada apu chistionau feti (apu fatu a bonu, cumenti mi naràt sa bon'anima de mamma mia candu fia feti unu notzenteddu, ma a narai sa beridadi at sighiu a mi ddu arrapiti me in totus is annus apustis puru, e fintzas a candu no seu bèniu a essi unu piciocheddu bellu matucu), e si naru feti, de bòcias, de partidas, e de resultaus, fadendi su contu ca s'apu fatu torrai a bivi (custu est su chi mi praxit a pentzai, a su mancu; mi praxit a pentzai, si ddu naru diaici puru, de essi fatu, de nd'essi pesau unu bellu trabballu, unu trabballu de importu) sa stagioni de oru, sa stagioni toga meda (si iat a podi narai diaici puru) de is de su Uddusò, chi nd'ant cassau sa bìncida de su torneu (cumenti eis a sciri giai, e chi no ddu scieis, o chi si ddu seis scarèsciu, deu seu innoi pròpriu po custu puru, po si ddu arregodai gràtzias a is fueddus chi manigiu e chi nci sticu in custu artìculu etotu), e duncas, nd'ant cassau su primu postu in sa Lista B de su campionau de sa Promotzioni, e bai e circa (deu creu pròpriu ca siat diaici) chi funt ancora fadendi sa festa po s'artziada in su campionau de s'Ecellenza o chi is dirigentis, impari pròpriu a s'allenadori, ca est Ferruccio Terrosu, funt giai trabballendi po ndi cuncodrai sa rosa, sa scuadra po sa stagioni chi at a benni, e chi at a essi cussa de su duamilla e binticincu – duamilla e bintises (e no parit berus, mi megu a solu a solu, de cumenti nci passat su tempus, de cumenti parit ca si nci bobit, fadendi su contu ca deu seu nàsciu in su milli e noicentus otantunu.
Ma, mi megu a solu a solu, cumenti fatzu fatu fatu, de su restu, ca sa cosa prus toga ca potzu fai est cussa de torrai gràtzias a su Cielu po su tempus chi passat, po mei puru, chi est sa cosa chi fatzu, de su restu, dònnia dònnia dì, ainnantis de mi ponni a trabballai (ainnantis de atacai cun su trabballu, cumenti si iat a podi narai, puru), e cumenti fatzu dònnia dònnia dì ainnantis de mi setzi po mi ponni a papai, (candu tèngiu sa gana de ddu fai, a su mancu, ca cumenti brintat sa basca, e in su mesi de Lampadas ndi scieus calincuna cosa de custa storia, chi cumprendeis su chi si megu a narai, mi passat unu pagheddeddu s'apetitu, mescamente a prandi).
E duncas, megamu pròpriu a si narai, a s'incumintzu de custu artìculu etotu, chi in s'artìculu de sa cida passada mi seu strollicau pagu e nudda, e no est unu dannu, mi megu a solu a solu: ma a fai is contus, e si cumprendit beni, candu chistioni feti de bòcias, e de is resultaus de is partidas, po su prus manigiu (depu manigiai, o potzu manigiai, chi si praxit de prus cumenti sonat) feti e sèmpiri is pròprius binti-trinta fueddus, e mi ndi parit lastima; est a nai ca circu sèmpiri de nci stichiri, in mesu a is chistionis chi nd'arribbant de su mundu de su càlciu de is diletantis sardus, calincunu contu, calincunu contixeddu, calincunu strollichimini tra totus cussus chi tèngiu badda badda in conca, e ddu fatzu, po su prus, po circai de ndi cassai s'atentzioni, po primu cosa, de totus cussas personas (e de su chi mi parit de cumprendi, no funt pagus) ca no funt acapiadas a istrintu cun is fainas de is assòtzius de bòcia sardus.
Ca si cumprendit: mancai su giogu de sa bòcia siat tra is prus sighius (chi no su prus sighiu de totus, a su mancu in Italia e, duncas, innoi in Sardìnnia puru, e nci iat a mancai atru), nci funt personas ca no ndi bolint intendi nemmancu mesu fueddu; e no nc'eis a crei, ma nci funt personas ca candu mi domandant de su trabballu chi fatzu, faint una faci stramba meda (ddi nau diaici, isperendi ca si cumprendat), cumenti chi intendint unu fragu lègiu, candu benint a sciri ca, eia, sigu is giorronadas de sa stagioni sportiva de su giogu de sa bòcia in Sardìnnia; ca giai giai parit ca tèngiant calincuna cosa de marigosu in buca, de is ingestus chi faint, de is facis chi ddis bessint.
