Salta al contenuto principale
santa justa esultanza

Candu una scuadra pitichedda ndi sciusciat a terra una prus forti si benit de pentzai a sa storia de Davide e Golia

Su mesi de Ladàmini (cumenti ddu tzerriaus in sardu), chi est su de dexi aintru de s'annu, sighit a curri ca est una bellesa, a su mancu po su chi mi pertocat, e isperu, diaderus, ca sa pròpriu cosa potzat balli po bos'atrus puru; deu seu circhendi de mi gosai totu su druci chi custas diis megant a ndi bogai aforas (e no feti po cussu chi pertocat is temperaduras: friscu a mengianeddu e a mericeddu, ma ancora una bella basca, a su mancu de metadi de su mengianu e, mescmente, me is primus duas-tres-cuatru oras de su megama puru), a su mancu po su chi pertocat sa vida cosa mia; po torrai a su nomini ca ant postu a custu mesi, mi parit chi siant trinta diis de importu mannu meda, cumenti chi serbant po si cuncodrai po sa parti prus frida e tostada de s'atonzu, chi po mei, a su mancu, incumentzat apustis de is duas diis de festa (s'unu e su duus, po essi prus pretzisus) chi ddoi funt me in su mesi de Donniasantu, ma de custu puru nd'eus a chistionai mellus prus ainnantis, chi su cielu at a bolli custu beni po mei, est a nai, mellus, chi nc'apa arrannèsci a nci lompi sanu (de conca e po su chi pertocat su cropus, puru) e totu in unu arrogu, ddi nau diaici.
E duncas, cumenti ghetaus su ladamini in sa terra, po circai de dda fai prus arrica, prus bona po is seminis e po is prantas nobas chi ant a cresci, su pròpriu podeus fai cun sa gana cosa nosta e cun is pentzamentus chi teneus in conca: custu est su perìodu de s'annu innoi mi parit de tenni, torra, apustis de cussus tres mesis de s'istadi (ca funt is prus trabballosus, e no feti po sa basca manna chi fait), totus is energias chi mi currint torra aintru de is venas, e currint fintzas a nd'arribbai a su coru (chi est su motori de sa vida cosa nosta), e currint fintzas a nd'arribbai a sa conca, chi est cussa chi, unu pagheddeddu, cumandat totus is giogus: chi sa conca stait beni, est a nai, chi arrannesceus a dda apoderai lèbia e mancai sbuida de totus is pentzamentus lègius, intzandus su corpus puru (custa mistura de petza e de ossus chi si depeus portai avatu in custa vida) mi parit prus pagu grai; e duncas mi parit ca is daboris ca tèngiu (in sa conca, e in su coru puru) siant prus lèbius, antzis, in custu perìodu mi parit de bivi unu bisu, de abarrai totu boba boba, in s'aria, de cantu mi intendu beni, e abortas no mi parit mancu berus a ddu podi nai.

Megamu a si chistionai de sa conca: mi parit, in custas diis nci seu pentzendi meda meda, ca unu pentzamentu bonu, chi mancai tenis badda badda in conca po oras e oras, si potzat agiudai a essi prus cuntentus, a si bivi custa vida cun cuntentesa, cun prexu e cun s'afroddiu chi serbit po andai ainnantis, mancai totus is strobus chi podeus agatai. E de su restu, diaici incumentzaus a s'acostai, puru, a is chistionis chi si pertocant prus de acanta, est a nai a is chistionis e a is legas acapiadas, prus o mancu a strintu, cun su mundu de sa bòcia de is diletantis sardus, custu est su chi mi narant, chi mi contant is allenadoris etotu, candu ddus intendu, aintru de sa cida, po cuncodrai, impari, is ciaciarradas chi apustis fadeus bessiri in su giàssu de is amigus de su Diàriu Sportivu: e duncas, is allenadoris mi contant, fatu fatu, de s'importu chi tenint is partidas bintas po su chi pertocat s'umori de is piciocus, e mescamente, de is giogadoris prus giovuneddus. Duncas, deu creu (nci seu pentzendi meda meda, pròpriu in custas diis) chi su de bivi in custu mundu (ma sa chistioni ballit, aguali aguali, puru po totus is sport e is giogus chi s'agiudant a nci passai su tempus) si ndi pighit una biga manna de energias (cumenti serbint una biga manna meda de energias po curri avatu de sa bòcia, e de is aversàrius puru e pruschetotu, po noranta minudus, chi no de prus puru), e duncas su modu chi teneus de torrai a pigai is fortzas, ddi nau diaici, partit, mescamente, po incumentzai, de sa cosa chi si papaus, chi si ghetaus in brenti dònnia dònnia dì; ma is energias (e chistionaus, mancai, de is chi pertocant sa conca e su coru) ndi podint arribbai puru de s'afroddiu, de is pentzamentus bonus, de su de abarrai impari a is atrus, de s'atobiai cun is personas chi stimaus, in custu mundu