Salta al contenuto principale
cannonau jerzu fotosquadra

Candu su giogu de sa bòcia benit a essi una scola de vida

E duncas, no parit berus (a su mancu: a mei no parit berus!, e no sciu de bosatrus...), ma su calendàriu ca tèngiu propriu innoi aranti narat ca seus brintaus in su mesi de Friàrgiu, e sèmpiri a su chi narat su calendàriu (torra!), est sa primu dì de su mesi ca, de candu fia pipiu, seu costumau a acapiai a is festas de su carrasciali.
Est de candu fia unu pipieddu (incumentzu e atacu diaici, isperendi ca nesciunu de cussus chi ant a ligi s'artìculu chi ndi seu pesendi po custa cida mi pighit po macu, ma de su restu scieis ca mi praxit unu pagheddeddu a mi strollicai, impari a bosatrus, ainnantis de mi nci ghetai, de mi nci fuiai a fundu 'e suus, me is chistionis chi pertocant su mundu de sa bòcia de is giogadoris diletantis sardus) chi fatzu su giogu de apicigai, a dònnia mesi chi nd'arribbat, a dònnia mesi ca su Cielu m'arregallat (e sighit a m'arregallai de corantatres annus, fintzas a oi), unu motivu de importu, unu motivu chi m'agiudit, pruschetotu (custu est su giogu chi fatzu deu), a agatai sa gana bona po mi ndi scidai e mi ndi pesai de su letu allirgu (po su chi si podit, po su chi fait, a su mancu), sa gana bona chi mi serbit po mi scroxai is fainas cosa mia, incumintzendi de su trabballu, po primu, cun coru selenu e cun s'afroddiu chi serbit po si bivi custa vida cun allirghia.

E duncas, torrendi a sa lega chi apu pigau (mellus: fadendi su contu ca no sciu mai, ainnantis de mi ponni a scriri, de ita totu apa bobocai, po manigiai unu fueddu ca apu sèmpiri intèndiu in bidda mia, chi est Bidd'e Sorris, in su Campidanu de mesu, potzu nai puru ca funt is legas ca mi ferrint, mi nd'arribbant in conca, cumenti chi fessint unu regalu de cussas chi is aregus antigus tzerriant Musas) cun su mesi de Idas acoitaus a ddu apicigai (chi mi permiteis de manigiai custu fueddu, e sèmpiri chi est craru su chi seu circhendi de si narai) a is festas po su Nadali e po s'ùrtimu de s'annu puru; su mesi de gennàrgiu, invecias, ddu apicigu, po incumentzai, a sa dì innoi fatzu is annus, chi est su cincu, e apustis nd'arribbat sa Befana a serrai totus is giogus, cumenti si iat a podi narai, e cumenti si narat, de su restu, po is partidas de bòcia.

Apustis de sa Befana, arribbat su tempus de is tzipulas, de is tzipuleddas e de is parafritus, e totu custu a partiri de sa dì de sant'Antoni, chi est su dexesseti (ma tocat a nai, puru, ca is fogus s'alluint giai de sa noti ainnantis, e duncas incumentzaus cun is satzadas e is imbriagheras, e is baddus, torra, giai de su meri de su sexi de Gennàrgiu); e duncas, mancai totu trisia-trisia (cumenti mi naràt sèmpiri sa bon'anima de mamma mia), in unu modu o in unu antru arribbaus a su segundu mesi de s'annu, chi est su prus crutzu de totus, su prus pichinninniu (chi si praxit de prus cumenti sonat), mancai cust'annu, chi est su duamilla e binticuatru, po essi prus pretzisus, nc'ant a essi bintinoi diis de si scroxai (seu chistionendi sèmpiri, est craru, de su mesi de friàrgiu, si cumprendit berus?), ma de seguru no s'eus a fai pigai de sa paura, cumenti narant is bècius in bidda mia.

