Arregodus: is de sa San Marco bincint su campionau e ndi torrant a artziai acoitu in su mundu de sa Primu Categoria
E duncas, cumenti podeis biri cun is ogus cosa de bosatrus etotu (cumenti si iat a podi narai), po custu giòbia puru, mancai oi siat sa dì ainnantis de su cuindixi de su mesi de Agustu (est a narai, duncas, su catodixi, ca a fai is contus nci poneus prus pagu de mesu segundu, cumenti mi praxit a narai), agatais s'artìculu chi ballit po is novas de su Diàriu Sportivu, cumenti a dònnia giòbia, de su restu. E mai ammanchit!
E mai ammanchit sa saludi, m'acudu a ddu narai, e sa cosa ballit po mei, ca custus artìculus ddus pesu e ddus scriu, e po bosatrus puru, ca custus artìculus bèneis innoi (innoi in su giàssu de su Diàriu Sportivu, mi parit bastanti craru, berus est?) a ddus ligi.
E duncas, mi benit giai giai de si domandai, po primu cosa: bai e circa cantu de bosatrus (ma sa chistioni ballit, est craru, puru po is femineddas, e duncas sa domanda iat a podi essi, puru: bai e circa cantu de bosatras), in dì de oi, in custu momentu, s'agatant in logu de mari, mancai stèrrius, in s'arena (o anei, po manigiai unu fueddu chi apu sèmpiri intèndiu de candu seu unu pipiu), a pigai su sobi bellu e callenti; o mancai calincunu de bosatrus, o de bosatras, s'at a agatai in logu de monti, a circai, a pigai unu pagheddeddu de friscura.
E duncas, isperu ca po medas de bosatrus e de bosatras, po no narai totus (giai chi nci seu...), siat arribbau su momentu de si pigai unu pagheddeddu de pàsiu.
E si iat a podi narai, duncas, ca s'istadi est sa stagioni prus druci tra totus cussas chi nci funt aintru de s'annu poita si donat sa possibbilidadi, mancai, de ndi studai unu pagheddeddu sa conca (chi mi permiteis de manigiai custus fueddus, a trassa de cumenti iat a fai, iat a podi fai unu poeta, prus ca unu giornalista, chi sigheis su chi megu a si narai), e de si scapiai (diaici m'est bèniu de ddu narai, e diaici ddu lassu) unu pagheddeddu (po su chi fait, e si cumprendit) de is fainas e de is trumentus de su trabballu.
Ca dònnia tanti est una cosa chi serbit, sèmpiri chi no boleus chi de sa conca, de su crobeddu, incumentzit a ndi bessiri aforas su fumu biancu, cumenti si iat a podi narai.
E duncas, biaus totus cussus ca in dì de oi si ndi podint abarrai cun sa conca e su coru assebiau, ma mi iat a praxi, puru, immoi chi nci seu, a ndi bogai aforas calincunu fueddu druci (po su chi si podit, po su chi arrannèsciu a fai) po arremonai totus cussus ca, invècias, funt trabballendi mancai s'agataus in mesu in mesu a su mesi de Agustu, e duncas, in mesu in mesu a s'istadi.
Ca innoi in Sardìnnia, e gei ddu scieis (e mancai ddu eis a sciri mellus de mei puru) unu de is trabballus chi nci funt, de importu prus mannu, de sighiri, e de ndi pesai, est cussu acapiau a is turistas: eia, megu a narai ca medas de nosus (medas personas chi bivint in s'isula, e deu creu ca si cumprendat) trabballant me is ristorantis, e me is albergus (cumenti m'est bèniu de ddus tzerriai), e duncas, po medas de issus custus tres mesis de istadi funt fadiosus, ca bollit narai ca nc'est de trumentai, po doxi oras, chi no de prus puru, a sa dì.