macu. S'afroddiu, ddu scieus beni, e ballit po is pipius, mescamente, ma sighit a balli puru po sa genti prus matuchedda de edadi, si donat s'energia chi ndi iat a podi arribbai de unu prangiu, po nai: s'atobiai cun sa sposa, o cun su sposu cosa nosta, si donat, s'arregalat sa cantidadi de fortzas chi estus a podi agatai, mancai, in unu paninu cun gaùngiu. Ddu sciu, parit unu pagheddu una chistioni aforas de conca, ma apustis chi apu fatu, chi apu passau annus e annus avatu de cussu machiori togu meda chi mi parit siat sa tialu de filosofia, potzu nai ca no nci funt legas chi mi parint diaici aforas de conca de no ndi podi chistionai (o arraxonai), e duncas mi parit ca si podit arraxonai apitzus de is cosas prus strambas, puru, chentza bregùngias; antzis, est partendi de is legas prus strambas chi, fatu fatu mi sucedit custu puru, arrannèsceus a ndi bogai aforas is letzionis, is insegnamentus de importu prus mannu.

E duncas, torraus a nosu e a su chi fia narendi: deu creu chi bosatrus scieis, e mellus de mei puru, chi boleis, cumenti si intendeus candu seus innamoraus, cumenti si narat; is diis tenint totu un'antra luxi, e teneus su coru prenu de afròddiu, e giai giai (po s'acapiai a su chi festus narendi ainnantis) si passat puru su famini, est a nai sa gana de papai; ma, a su mancu custu est cussu chi sucedit a una persona chi connòsciu beni meda (seu chistionendi de mei etotu, est craru), s'agataus cun una biga manna de energias po atendi is cosas, is fainas de su fetianu cosa nosta, ca si parit de podi fai su dòpiu de su trabballu chi fadestus ainnantis. Torrendi a nosu: deu ddas biu, dònnia dònnia cida, is facis, is caras chi tenint is giogadoris chi ant bintu una partida, mancai una partida tostada, e de importu mannu, o mancai, mellus, candu bincint una partida contras a una scuadra chi est prus forti de sa tua. Ma poi, est in campu chi si biri cantu ballis diaderus, cumenti a nai chi est in sa vida chi si biri cantu ses abbili, o forti, e si cumprendit cantu balleus candu s'agataus ainnantis de is strobbus, de is dificultadi. E torraus a nosu: chi stais beni cun sa conca (e cun su corpus puru, est craru) intzandus arrannèscis a fai cosas chi mancai no iast a arrannèsci a fai. E custu ballit po is prexus, ma po is disprexeis puru: candu ses arribbau a ùrtimu puntu (cumenti si narat), candu atumbas apitzus de unu dannu mannu, candu ti parit ca no tenis prus nudda de fai po ti ndi scabulli de cussu arrori, candu ti parit de no tenni prus nemmancu una pimpirilla de fortza po ti ndi strantaxai torra de terra, intzandus iat a podi capitai, a mei sucedit fatu fatu, de su restu, chi pròpriu si ddu depu narai, de agatai unu pagheddeddu de gana bella, de afròddiu, de energias, chi mancai no t'abetasta nemmancu de tenni, aintru de sa conca e de su coru. "Fuiai su coru ainnantis de si impeigu", si iat a podi narai in sardu, furriendindi su dìciu de s'italianu. Intendu fatu fatu, po si dda imboddiai in antra manera, chi mi ddu permiteis, a su mancu, de scuadras de bòcia chi, mancai, s'agatant a giogai contras a is aversàrius prus forti de su campionau, e chi mancai abarrant, po aciungi dannus a su dannu, in dexi ominis feti, ma chi arrannèscint, a su pròpriu, a binci sa partida e, mancai, a recuperai unu o duus gol. Apu intèndiu, ballit aguali, de personas chi, ainnantis de unu arrori mannu, funt arrannèscias a ndi bogai aforas totu su coràgiu chi, mancai, no sciiant nemmancu de tenni; est cussu chi sucedit, mancai, a una mamma (o a unu babbu) candu tenit su fillu o sa filla, o calincunu atru parenti, ballit agualli, est craru, chi stait mabi o chi est arrischendi de si morri. Totu custa biga de fueddus, duncas, po torrai a sa chistioni cosa nosta: is sentidus, mescamente cussus bonus (cumenti iat a podi essi su prexu chi ti nd'arribbat apitzus de una partida binta, po nd'arremonai unu), si donant sa spinta, un'acollada bona (cumenti si narat in bidda mia) po andai ainnantis; "no esistit unu pentzamentu prus togu de unu pentzamentu bonu": est cussu chi apu agatau, chi apu lìgiu, duncas, in su lìbbrixeddu chi sigu po fai is esercìtzius de yoga, chi est sa primu cosa chi fatzu a su mengianu, dònnia dònnia dì, acoitu apustis ca mi ndi scidu, e seu cunvintu, in dì de oi, chi siat una regula, mellus, unu consillu, unu dìciu chi ballit prus de s'oru.