E duncas apustis ca eus acabbau de prangi po sa morti de Gigi Riva (a cantu parit a s'interru nci fiant calincuna cosa cumenti a sessanta-setanta milla personas, chi ndi funt lòmpias in Casteddu de dònnia parti de s'isula, e puru de foras, de su continenti, cumenti ddu tzerriaus nosu sardus, e de su continenti ndi funt lòmpius puru is giogadoris mannus e famosus chi ant giogau in sa Natzionali Italiana, partendi de Buffon e Cannavaro, fintzas a arribbai a totus is atrus (e mi eis a scusai chi no abarru innoi a si fai totus is nominis de is chi ddoi fiant, poita no dda ia a acabbai prus, cumenti si narat) chi, mancai, giogant in sa Natzionali in dì de oi puru.
E duncas, de Gigi Riva nd'eus chistionau, e meda puru, giai sa cida passada: eus arraxonau apitzus de sa vida cosa sua e de is isceras chi iat fatu, de sa carriera chi est stètiu bonu a ndi pesai, de totus is gol chi at fatu, de su scudetu (ddu tzerriaus diaici, a sa moda de is italianus etotu) chi fiat arrannèsciu a binci cun sa camisedda de su Casteddu, de is cosas de importu chi at lassau me in su coru e, fintzas, me in sa conca e me is arragodus de sa genti, e sa cantidadi manna de cristianus chi ddoi fiant a s'interru si fait a cumprendi beni de ita seus chistionendi.
S'unica cosa chi potzu aciungi, po oi, est ca, ddu eus cumprendiu beni, is giogus (mescamente su de sa bòcia, a su mancu po su chi pertocat s'Italia) e is grandus campionis s'acapiant, a forti, in sa vida cosa nosta: si faint bisai, si faint prangi, si donant prexus e afroddius; si faint tzerriai, si faint certai, puru, is unus cun is atrus, tra de nosu etotu.

De su restu, ddu apu sèmpiri biu de babbu miu, e po unu bellu tanti de tempus nci seu arrutu deu puru in su pròpriu stampu: candu sa scuadra de su coru cosa tua (sa scuadra chi tifas, si iat a podi narai puru, furendindi su fueddu de s'italianu) bincit sa partida, intzandus su domìnigu tenit unu tastu druci (cumenti a su tzucuru), e no parit berus, bastat ca sa scuadra de su coru cosa tua perdat, e intzandus abarras totu su merì a primma cun su mundu.
E fortzis est de candu fia unu notzenteddu ca apu incumentzau a cumprendi de sa fortza, de s'importu chi is partidas (e is resultaus de is partidas, mescamente) tenint po sa genti, de sa fortza chi unu gol (fatu, o incasciau, ballit agualli) podit tenni apitzus de s'umori cosa nosta. Candu sa scuadra chi tifat babbu miu bincit is partidas, intzandus podeis abarrai segurus chi ddu eis agatai allirgu cummenti una Pasca (cumenti si narat); a su contràriu, invecias, bastat ca sa scuadra de su coru cosa sua (no abarru innoi a si nai calli scuadra tifat babbu miu, ma si potzu feti nai ca no tifat su Casteddu, mancai siat nasciu, cresciu e pasciu innoi in Sardinnia, pròpriu cumenti a mei etotu) gioghit mabi (o ndi buschit una surra) po ddu agatai cun su nervosu apicigau apitzus (apicigau a is ossus, mi benit giai giai de narai, gioghendi a fai su poeta, a su mancu po unu pagheddeddu, cumenti mi praxit a fai po is articulus chi ndi pesu in sardu), po oras e oras e oras, fintzas a su lunis, chi no fintzas a su martis puru.

S'afroddiu chi teneus candu sigheus is scuadras de is grandus campionis chi currint (fait pròpriu a ddu nai) me in su campionau de sa Sèrie A, abarrat giai giai aguali a s'afroddiu chi teneus candu andaus a sighiri is scuadras de bòcia chi pertocant is biddas de sa Sardinnia, mancai sa cosa siat prus pitichinninnia: chi me is grandus istadius, dònnia dominigu, nci funt prus de cincuanta milla personas a castiai is giogadoris currendi avatu de sa bòcia, me is campus chi ddoi funt giai giai in dònnia bidda, nc'ant a essi cincuanta personas (centu candu andat beni), ma sa chistioni no mudat, est a nai ca su giogu de su càlciu, a su mancu innoi in Italia, est a trassa de religioni, est a nai chi est sighiu meda meda, e nci funt personas puru (su primu est babbu miu etotu, mi parit craru) ca po si castiai una partida a sa televisioni arribbant a arrefudai de fai totu una biga manna de cosas e de fainas: babbu miu, po mi dda pigai cun issu (sciadau! Megu a brullai!), po is partidas de importu ca donant me in sa tialu de televisioni no boliat (e no bolit) essi strobbau de nudda e de nesciunu, cumenti chi fessit ascurtendi sa missa.