A narai sa beridadi, su mundu (a su mancu: su mundu cosa mia, su mundu po su chi mi pertocat, cumenti mi benit de ddu narai, puru) si pretzit in duas genias de personas: de una parti, cumenti s'apu contau immubagora, nci funt cussus ca de su mundu de sa bòcia no ndi iant a bolli intendi nemmancu mesu fueddu, poita, mancai, du biint cumenti una cosa chentza de nesciunu sensu, de pagu importu, e deu mancai circu de ddus cumprendi puru, fadendi su contu ca deu puru, ainnantis de mi ponni a ddu fai po su trabballu (e acudu a si narai, puru, ca apu atacau a fai custu trabballu, chi benit a essi su de su giornalista sportivu, candu fiat su duamilla e undixi, in su mesi de Donniasantu, po essi prus pretzisu ancora), no ndi sciia nudda, ma pròpriu nudda, de totu su chi ndi bessit aforas me is campionaus de is diletantis (cumenti seus costumaus a ddus tzerriai, po chistionai, duncas, de totus is piciocus, ma sa cosa ballit puru po is allenadoris, mi parit bastanti craru, chi ndi cabant in campu no po trabballu, cumenti iant a podi fai, e cumenti faint, de su restu, is grandus campionis de sa Sèrie A, ma feti po su prexu chi ndi tenint, feti po si spreviai unu pagheddeddu, apustis de una cida de studiu o de trabballu); ma nc'est un antru bellu tanti de personas ca, invècias, po su chi sucedit me is campus de càlciu chi ddoi funt spratus, in longu e in largu, cumenti si iat a podi narai furendindi sa cosa, su modu de narai, de s'Italianu etotu, in totu sa Sardìnnia, bessint giai giai aforas de conca, cumenti deu ia a podi bessiri a foras de conca, nareus, po sa filosofia (chi est sa cosa chi m'amachiat de prus in custa vida; e si potzu narai ca totu su tempus chi arrannèsciu a sarvai de su trabballu, est a nai ca totu su tempus ca m'abarrat, aintru de sa dì, apustis chi acabbu de sighiri totus is fainas chi sigu po su trabballu, eia, ddu lassu po su studiu de sa filosofia), o cumenti un antra persona, mancai, iat a podi bessiri, ita ndi sciu, macu e aforas de conca po is film, po su cinema, o po su de andai a comperai is cosas (ddu scieis, berus est, ca nci funt personas, in custu mundu, e duncas no feti innoi in Sardìnnia e no feti innoi in Italia, ca bessint giai giai aforas de conca candu andant a si pigai crapitas o botinus, chi si sonat mellus diaici, o candu andant a si comperai sa roba po si bistiri).
E duncas, eia, po serrai sa chistioni innoi nci seu arrutu (ca no sciu mai cali lega apa a pigai me is artìculus, mescamente cussus chi ndi pesu in sardu, ainnantis de mi ponni a ddus scriri) si potzu narai ca, cumenti naràt Socrate (eia, eis cumprèndiu beni, seu chistionendi de unu de is ominis prus sàbius chi nci funt stètius in su mundu, e in sa Grecia antiga, e mescamente in sa citadi de Atene), a dònnia unu de nosu su sù.
Est a nai ca dònnia unu de nosu sciit su chi ddi praxit e su chi no ddi praxit, e su chi podit praxi a mei, mancai, podit no praxi a s'amigu miu, e no nc'est nudda de si spantai po custu.
Antzis.
A narai sa beridadi, diaici nci sticu unu stiddiu (unu stiddieddu, po ddu narai mellus) de filosofia puru, Socrate naràt ca po chistionai cun is personas iat a tocai a manigiai fueddus diversus, a segunda de sa persona chi est chistionendi cun tui; ca nci funt personas chi, mancai, si furriant a prangi po is cosas prus piticheddas, de pagu importu, e intzandus iast a depi abarrai atentu a manigiai feti certus fueddus, chentza de cracai tropu sa manu (cumenti si iat a podi narai e cumenti apu sèmpiri intèndiu narai, mancai sa cosa parrat furada de s'italianu etotu, torrit giai aguali, po ddu narai mellus puru, de cumenti si narat in italianu), ma iast a podi agatai personas tostadas de coru cumenti chi fessint perdas, de cussas chi no prangint nemmancu una lagrima, mancai tui ddis contist is contus, is contixeddus prus marigosus.
E duncas, eia, nci funt modus e modus po chistionai cun is personas.
