Is Novas de sa dì de Nadali abarrant drucis cumenti su tzucuru
E duncas, a cantu parit, nci dda eus fata po cust'annu puru: difatis, chi no mi seu sballiendi (ma mi parit de podi narai ca nou, no mi seu sballiendi), seus arrannèscius a nc'arribbai a sa dì prus druci (diaici m'est bèniu de dda tzerriai) de su mesi prus druci chi teneus aintru de s'annu, e megu a chistionai, mi parit bastanti craru puru, de sa dì de su Nadali.
E intzandus? Cumenti funt andendi is festas? Si seis giai satzaus? Eis giai obertu is regalus?
Po su chi mi pertocat, intzandus, custu iat a podi essi s'artìculu prus druci tra totus cussus chi nd'apu bogau aforas cust'annu, e isperu ca nesciunu de bosatrus (e de bosatras, e nci iat a mancai puru), e duncas, nesciunus tra totus cussus chi ant a ligi cust'artìculu tengiat calincuna cosa de murrungiai chi, po custa cida, m'apa a istentai, prus de su tanti (prus de su tanti chi fatzu a su naturali, cumenti apu sèmpiri intèndiu narai innoi in Bidd'e Sorris, chi mi permiteis de manigiai custus fueddus, e chi si cumprendit su chi seu circhendi de si narai) cun is strollichiminis, ca de su restu, est sa dì de su Nadali, chi nd'arruit de giòbia, e duncas, cumenti a dònnia giòbia, in su giàssu de su Diàriu Sportivu ndi bessint aforas is Novas scritas, e duncas pesadas, in su sardu chi si fueddat innoi in su Campidanu de mesu.
E chi eis acutu a lìgi a su mancu unu de is artìculus chi nd'apu bogau cust'annu, scieis giai cumenti andant is cosas, cumenti funtzionant: ca mi praxit a nci stichiri una parighedda (una pariga a sa sarda, e si cumprendit, berus est?) de strollichiminis, de contus e de contixeddus, ainnantis de andai a chistionai de cumenti funt andendi is cosas me is campionaus chi sigheus, e sa cosa ballit po mei e po is collegas cosa mia puru, est craru, cun su Diàriu Sportivu.
E duncas, si ddu acudu a narai (po custa borta puru): chi boleis ligi feti artìculus chi chistionant de bòcias, de resultaus de partidas, de gol, de bìncidas e de listas, intzandus podeis andai a castiai ita totu nd'est bèssiu aforas, in custas ùrtimas diis, po su chi pertocat is artìculus in italianu, chi no ammancant mai in su giàssu cosa nosta, e me is artìculus in italianu podeis abarrai segurus de su fatu chi eis a agatai pagu strollichiminis, est a narai, duncas, giai nudda.
Po su chi pertocat is artìculus in sardu, invècias, seu costumau a fai, po primu cosa, cumenti scieis giai, su contu de su tempus chi passat, e su contu de su tempus chi est fadendi, est a narai, po incumentzai, chi proit o no proit, chi fait basca o frius.
Ma parteus duncas de sa primu chistioni, chi no si dispraxit: e duncas, eia, mi parit de podi narai (e sa cosa mi dda at posta in conca un'amiga stimmada chi tèngiu, e chi s'est fata intendi pròpriu me is diis, me in custas cidas passadas) ca sa cosa de importu prus mannu chi si tocat a fai in su mesi de idas est pròpriu su de abertai sa dì de su Nadali, ca parit ca no nci siat atru de fai, parit ca no nci siat giogu mellus.
E difatis, cumenti arribbat custu periodu, sa genti no chistionat de atru: is legas e is chistionis funt apitzus de sa cosa de papai (e duncas de comperai) po sa dì de su Nadali (ma sa cosa ballit po sa noti de cena puru, cumenti dda tzerriada sa bon'anima de nonna mia, e bai e circa chi bosatrus puru seis costumaus a dda tzerriai diaici, sa noti de su binticuatru, megu a narai, o chi est sa primu borta ca intendeis sa cosa, is fueddus) e po sa dì apustis puru de su Nadali (chi est sa dì de Santu Stefi, cumenti eis a sciri beni e mellus de mei puru), e is chistionis funt acapiadas totus a is regalus chi nci funt de comperai po su Nadali (e poberus, mi megu a solu a solu, po totus cussus chi, po trabballu, portant is pacus in domu de sa genti, ca in custu periodu, e si cumprendit, parit chi ndi potzant bessiri aforas de conca de unu segundu a s'atru), e no si chistionat atru ca de augurius, de drucis, de cosa de buffai (e no feti de sa cosa de papai, duncas).