E mancu malli (mi benit giai giai de narai, ma megu a brullai, si cumprendit!) ca ndi seu bèssiu aforas de totu cussu dannu (de su abarrai apicigaus a sa televisioni po oras e oras, po incumentzai), de totu cussu nervosu chi mi pigamu castiendi is partidas; e potzu nai, puru, ca sa mexina prus toga, prus forti, po mi ndi stesiai de cussu mundu, est stètia, pròpriu, su de incumentzai a trabballai cun is partidas e is resultaus de is campionaus de is diletantis; mescamente me is primus annus, difatis, acabbamu sa dì de trabballu cun sa conca diaici ghetada a pari ca s'ùrtima cosa chi mi speddiàt fiat cussa de intendi ancora calincunu chistionendi de bòcias.
Cumenti a nai: po mei, a su mancu, e a su mancu po su chi pertocat custa vida, podit bastai diaici.
E si torru gràtzias po totu su spàssiu chi mi eis fatu pigai, ma po immoi, po su chi pertocat s'ùrtima fita de truta ca mi tocat a mi papai (seu chistionendi, a trassa de poeta, torra!, de su chi mi abarrat de mi bivi, fadendi su contu ca seu giai giai a metadi de su tretu, de su chi ndi potzu cumprendi, a su mancu!), mi iat a praxi a pentzai a atras cosas.
A su mancu po su chi pertocat su tempus chi arrannèsciu a ndi sarvai de su trabballu.

E duncas, ainnantis de chistionai, po diaderus, de is novas prus callentis (e prus suciosas, si iat a podi narai diaici puru) chi nd'arribbant (chi ndi funt arribbadas) apustis de s'ùrtima bessida de is campionaus, andaus a castiai, puru, immoi chi nci seus, su tempus chi ddoi est aforas de s'aposentu innoi m'agatu a scriri custas rigas.

E duncas, po giogai a fai su "dotori de is previsionis de su tempus", su cielu, de su chi potzu biri, est prenu prenu de nuis a cabori de cinixu, e su sobi po oi, a su mancu fintzas a immoi, no s'est afaciau (ddi nau diaici...) nemmancu po mesu segundu; candu seu bessiu po fai sa spesa a su mercadeddu chi ndi pesant in bidda (cumenti seu costumau a fai dònnia giòbia) ddoi fiant otu gradus, e duncas, si podit nai ca est una de is primus dì de s'ierru. Ma de acua (e immoi arribbu a su puntu, diaici no si fatzu perdi atru tempus e, mancai, no si fatzu perdi su tempus chi nemmancu teneis...) no si ndi biri meda, a su mancu fintzas a immoi.
No sciu chi nci siat giai giai su tanti po si preni sa conca de pentzamentus lègius (is bècius mi contant ca sa sicagna, sa sicidadi, cumenti dda apu intèndia tzerriai, puru, a su mancu in bidda mia, est una bestia maba, po ddu narai diaici), o chi, mancai, nci siat feti de abertai un'antra pariga de diis (o mancai feti de oras) ainnantis chi nd'arribbit "una bella passada de acua", cumenti si megàt sa bon'anima de mamma mia.

De sa chistioni nd'apu arraxonau pròpriu ariseu, impari a unu amigu miu, chi stimmu meda meda: issu mi contàt ca si nd'arregodat, e beni puru, ca in su duamilla e tres (est a nai bintunu annus fait, prus o mancu, chi seu ancora bonu a fai is contus...) iat protziu pagu pagu meda (po no narai giai giai nudda), tanti ca no ddoi fiat prus nemmancu su tanti de acua po acuai is gureus (e duncas is canciofas) e su trigu me is sartus, me is campus, impari a totus is atras genias de birduras ca seus costumaus a ndi pesai in su Campidanu, a su mancu.
E duncas, seghendi a crutzu a chistioni, po Cesare (diaici si tzerriat s'amigu miu) nci funt sèmpiri stètius arroris (mannus e piticus) acapiaus a su tempus mau: est a nai ca in totu sa storia de su mundu (e in totu su tempus chi s'omini s'agatat apitzus de custa terra) funt sèmpiri capitadas annadas mabas, annadas trotas, annadas lègias, cumenti si iat a podi narai (a bosatrus sa iscera de su fueddu chi sonat mellus e chi si praxit de prus).
Cesare at aciuntu, puru, ca no sciit, no arrannescit a cumprendi, chi est berus ca is temperaduras (mescamente in s'istadi, ma ballit puru po is ierrus, fadendi su contu ca in custas diis, a su mancu innoi in bidda, ddoi fiant calincuna cosa cumenti a dexiotu gradus, a su mancu a su megama, cun unu bellu sobiteddu callenti callenti ca mi pariat de essi giai in su beranu) funt prus artas de cussu chi capitàt me is tempus passaus, e no sciiri nemmancu chi sa crupa siat (cumenti narant certus dotoris) de su chi seus costumaus a tzerriai CO2, est a nai s'anidride carbonica, cumenti si narat in italianu etotu, chi ndi bogaus aforas, pruschetotu, cun is machinas chi manigiaus dònnia dònnia dònnia dì po si spostai de unu logu a un'antru, po andai a trabballai, o su prus, o ballit aguali, po andai a si spassiai.