Ma chi tui manigias fueddus drucis cun unu chi tenit su coru de ferru (cumenti si iat a podi narai), intzandus no as a arrannesci a ti fai a cumprendi; e sa pròpriu cosa podit sucedi chi tui manigias fueddus carrigus de passioni, cun una persona chi, mancai, si fait pigai de su prantu po dònnia cositedda (fintzas po is cositeddas prus pitichinninnias), e intzandus, eia, arriscas de fai dannus, po su prus, e de no arrannèsci a ndi pesai nudda de bonu.
E fia narendusì totu custu po si fai a cumprendi ca eia, nci funt personas chi iant a abarrai innoi a ligi artìculus chi chistionant de su mundu de sa bòcia po oras e oras e oras, po diis e diis de sighiu e, cumenti faint, de su restu, po cidas e cidas, po mesis e mesis, ca scieus beni cantu personas brintant a ligi is artìculus de su giàssu de su Diàriu Sportivu dònnia dì, e no funt pagus, e sa cosa sighit a andai ainnantis de su duamilla e undixi, a narai sa beridadi.
Ma scieus puru ca nci funt personas ca si fuint de is chistionis chi pertocant su mundu de su càlciu, cumenti chi fessint fuendusì de una mobadia manna meda, e a su mancu po su chi pertocat is artìculus chi ndi pesu in sardu, duncas, circu sèmpiri de nci stichiri calincuna atra chistioni (cumenti seu circhendi de fai in dì de oi, e si cumprendit, de su restu, berus est?), po ndi cassai s'atentzioni de totus is atrus puru, de cussus chi, giai giai, no sciint nemmancu cumenti siat fata una bòcia.
Ma apustis, nc'est de narai custu puru: nci funt personas chi no ndi cumprendint nudda, ma pròpriu nudda, de cumenti andant is cosas me in su mundu de sa bòcia (ca, giai giai, no sciint nemmancu is regulas de su giogu, e no seu narendusì brullas, mancai si potzat sonai mabi, o si potzat sonai strangia, cumenti a cosa), ma nc'agatant calincuna cosa de importu in su mundu de is diletantis, fadendi su contu, a sa fini, e mi parit bastanti craru, ca is chi ndi cabant in campu, a sa fini, is giogadoris, megu a narai, funt is pròprius piciocheddus chi, mancai, atobias in sa bidda cosa tua, e chi, mancai, a su mengianu faint dònnia tipu de trabballu, de su massaju a su postinu, de su paneteri a s'allevadori de bestiami; e duncas iat a podi sucediri ca su piciocheddu chi, mancai, ti bendit sa fruta e sa birdura in sa buteghedda asuta de domu, arribbau su domìnigu ndi cabit in campu e bengiat a essi, mancai, s'atacanti prus forti de sa scuadra de sa bidda cosa tua, o su portieri, o unu centrucampista cun esperièntzia manna a ia pabas; e duncas, eia, mancai tui no ndi cumprendast giai nudda de càlciu (e mancai tui siast de cussus chi preferrint a si fai segai a tacas, a arrogus piticheddus piticheddus, prus chi abarrai aranti de sa televisioni a sighiri una partida de bòcia), ti iat a podi arribbai sa passioni po sa scuadra de sa bidda cosa tua, e po is piciocus de sa bidda cosa tua etotu ca su domìnigu si ponint sa camisedda e is cratzoneddus (cumenti si narat innoi in Bidd'e Sorris, a su mancu) po ndi cabai in campu e po curri avatu de sa bòcia, e mancai contras a sa scuadra de is aversàrius.
E duncas, eia, nci funt personas chi, mancai no ndi cumprendant nudda de càlciu, andant a castiai is partidas a su campu de sa bidda cosa insoru etotu, e podint arribbai, puru, a fai su tifu po su piciocheddu chi, mancai, a su mengianu ddis at donau sa petza in sa butega de su macellaiu (cumenti apu sèmpiri intèndiu narai de sa bon'anima de mamma mia, mancai su fueddariu mi consillit de manigiai maceddaiu, cun sa d a su postu de sa l, diaici nd'aprofitaus puru po fai unu pagheddeddu de grammatica puru, ca mabi no si fait de seguru).
E duncas, eia, cun custu artìculu isperu de ndi cassai s'atentzioni de totus is personas chi brintant in su giàssu de su Diàriu Sportivu, e seu circhendi (e mancai po custa cida nci seu arrannèscendi puru) de manigiai una cantidadi manna meda de fueddus, ca sa cosa prus toga iat a essi cussa de imparai, mancai, fueddus nous chi no eis mai intèndiu o, mancai, e iat a andai beni a su pròpriu, sa ispera cosa mia est cussa de si fai torrai in conca fueddus chi mancai seis de meda chentza de intendi.