E duncas, m'acapiu torra a su chi apu ghetau aforas pròpriu a s'incumintzu de custu artìcolu etotu (e custu po avitai de mi perdi aintru de una chistioni, de una lega, chentza conca e chentza de coa, cumenti si narat in italianu po cussas ciaciarradas chi no si cumprendit innoi incumentzant e no si cumprendit, puru, cumenti e candu acabbant): s'estus a depi preni, fintzas a cucuru, sa conca de pentzamentus bonus (e invecias s'omini, cussu modernu mescamente, a su mancu mi parit de podi narai custu puru, pentzat pruschetotu a si prenare sa brenti, scarèscendisindi, in s'interis, de curai sa conca e s'ortixeddu de pentzamentus chi ddoi teneus aintru), cumenti fait su massaju candu nci ghetat in sa terra chi trabballat su ladàmini, po dda fai prus bona. E immoi chi nci seu (e ddu sciu chi no seis abertendi atru), sigu a andai ainnantis cun sa chistioni, pischendindi calincunu fueddu de importu, po s'arraxonamentu chi eus pigau, de sa ciaciarrada chi apu fatu, pròpriu in custus ùrtimas diis, cun Giacomo Coinu, chi est s'allenadori de is de s'Ovodda, chi ndi funt torra artziaus in su campionau de sa Promotzioni (e chi est su segundu, po importu, tra totus cussus chi teneus in Sardinia, a is pabas de su campionau de s'Ecellenza, chi invecias est su pru mannu), apustis de essi bintu, custu est sucèdiu s'annu passau, chi si ddu arregodais (e chi no si ddu arregodais, deu seu sèmpiri, e apa abarrai innoi, po custu puru), su campionau de sa Primu Categoria, gràtzias a una cursa, a una stagioni toga meda. E duncas, is de s'Ovodda in custas primus tres bessidas de s'annu nou funt arrannèscius a ndi cassai giai ses puntus, gràtzias a is duas bìncidas chi nd'ant pesau, a su mancu fintzas a immoi, contras a is de su Coghinas, in sa primu bessida de s'annu nou, e contras a is de su Bonorva, pròpriu custu fini de cida passau. E duncas, no fait ispantus su de biri is de s'Ovodda a su primu postu de sa lista, mancai siant una matrìcula, cumenti si narat: de su restu, dda connosceis beni, deu creu (e desinò arrangiaus sa cosa acoitu), sa storia de Davide chi una bella dì s'est agatau a depi certai (ddi nau diaici) contras a unu giganti cumenti a Golia (chi feti a ddu castiai fadiàt a timi meda, de cantu fiat mannu e forti); nesciunu podiat pentzai, a nai sa beridadi (e s'ispantu mannu nd'arribbat pròpriu de custu fatu), ca unu piciocheddu giòvunu cumenti a Davide (chi fadiat su pastoreddu, po essi prus pretzisus) arrannèscessit a ndi sciusciai in terra unu giganti; ma sa storia dda connoscèis, no? Davide, gràtzias a sa frunda chi teniat in buciaca, est arrannèsciu a scudi unu bellu perdigoni pròpriu in mesu in mesu a sa conca de s'aversàriu. E po custu chi, candu arrannesceus a ndi pesai unu resultau bonu meda, e mescamente candu arrannesceus a bati, a binci contras a un aversàrius chi parit meda, ma meda, ma meda prus forti de su chi seus nosu, intzandus arremonaus, acoitu, sa storiedda de Davide.