Chi boleus coxinai sa chistioni cun unu tzicheddeddu (cun unu spìtziu, si iat a podi narai puru) de filosofia, is cosas chi no scieus, apitzus de su mundu, apitzus de sa vida cosa nosta etota e, duncas, apitzus de sa vida cosa nosta in custu mundu, funt medas: nareus, puru, ca unu pagheddeddu de crupa dda teneus nosu etotu, dònnia borta chi sceraus de si ndi frigai (cumenti si narat...) de is chistionis chi si pertocant (chi si iant a depi pertocai, a su mancu) e sceraus e decideus, duncas, de lassai is crais in manu a is politicus o a is grandus dotoris chi, a cantu parit, funt is ùnicus chi ndi podint cumprendi diaderus calincuna cosa (gràtzias a is annus e annus e annus de istùdius chi si funt dèpius scroxai, pròpriu, po diventai dotoris...) de cumenti funt andendi is cosas.
Totus is atrus (e in sa truma nci seu deu puru, mi parit craru) podint feti isperai ca is chi funt guidendi su trenu innoi seus sètzius (mi benit de manigiai custu esèmpiu, isperu chi si cumprendat) tengiant bastanti sabiesa, in conca, est a nai ca podeus feti isperai ca is chi funt guidendi scipiant, po diaderus, concas a innoi seus andendi.
A bortas is dotoris si ndi faint benni sa sprama, fadendusì sciri cumenti funt andendi is cosas: po certus dotoris is fainas no funt andendi beni, mancu po nudda; po atrus dotoris, invecias, sa barca at a sighiri a andai ainnantis (cumenti si narat) po atrus annus e annus e annus.
E custu est su chi mi auguru (Deus bollat!), ma chi si depu narai sa beridadi, immoi no mi intendu pròpriu seguru seguru ca sa bia, s'arrastu chi eus pigau in custus ùrtimus centu o duxentu annus siat su prus togu tra totus cussus chi podestus scerai, chi mi sigheis.

A Cesare duncas ddi apu nau, ddi apu arraspustu, mellus, ca no si podit sciri, po diaderus, cumenti stait su mundu innoi s'agataus a bivi, ma nc'est de narai duas cosas: sa prima est ca, custu est pagu ma seguru, candu sa bon'anima de nonnu miu fiat unu pipiu, e seu chistionendi de is primus annus de su milli e noicentus, su logu fiat, custu est pagu ma seguru (torra!) meda ma meda prus lìmpiu de cumenti si ddu agataus oi, e sa chistioni ballit po s'acua chi si bufaus, po s'aria chi arrespiraus, po sa cosa de papai chi si nci fuiaus in brenti dònnia dì. Mancai, est craru, nci fiat prus pagu richesa de sa chi ddoi est oi, mancai si fadiastus meda de prus cun is fainas e is trabballus (mancai is trabballus modernus, cussus chi si faint cun sa conca, cun su crobeddu, e no po fortza cun is manus e is bratzus, fadiant aguali), mancai sa vida fessit unu pagheddeddu prus tostada e mancai ddoi fessint pagu comodidadis, cumenti ddas tzerriaus oi.
Peròu seu seguru (est una cosa chi m'arrapitu fatu fatu de calincuna cosa cumenti a dexi annus, e ancora no ddu apu arròsciu, chi est berus chi ndi seu chistionendi in dì de oi puru) ca una tassa de lati, o una fita de pani, po no chistionai de s'acua, fiat centu bortas, chi no milli, prus bona (e no feti prus sana) de su chi si bufaus e si papaus in dì de oi. E sa cosa ballit po sa fruta puru, si cumprendit, po sa bidrura, po su bestiamini e, duncas, po sa petza.

Sa segunda cosa de importu, mi parit ca siat cussa acapiada a su tanti de cristianus chi s'agatant in dì de oi in custu mundu macu (diaici macu chi mi parit una cabbia de macus, cumenti si megat fatu fatu sa bon'anima de mamma): de su chi apu potziu lìgi, seus arribbendi a otu miliardus de personas, e cumenti apu narau a Cesare, mi parit mi parit ca siat sa primu borta, de candu s'omini s'agatat in custu mundu, chi nd'eus pesau una festa diaici manna (diaici mi praxit a dda tzerriai a su mancu, po brullai unu pagheddeddu): est a nai ca fintzas a oi nci funt fitas de truta, de piza e tassas de coca-cola prenas fintzas a cucuru po totus (chi poi no est mancu berus, e duncas, a bolli essi prus pretzisus, si iat a depi narai ca ddoi funt trutas, pizas e tassas de coca-cola po GIAI totus, ca is poburus chi s'agatant in custu mundu, e chi no tenint mancu dinai e lagrimas po prangi, cumenti si narat, funt sa parti prus manna), ma immoi deu no sciu fintzas a candu ant a andai ainnantis is cosas.