E duncas, custus fueddus drucis funt po issus, ca mi parit de ddus podi cumprendi beni; e chistionu de totus is personas chi depint trabballai candu, mancai, su prus de is atrus funt pighendusì su pàsiu. Ma immoi chi nci seu, mi benit in conca (gei ddu scieis cumenti funtzionant is cosas po su chi pertocat is artìculus in sardu: ca ainnantis de mi ponni a atacai cun is chistionis chi nd'arribbant de su mundu de is giogadoris diletantis chi ddoi funt in Sardìnnia, ma in sa truma nci depeus ponni, duncas, puru is allenadoris, e mi parit craru puru, mi praxit, fintzas a m'amachiai, a nci stichiri una pariga de strollichiminis, una pariga a sa sarda); e de su restu, chi eis lìgiu a su mancu unu de is artìculus chi ndi funt bèssius cust'annu, o mellus puru, in custus ùrtimus duus annus, intzandus scieis beni de ita seu chistionendi, deu creu de podi narai diaici chentza de timi de mi sbàlliai. Ca ddoi funt totu una genia de personas, e de trabballadoris, ca depint sighiri is fainas de is trabballus cosa insoru in s'istadi puru: e a sa truma, duncas, impari a is camerieris, a cussus chi trabballant po oras e oras me is bar (a donai de buffai e de papai a sa genti), e a cussus chi trabballant me is albergus, nci depeus ponni totus cussas pober'animas (mi benit de narai diaici, ma chi su Cielu ddus potzat benedixi po su chi faint) chi trabballant me is uspidalis, e megu a chistionai, est craru, de is dotoris e mescamente de is infermieris puru, ca faint unu de is trabballus prus delicaus, prus de importu e prus fadiosus chi nci funt de sighiri in custu mundu.
Ca su de agiudai is personas chi staint mabi (e chi mancai funt prenas de daboris), o chi funt mobadias, mancai crocadas in unu letu, est una de is cosas prus bonas chi un omini podit fai po unu fradi (o una sorri, ddi nau diaici).
E duncas, ca su Cielu potzat donai una manu de agiudu po totus is personas, chi, mancai, in dì de oi, no funt annadendi in acua bonas; e ca su Cielu potzat donai sa fortza, puru, est craru, po totus cussus chi ddus atendint. E de su restu, deu puru sciu ita bolit narai, su de trabballai me is diis de festa, mancai su trabballu miu, peròu, siat feti su de cracai butoneddus in una tastiera, po ndi pesai, a sa fini (e si cumprendit) is artìculus chi ligeis in custu giàssu etotu.
E a sa fini, si cumprendit beni custu puru, deu creu, su trabballu cosa mia no est fadiosu meda, a su mancu, no est fadiosu meda po su chi pertocat su corpus. Ca nc'est de peus, mi parit de podi narai, e si cumprendit beni. Ca cumenti m'arrapitu fatu fatu, no depu spacai is perdas cun sa buca, o cun su picu. Ca ballit a su pròpriu cumenti a esèmpiu. Est a narai ca tèngiu sa bona sorti de no trabballai asuta de terra, a totu dì, cumenti tocat, e tocàt a fai, a is minadoris. E innoi in Sardìnnia, deu creu, ndi scieus calincuna cosa.
Ma nareus puru ca totu su fastìdiu, e is daboris, e su trumentu, mi nd'arribbat (est a narai ca ddu intendu) in sa conca; ca candu abarru po medas e medas oras de sighiu (cumenti mi sucedit de depi fai, de su restu, e si cumprendit beni) aranti a su tialu de computer (po manigiai unu fueddu chi, peròu, nd'arribbat de s'ingresu, e chi nosu in sardu campidanesu furriaus, de cussu chi est narendumì e consillendumì su fueddàriu, cun carculadori. Ma in sa Lingua Comuna, arribbant fintzas a ddu tzerriai computera. Diaici fadeus unu pagheddeddu de gramatica puru, immoi chi nci seus, ca mabi no si fait de seguru), e mescamente aranti de su schermu (cumenti si iat a podi narai, furendindi su fueddu de cumenti si narat in italianu etotu), intzandus mi benit fintzas gana maba, in prus de su dabori a sa conca, e mi parrit totu ca mi ndi potzat bessiri, puru, sa spruma bianca de sa buca, chi mi permiteis de si coxinai sa chistioni diaici.
E duncas, eia, dònnia trabballu cosa sua, mi parit de podi narai custu (e cun custu acabbu e serru custu strollichimini puru), tenit sa parti bona e sa parti maba.
Ma torraus a nosus, antzis a mei: cumenti s'apu narau giai medas, medas bortas, a mei su de trabballai su catodixi de su mesi de Agustu (o su cuindixi puru, chi nc'est de fai, de seguru deu no mi pongiu a prangi) no mi pigat mabi, est a narai, mellus puru, ca cussa chi nd'arribbat a sa metadi de su mesi est una festa chi no m'est mai praxia; antzis, sa cosa mellus chi potzu fai est cussa de mi nd'abarrai in unu logu innoi no nci siat meda genti (e bai a ddu agatai, unu logu, innoi in s'isula bella e stimmada cosa nosta, innoi su catodixi, e su cuindixi de Agustu, no nci funt personas, o turistas), e duncas, eia, una de is cosas mi chi mi praxit a fai de prus, in custas diis, est su de mi nd'abarrai asseliau, in bidda mia etotu; ca a sa fini sa genti, est craru, si nd'andat a travessu (torra: chini in logu de mari, po su prus, fadendi su contu ca biveus in un'isula, e su mari, totu a giru, no si mancat de seguru) e siat, mancai, in logu de monti (o de montagna, chi si praxit de prus cumenti sonat), chi si speddiat de prus sa friscura (cumenti speddiat a mei, de su restu).