E duncas, torrendi a Giacomo Coinu e a is de s'Ovodda, s'allenadori m'at contau de essi prexau, e mescamente spantau meda, issu po primu, po sa bìncida chi nd'ant cassau contras a is de su Bonorva, poita, a nci pentzai beni, nesciunu (o giai nesciunu, po ddu nai in manera unu pagheddeddu prus druci) si iat a essi crètiu ca is ovoddesus podessint bati is piciocus sighius, tra is atras cosas, de un allenadori bravu e espertu cumenti est GianMario Rassu. E duncas, cratzat, e beni puru, s'esèmpiu chi s'apu arremonau immubagora, de Davide chi arrannèscit a ndi sciarrocai a terra Golia. Is de s'Ovodda, chi fadeus su contu de sa rosa chi tenint, arriscant de ndi boddiri una surra manna, poita is de su Bonorva nd'ant pesau una scuadra prena, fintzas a cucuru, de campionis, est a nai de giogadoris fortis meda, chi me is annus passaus, ballit po meda de issus, ant tentu sa possibbilidadi de curri e de giogai in categorias prus mannas, cumenti s'Ecellenza o sa Sèrie D. Su pròpriu, invecias, no si podit nai, custu est pagu ma seguru, po is de s'Ovodda. «Nci fiat s'arriscu — m'at scoviau intzandus Giacomo Coinu — de abarrai a buca asciuta e de serrai sa giorronada cun nemmancu unu puntu in buciaca. Invecias, no mi parit mancu berus a ddu podi nai, seus arrannèscius a si ndi strantaxai apustis de sa partida chi eus pèrdiu, in domu de is de su Porto Torres (Porthudorra, cumenti si narat in turritanu): contras de is arrbius-brau, fortzis fortzis, estus minèsciu un resultau prus bonu, poita, a nai sa beridadi, is piciocus cosa mia, sa dì, iant fatu una bella partida. Fortzis no eus tentu sa bona sorti po binci sa partida, o a su mancu, po ndi cassai a su mancu unu puntixeddu». Coinu at arraxonau, impari a mei (e de custu ddi torru gràtzias, est a nai ddi tottu gràtzias po sa disponibbilidadi chi at tentu cun nosu), apitzus de sa partida, toga e de importu mannu, chi funt arrannèscius a sforrai (ddi nau diaici, cumenti si narat in italianu, puru, a su mancu fatu fatu, po su chi intendu): e duncas m'at contau ca, a su mancu segundu issu, est craru, sa cosa chi at fatu sa diferèntzia prus manna est stètia sa gana de binci sa partida chi ant tentu is de s'Ovodda; Coinu at aciuntu, puru, ca fortzis is aversàrius (e seus chistionendi de is de su Bonorva etotu, si ddu torru a arrapiti ca, mancai, calincunu s'est pèrdiu cun s'arraxonamentu) no ant tentu totu cussa gana de bìnci o, fortzis, s'est megau s'allenadori, no ndi funt cabaus in campu cun sa conca giusta. A bortas, tocat a nai custu puru, mancai tui circhist de ti cuncodrai in sa manera mellus chi podis, aintru de sa cida, candu trabballas impari a is cumpàngius cosa tua etotu, in cussus chi, furendindi su fueddu de s'italianu, estus a podi tzerriai "allenamentus", ti podit sucediri de no intzertai giai nudda: dì trota, si narat, candu totu su chi ti iat a podi andai beni, ti andat mabi meda, o peus de su chi podiast isperai. Ballit in sa vida puru, e no feti in su giogu de sa bòcia: ddoi funt diis chi (torrendi a su chi apu nau ainnantis, e custu po no fai a perdi is arraxonamentus chi eus pigau a s'incumentzu de custu artìculu etotu) parit chi totu cussu chi tocas (e chi fais) potzat benni a essi una perda de oru (torraus a is storias antigas, po si cumprendi mellus: dda connosceis, berus est, sa storia de Re Mida, chi mudàt in oru totu su chi tocat cun is manus, fessit puru unu arrogu de perda, unu perdigoni, cumenti si narat). E duncas, nci funt diis innoi ti parit ca totus su chi fais potzat andai beni, mellus de su chi podiast bisai, ma nci funt diis innoi podis fai de totu, ma no arrannèscis a ndi bogai peis, cumenti si narat in sardu. Ma torraus a nosu: ddoi funt partidas, nci funt giorronadas innoi iast a podi abarrai a totu dì, po oras e oras e oras, a scudi sa bòcia concas a sa porta de is aversàrius, ma chentza mancu unu stiddiu de bona sorti no arrannèscis a nd'aciapai nemmancu unu gol. E tenis axiu, tui, a nci provai e a nci provai torra. E su pròpriu ballit po is diis prenas de maba sorti chi, a bortas, o fatu fatu (su fueddu ddu scerais bosatrus), si tocat a si bivi: nci funt diis innoi, fortzis, estus a fai mellus a si nd'abarrai crocaus in su letu po (a su mancu) binticuatru oras, est a nai fintzas a candu no acabbant, de is dannus chi si sucedint e chi si ndi proint in conca. Ma a abarrai crocaus a totu diis benit a mabi (pruschetotu e mescamente chi ses sanu a tipu pisci, a su mancu po su chi pertocat su corpus e sa conca puru), mancai unu potzat tenni sa timoria, e manna meda puru, de ndi bessiri aforas de domu, poita no podis mai sciri ita totu at a podi sucedi. A mei custu giogu, custu brulla de mi intendi sa maba sorti cosida apitzus de sa peddi etotu, mi ddu fait mescamente me in su mesi de Donniasantu, ma ancora s'agataus in su mesi de Ladàmini e duncas, chi tèngiu feti puru unu pagheddeddu de sabi in conca (cumenti si narat) no ndi ia a depi chistionai immoi.