Ellus, est craru, deu isperu (e pentzu ca custu ballit po bosatrus puru) ca is cosas potzant andai concas a su bonu, a su mellus, e no concas a su malu, a su peus, ma a bortas mi agatu cun sa conca prena de pentzamentus lègius. E duncas, po serrai sa chistioni (e fiat ora puru! S'at a megai calincunu de bosatrus), fortzis est mellus chi si poneus a chistionai de bòcias e de resultaus de is partidas, chi, de su restu, funt sa farra chi si serbit po sforrai su pani (gioghendi sèmpiri a fai su poeta e gioghendi, sèmpiri, a manigiai cussas chi si tzerriant metàforas, a trassa de s'italianu etotu), dònnia dònnia dì, in su giassu de su Diàriu Sportivu, chi est su logu, de su restu, innoi ndi bogu aforas is artìculus in sardu puru.

«Ma de ita totu est bobochendi custu?» s'at a megai calincunu de bosatrus, e deu no potzu fai atru ca s'arregodai (chi nci ndi fessit diaderus su bisòngiu) ca po is artìculus chi scriu in sardu (in su sardu chi si fueddat innoi in su Campidanu de mesu) circu de nci fichiri atras chistionis puru (e no feti cussas acapiadas a strintu a su mundu de is diletantis, cumenti ddus tzerriaus furendindi su fueddu de s'italianu), mancai partendi pròpriu de is legas chi pertocant su tempus, cumenti apu fatu oi e cumenti apu fatu fintzas a oi, circhendi, mancai (custa est s'ispera cosa mia, a su mancu) de imboddiai sa cosa (ddi nau diaici) cun calincunu arraxonamentu de importu.

Su giogu chi seu circhendi de fai de una pariga de mesis, in prus, est cussu de trabballai cun is ciaciarradas chi ndi pesu, dònnia cida, cun is allenadoris (e cun is giogadoris puru), circhendi de ndi bogai aforas chistionis chi potzant balli po sa vida cosa nosta, cussa de dònnia dì, cumenti si narat, e no feti po su chi pertocat is partidas. Ddu pigu cumenti chi fessit a trassa de unu gioghiteddu (spàssiosu meda, si depu narai sa beridadi, a su mancu diaici mi pigat sa cosa), una isfida chi fatzu (contras a mei etotu, si cumprendit) dònnia cida e chi, po immoi, seu sèmpiri arrannèsciu a binci.

E duncas, po custa cida mi iat a praxi a si torrai a contai totu su chi m'at scoviau Andrea Piccarreta, chi est s'allenadori, de cust'annu, e duncas de nemmancu ses mesis, de su Cannonau de Jerzu, una de is scuadras ollastrinas ca funt currendi prus a forti (e chi ndi funt cassendi is resultaus prus togus) po su chi pertocat, a su mancu, sa Lista A de sa Primu Categoria. Boleis sciri chi apa a arrannesci oi puru a ndi pesai unu bellu tanti de chistionis partendi de is cosas chi m'at contau Piccarreta? E immoi incarreraus.

Duncas, partu cun sa cosa de importu prus mannu: pròpriu custu domìnigu passau, ca fiat, cumenti scieis beni e mellus de mei puru, su bintotu (est a nai s'ùrtimu domìnigu de su mesi de gennàrgiu) is de su Cannonau de Jerzu funt arrannèscius a binci sa partida, de importu mannu, contras a is meris de domu de su Sestu, sighius de Tonio Madau; is piciocus de Piccarreta ant bintu sa partida cun su resultau de duus a unu e si funt lassaus a is pabas (cumenti si narat), po su chi pertocat sa lista, pròpriu is aversàrius: e duncas, a fai is contus nci poneus pagu meda (chi totus is cosas mabas si podessint aderetzai diaici allestru intzandus, fortzis, sa vida iat a essi feti unu gioghiteddu), is de su Cannonau Jerzu ndi funt artziaus a su de tres postus in sa lista, cun trintacincu puntus in totu, chi ndi funt arribbaus gràtzias a dexi partidas bintas e a is cincu partidas chi ant serrau cun su resultau siddau in paridadi.