E si cumprendit beni, sa festa chi abertaus de prus in totu s'annu si pigat diaici: ca de s'afròddiu chi teneus in su coru, si parit, giai giai, de torrai pipius, ca funt cussus ca po sa festa de su Nadali si prexiant prus de totus is atrus. E biaus issus, mi megu a solu a solu.
Biaus is pipius fintzas a candu credint ancora a Babbo Natale, cumenti si iat a podi narai (a trassa de cumenti si narat in italianu), poita apustis, candu arribbant a scoberri ca Babbo Natale est una fabas, una cosa chi no esistit (chi no esistit, a su mancu, po cumenti si dda ant contada), intzandus perdint unu pagheddeddu de cussa maghia chi su Nadali tenint, e ndi portat, e incumentzant a pentzai a is regalus chi costant de prus, poita cumprendint ca funt is babbus e is mamas, a sa fini, chi depint oberri su tialu de su portafogliu po ndi bogai aforas su dinai chi serbit po comperai totu sa surra de regalus chi si fadeus, is unus cun is atrus, po circai de rispetai sa traditzioni, chi cumprendeis su chi seu circhendi de si narai: poita est diaici chi andat su mundu, poita est toga, custa cosa de si fai is regalus, is unus cun is atrus, a su mancu una borta a s'annu.
E duncas, cumenti cumprendis cumenti andant is cosas, e nareus puru, cumenti cumprendis cumenti girat su mundu, intzandus nci ponis pagu a domandai is regalus chi costant una barca de dinai (e poberus is babbus e is mammas chi tenint, mancai, prus de unu fillu de acuntentai, ca su dinai parit giai giai ca no bastat mai), o nci ponint pagu is piciocheddus, a domandai deretamenti su dinai a is babbus e a is mamas, cun sa poesia chi andat unu pagheddeddu a si fai benedixi, cumenti si iat a podi narai (sèmpiri chi mi permiteis de manigiai custu fueddu, isperendi, duncas, chi no si dispraxiat tropu cumenti a cosa).
E duncas, eia, si torru a domandai: giai papau si ddu seis su panetoni?
E cun is ciucullateddus cumenti seis postus?
E su fogu, ddu teneis giai fatu, giai cuncodrau po coi sa petza po su prangiu de oi?
E bai e circa cantu cosas bonas s'eis a ghetai in brenti, mi megu a solu a solu.
E duncas, eia, po su chi mi pertocat, si potzu narai, immoi chi nci seu, ca a mei puru praxit a papai, e ancora de prus chi fatzu su contu ca seu sighendi una dièta (cumenti fatzu dònnia dònnia annu, a su mancu coranta-cincuanta diis ainnantis chi ndi lompat su Nadali) de is primus diis de su mesi de dònniasantu, e custu bollit narai ca immoi mi intendu sa conca prena, fintzas a cucuru, de disìgius: e duncas apa a essi deu su primu, mancai, ca s'at a papai una bella fita de cussu tialu de panetoni, e mancai, apa a essi su primu a tastai unu bellu arroghededdu de ciucullati, ca si cumpendit, candu abarras po cidas e cidas chentza de papai, o de fai una cosa (eia, ballit aguali), intzandus su disìgiu chi tenis (apitzus de cussa cosa etotu, mi parit bastanti craru) s'ammanniada cun is diis chi passant.
E duncas, eia, cumenti mi seu arrepitendi a solu de una pariga de cidas, apa a agatai, ndi seu seguru, totus is scancerius chi mi minesciu, siat po su chi pertocat sa cosa de papai (de buffai binu o birra no si ndi chistionat, fadendi su contu ca apu smitiu de bufai, e seu chistionendi de s'alcol, de una bella pariga de annus), e siat po su chi pertocat is sprevius e is spassius chi si tocant po sa dì de su Nadali.