E de su restu, no apa a essi deu a tenni s'invidia (sa fenga, cumenti si iat a podi narai, puru, ponendu a menti su chi mi consillat su fueddariu. E si naru, immoi chi nci seu, ca custu fueddu no ddu apu mai intèndiu, ma seu innoi, pròpriu cumenti iat a podi sucedi a bosatrus, po imperai calincunu fueddu nou chi, mancai, no connoscia, no connoscia ancora, a su mancu, e si cumprendit) po cussus ca, in dì de oi, e mancai in custu momentu etotu, funt totus acracangiaus is unus cun is atrus, po cussus ca s'agatant is unus apitzus de is atrus, giai giai, in logu de mari.
E duncas, eia, si lassu su logu cosa mia puru (chi cumprendeis su chi seu narendi, e megu a chistionai de su logu chi mi iat a tocai) e si auguru ca totus is cosas si potzant sighiri a andai beni.
E po su chi mi pertocat, intzandus, torru gràtzias a su Cielu (cumenti mi capitat de fai fatu fatu, chi nou giai sèmpiri, me is artìculus in sardu) po essi arribbau a custu puntu de sa istoria, chentza daboris, cun saludi e gana bona, e cun unu trabballeddu de sighiri, chi mi permitit, po su prus (po su chi fait, po su chi arrannèsciu, ma nc'est de narai, allestru, ca po bivi mi bastat pagu po diaderus), de mi ndi scabulli de totus is spesas, de totus is cosas chi nci funt de pagai, partendi de sa cosa de papai etotu (e serru sa chistioni cun custa rima).
E duncas, eia, no mi dispraxit, e nemmancu po nudda, de essi innoi a scriri, mancai siat su catodixi de su mesi de Agustu; e si naru puru, immoi chi nci seu, ca candu apa a serrai (candu apa a acabbai de scriri cust'artìculu, po ddu narai mellus puru) intzandus m'apa a pigai deu puru una parighedda de oras de pàsiu, e deu nci pòngiu pagu meda, de su restu: mi bastat a circai (e a agatai) unu logu innoi nci siat bastanti silèntziu, est a narai unu logu innoi no passant medas machinas, po mi ponni a ligi calincunu lìbbru bonu (calincuna paginedda, po ddu narai mellus puru) e deu seu prexau a tipu Pasca Manna, cumenti si narat.
E chi pròpriu si ddu depu narai, mi praxit, e meda puru (fintzas de candu seu unu pipieddu piticu), su de arribbai a sa metadi de su mesi de Agustu, ca mi parit totu de podi pentzai (ma ddu sciu chi, mancai, no est pròpriu diaici, a fai beni is contus) ca sa parti prus bascosa de s'istadi (e po cust'annu puru basca gei nd'at fatu, si podit narai diaici, deu creu, chentza timi de si sbàlliai, berus est?) siat a is pabas, fadendi su contu, de su restu, ca teneus de si scroxai is ùrtimus trintaseti diis (prus o mancu) e apustis, eia, nd'at a torrai (cumenti sucedit dònnia annu, de su restu) s'atonzu, ca po mei est sa stagioni (eia, si ddu giuru) prus toga (prus de s'istadi e, fortzis fortzis, prus de su beranu etotu), fadendi su contu ca su beranu unu pagheddeddu m'accallellat (chi mi permiteis de manigiai custu fueddu), po no chistionai de cantu m'accallellat (e deu creu ca si cumrendat, berus est?) s'istadi. E invècias, in s'atonzu (cumenti ndi brintat s'atonzu, mellus puru cumenti sonat in sa frasia), mi parit totu cumenti chi is fortzas, e is energias, mi torrint in su corpus.
Ma de custa cosa nd'eus a chistionai mellus, mancai (e sèmpiri chi su Cielu at a bolli custu beni po mei puru, e po bosatrus e bosatras, si cumprendit), in su benidori.