E difatis dda acabbu innoi, acoitu po su chi m'est possibbili, e sigu a si contai, chi fortzis est mellus, su chi m'at contau Giacomo Coinu. E duncas, Coinu m'at scoviau, puru, chi is piciocus cosa sua funt arrannèscius a giogai una partida giai giai perfeta, cumenti si narat: e torraus a nosu, a bortas s'afròddiu chi tenis aintru de su coru, ti podit agiudai a curri a forti meda, prus a forti de su chi iast a fai a su normali, e su tifu de su pubblicu chi nd'arribbat, chi ndi lompit a su campu po castiai is partidas est un'atra de cussas cosas de importu mannu po su resultau de una batalla, e cun custu torraus a sa chistioni chi apu pigau ainnantis, diaici no arriscaus de si dda scaresci: a bortas, sucedit ca is personas, mescamente cussas chi si bolint beni e chi si stimmant, si potzant donai una biga manna de fortza, cumenti chi fessit una cosa de papai, ma no po sa brenti e po su cropus, ma una cosa de importu po sa conca e po cussa parti de nosu (chi mi permiteis de ddu nai diaici) chi estus a podi tzerriai, a sa moda de is antigus grecus, anima (e diaici, po custa cida puru, nc'apu stichiu unu tzicheddeddu de filosofia puru. Sa chistioni, a bolli sighiri a giogai a fai is filosofus po atrus cincu segundus feti, iat a essi: bosatrus credeis chi s'omini tengiat puru un'anima? O pentzais, mancai, chi s'omini siat feti un ammesturu de sàngui, petza e ossus?).

Ma torraus a Coinu, ca apustis m'at nau puru: «Domìnigu is piciocus cosa mia ant fatu a biri a totus cantu funt fortis, cantu podint giogai beni, po ddu nai mellus; eus fatu totu su chi seus bonus a fai e chi provaus a fai aintru de sa cida; festus cunvintus, de su restu, de podi giogai is cartas prus bonas chi teneus me is manus, ddi nau diaici, e su resultau chi nd'est bessiu aforas, is arrespustas chi s'at torrau su campu, cumenti si narat, s'ant fatu a cumprendi chi s'Ovodda podit curri a forti in su campionau de sa Promotzioni puru, chi, nau tra nosus, est unu de is prus dificilis chi nd'ant pesau, a su mancu, in totus custus ùrtimus annus. No potzu ca essi prexau meda, duncas, e si cumprendit puru su poita».
Scieis cumenti funtzionat, e est una cosa chi mi praxit a arremonai, a torrai a arrapiti fatu fatu, po su chi est possibbili: candu bincis iast a depi circai de no ti fai pigai tropu de s'afròddiu, e candu perdis, mancai una biga de partidas, mancai s'una avatu de s'atra, iast a depi circai de no ti fai pigai de su disisperu, chi est su velenu peus, chi esistit in custu mundu, po s'umori, po sa conca e po su coru. Ma de seguru, fait prus prexei candu is cosas ti andant beni, ma est una cosa diaici crara chi, giai giai, parit una tontesa.