Mi nd'arregodu, candu fia unu pipieddu, e fintzas a arribbai a essi unu piciocheddu, mancai piticu de edadi, ca sa maghia prus manna de su Nadali, po mei, fiat cussa de podi abarrai impari a totus is parentis cosa mia, fadendi su contu ca si biestus pagu meda aintru de s'annu; e sa festa fiat, pròpriu, su de andai, totus impari, sa famìllia cosa mia (est a narai, sa bon'anima de mamma mia, impari a babbu miu), impari a is duus fradis de babbu miu (e duncas imparis a is tzias e sorrestas e fradibis) e a sa sorri de babbu miu, a domu de sa bon'anima de nonna mia.
E duncas, eia, po mei sa festa fiat cussa, su de si podi atobiai, su de podi papai in truma manna, su de podi arriri impari a is parentis; ca sa cosa de importu prus mannu no fiat, custu est pagu ma seguru, su chi ddoi fiat a papai, ma sa cosa de importu prus mannu fiant is sentidus chi mi intendia in su coru in totus cussas oras, fadendi su contu ca festus costmaus a andai a domu de nonna mia (s'ùnica chi apu tentu, fadendi su contu, eia, ca su babbu e sa mama de sa bon'anima de mama mia funt mortus cuatru mesis apustis, e otu mesis apustis ca seu nàsciu deu, e duncas apu acutu a ddus connosci pagu e nudda, cumenti eis a podi cumprendi a solus) siat po sa noti de cena (eia, torra, si ddu torru a scriri, poita est unu modu de narai chi mi praxit meda meda, e mi parit totu de intendi torra sa boxi de sa bon'anima de nonna mia chi si domandàt: "intzandus, po sa noti de cena beneis a domu?") e siat po sa di avatu de su Nadali, chi est su bintises, e chi est dì de festa aguali.
E custu bollit narai, chi fadeus su contu (e a fai su contu nci poneus pagu meda), ca s'abertant tres diis de festas, e in prus su bintises cust'annu nd'at a arrui (cumenti eis a sciri giai, e chi no ddu scieis nci pentzu deu a si ddu arregodai) de cenabara, e duncas apustis de is festas de su Nadali nc'at a essi su sabudu e su domìnigu puru de si scroxai.
E de seguru no nc'at a essi nesciunu chi s'at a ponni a prangi, po totus custas festas chi nci funt de fai, de sighiri, de ndi pesai, s'una apicigada a s'atra.
E duncas, si torru a domandai: teneis giai sa domu prena, fintzas a cucuru, de parentis?
Eis agatau cosas bonas e togas asuta de sa mata de su Nadali?
Eis agatau su chi disigiastis? O seis de cussus chi a sa fini abarrant totu murrungia murrungia po crupa de is regalus chi, mancai, no ddis funt praxius?
E cumenti seis costumaus a passai totu cussa biga manna de oras chi nci funt de si scroxai? Eia, megu a narai: ita seis costumaus a fai a su megama, apustis de su pràngiu, candu s'abertat, feti, de si torrai a setzi in sa mesa po atacai torra a papai po sa cena?
Nosu, po su chi pertocat sa famìlia cosa mia, a su mancu, festus costumaus a giogai a cartas, totus impari, e candu fia piticheddu fiat una cosa chi mi praxiat meda, ma meda.
E duncas, eia, candu ses pipiu, mi parit de podi narai custu, is diis de is festas po su Nadali tenint unu tastu druci meda, candu ses fortunau, candu ses basau de sa bona sorti. E fait a narai custu puru, immoi chi nci seu: is diis de festa funt togas candu nc'est sa saludi, poita no sciu chi si siat mai capitau de fai is festas de su Nadali cun calincunu (o calincuna) chi stait pagu beni, e duncas, cun calincunu in famìlia chi est apuntorau, o strupiau, o ingotu, o chi s'estm ammobadiau in maba manera.
E intzandus, eia, candu t'agatas a fai is contus cun is puntoris, cun is dannus, is arroris e is mobadias, intzandus is cosas benint a essi meda ma meda marigosas, e no drucis. E duncas, eia, deu s'auguru, arribbau a custu puntu, de tenni sa bona sorti de podi passai custas oras cun su coru selenu, impari a is personas chi stimmais de prus, in saludi e in paxi. Chi est sa cosa de importu prus mannu.