E duncas, nc'est un'antra cosa chi mi praxit a fai, mescamente candu ndi pesu is artìculus in sardu (prus ca cussus in italianu, innoi su tempus e su logu po mi strollicai benit a essi, po diaderus, pagu meda), e est cussa de fai su contu de su tempus chi passat.
E duncas, cust'artìculu ndi bessit aforas su dexennoi de su mesi de Lampadas, e custu bollit narai, eia, po incumentzai, po primu cosa, ca su beranu est bellu ca spaciau, po cust'annu puru, e immoi nc'at a essi feti de fai sa festa po sa brintada de s'istadi, cun totu cussu chi custu cumportat.
Candu fia unu pipieddu piticu (e deu creu ca sa pròpriu cosa potzat balli po is pipius, e is pipias piticas in dì de oi puru) s'istadi fiat una de is stagionis prus drucis, siat poita acabàt sa iscola e incumentzànt is vacantzas. E unu pipiu abarrat giai tres mesis, a fai beni is contus, chentza de andai a iscola; e si podit narai ca candu seus pipius, e sèmpiri chi seus fortunaus, est a narai chi teneus sa bona sorti de sa parti cosa nosta, tenis su tempus prus mannu, in totu sa vida cosa tua, po ti podi gosai is vacantzas. Mancai siat berus, puru, ca nci funt pipius ca in s'istadi andant a trabballai, a agiudai mancai is babbus e is mammas me in su logu de su trabballu, una cosa chi, mancai, in dì de oi, si intendit pagu, ma me is tempus passaus fiat giai sa normalidadi. E difatis, tra is pipieddus, ddoi fiant cussus chi andant a agiudai is babbus in su sartu, mancai a stegai tamatigas, o a boddiri e a prantai is ochiellus de sa canciofa, tanti po arremonai dua de is fainas de importu prus mannu tra totus cussas chi sighint is personas chi bivint innoi in Bidd'e Sorris.
Ma nc'est de narai, puru, ca in dì de oi is tempus funt cambiaus, e gràtzias a su Cielu, mi benit de narai, e su de fai trabballai unu pipiu piticu no benit a essi prus una cosa chi si fait, no nc'est prus su bisòngiu, po ddu narai mellus.
E duncas is pipius immoi in s'istadi abarrant a giogai tra de issus, o andant a mari, e comentecasiat, circant de si spassiai po su chi est possibbili fai, e deu creu ca custa no siat una cosa lègia.
E duncas, megamu a si narai, ca s'istadi est sa stagioni prus druci, puru poita, mancai, ti ndi podis abarrai in giru, fintzas a candu no scurigàt su sobi (e in s'istadi su sobi scurigat tradu meda, giai a is otu passadas), e duncas, si cumprendit, s'istadi, po unu pipiu, e po una pipia, benit a essi sa stagioni prus spassiosa de totus.
E biaus is pipius e is pipias, mi benit de narai diaici, immoi chi seu mannu e chi tèngiu una biga de fainas de sighiri, chi parint, giai giai, ca no depant e no potzant spaciai mai.
Ma custu est su chi sucedit, prus o mancu, a totus is personas mannas chi nci funt in custu mundu, ca depint trabballai po bivi, in custu mundu macu e totu ghetau a pari, cumenti mi parit de cumprendi, e cumenti mi benit de narai, fatu fatu.
E duncas, cumenti nd'arribbat s'istadi nd'arribbat puru sa basca, ma custa at a essi una chistioni chi, mancai, eus a pigai mellus me totus is tres mesis chi teneus aranti, e po oi fadeus finta de nudda po su chi pertocat custa lega.
E duncas, immoi chi seu arribbau a custu puntu de s'artìculu, si potzu narai puru ca, eia, a su mancu po oi, a su mancu po custa cida, apu acabbau de mi strollicai cun bosatrus e de si fai sa conca a acua (cumenti naràt fatu fatu sa bon'anima de mamma mia), e custu bollit narai, duncas, po su prus, e mescamente, ca si nci podeus fuiai, po custa cida puru (e fiat ora, s'at a megai calincunu de bosatrus), a fundu e susu (cumenti funt costumaus a narai innoi in Bidd'e Sorris) me is chistionis acapiadas, eia, a su giogu de sa bòcia e, duncas, a is campionaus de is diletantis chi sigheus, impari a is collegas cosa mia etotu, e si cumprendit, po su giàssu de su Diàriu Sportivu.