In dì de oi, e po serrai (po ddus serrai diaderus) cun is strollichiminis, acudu a si narai duas cosas: sa primu est acapiada a sa stagioni de giogus de s'annu duamilla e binticincu – duamilla e bintises, ca ancora peròu no scieus candu at a torrai a partiri; su chi scieus, peròu, est ca in custas diis (e sa cosa andat diaici dònnia, dònnia annu, est craru) is assòtzius de bòcia chi nci funt spratus in totu s'isula, e duncas, totus is scuadras de bòcia chi currint me is campionaus pesaus de is de sa Federatzioni Italiana de su Giogu de su Càlciu, impari a is de sa Lega Natzionali de is Diletantis, incumentzant a s'atobiai (eia, pròpriu in custa diis) po incarrerai, torra, cun is allenamentus, e duncas, atacant torra a trabballai (e custa est sa parti de sa stagioni prus fadiosa, po torrai a sa chistioni, a sa lega chi apu pigau ainnantis), totus impari (est a narai, in truma manna) po si cuncodrai po su campionau chi at a benni, e chi, cumenti a dònnia annu, at a torrai a partiri (deu creu de podi narai custa cosa puru, mancai sa data pretzisa no si scipiat ancora) in su mesi de Cabudanni.
E duncas, eia, po is giogadoris (e sa pròpriu chistioni ballit, est craru, po is allenadoris) is tempus de is vacantzas funt acabbendi, e deu no creu, peròu (chi apu cumprèndiu cumenti andant is cosas) ca issus potzant essi primaus, de si depi atobiai totus torra, e chistionu de s'allenadori e de is piciocus. Ca is diletantis ndi cabant in campu no po incasciai una barca de dinai, cumenti faint, invècias, is giogadoris professioneris, ma feti po su spassiu chi ndi tenint. E su spassiu, e si cumprendit, arribbat a essi mannu meda. E chi fessit po issus (seu chistionendi de is giogadoris, si cumprendit berus est?) iant a abarrai a totu dì, a totu cida, a totu annu currendi avatu de sa bòcia e avatu de is aversàrius puru, e si cumprendit, no si studant nemmancu po una pariga de diis (cumenti si iat a podi narai, chi mi permiteis, torra, de manigiai is fueddus a trassa de poeta, prus ca cumenti iat a podi fai unu giornalista); est a narai, duncas, (e gei ddu eis a sciri mellus de mei puru), ca in totus is mesis de s'istadi (e mescamente in su mesi de Treulas) nci funt una surra manna (giai unu, chi no de prus puru, in dònnia bidda, fintzas in cussas biddixeddas piticheddas meda, chi abarrant, giai giai, a trassa de stampus, cumenti si iat a podi narai e cumenti apu sèmpiri intèndiu narai, po primu, de sa bon'anima de mamma mia) de torneus (cumenti si iat a podi narai, e cumenti m'est bèniu de ddu narai, de su restu) innoi is giogadoris s'agatant, torra, is unus contras a is atrus, ma custa borta no po is partidas de su campionau (est craru, fadendi su contu ca cust'annu is giogus si funt serraus a s'incumintzu de su mesi de maju, e is ùrtimas partidas po su chi pertocat sa stagioni de su duamilla e binticuatru – duamilla e binticincu si funt giogadas me in su primu fini de cida de su mesi de Lampadas), ma po si spassiai in cussu chi si iat a podi tzerriai, a trassa de cumenti si narat in italianu etotu (e duncas, eia, furendindi sa trassa de s'italianu etotu), su càlciu a cincu (est a nai, cincu giogadoris contras atrus cincu giogadoris, chi giogant, e si cumprendit, ma mancai nc'est calincunu, o mellus puru, calincuna, ca no sciit cumenti andant is cosas. E duncas, eia, megamu a si narai, ca is partidas de su càlciu a cincu si giogant, est bastanti craru, in unu campu chi abarrat prus piticheddu de su campu innoi si giogant is partidas cun is scuadras mannas, est a narai, duncas, undixi ominis contras a atrus undixi).
E duncas, eia, is giogadoris sardus (ma deu creu ca sa pròpriu cosa ballat, potzat balli, po is atras regionis in Italia), s'atobiant, po totu s'istadi, po giogai, po curri in custus torneus, e si iat a podi narai, duncas, ca, eia, medas de issus no smitint mai de giogai, cumenti s'apu narau immubagora, de su restu.
E sa pròpriu cosa, giai giai, si iat a podi narai de mei puru (ma sa cosa ballit po is collegas cosa mia puru): est a narai ca no dda acabbu giai mai de scriri, e duncas de trabballai; ma cumenti si megat su capu cosa mia etotu, candu tui tenis sa bona sorti de fai su chi ti praxit de prus, in custa vida (po su capu cosa mia, duncas, sa passioni prus manna est cussa de podi sighiri is fainas acapiadas a is assòtzius de bòcia sardus, e si cumprendit beni), intzandus iast a podi narai ca sa vida cosa tua, e duncas su trabballu, benint a essi unu prexu mannu, e duncas, eia, m'eis cumprèndiu, est cumenti chi tui no depast trabballai mai.