E sa dì de Nadali, mancai, si nd'estus a depi arregodai ca in custu mundu nci funt una biga, unu muntoni (antzis, fortzis is muntonis funt prus de unu puru, chi mi permiteis de fai custu giogu de fueddus, custa botada) de personas, mannus e fintzas piticus (e megu a chistionai de is pipius, si cumprendit, berus est?) ca funt in mesu a su disisperu, in mesu a is gherras, o serraus aintru de un aposentu in cancu uspidali; e deu no potzu fai atru ca narai: ca su Cielu tengiat unu stìddiu de piedadi, a su mancu po oi, a su mancu po sa dì de su Nadali, po totus is personas chi no staint beni, po totus is personas chi funt cumbatendi contras a is travessuras de sa vida (m'est bèssiu de ddu narai diaici, gioghendi a fai su poeta, prus ca su giornalista sportivu), contras a is dannus e contras is arroris chi custa vida, a bortas, si donat de scroxai.
E tèngiu un auguriu puru po totus is personas chi trabballant me is diis de festa, e deu ndi sciu calincuna cosa, fadendi su contu ca babbu miu (ca fadiat su ferrovieri, est a narai, su capu-trenu) fiat costumau a fai is turnus, e ddi est capitau, custu est pagu ma seguru, de depi andai in servìtziu (cumenti si iat a podi narai, e cumenti apu sèmpiri intèndiu narai, de su restu), de depi trabballai sa noti de cena, e fintzas sa dì de Nadali.
E megu a chistionai, torra, de totus is infermieris (e is infermieras puru, e nci iat a mancai atru) ca in dì de oi s'agatant a trabballai, cumenti a is atras diis etotu, aintru de is uspidalis , po agiudai is mobadius chi nci funt.
E si ddu torru a narai: isperu ca su Cielu si donit, a totus (e no feti a cussus chi funt ligendi custu artìculu), unu pagheddeddu de bona sorti, de saludi, e de paxi.
E cun custu apu acabbau, po oi puru, po custa cida puru, de mi strollicai impari a bosatrus.
E custu bollit narai, duncas, ca mancai siat sa dì de su Nadali, eia, mi tocat a chistionai (a si chistionai, po ddu narai mellus puru) unu pagheddeddu de càlciu, de bòcias, de resultaus, de partidas e de listas (e mai ammanchintin su giàssu de su Diàriu Sportivu). E immoi chi nci seu, eia, torru gràtzias a su Cielu, oi puru (oi prus de is atras diis, chi fait, chi est possibbili) po su trabballeddu chi tèngiu, e chi mi permitit de mi podi bivi sa vida cosa mia in custu mundu ca, a bortas, mi parit macu e totu ghetau a pari.
E duncas, torru gràtzias a su Cielu (isperu chi sa cosa no si dispraxiat tropu, e isperu de no si ndi furai totu su tempus chi, mancai, nemmancu teneis de nci fuiai) po is collegas cosa mia (is collegas chi trabballant impari a mei in su giàssu de su Diàriu Sportivu, mi parit craru), poita chentza de issus totu custa cosa (su giàssu, e is artìculus) no iant a podi esistiri, e duncas, eia, ddis auguru, a totus, de podi abarrai sanus e in paxi po cent'annus.
E duncas, eia, de su chi mi parit de cumprendi, si iat a podi narai ca apu spaciau cun is contus, is contixeddus e, mescamente, cun is strollichiminis chi tengiu, dònnia cida, badda badda in conca; e immoi chi s'apu fatu sa conca a acua cun is contixeddus acapiaus a sa festa de su Nadali, intzandus si iat a podi andai a castiai, puru, cumenti funt andendi is cosas po su chi pertocat is campionaus chi sigheus cun su giàssu cosa nosta.
E deu ia a partiri, sèmpiri chi seis de acòrdiu, andendi a castiai, impari a bosatrus, cumenti funt cuncodradas is cosas in sa Lista A de su campionau de sa Primu Categoria, ca de su chi eus potziu biri fintzas a immoi, est una de cussas chi est regalendi (po torrai a sa chistioni de is regalus chi apu fatu ainnantis, in custu artìculu etotu) is ispantus prus mannus a totus is tifosus chi megant a sighiri is fainas acapiadas a is scuadras.