E duncas, torraus a Coinu, chi m'at arregodau, puru, su fatu ca tenit in manus is crais de una scuadra de una biddixedda pitichinninnia meda (e a fai is contus nci poneus pagu meda: Ovodda in dì de oi tenit calincuna cosa cumenti a milli e cincucentus animas, cumenti si narat, torrendi a pigai s'arraxonamentu apitzus a su fueddu chi apu manigiau ainnantis, pròpriu immubagora), e su dinai chi is dirigentis ant potziu agatai, po ndi pesai, po cuncodrai sa scuadra, est su chi est, est a nai, mellus: est pagu meda, mescamente chi fadeus is contus de su dinai chi ant pòtziu spendi is atras scuadras, chi mancai tenint biddas, o citadis, meda ma meda prus mannas a is pabas. Is dirigentis de s'Ovodda, duncas, ant dèpiu fai medas sacrifìcius po cuncodrai sa rosa de cust'annu, e de su restu scieis beni cumenti andant is cosas me in su mundu de su càlciu de is chi tzerriaus diletantis: is assòtzius pedint e domandant su dinai a cussus chi in ingresus tzerriaus "sponsor", e chi funt, est craru, is atividadis (butegas, pruschetotu) chi ddoi funt in sa bidda etotu (o me is biddas chi ddoi funt totu a giru a giru e abarrant acanta etotu) chi decidint de donai una manu de agiudu a is piciocheddus de sa zona etotu, e a sa sociedadi chi, cun cussus cuatru arriabis in buciaca, podint, mancai, circai de agatai s'acapiu, s'acòrdiu, cun is giogadoris prus fortis e prus bravus chi ddoi funt in Sardinia. E duncas, is de s'Ovodda ant fatu unu trabballu mannu meda in su mercau, est a nai in totus custus mesis: duncas funt arrannèscius a cuncodrai una rosa, una scuadra chi, ddu eus biu, de su restu, in s'ùrtima bessida de su campionau, si dda podit gherrai cun totus. Is obbietivus de is de s'Ovodda, a su mancu po custa stagioni (chi est sa de su duamilla e bintitres – duamilla e binticuatru), funt crarus: ant a circai de ndi cassai su chi tzerriaus sarvesa, est a nai sa possibbilidadi de podi curri, po s'annu chi benit puru, in su campionau de sa Promotzioni, e si cumprendit chi no at a essi una cosa de is prus facilis, e si cumprendit beni chi fadeus su contu de totus is scuadras fortis chi ddoi funt, in sa Lista A cumenti in sa Lista B de sa Promotzioni; in s'interis, tocat a nai custu puru, chi fortzis est una cosa de importu prus mannu puru, ant a circai de agiudai is piciocheddus prus pitichinnius de edadi chi tenint in scuadra a diventai prus fortis, est a nai prus espertus. Su bisu de unu giogadori, de unu giogadori giòvuneddu, mescamente, est cussu de arrannèsci, una dì, a arribbai a giogai, mancai, cun is scuadras chi currint in Sèrie D, o mancai puru, cun calincuna scuadra chi currit in Sèrie C (e po sa Sardìnnia, in Sèrie C cust'annu ddoi funt duas scuadras: is de s'Olbia-Terranova, chi no funt andendi pròpriu beni, a nai sa beridadi, e apustis ddoi funt puru is de sa Torres, chi in dì de oi s'agatant a su primu postu de sa lista, mancai nesciunu podessit imaginai una cosa diaici a s'incumentzu de su campionau). «Is ses puntus chi nd'eus cassau fintzas a immoi — at sighiu a mi contai Coinu — s'ant a serbiri in su benidori; po immoi depeu feti sighiri a curri in custu arrastu; deu, ma est una cosa chi ballit puru po is dirigentis, sciu beni meda cantu ballit sa scuadra cosa nosta, su chi ndi podeus bogai aforas de custus piciocheddus, duncas. Su trabballu de fai est ancora meda, e si cumprendit, fadendi su contu chi is giogus, e su campionau, funt torraus a partiri de nemmancu unu mesi, ma s'afroddiu no s'ammancat de seguru». E duncas, cun su chi m'at contau Coinu torraus a cussu chi si apu intregau a s'incumintzu de s'artìculu de custa cida: deu creu pròpriu ca is cosas s'acapiant beni meda, e mi praxit custa cosa de podi ammesturai is chistionis chi pertocant, a strintu, su mundu de sa bòcia, cun is cosas chi ballint, puru, po sa vida cosa nosta de dònnia dì. Cun s'allenadori de is de s'Ovodda, duncas, apu tentu sa possibbilidadi de andai a arraxonai apitzus de sa fortza de totus is atras scuadras chi currint, mancai, po ndi cassai su primu postu de sa lista: immoi chi seus torraus a unu campionau pesau cun dexiotu scuadras (in custus ùrtimus tres annus, is de sa Lega Natzionali de is Diletantis iant scerau de ndi pesai listas prus piticheddas, est a nai cun feti catodixi scuadras s'una, e custu poita nci fiat ancora sa timoria ca su tialu de Covid podessit donai strobus, e duncas ant pentzau beni ca, fortzis, fiat mellus a giogai prus pagu partidas, fadendi su contu de totus cussas chi ndi funt sartadas me is annus passaus, po crupa, pròpriu, de cussa ifruèntza maba meda), m'at contau, su livellu de is scuadras est bèniu a essi meda ma meda prus artu de su chi festus costumaus a biri me in totus custas ùrtimas stagionis. Difatis ddoi funt scuadras, ant