Is biancus-birdis de su Jerzu, immoi, s'agatant cu su pròpriu tanti de puntus chi tenint is de su Citadì de Ceraxius – Patiolla, ca eus giai arremonau me is Novas de su DiàriuSportivu, partendi de sa ciaciarrada chi apu fatu una pariga de cidas fait, impari a s'allenadori cosa insoru, e seu chistionendi de Albertino Melis.
Is de su Sestu, invecias, funt abarraus frimus a trintaduus puntus (tres in mancu de is chi tenint is biancus-birdis, si cumprendit), chi ballint po su de cincu postus in sa lista.

Un'antra cosa de importu mannu, chi mi parit si potzat, e si depat bogai aforas acoitu, est ca is de su Cannonau de Jerzu (su nomini de sa scuadra, ddu eis giai cumprèndiu, nd'arribbat de sa calidadi, bona meda, de axina, e duncas de binu, chi ndi pesant me in cussas zonas etotu) in dì de oi, est a nai apustis de sa primu partida chi ballint po sa torrada, s'agatant cun feti cuatru puntus in mancu de is chi tenint is de sa Baunese, sa scuadra chi nd'ant pesau, si cumprendit e est bastanti craru, in Baunei, chi est una biddixedda chi fait calincuna cosa cumenti a tres milla e cincucentus cristianus. Is asullus-nieddus s'agatant a is pabas de is campidanesus de s'Uta, chi s'agatant, a solus a solus, a su primu postu de sa lista.

Is biancus-birdis sighius de Piccarreta (torraus a chistionai de issus) immoi ant a tenni duas partidas in domu cosa insoru, partendi de sa bessida contras a is de s'Asseminese (una de is duas scuadras chi ddoi funt in Assèmini), chi s'at a giogai pròpriu custu domìnigu chi nd'est arribbendi (allestru cumenti a unu leporeddu!); apustis de sa isfida contras a is assèminesus, is de su Jerzu ant a arriciri sa visita puru de is de sa Citadi de Ceraxius – Partiola, chi eus giai arremonau (e seus sighendi a arremonai!); si cumprendit, duncas, cumenti is duas partidas chi ant a benni siant de importu mannu meda po totu sa stagioni de is jerzesus. «Cussa chi eus giogau custu domìnigu passau — m'at contau Piccarreta — est stètia, diaderus, toga toga meda; in campu si funt atobiadas duas tra is scuadras prus fortis chi ddoi funt in custu campionau, e tocat a nai puru ca seus chistionendi de duas scuadras, de duas rosas, chi funt prenas, fintzas a cucuru, de giogadoris fortis, a su mancu po sa Primu Categoria, fadendi su contu ca medas de is chi funt cabaus in campu custu domìnigu, me is annus, me is stagionis passadas, ant tentu sa possibbilidadi de giogai in campionaus prus mannus, cumenti iant a podi essi su de sa Promotzioni e su de s'Ecellenza puru, est craru».

Su resultau de sa partida (ddus a unu po is allenus de su Jerzu, si ddu torru a arragodai) chistionat craru, cumenti seus costumaus a narai: est a nai ca su resultau contat sa partida bona chi funt arrannèscius a ndi bogai aforas (ddi nau diaici) is biancus-birdis. «Seus stètius prus bravus de is aversàrius cosa nosta a nci cravai aintru de sa porta cussas duas bòcias chi si seus agataus in mesu a is peis; issus invecias ant tentu una possibbilidadi manna meda, cun un atacanti cosa insoru chi, seus chistionendi de su segundu tempus de sa partida, est arrannèsciu a arribbai, a solu a solu, contras a su portieri cosa nosta, ma no est arrannèsciu a intzertai sa porta, cumenti ddi naraus». Is de su Jerzu, invecias, funt stètius giai giai perfetus, chi mi permiteis de manigiai custu fueddu.

Sa partida chi nd'est bessida aforas est stètia bella e spàssiosa, e a castiai sa isfida, a fai su tifu, ddoi fiant una biga manna meda de personas.
Custu mi fait pentzai, acoitu, a una cosa: e duncas, puru me is partidas de is chi tzerriaus diletantis, nci podint essi giogadas togas; est a nai ca puru tra is diletantis si podint biri atzionis de importu, e no feti me is partidas de is grandus scuadras de campionis de sa Sèrie A.
E custu bollit nai, puru (chi mi permiteis de ammesturai sa cosa cun unu tzicheddeddu de filosofia, ca ddu scieis ca est una cosa chi m'ammachiat aforas de contu a podi fai), ca me is cosas prus piticheddas puru si podint agatai perdas de oru, ddi nau diaici manigiendi un'antra metafora. Est a nai ca me is vidas de sa genti ùmili nci podint essi cosas de importu chi, mancai, si donant, si arregallant unu spantu mannu meda, chi unu giai giai no nci iat nemmancu a crei.
«Is tifosus cosa nosta sighint a fai su tifu po nosu, fintzas me is partidas chi giogaus a chilometrus e chilometrus de domu, e custa est una cosa chi si fait prexei meda, si cumprendit». E custu po torrai a su chi apu narau (mellus: scritu) a s'incumentzu de custu artìcolu etotu, ca no parit nemmancu berus cumenti is personas ndi podint bessiri aforas de conca po su giogu de sa bòcia e po is partidas.