E duncas, eia, po incumentzai si potzu narai custu: in sa Lista A ddoi funt duas scuadras chi funt currendi a forti meda (e mancai, si iat a podi narai ca funt currendi prus a forti de su chi funt fadendi is aversàrius): is primus, e si nd'apu giai chistionau atras bortas, funt is de sa Deximu 07 (eia, seu chistionendi, pròpriu, de s'assòtziu chi nd'ant pesai in Deximumannu, chi tra is atras cosas, est sa bidda chi abarrat giai a su costau de Bidd'e Sorris, chi invècias est sa bidda, su logu innoi seu stètiu pàsciu e cresciu fintzas de candu fia unu pipieddu, e innoi ancora m'agatu, a fai beni is contus), sighius de un allenadori de importu mannu (e de esperièntzia) cumenti est Ricardu Spini; e is segundus funt is de s'Academia Sulcitana, sa scuadrixedda, toga meda, fait a narai custu puru, chi nd'ant pesau in Santu Perdu (Villa San Pietro, iat a torrai, furriai in italianu), sighius cust'annu de un allenadori giòvunu, ma cun una bella esperièntzia a is pabas, cumenti est Andrea Loi. E duncas, sa primu cosa chi si potzu narai est ca is duas scuadras (eia, megu a sighiri a chistionai de is de sa Deximu 07 e de is de su Santu Perdu, mi parit bastanti craru, ma no podeus mai abarrai segurus a su centu po centu ca su chi naraus, o scrieus, arribbit craru craru a is origas, a is ogus e a su crobeddu de chini ligit, o de chini ascurtat su chi naraus) ndi funt artziadas in su campionau de sa Primu Categoria cust'annu etotu, e custu bollit narai, pruschetotu, ca s'annu passau curriant in su campionau de sa Segunda Categoria.
E duncas, e si cumprendit, su campionau de sa Primu Categoria benit a essi meda prus dificili de su campionau de sa Segunda Categoria: e sa cosa prus toga, fortzis, de giogai in una categoria prus manna de cussa innoi curriast s'annu ainnantis, est pròpriu su fatu ca ti depis mellorai, e meda puru, chi bolis abarrai a su passu de is atras scuadras, chi cumprendeis su chi si bollu narai.
Ca nci funt scuadras, est craru, ca apustis chi bincint unu campionau, mancai acudint a fai feti una stagioni in sa categoria innoi ndi funt artziaus, ma no durant, est a narai, ca ndi torrant a acabai, acoitu, me in sa categoria innoi fiant. E custu benit a essi unu pecau mannu.
Ma po abarrai in artu, po binci duus campionaus de sighiu (si iat a podi narai diaici puru) intzandus nc'est bisòngiu de ndi pesai, de cuncodrai una rosa chi potzat essi forti meda; e duncas, o pigas is giogadoris chi podint andai beni po sa bidea de giogu chi tenit in conca s'allenadori cosa tua, o ti tocat (no nc'est atra bia de sighiri, mi parit craru) a spendi unu muntoni de dinai po circai de comperai totus is giogadoris prus fortis chi ddoi funt in giru, isperendi ca ti potzant agiudai a ndi cassai sa cantidadi prus manna de puntus, chi arrannèsceis a sighiri su chi seu circhendi de si narai.
E de su restu, eia, is de sa Deximu 07 e is de s'Academia Sulcitana nd'ant pesau duas scuadras togas meda. E de su restu, Mauriziu Carta, chi est su diretori sportivu de s'assòtziu de is decimesus, mi iat contau, candu ddu apu intèndiu po ndi pesai una ciaciarrada, ainnantis chi torressint a partiri is campionaus, ca issus boliant sighiri cun su trabballu chi iant incumentzau s'annu passau; e sa bidea chi teniant fiat cussa de arrannèsci a fai una bella figura, a trassa de cumenti si iat a podi narai (e cumenti si narat, de su restu, in italianu), chi cumprendeis su chi si bollu narai, su chi seu circhendi de si narai; e iat a fai a narai ca po immoi, po su chi s'est biu fintzas a custu momentu, sa figura, toga meda, cosa insoru dda funt fadendi, chi pentzaus chi s'agatant a is primus postus de sa lista de s'incumintzu de su campionau. «Eus tentu sèmpiri si disìgiu – m'at contau Ricardu Spini, s'allenadori de is deximesus – de ndi pesai una stagioni de importu, apustis de essi bintu, a manus bascias, cumenti si iat a podi narai, su campionau de sa Segunda Categoria, fadendi su contu, peròu, ca su campionau de sa Primu Categoria at a benni a essi, ndi seu seguru, meda ma meda prus dificili, meda ma meda prus tostau de su campionau innoi eus curriu s'annu passau. Eus a depi pigai, po incumentrzai, sa cunfiantza cun su mundu nou, e megu a chistionai de su campionau de sa Primu Categoria, si cumpredit berus est? Sa bidea chi teneus in conca est cussa de circai de ndi cassai sa cantidadi prus manna de puntus, giai a partiri de is primus giorronadas, e apustis eus a biri cumenti ant a andai is cosas».