E duncas, peròu, si potzu narai ca sa conca (po chini trabballat mescamente manigendi custa parti de su corpus) tenit su bisòngiu de unu pagheddeddu de pàsiu, e si potzu narai ca deu puru, candu apa a acabbai de scriri s'artìculu de custa cida (chi est custu chi teneis asuta de is ogus, po si cumprendi mellus a pari, e nc'est pagu de si perdi, mi parit de podi narai diaici), apa a studai su tialu de computer e ddu apa a lassai studau a su mancu po una parighedda de oras; e fadendi su contu ca su cuindixi de su mesi de Agustu cust'annu nd'arruit de cenabara (chi mi permiteis de manigiai custus fueddus, e chi cumprendeis su chi si bollu narai), intzandus potzu narai ca, eia, candu apa a serrai cun su trabballu cosa mia, nc'ant a essi una parigheddas de oras de pàsiu (chi su Cielu at a bolli custu beni po mei) po su chi mi pertocat puru.
E immoi, intzandus, apa a fai su giogu (cun s'agiudu de sa fantasia, e si cumprendit cumenti funtzionant is cosas. E po su chi mi pertocat, est de candu seu unu notzenteddu ca arrannèsciu a giogai, e beni puru, cun sa fantasia cosa mia, e sa cosa andat ainnantis in dì de oi puru, mancai deu no sia prus unu notzenteddu. Ma a sa fini, apu lìgiu, de calincuna parti, e immoi no mi nd'arregodu nemmancu innoi apu agatau sa cosa, ca sa fantasia benit a essi una de is cosas de importu prus mannu chi pertocant sa vida de s'omini) de intendi cumenti chi nci fessit una surra de tifosus, totu a giru a giru de innoi seu immoi (e seu setziu in sa cadira, aranti de su tialu de computer, diaici arrannèsceis a s'imaginai mellus sa cosa), ca faint su tifu po mei.
E si cumprendit ca po is scuadras de bòcia, de su chi si contant is allenadoris etotu, su de tenni is tifosus cosa insoru ca tzerriant, e faint su tifu (cumenti si iat a podi narai, de su restu), benit a essi una cosa de importu mannu, chi t'agiudat (diaici contant is giogadoris e is allenadoris etotu, ca deu no ddu potzu sciri, ita bolit narai sa cosa, fadendi su contu ca no apu mai, mai giogau a bòcia in una scuadra, e no apu mai tentu tifosus totu a giru a giru) a curri, mancai, prus a forti de su chi iast a podi fai a su naturali, po ddu narai diaici.
E duncas, eia, apa fai finta de tenni una surra de genti chi mi bolit beni, totu a giru a giru de innoi seu immoi, e duncas, eia, una surra de tifosus chi, a dònnia riga chi ndi pesu (chi arrannèsciu a ndi pesai, po ddu narai mellus puru) ndi bogant tzerrius mannus, cumenti cussus chi bogant aforas is tifosus candu sa scuadra de su coru cosa insoru, mancai, ndi cassat unu gol.
E duncas, cun custu strollichimini (s'ùrtimu po oi, po s'artìculu de oi, e si ddu promitu), dda acabbu de si fai perdi tempus (de si fai perdi su tempus chi mancai nemmancu teneis), e dda acabbu de si fai sa conca a acua (cumenti si megat sa bon'anima de mamma mia, apustis chi, mancai, acabbat de ciaciarrai cun is amigas, apustis de oras e oras) e mi nci ghetu (e fiat ora puru, s'at a megai calincunu de bosatrus, berus est?) me is chistionis chi pertocant su mundu de sa bòcia, e duncas, eia, is campionaus de is scuadras de diletantis.
E cumenti s'apu giai narau me in totus is cidas passadas, e pighendi po bonu totu su chi s'apu scritu in custu artìculu etotu, fadendi su contu ca in s'istadi is giogus, e is bòcias, funt bellus ca frimus, intzandus est de una pariga de annus, ca in custu periodu (est a narai, eia, me is noranta diis de s'istadi) torraus a chistionai (mellus meda de su chi seus arrannèscius a fai me is atrus mesis, a narai sa beridadi) de totus is scuadras chi funt arrannèscias a ndi cassai sa bìncida de su campionau, e duncas, a ndi cassai su primu postu, chi ballit, est craru, po s'artziada in su campionau prus mannu.
