Is festas e su papòngiu de is giogadoris

In su mesi de Idas, po is festas, est fàcili po is giogadoris, intra cenas, druci e atras  bundadi, pònniri a proa tostada sa filada de su cropus e, prus che totu, sa preparatzioni po is partidas de gennarxiu. Est fàcili poita su stop de custas dies no ci funt assuntus de giogu: donniunu si lassada andai a riposu e mesas de papòngiu, ca no rispetant su chi est amostau de papai po chini giogat a futbàlu.

Nsa si pòdit cunsillai carchi impòsitu po no lòmpiri foras de froma. Siguramenti no esagerari tropu cun su papòngiu, cun su bufai:  su càrrigu de su pesu potau in campu a pustis no podit essi tropu diferenti de in antis is festas. Sa resistèntzia e sa fortza dipèndiri meda puru de is chilus portaus un campu. Duncas no feti no esagerari, ma puru, prus che totu carchi dies in antis de giogai, circai de papai prus pagu e evitari grassus e zucuru. Mellus meda pani e pasta, po agiudai su cropus a fai is riservas de glicogeno, de umperai po is sfortzus in campu.