E duncas, in s'istadi, e sa cosa andat ainnantis giai de una bella parighedda de annus, chi pròpriu si depu narai sa beridadi, seu costumau a si chistionai de totus is scuadras chi ant bintu su campionau cosa insoru.
E duncas (a fai is contus nci poneus pagu meda), chi me is duas cidas ainnantis a custa, s'apu chistionau feti, e si naru feti, de is duas scuadras de sa Promotzioni chi nd'ant cassau su primu postu de sa lista e, duncas, s'artziada in su campionau de s'Ecellenza (e megu a chistionai, est craru, de is de su Lanusè po su chi pertocat sa Lista A, e de is de su Uddusò po su chi pertocat sa Lista B, e megu a chistionai, si ddu apu arremonau immubagora, de su campionau de sa Promotzioni, e isperu chi si cumprendat) cun s'artìculu chi ndi bessit in dì de oi, e po atras tres cidas (est a nai, duncas, po is artìculus chi nd'ant a bessiri aforas su bintises de su mesi de Lampadas, su tres e su dexi de su mesi de Treulas) a partiri de oi, duncas, eus a chistionai de is scuadras chi nd'ant cassau sa bìncida po su chi pertocat su mundu de sa Primu Categoria, fadendi su contu, eia, eis cumprèndiu beni, su campionau de sa Primu cust'annu, cumenti s'annu passau etotu, de su restu, est stètiu pretziu in cuatru listas, partendi duncas de sa Lista A e fintzas a arribbai, mi parit craru puru, a sa Lista D.
E duncas, eia, in dì de oi andaus a castiai ita totu est sucèdiu in sa Lista A, innoi is de su Cannonau de Jerzu funt arrannèscius a ndi cassai su primu postu e duncas sa bìncida de su campionau e duncas, chi est sa cosa fortzis de importu prus mannu, s'artziada in su campionau de sa Promotzioni.
E po cumprendi cumenti funt andadas is cosas, podeus incumentzai a castiai unu pagheddeddu de numerus, ca, cumenti seu narendu de una pariga de cidas (cumenti est benendumì de narai, de una pariga de cidas, po ddu scriri mellus puru), funt su sprigu prus craru chi teneus po andai a castiai cumenti est andada una stagioni.
E duncas, si potzu narai, si potzu contai, po incumentzai, ca is de su Cannonau de Jerzu ant serrau sa stagioni cun calincuna cosa cumenti a setantotu puntus, chi funt stètius bonus a ndi cassai in trinta giorronadas giogadas, cun binticincu partidas bintas e tres partidas chi ant serrau cun su resultau in paridadi.
E custu bollit narai, puru e mescamente, ca is de su Jerzu, ca funt sighius, incumentzu a si ddu narai, de un allenadori bravu e cun una bella esperièntzia a is pabas cumenti est Andrea Piccarreta, ant pèrdiu, est a nai ca ndi funt arrutus, feti po duas bortas cust'annu.
Ma in campu no nci fiant feti is de su Jerzu, cumenti si iat a podi narai e cumenti si narat fatu fatu, de su restu, ma nci fiant puru is aversàrius, a incumentzai pròpriu de is de sa Baunese, chi tra is atras cosas teniant, in atacu, unu giogadori forti cumenti a Marcu Nieddu, chi est unu de is atacantis chi, in totu sa carriera cosa sua, nd'at pesau (est stètiu bonu a ndi pesai, po ddu narai mellus puru) su tanti de gol prus mannu, po su chi pertocat sa Sardìnnia, a su mancu, fadendi su contu ca est sighendi a giogai, a cabai in campu, mancai tèngiat prus de coranta annus fatus.
E duncas, eia, is de sa Baunese si funt agataus a su primu postu de sa lista po cidas e cidas de sighiu, ca pariat giai giai ca ndi podiant cassai sa bìncida de su campionau, fadendi su contu (e a fai is contus acudeus, e meda puru) ca nd'ant cassau calincuna cosa cumenti a binticuatru partidas bintas, e duncas una in mancu de is chi nd'ant cassau is de su Jerzu, ma a sa fini nd'ant serrau una in prus de is primus de sa classi cun su resultau in paridadi (est a nai ca ant serrau po cuatru bortas sa partida cun su resultau in paridadi, e invècias is de su Jerzu ant serrau sa partida cun su resultau in paridadi feti po tres bortas).