E duncas, seus arribbaus (a fai is contus nci poneus pagu meda) a sa de cincu cidas po su chi pertocat su mundu de sa Segunda Categoria (chi benit a essi pretziu in otu listas, e duncas, eia, si cumprendit bastanti beni, ca nc'est diaderus pagu de si perdi, custa cida seus arribbaus a sa Lista E), e duncas, si incumintzu a narai, acoitu, ca po oi s'apa a torrai a contai sa storia toga, e de importu mannu meda, de is de sa San Marco de Crabas (cumenti si narat e si scriri, de su restu, in sardu, e megu a chistionai de su nomini de sa bidda, si cumprendit, berus est?).
E duncas, cumenti a sèmpiri, sa cosa mellus, sa cosa prus toga, sa cosa chi cumbenit de prus a fai, est cussa de andai a castiai is numerus, chi funt (cumenti s'arrapitu fatu fatu, po no narai sèmpiri), "su sprigu prus craru" po cumprendi cumenti funt andadas is cosas in una stagioni.
E duncas, po incumentzai, si potzu narai ca, eia, is de sa San Marco funt stètius bonus a ndi cassai calincuna cosa cumenti a sessantases puntus, chi ndi funt arribbaus gràtzias a binti partidas chi ant bintu, e a i ses puntus chi ndi funt arribbaus gràtzias a is ses partidas chi ant serrau cun su resultau siddau in paridadi. E custu, duncas, apitzus de trinta bessidas. E a fai is contus nci poneus pagu meda: est a narai, duncas, ca torrat ca is de sa San Marco, cust'annu, ant pèrdiu feti duas partidas: sa primu candu fiat su tres de su mesi de Donniasantu (po sa partida chi balliàt po sa de cincu giorronadas, in sa lista de s'andada), in domu de is de su Urtei, cun su resultau, grai meda e marigosu med) de cuatru a unu; e sa segunda partida chi nd'ant pèrdiu est arribbada immoi a ùrtimu, est a narai in s'ùrtima bessida de s'annu, cussa chi s'est giogada (cumenti s'apu giai arremonau, de su restu) su cuatru de su mesi de Maju, in domu de is de Su Burgu, cun su resultau de duus a zeru.
E immoi chi seus arribbaus a custu puntu de sa chistioni, deu creu ca sa cosa mellus chi si podit fai, e mescamente po cumprendi cantu funt stètius fortis is de sa San Marco, de andai a castiai su chi funt stètius bonus a fai is de su Macumere, chi ant serrau sa stagioni regulari a su segundu postu in sa lista, est a narai, duncas, cun sessantacincu puntus in busciaca (ca, eia, est feti unu in mancu de is chi nd'ant pesau is de sa San Marco), chi ndi funt arribbaus gràtzias a binti partidas bintas (a trassa, in manera tèntica, duncas, de su chi ant fatu is de sa San Marcu), e gràtzias a cincu partidas chi ant serrau cun su resultau siddau in paridadi (cincu partidas serradas in paridadi po is de su Macumere, contras a is ses chi nd'ant cassau is de sa San Marcu).
E custu bollit narai, duncas, ca is grogus-arrùbius nd'ant incasciau tres partidas pèrdias, chi est una in prus de is chi nd'ant dèpiu incasciai is primus de sa lista.
E torrendi a is de sa San Marcu, duncas, si potzu contai, puru, ca funt stètius bonus a ndi cassai, a ndi ingolli, feti (feti po modu de narai) bintiduus gol (cun is de su Macumere, invècias, chi nd'ant cassau calincuna cosa cumenti a binticincu, e duncas, eia, tres in prus); e po su chi pertocat s'atacu, funt stètius bonus a ndi cassai calincuna cosa cumenti a sessantaseti gol (cun is de su Macumere chi, invècias, funt stètius cussus chi nd'ant pesau sa cantidadi prus manna, cun setanta gol fatus).
E duncas, immoi chi seus arribbaus a custu puntu de s'artìculu, deu creu ca sa cosa mellus chi m'abarrit de fai (e chi potzu fai, duncas) siat cussa de si intregai, po su chi apa a acudi, is fueddus chi m'at intregau, chi m'at cumbidau (po ddu narai mellus, mancai a trassa de poeta etotu) Matteu Musu, candu ddu apu intèndiu, pròpriu, po ndi pesai sa ciaciarrada chi s'at permìtiu de podi arrexonai, impari, apitzus de sa stagioni, toga meda, e druci puru (cumenti si iat a podi narai) chi nd'ant sforrau (chi funt stètius bonus a ndi sforrai) is grogus-nieddus-arrùbius.