E is cosas, fait a narai custu puru, ddis funt andendi beni meda, e nc'est su tanti de pentzai, a su mancu in dì de oi, ca su trabballu ca funt fadendi in domu de is de sa Deximu 07 at a torrai a essi bonu po su chi pertocat su benidori puru, fadendi su contu ca in sa rosa tenint una biga de piciocheddus giòvunus, e si cumprendit, sa cosa de importu prus mannu po unu piciocheddu est cussa de fai esperièntzia e, duncas, de podi imparai cantu prus cosas est possibbili.
Ma impari a is de sa Deximu 07 ddoi est puru un'antra scuadra chi est fadendu ispantus e est fadendu a biri a totus una surra de cosas togas, chi mi permiteis de manigiai custus fueddus, e megu a chistionai, duncas, eia, cumenti s'apu giai arremonau, de is de s'Academia Sulcitana.
De sa chistioni, duncas, cumenti fatzu dònnia borta, nd'apu chistionau cun s'allenadori de is biancus-asullus, Andrea Loi, ca m'at contau: «Deu creu ca in custas ùrtimas cidas is cosas funt andendisì beni meda, pruschetotu poita seus arrannèscius a pigai unu giogadori nou, gràtzias, mescamente, a su trabballu chi ant fatu, chi nd'ant pesau is dirigentis etotu, e seu chistionendi de Luca Mudu, ca fintzas a custas cidas passadas giogada impari a is casteddaius de sa Ferrini. Mudu est gioghendi cun nosu de tres giorronadas, prus o mancu, e est donendusì giai una bella manu de agiudu, custu est pagu ma seguru, a andai ainnantis, fadendi su contu – at sighiu a mi contai Loi – ca in dì de oi teneus una pariga de strobbus po crupa de totus is giogadoris chi teneus ingotus, o fintzas strupiaus, e chi, duncas, no ndi podint cabai in campu a giogai. Ambu e Melis, difatis, no ndi podint cabai in campu, a su mancu po custas giorronadas chi s'amancant po serrai s'annu, po acabbai sa lista de partidas po su chi pertocat sa stagioni de su duamilla e binticincu, e seus chistionendi de duus giogadoris ca po nosu, po sa bidea de càlciu, e de giogu, chi tèngiu in conca, funt de importu mannu meda e chi funt depius abarrai frimus po una bella pariga de cidas. E isperu chi ndi potzant torrai acoitu, est craru, a trabballai cun sa truma de giogadoris, cun is cumpangius, duncas».
E po su chi pertocat sa stagioni chi ndi funt pesendi is de s'Academia Sulcitana, si potzu narai custu puru: me is primus doxi bessidas de su campionau de su duamilla e binticincu – duamilla e bintises is piciocus sighius de Andrea Loi funt arrannèscius a binci calincuna cosa cumenti a dexi partidas, e una feti (chi est, tra is atras cosas, sa partida chi ant giogau contras a is de sa Deximu 07, chi s'apu arremonau ainnantis in custu artìculu etotu, fadendi su contu ca s'agatant, in dì de oi, a su primu postu de sa lista, cun tres puntus in prus de is chi tenint is de s'Academia Sulcitana ndr) dda ant serrada cun su resultau in paridadi, cun su resultau de unu a unu, po essi prus pretzisus puru (cumenti unu giornalista iat a depi essi, sèmpiri chi bolit fai beni su trabballu cosa sua).
E duncas, fait a narai custu puru, immoi chi nci seu, is de s'Academia Sulcitana, in dì de oi, ant pèrdiu feti po duas bortas, ant pèrdiu, intzandus, feti duas partidas: contras a is de La Palma de Monti Urpinu, e duncas, eia, una de is scuadras chi nd'arribbant de Casteddu, e chi currint in sa Lista A de su campionau de sa Primu Categoria, e sa cida avatu, est a narai, eia, sa giorronada avatu, funt arrutus, torra, in domu de is de sa Gioventudi de Sarroch, sa scuadra sighida, de duus annus, de un allenadori tra is prus espertus chi ddoi funt in s'isula cosa nosta, e seu chistionendi de Nunzio Falco.