E custu bollit narai, puru, ca is de sa Baunese ant pèrdiu su pròpriu tanti de partidas (duas partidas feti) de is de su Jerzu.
E duncas, eia, is de sa Baunese ant serrau sa stagioni cun setantases puntus allogaus a su callenti in busciaca (cumenti si iat a podi narai a trassa de s'italianu etotu), chi funt feti duus in mancu de is chi tenint is de su Jerzu.
E impari a is de sa Baunese (e duncas a is de su Jerzu, ca su campionau a sa fini ddu ant bintu) po sa cursa a su primu postu de sa lista ddoi fiant puru is de su Deximeputzu, ca cust'annu funt stètius sighius de un allenadori bravu, e de esperièntzia, cumenti est Titti Podda, ca deu connòsciu fintzas de is tempus passaus, candu sighiat is fainas de sa scuadra de su Silicua, in su campionau de sa Promotzioni de tantus annus fait.
E sa stagioni de is de su Deximeputzu est stètia toga meda, pruschetotu po su chi pertocat sa segunda parti, fadendi su contu ca funt fintzas arribbaus a s'agatai a su primu postu de sa lista, ma depit essi sucèdia calincuna cosa de lègiu (ddi naru diaici), chi est berus chi ant incumentzau a perdi puntus e partidas.
E si iat a podi chistionai, puru, de maba sorti, fadendi su contu ca is putzesus (diaici seus costumaus a ddus tzerriai, e si ddu nau deu ca seu sorresu, e duncas, is duas biddas, Bidd'e Sorris e Deximeputzu, s'agatant s'una a su costau de s'atra) ant incumentzau a perdi is giogadoris prus fortis chi teniànt in sa rosa, poita si funt strupiaus, giai totu paris; e cumenti s'arrapitu fatu fatu (e ddu torru a fai in dì de oi puru, ca mi parit potzat essi una cosa de importu mannu meda), tui podis tenni sa scuadra, sa rosa prus forti de totus is atras, est a nai sa rosa pesada cun totus is giogadoris prus fortis, ma a sa fini chi is giogadoris cosa tua si ingollint e depint abarrai aforas de su campu po cidas e cidas, chi no po mesis puru, chentza de podi giogai, intzandus is cosas benint a essi meda, ma meda prus dificilis de su chi iant potziu essi.
E duncas, eia, is de su Deximeputzu, torrendi a nosu duncas, ant serrau sa stagioni a su de tres postus, cun cincuantotu puntus allogaus in busciaca, chi funt, est craru, binti in mancu (e no funt pagus de seguru, e si cumprendit beni) de is chi tenint is de su Jerzu.
E custu mi serbit po si contai, eia, cantu funt stètius fortis is de su Jerzu, chi nd'ant sforrau, cumenti si iat a podi narai, una stagioni de oru.
E duncas, arribbaus chi seus a custu puntu de sa chistioni, deu creu ca sa cosa mellus chi potzu fai (sa cosa mellus chi si potzat fai, chi si praxit de prus cumenti sonat) est cussa de si intregai is fueddus chi m'at regalau Andrea Piccarreta, in sa ciaciarrada chi nd'eus pesau, a sa fini de sa stagioni, po arraxonai impari apitzus de sa cursa chi ant fatu; ca de su restu, cumenti mi megu a solu a solu fatu fatu, chini mellus de un allenadori podit sciri, e podit torrai a contai a is atrus, cumenti funt andadas is cosas?
E duncas, e si cumprendit chi pentzaus a totu su chi s'apu narau fintzas a immoi, is de su Jerzu ant dèpiu abertai a s'ùrtima giorronada po ndi cassai sa bìncida de sa stagioni, fadendi su contu ca is de sa Baunese funt arrannèscius a abarrai apicigaus a is carronis de is biancus-birdis fintzas a s'ùrtimu segundu de giogu; e si iat a podi fintzas narai, duncas, ca chi su campionau de sa Primu Categoria (e megu a chistionai de sa Lista A, po essi prus pretzisus puru) est stètiu diaici spàssiosu, est stètiu gràtzias a is de sa Baunese puru, e no feti gràtzias a is de su Jerzu, cun is duas scuadras chi si funt fatas sa gherra (e mancu mali chi chistionaus feti de unu giogu, e no de sa gherra chi si faint is esèrcitus, is unus cun is atrus) fintzas a s'ùrtimu segundu de sa stagioni.