Ca de su restu, cumenti mi capitat de si narai fatu fatu, chini mellus de un allenadori, podit sciri, e podit contai a is atrus, cumenti ddis funt andadas is cosas?
«Po su chi si pertocat, podeus chistionai de una stagioni toga meda; est a narai, duncas, ca totus is cosas si funt andadas beni, cumenti bisastus. S'assòtziu, e duncas, megu a narai, mellus, totus is dirigentis cust'annu fiant partius chentza de pentzai de curri po ndi cassai su primu postu de sa lista, chi cumprendeis su chi si bollu narai, mancai sa scuadra, peròu, fessit prus forti, a contus fatus, po is giogadoris nous chi ndi funt arribbaus. Sciestus, duncas, ca, mancai, podestus tenni sa fortza po curri impari a is scuadras prus bonas, po curri, duncas, po is primus postus de sa lista, ma sciestus puru ca, aranti a nosu, in sa lista de is scuadras prus fortis, nci fiant, custu est pagu ma seguru, is de su Macumere, ca nd'ant pesau una rosa toga meda, po circai de ndi cassai, e no si funt mai cuaus, a narai sa beridadi, su primu postu de sa lista e, duncas, mi parit craru, s'artziada in su campionau de sa Primu Categoria. Fadendi su contu, in prus, e de su restu, ca issus puru ndi funt cabaus in Secunda Categoria, pròpriu cumenti a nosu, a sa fini de sa stagioni de s'annu passau, e duncas, est craru, seu chistionendi de sa stagioni de su duamilla e bintitres – duamilla e binticuatru».
Custu, a su mancu, est su chi m'at contau Musu, ca poi at aciuntu puru: «Invècias, cumenti giogastus is partidas, eus cumprèndiu ca si dda podestus gherrai contras a totus, ca no festus prus iscarsus de is aversàrius cosa nosta, duncas. Is partidas chi eus bintu, is partidas chi seus arrannèscius a binci, po ddu narai mellus puru, ddas eus cassadas, prus ca cun su giogu in campu, giai me is spolladroxus, chi arrannèsceis a mi sighiri. Custu bollit narai, duncas, chi apu tentu s'ocasioni, e su modu, e sa possibbilidadi, duncas, de podi trabballai impari a una truma de piciocus tropu togus, ca fiant amigus aforas de su campu puru, cun totu cussu chi custu pertocat, e mi parit craru puru. E sa chistioni no ballit feti po is giogadoris, m'acudu a si ddu narai, ma ballit puru, in manera tèntica, po is dirigentis e po totus is personas chi m'ant donau una manu de agiudu a sighiri sa scuadra po is allenamentus. De su restu, ti potzu narai ca su prexu prus mannu, po su chi si pertocat, est stètiu cussu de arrannèsci a torrai a portai a su campu una biga manna de tifosus; seus arrannèscius a ndi pesai torra s'afròddiu in su coru de totus is pipieddus chi faint parti de sa scola càlciu (de sa pipiniera, cumenti si iat a podi narai puru, po manigiai unu fueddu chi mi praxit fintzas a m'amachiai ndr), e sa cosa ballit puru po is famillias cosa insoru, est craru. E de su restu, chi cussu chi bolis est ndi cassai su primu postu de sa lista in su campionau, depis trabballi meda e isperai, pruschetotu, ca totus is cosas andint in sa manera mellus».