E fadendi su contu de totus is tontesas chi podeus fai in custa vida, de totu su tempus chi podeus perdi, chi nci podeus fuiai avatu de is cosas prus mabas (seu seguru ca dònnia unu de nosu ndi iat a podi pesai una bella lista de fainas ca no tenint nesciunu sentidu ma chi, mancai, sigheus a fai), su de sighiri sa scuadra de bòcia de sa bidda cosa nosta (o sa scuadra de bòcia innoi giogat unu fradi, unu fradibi, un amigu o, fintzas, unu sposu o unu pobiddu) est una de is cosas prus bonas chi si podint fai, custu est su parri miu a su mancu, in una domìnigu merì, mescamente me is domìnigus, a su merì, de s'ierru, candu scurigat chitzi chitzi meda e candu, mancai, nc'est tropu frius e no arrachedit, ma mancu po nudda, a si nd'abarrai in giru.

Ma est berus, puru, ca po sa bòcia, po una partida, po sa scuadra de su coru cosa nosta, pròpriu cumenti fiat narendi a s'incumintzu de custu artìculu etotu (diaici no podeis narai de seguru ca in sa primu parti apu scritu cosas chi no nci brintant, no nc'apicigant nudda cun totu su restu), seus prontus a sumportai sa basca, su frius, s'acua, su sobi forti, su bentu e fintzas is daboris maus e lègius. Ca ddu sciu, cumenti si pigat su giogu de su càlciu.

Ma torraus a is chistionis, a is legas chi nd'at bogau aforas Andrea Piccarreta in sa ciaciarrada chi eus fatu impari a su telefunu, pròpriu s'atra dì. «Deu creu o, a su mancu, isperu ca is de su Sestu, ma sa cosa ballit po sa scuadra cosa mia puru, est craru, potzant sighiri a curri po su primu postu de sa lista, e duncas po sa bìncida finali de su campionau, fintzas a s'ùrtimu segundu de sa stagioni».

E a custu puntu de sa chistioni, mi benit in conca ca mi iat a praxi a arraxonai impari a bosatrus apitzus de su majinzu chi ddoi est, ancora, in su mundu de sa bòcia, ma no feti in su mundu de sa bòcia, est craru.
Seus costumaus (deu creu chi sa cosa ballat po sa parti prus manna de nosu) a pentzai a is cosas acapiadas a su majinzu (cussa chi, in italianu, tzerriaus "scaramanzia", diaici mancai arrannèsceus a si cumprendi mellus puru de su chi seus chistionendi) cumenti chi fessint tontesas bonas feti po is pipius, ma a sa fini, e mescamente me in su mundu de is giogus, is chi creint, in unu modu o in un antru, a su majinzu funt medas ma medas de prus de su chi podeus pentzai. Ma de custa cosa, mancai, nd'eus a chistionai mellus in su benidori, chi su Cielu at a bolli custu beni po mei puru.

E duncas, torraus a is de su Cannonau de Jerzu, chi me is ùrtimas seti bessidas, est a nai partendi de sa primu bessida de su mesi de Idas, ca fiat su de su tres, funt arrannèscius a ndi cassai seti resultaus bonus, est a nai ca no ant pèrdiu prus, e funt arrannèscius a binci po cincu bortas e feti po duas bortas si funt dèpius acuntentai, cumenti si narat, feti de unu puntixeddu.

Duncas, a fai is contus acoitaus meda ma meda, s'ùrtima partida chi is biancus-birdis ant pèrdiu est stètia cussa chi ant giogau, in domu cosa insoru etotu, contras a is casteddaius de su Vecchio Borgo Sant'Elia (cumenti ddus tzerriaus in italianu etotu), chi iant bintu sa partida, in domu allena, cun su resultau de tres a duus. «Seus andendi beni — m'at contau Andrea Piccarreta —, no potzu narai, mancai, ca seus currendi a forti (currendi a totu coddu, si iat a narai in Bidd'e Sorris, ma Piccarreta sorresu no est de seguru! Ndr), ma seu prexau po cumenti is piciocus mi funt sighendi, e mi ant sighiu, in totus custus mesis. Su de cambiai s'allenadori, mescamente chi trabballas po annus e annus impari sèmpiri a sa pròpria persona, no est una cosa facili; est a nai chi serbit tempus po cumprendi ita s'allenadori nou s'abertat de sa scuadra. No ti seu narendi ca is piciocus de su Jerzu nd'ant tentu unu dannu candu apu pigau me is maus is crais de sa scuadra, ma mescamente me is primus cidas depis circai de pigai cunfiantza cun su modu chi s'allenadori tenit de fai trabballai sa scuadra; in prus depis aciungi a su contu ca deu seu una persona unu pagheddeddu travessa, duncas est sèrbiu unu stìddiu de passientzia in prus, chistionu de is piciocus, est craru, po ndi cabai sa mexina, ddi nau diaici».