E duncas, eia, eis cumprèndiu giai totu, apu intèndiu a Andrea Piccarreta apustis de s'ùrtima partida chi ant giogau, po su chi pertocat sa stagioni de su duamilla e binticuatru – duamilla e binticincu, est craru, in domu cosa insoru, e contras a sa scuadra de su Sestu, cun sa isfida (dda tzerriu diaici, cumenti m'est bèniu in conca) chi s'est serrada cun su resultau finali de tres a unu po is biancus-birdis.
E gràtzias a custus tres puntus, mancai is de sa Baunese apant bintu s'ùrtima partida chi ant giogau, contras a is de su Setimu (cun su resultau tundu tundu de duus a zeru), is de su Jerzu ant serrau is giogus po su chi pertocat sa cursa po su primu postu de sa lista.
E sa cosa prus toga (mellus: una de is cosas prus togas) de su trabballu cosa mia est cussa de andai a ciaciarrai (est cussa de podi ciaciarrai, po ddu narai mellus puru) cun is allenadoris chi bincint unu campionau, poita, e si intendit beni de sa boxi, e de is fueddus chi manigiant, tenint s'afròddiu a cucuru in su coru.
E su de intendi personas prexadas, intzandus, fait beni a mei puru, chi cumprendeis su chi si bollu narai.
Ca mancai, cun totus is trabballus chi ddoi funt de fai, de sighiri in custu mundu macu e totu ghetau apari innoi m'agatu (diaici mi praxit a pentzai a sa cosa, a su mancu), mi podiat capitai puru de abarrai a iscurtai sa genti in s'interis chi murrungiat o, peus puru, in s'interis chi prangit.
E invècias, e gràtzias a su Cielu, m'acudu a narai, m'est tocau de sighiri is fainas de is scuadras de bòcia, e cumenti naru fatu fatu, mi podiat andai meda ma meda peus de su chi m'est sucèdiu.
E custu po si narai ca, eia, ddu podeis cumprendi a solus puru, de totu su prexu, de totu s'afròddiu chi teniat in su coru Piccarreta, e immoi no si fatzu perdi atru tempus (e calincunu de bosatrus nemmancu nc'at a crei, berus est? E megu a brullai, deu isperu chi si cumprendat) e andu, po diaderus, a si intregai totu su chi m'at contau.
«Immoi chi sa stagioni est acabbada – s'est acutu a mi contai Andrea Piccarreta – si potzu narai, puru, ca andat totu beni. Seus arrannèscius a ndi cassai su primu postu de sa lista, e duncas si cumprendit beni cantu seus cuntentus po su chi seus arrannèscius a fai. Sa stagioni cosa nosta – at sighiua mi contai Piccarreta – est andada beni meda, e fortzis potzu fintzas narai ca mellus de cumenti si funt andadas is cosas no si podiat fai; est andau totu beni, si ddu arrapitu, e seus prexaus meda de essi stètiu bonus a binci su campionau e a si lassai a is pabas is scuadras aversàrias. Po sa bidda, po sa genti chi bivit in sa bidda de Jerzu, duncas, est stètiu unu prexu mannu, a trassa de su prexu chi nd'ant tentu is giogadoris etotu, e de custu seu orgogliosu, mi parit craru puru. Custa, de su restu, est stètia sa primu borta, in totu sa carrièra cosa mia, innoi seu stètiu prus prexau po is atrus, e duncas po sa genti, po is personas de sa bidda, prus ca po mei: deu seu un allenadori, e po un allenadori su de binci is partidas, e fintzas, mancai, a binci unu campionau, est sa cosa de importu prus mannu; ddu pigu a trassa de trabballu, e si cumprendit ca candu ti fais beni su trabballu cosa tua, intzandus ti podis intendi prexau. Ma su prexu prus mannu, cust'annu, ddu apu tentu castiendi is personas de sa bidda etotu, partendi duncas, de is tifosus cosa nosta, chi si funt spassiaus a trassa de macus. E su de essi arrannèscius a ddus fai spassiai diaici meda, ca pariant pipius, est sa cosa prus toga chi seus stètius bonus a ndi pesai, chi cumprendeis su chi si bollu narai. Seus arrannèscius a regalai unu bisu a totu sa genti de Jerzu, e candu tui fais su beni po una persona, o po una truma de personas, cumenti est sucèdiu a nosu de su Cannonau, intzandus tui puru, mi parit craru, ti intendis su coru prenu de prexu fintzas a cucuru. Sa bìncida de custu campionau, duncas, dda dedicaus a is tifosus cosa nosta etotu: s'ant sèmpiri sighiu, fintzas me is partidas chi eus giogau atesu de domu, e s'ant fatu sèmpiri intendi totu sa passioni chi tenint po sa scuadra; ant sèmpiri fatu su tifu po nosu, de su primu minudu de giogu fintzas a arribbai a s'ùrtimu, e potzu nara puru, immoi chi nci seu, chi no nc'est stètia un antra scuadra, e chistionu de cust'annu, e megu a chistionai, est craru, de su campionau cosa nosta, chi apat tentu tifosus diaici togus. E chi bolis binci is partidas, e duncas, chi ndi bolis cassai sa bìncida de su campionau, is tifosus benint a essi una cosa de importu mannu meda: t'agiudant a curri, a cumbati prus a forti de su chi iast a arrannesci a fai a su naturali. Po binci, de su restu, e mescamente po binci unu campionau, serbit ca totus is cosas andint beni, est a nai a partiri de sa scuadra e de is giogadoris, chi a sa fini funt cussus chi ndi cabant in campu, fintzas a arribbai a is dirigentis, e chentza de si ndi scaresci, duncas, de is tifosus. E is giogadoris funt abarraus cumpatus, aintru e aforas de is spolladroxius, fintzas candu is cosas no andant beni. Antzis, su de abarrai cumpatus candu is cosas andant mabi, deu creu, est una de is cosas de importu prus mannu».