Ma cumenti s'apu arremonau giai ainnantis, is de su Macumere no funt abarraus a castiai is aversàrius, antzis, si podit narai chi nd'ant pesau una stagioni de importu mannu. «Chi pròpriu si depu narai, a su mancu a parri miu, est craru, su chi s'at permìtiu de ndi cassai su primu postu de sa lista e de si lassai a is pabas is grogus-arrùbius, deu creu ca siat stètia sa cantidadi manna de puntus chi nd'eus cassau de sighiu; eia, est a nai, duncas, ca seus arrannèscius a binci una surra de partidas, s'una avatu de s'atra, e deu creu ca siat stètia custa sa crai. Depeus fai su contu, duncas, ca eus pèrdiu sa primu partida a sa de cincu giorronadas, e apustis seus torraus a nd'arrui feti in s'ùrtima bessida de custa stagioni, sa de su cuatru de su mesi de Maju, po si cumprendi mellus a pari. Ma sa cursa concas a su primu postu est stètia echilìbbrada meda, chi mi permiteis de manigiai custus fueddus, fadendi su contu, de su restu, ca is de su Macumere ant serrau sa stagioni a su segundu postu, e cun feti unu puntixeddu in mancu de is chi nd'eus pesau nosu. Me is duas partidas chi eus giogau contras de issus, in prus, ndi funt bèssius aforas duus resultaus siddaus in paridadi, po si narai, duncas, ca is duas scuadras mi funt partas fortis aguali. Est berus puru ca nosu, me in sa partida de sa torrada, tenestus sa possibbilidadi de ndi cassai duus resultaus bonus apitzus de tres; e cun custu megu a si narai, est craru, ca po nosu, mescamente in sa segunda partida chi eus giogau contras a is de su Macumere, podiat andai beni meda serrai sa isfida, cumenti est sucèdiu, de su restu, cun su resultau in paridadi. Seus stètius bonus, duncas, a aderetzai is cosas in cussa ocasioni puru. Sa partida prus bella chi eus bintu? No sciu ita si narai, poita nci ndi funt stètias medas, e deu no seu bonu a ndi scerai feti una, e duncas, no sciu beni ita ti narai, ita t'arraspundi. Su chi si potzu narai, s'unica cosa chi potzu aciungi, est ca nosu si seus cuncodraus po is partidas sèmpiri in sa pròpriu manera; su trabballu de importu prus mannu est cussu chi apu fatu in sa conca de is giogadoris, pruschetotu po su chi pertocat su carateri, e s'umori. E duncas, apu cercau de ddus fai abarrai selenus, po su chi est stètiu possibbili, chi sigheis su chi seu narendusì. Is piciocus cosa mia, de su restu, e custu tocat a ddu narai, funt stètius bonus a sighiri totu is consillus chi ddis apu donau, de su primu a s'ùrtimu minudu de sa stagioni, chentza murrungiai mai po nesciuna cosa. Apu tentu sa possibbilidadi, duncas, de podi trabballai cun bintitres – binticuatru piciocus chi funt bènius a su campu, po is allenamentus, chentza de sartai nemmancu una dì, e custa est una de is cosas chi faint prus prexei po un allenadori, e si cumprendit. Sa fortza de sa scuadra de sa San Marcu, duncas, est ca is piciocus ant sèmpiri crètiu apitzus de su progetu, e ant fatu a biri a totus totu sa passioni chi teniant, aintru de su coru, po custa camisedda, chi si cumprendit su chi si bollu narai, est craru. Po sa camisedda e, duncas, po is caboris de sa scuadra etotu, cumenti si narat».
Sa rosa chi nd'ant pesau is dirigentis de sa San Marco, de su restu, fiat forti meda: custu bollit narai ca in su mercau de s'istadi is dirigentis funt arrannèscius a fai unu trabballu bonu. «Sa calidadi de is giogadoris chi tenestus in sa rosa est asuta de is ogus de totus, est a narai, duncas, ca est arta meda; iat a tocai a narai, in prus, immoi chi nci seus, ca nci funt stètius piciocus, nci funt stètius giogadoris chi, mancai, s'ant donau una manu de agiudu aintru de is spolladroxus, po su chi pertocat s'atza, su carateri e s'esperièntzia, chi cumprendeis su chi si megu a narai; e invècias nci funt stètius giogadoris chi s'ant agiudau a binci is partidas, in campu, gràtzias a is giogadas chi funt stètius bonus a ndi pesai. No nc'est su tanti, peròu, po abarrai innoi a fai listas: est a narai, ca no mi dda intendu de fai su nomini de calincunu giogadori, poita totus is piciocus chi ant fatu parti de sa scuadra de sa San Marcu, a su mancu po cust'annu, ant fatu unu trabballu de importu mannu meda, e in sa truma nci depeus ponni, est craru, totus is giogadoris prus giòvuneddus puru. Eus tentu sa possibbilidadi de podi fai su contu apitzus de is giòvunus chi nd'arribbant, deretus deretus, de sa scuadra de is Allievi; custu fiat unu de is bisus de sa sotziedadi, e duncas, de totus is dirigentis, e si iat a podi narai ca seus arrannèscius a ndi pesai unu trabballu bonu meda. Nci tenestus, e meda puru, a donai sa possibbilidadi a is piciocheddus de sa pipiniera cosa nosta de podi giogai, e duncas, de podi imparai de is giogadoris prus matucus, e de podi giogai in unu campionau de importu cumenti est sa Segunda Categoria. E duncas, seus arrannèscius a fai giogai, in campu, impari a is mannus, piciocheddus nàscius in su duamilla e noi, in su duamilla e otu, in su duamilla e setie in su duamilla e ses e in su duamilla e cincu puru; e tra is atras cosas funt totus piciocheddus chi nd'arribbant de sa bidda de Crabas etotu».
Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna. IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018 art. 22