Is ollastrinus funt sighendi a ndi boddiri una biga de puntus. «Sciestus beni ca, cun su tempus, iant a essi bessidas aforas totus is calidadis prus bonas, ddas tzerriu diaici, de is giogadoris chi faint parti de sa rosa de su Jerzu; prus giogas is partidas e prus arrannescis a fai su chi s'allenadori domandat e s'abertat. Po su restu, is piciocus mi funt sighendi in totu e po totu, e custa est una de is cosas chi fait prus prexei, chistionu po su chi pertocat is allenadoris, est craru. Po is allenamentus ddoi funt sèmpiri totus, o giai totus, e is giogadoris cosa mia no timint a fai is sacrifìcius  chi serbint po abarrai in forma (e apitzus de custa cosa de is sacrifìcius chi serbint po curri a forti e po giogai beni nd'eus a chistionai torra, mancai, candu at a brintai sa caresima ndr). E de su restu, is partidas no si bincint feti cun is peis e is giogadas togas e bonas de is giogadoris prus fortis chi tenis in campu, ma po ndi cassai is tres puntus, pruschetotu candu t'agatas a giogai contras a una scuadra chi est forti cantu sa tua, chi no de prus puru, intzandus serbit coru, gana de curri, e su de essi determinaus, cumenti si iad a podi narai. Custas chi apu arremonau immoi iant a depi essi is cosas chi faint sa diferèntzia, cumenti si narat».

Piccarreta at aciuntu: «Chi andaus a castiai a is resultaus chi nd'eus bodditu e arragotu in sa primu parti de sa stagioni, si nd'acataus ca fortzis seus imbruncunaus (ddu scriu a sa sorresa! Ndr) prus de su tanti chi si podestus abertai; mancai eus fatu calincunu regalu in prus de su chi si pertocàt a is aversàrius cosa nosta, est a nai ca, mancai, no seus arrannèscius a essi sèmpiri atentus, e a sa fini arribbat su contu de pagai, si cumprendit, est a nai ca nci eus fuiau in sa bia unu bellu pagheddeddu de puntus. Sa filosofia cosa mia (at manigiau pròpriu custu fueddu, si ddu giuru! Ndr) est cussa de castiai sèmpiri aranti, e mai a si castiai a is pabas, a su chi est sucèdiu in su passau; sa cosa chi contat de prus, est circai de fai beni, po su chi est possibbili, in su benidori».

E duncas, cun custa perda de oru, de sabiesa, serru is chistionis po custa cida puru: e gei ddu bieis, ca s'ùrtima cosa chi nd'at bogau a pillu Piccarreta no ballit feti po is scuadras de bòcia, e no feti po is partidas pèrdias, ma ballit, puru, po totus is dannus chi si ndi podint proi apitzus de sa conca, in una vida. Est stètiu prus forti de mei, si ddu scòviu; est a nai ca no nci dda apu fata a no

pentzai ca, feti una pariga de annus fait, Andrea Piccarreta at dèpiu prangi sa morti de sa filla e deu pentzu (mancai deu no sia babbu e mancai no ddu apa a essi mai, a su mancu po custa vida) ca siat unu de is daboris prus mannus (chi no su dabori prus mannu de totus) ca una persona, unu babbu, podit bivi (e depit sumportai). Ma cumenti at nau issu etotu, mancai is daboris, mancai is dificultadis, tocat a andai ainnantis, circhendi de ndi arregolli su mellus de su benidori. E ddu bieis, duncas, cumenti torrant is cosas?

E duncas, deu no potzu fai atru, acapiendumì a is fueddus de Piccarreta, ca s'augurai ca is seti diis chi ant a benni, partendi de oi fintzas a arribbai, est craru, a giòbia chi benit, potzant essi drucis cumenti a una tzipuledda. Si imprassu, e a forti puru!

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna - IMPRENTAS 2023-2024. LR 22/2018, art. 22

In questo articolo
Campionato:
Argomenti:
Stagione:
2023/2024
Tags:
prima categoria