a essi ses o seti, ca funt meda ma meda prus fortis de is atras, po sa cantidadi de giogadoris chi tenint in sa rosa e, pruschetotu, po sa callidadi de is piciocus chi mandant in campu. Po Coiunu, su campionau de sa Promotzioni de cust'annu — m'at contau custu puru — est cumenti chi fessit un'Ecellenza pitichinnia; is scuadras chi ant a curri po su primu postu (chistionaus de sa Lista B, est craru) funt is de sa Nuorese, is de s'Alighera e is de su Bonorva, po chistionai de cussas chi, a cantu parit, tenint is cartas prus bonas de totus is atrus. Is da sa Nuorese de Nùgoro, po nd'arremonai una, tenint una storia manna a is pabas e una biga de stagionis giogadas me in su campionau de s'Ecellenza e de sa Sèrie D puru, ma a bortas a tenni sa storia prus manna a is pabas e sa scuadra, sa rosa prus forti, no bastat po ndi cassai is tres puntus, e difatis is de sa Nuorese funt arregollendi meda ma meda prus pagu de su chi is tifosus podiant bisai. A is pabas de custas tres scuadras chi apu arremonau immoi immoi ddoi funt is de s'Usinese (sa scuadra de Usini, est craru) e is de sa Macomerese puru.

A nai sa beridadi, is cosas po is de s'Ovodda funt incumentzadas beni meda, fadendi su contu, de su restu, chi in sa primu bessida de sa stagioni noba funt arrannèscius a binci contras a una scuadra forti, e pesada cun una biga manna de giogadoris de importu, cumenti a is de su Coghinas. «Sa primu partida chi andas a giogai in sa stagioni noba est sèmpiri unu trumentu de decifrai, cumenti si narat: difatis no podis mai sciri cumenti ant a girai is cambas, e sa conca, puru, de is piciocus cosa tua, mescamente apustis de totu su trabballu chi fais, po unu mesi, in s'istadi, ainnantis chi incumentzit su campionau, duncas, in cussa chi seus costumaus a tzerriai "preparamentu". Depis fai su contu chi podit sucedi de totu: calincunu si podit strupiai, e calincunu, invecias, iat a no podi essi prontu a su centu po centu. Diaderus, funt partidas innoi ti depis abertai ispantus, cussus bonus ma cussus lègius puru». Is de su Coghinas (e de su restu sa chistioni ballit po medas atras scuadras, duncas) ant fatu unu trabballu bonu meda cust'istadi, fadendi su contu (e a fai is contus nci poneus pagu meda, cumenti mi praxit a arrapiti fatu fatu), ca ant agatau s'acòrdiu, e s'acàpiu, cun giogadoris chi, fintzas a s'annu passau a su mancu, ant sèmpiri giogau in categoria prus mannas, impari a is de su Tèmpiu e is de su Calanzanos, tanti po nd'arremonai duas tra is scuadras prus fortis chi ddoi teneus, in dì de oi, in s'isula cosa nosta bella e stimada. Sa dì is de s'Ovodda funt arrannescius a binci cun su resultau de unu a zeru, ma Coinu at ammìtiu, puru, ca fortzis sa partida si podiat serrai, mancai, cun su resultau in paridadi. Ma nc'est de nai puru, a essi santzerus, ca is piciocus sighius de Giacomo Coinu no nd'ant furau nudda, antzis; estus a depi fai su contu chi sa dì no ant permìtiu a is aversàrius de fai nemmancu unu tiru in sa porta cosa insoru. Is de s'Ovodda, invecias, e is scuadras fortis si biint pròpriu de custas cosas (po ddu nai mellus: cumprendis chi una scuadra est forti pròpriu de custas cosas), funt arrannèscius a intzertai, cumenti si narat, una de is ocasionis chi ant tentu po ndi cassai su gol. Is de s'Ovodda funt sighendi a curri a forti, cumenti eus giai nau, ma is cosas iant a podi andai mellus puru, a partiri da su benidori, est a nai a partiri de is giorronadas chi ant a benni, a partiri, duncas, de is partidas chi ant a depi giogai me is cidas chi abarrant (e funt tres) po su mesi de Ladàmini. «Fortzis no totus sciint ca no podeus contai ancora apitzus de Edoardo Sedda e Nicolò Deiana: seus abertendi chi si ndi scabullant de is daboris chi tenint immoi, ma isperu chi potzant torrai a trabballai impari a totus is atrus cumpàngius giai de custa cida etotu. Fintzas a immoi, duncas, no seu ancora arrannèsciu a fai giogai, po duas bortas de sighiu, is pròprius piciocus; est a nai ca dònnia domìnigu nc'est calincunu chi, po unu danno o po un antru, no ndi podint cabai in campu. Is allenamentus chi ndi pesaus aintru de sa cida funt andendi beni, no si podeus lamentai de seguru, peròu medas de is piciocus chi megu a sighiri tenint strobbus cun su trabballu cosa insoru, est a nai ca medas de issus faint is turnus, est a nai, est craru, ca una dì atacant a trabballai a un'ora e sa dì avatu atacant a trabballai a un'antra ora, e fatu fatu depint ponni de una parti, cumenti si narat, su giogu de sa bòcia. De su restu, peròu — s'est megau a solu a solu Coinu — po nosu, ca seus diletantis, su giogu de su càlciu est feti unu sprèviu, e su trabballu chi si donat is arriabis po si comprai su pani, ddi nau diaici, est sa cosa de importu prus mannu».