Ca a fai is spiritosus, a fai is togus candu is cosas andant beni nc'arrannèscit su burricu puru, cumenti si iat a podi narai, nc'aciungu deu.
Ca is cuaddus bonus si bint a sa torrada, po manigiai un antru dìciu chi m'est sèmpiri praxu meda, ma fortzis si iat a podi narai, mellus puru, ca is marineris bonus si biint candu fait su tempus malu, e no candu fait su tempus bonu.
E de custa cosa, custu est pagu ma seguru, mancai nd'eus a torrai a chistionai in su benidori puru, sèmpiri chi su Cielu at a bolli custu beni po mei.
E duncas, torrendi a is fueddus chi m'at regalau Andrea Piccarreta – candu ciaciarru cun calincunu pigu sa cosa cumenti chi fessit unu regalu, eia, e circu de sarvai, de m'apoderai aintru de sa conca totus is fueddus de importu prus mannu chi mi contant -, podeus narai ca is de su Jerzu funt stètius bonus a ndi pesai una scuadra cumpata, est a narai ca totus is giogadoris trabballànt, totus impari, po ndi cassai su resultau finali.
«Sa scuadra cosa nosta est sèmpiri stètia cumpata, cumenti si narat, siat aintru de su spolladroxu chi, apustis, in campu po is partidas. E chi is giogadoris cosa tua funt costumaus a si donai una manu is unus cun is atrus, aintru e aforas de su campu de giogu, intzandus is resultaus chi nd'arribbant funt bonus meda. Po su chi pertocat is atras chistionis, e megu a chistionai de càlciu, potzu narai ca sa scuadra cosa mia est sèmpiri arrannèscia a ndi bogai aforas unu giogu bonu e spassiosu, mancai nci siant stètias partidas prus togas de atras, e custu bollit narai, duncas, ca is cosas no si funt andadas sèmpiri sèmpiri beni, ma po su prus no teneus, custu est pagu ma seguru, nudda de murrungiai. Antzis, podeus abarrai prexaus po su chi seus arrannèscius a fai. Podeus narai, puru, ca seus stètius bonus a mellorai de partida in partida, e custa cosa est stètia de importu mannu po arrannèsci a ndi cassai sa bìncida finali de su campionau. Su de si lassai a is pabas una scuadra forti cumenti is de sa Baunese no est stètia una cosa facili, e si cumprendit, fadendi su contu ca issus puru, megu a chistionai de is dirigentis de sa Baunese etotu, funt stètius bonus a ndi pesai una rosa cun una biga manna de giogadoris de importu. Funt abarraus apicigaus a is carronis cosa nosta fintzas a s'ùrtimu segundu de sa stagioni e mancai, chi fessit stètiu po nosu, estus prefèrriu, e si cumprendit, de no ddus tenni apicigaus a is pabas; candu tenis is aversàrius cosa tua a unu puntu feti de distantzia, intzandus, e si cumprendit beni, no podis cabai in campu cun su coru selenu, cumenti iast a fai, mancai, cun cincu o dexi puntus in prus in sa lista apitzus de is aversàrius cosa tua. Ma fortzis est andau beni diaici, fadendi su contu ca su de tenni is de sa Baunese a is pabas, fintzas a sa fini, s'at agiudau a no abasciai mai s'atentzioni».
Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna. IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018 art. 22