In custu fini de cida chi est arribbendindi torra (e mancu malli, mi megu a solu a solu, chi su cenàbara, su sabudu e pruschetotu su domìnigu nd'arribbant dònnia cida, desinò nci iat a essi su tanti po ndi bessiri aforas de conca prus de cussu chi giai si sucedit), is de s'Ovodda ant a andai a giogai in domu de is de su Santa Justa, chi funt un'antra de cussas scuadras chi, mancai siant feti a su de duus annus in su campionau de sa Promotzioni, funt giai arragollendindi una biga manna meda de puntus. Coinu est seguru ca no at a essi una partida facili, antzis; is de s'Ovodda si dda ant a depi biri contras a un'antra scuadra chi cust'annnu, in s'istadi, at fatu unu trabballu bonu meda po su chi pertocat su mercau e, duncas, po su chi pertocat sa callidadi de is giogadoris chi ant aciuntu a sa rosa, giai forti, chi teniànt s'annu passau. E po cumprendi candu funt stètius fortis is de su Santa Justa s'annu passau, iat a bastai a nai ca funt arrannèscius a binci su campionau cosa insoru. Is de su Santa Justa, po torrai a sa lega chi eus pigau ainnantis, tenint sa possibbilidadi de podi trabballai cun unu de is allenadoris prus bravus e cun s'esperièntzia prus manna chi teneus in dì de oi in su mundu de sa bòcia de is diletantis in s'isula: seus chistionendi de Corradu Lampis. De seguru — custu est su chi pentzat Giacomo Coinu, a su mancu — ant a fai de totu po circai de abarrai acapiaus a is primus postus de sa lista po prus tempus chi ant a arrannèsci; po s'allenadori de is ovoddesus, duncas, est arribbendindi un'antra prova de importu. «Scieus ca no at a essi facili, e scieus puru ca chi ndi boleus cassai is tres puntus depeus circai de no sbàlliai nudda. Issus, ndi seu cunvintu, ant a circai de fai bella figura cun is tifosus cosa insoru e, pruschetotu, ant a circai de si ndi torrai a strantaxai apustis de sa partida chi ant pèrdiu contras a is de su Sennaru. Nosu, de su restu, eus a cabai in campu cun sa gana bella de fai a biri a totus cantu podeus essi fortis; e de su restu no teneus nudda de perdi, una cosa chi agiudat, e mancu pagu, pruschetotu po sa conca. Sa cosa de importu, po su chi si pertocat, est cussa de arrannèsci a nci ghetai in campu totus is fortzas chi teneus; su disprexei prus mannu, difatis, nd'arribbat candu acabbas sa partida cun sa cunvintzioni ca fortzis iast potziu fai calincuna cosa mellus de su chi a sa fini ses arrannèsciu a fai».

E po custa cida puru podeus nai chi su tempus e su logu po scriri in su sardu chi si fueddat in su Campidanu de mesu est bellu ca spàciau, ma nd'apa a tenni un antru bellu tanti tra feti seti diis, chi su cielu at a bolli custu beni po mei. E duncas, po oi, no potzu fai atru ca si saludai, isperendi de s'agatai torra innoi, in su giassu de su Diàriu Sportivu, giòbia chi at a benni.




Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna - IMPRENTAS 2022-2023. LR 22/2018

In questo articolo
Campionato:
Argomenti:
Stagione:
2023/2024