Apustis de cussas duas partidas pèrdias, peròu, is de s'Academia funt torraus a binci, in domu cosa insoru etotu, contras a is de su Sestu. Ca sa cosa mellus chi podis fai apustis chi nd'arruis, e mi parit bastanti craru puru, est cussa de ti ndi torrai a strantaxai acoitu.
E diaici, de su restu, ant fatu is de s'Academia Sulcitana. «Seus arrannèscius a partiri torra, apustis de nd'essi arrutus po duas bortas de sighiu – m'at scoviau Andrea Loi – e custu poita, in cussas duas partidas, tenestus calincunu giogadori chi no nd'est potziu cabai in campu po crupa de is infortunius, poita, duncas, fiat ingotu. E seus chistionendi de giogadoris chi faint parti de sa difesa, chi est unu de is repartus, ddi naru diaici, innoi seus agatendi is dannus, is arroris prus mannus, chi mi cumprendeis po su chi seu circhendi de si narai. In dì de oi, duncas, seu abertendi ca ndi sanint is giogadoris chi no staint beni, chi ndi sanint po ndi torrai chitzi in campu, cumenti si iat a podi narai, ma in s'interis chi abertu, seu circhendi de fai su trabballu prus bonu chi si podit cun is giogadoris chi teneus sanus, cun is giogadoris chi podint giogai is partidas. E mancu mali ca contras a is de su Sestu seus stètius bonus a ndi cassai is tres puntus prenus; depu fai is cumplimentus a is piciocus cosa mia, immoi chi nci seu, e mi fait prexei su de ddu podi fai: ndi funt cabaus in campu cun sa gana bella chi serbit po binci custas partidas, e no potzu ca essi prexau meda po su chi is piciocus cosa mia ant fatu a biri in campu. Deu creu ca si seus minescius is tres puntus chi seus arrannèscius a si ponni in buciaca. De su restu, po su chi pertocat s'atacu, sa scuadra cosa mia ndi pesat una zuba manna de ocasionis, in dònnia partida o, a su mancu, fintzas a immoi, e chistionu de custas primas doxi-trexi partidas chi eus fatu, is cosas si funt andendi beni meda. Seus una scuadra chi fait a biri is cosas prus togas candu arrannèscit a atacai, est una de is calidadis de importu prus mannu de sa rosa cosa mia, e seus circhendi de sighiri a curri in cust'arrastu etotu. In sa prima parti de sa stagioni, est a narai, duncas, in sa primu parti de su campionau, arrannèscestus a no ndi ingolli tropus gol poita tenia totus is giogadoris chi giogant in difesa sanus, e duncas, eia, dònnia, dònnia cida podemu mandai in campu sa formatzioni prus forti, scerendi is giogadoris chi stadiant mellus. Is cosas si fiant andendi beni meda, nc'est pagu de aciungi. Chi castiaus is numerus chi nd'eus pesau, po si fai feti un esèmpiu, me is primus seti giorronadas chi eus fatu in su campionau de cust'annu (est a narai, duncas, in sa stagioni de su duamilla e binticincu – duamilla e bintises ndr) nd'eus cassau, nd'eus ingotu feti cincu gol, ma apustis nd'eus buscau calincuna cosa cumenti a undixi gol in tres partidas feti. E funt stètias, mancu a ddu fai aposta, totus is partidas chi eus giogau chentza, giai giai, de tenni nemmancu unu difensori sanu, e apu depiu fai giogai, in difesa, giogadoris ca peròu s'agatant beni a fai atrus ruolus, chi cumprendeis su chi seu circhendi de si narai; in difesa, duncas, nc'apu dèpiu ponni, po si fai un esèmpiu, piciocus ca giogant a centrucampu. Cun totu su chi custu cumportat. E mancu mali ca, mancai totus is strobbus chi eus tentu in custas ùrtimas giorronadas chi si seus lassaus a is pabas, s'agataus a su segundu postu de sa lista: fintzas a oi, duncas, po cumenti si funt andadas is cosas in custas primas doxi-trexi bessidas, no podeus murrungiai, antzis, podeus essi prexaus po su chi seus arrannèscendi a ndi pesai. Depeus fai su contu, duncas, ca seus una scuadra chi nd'est artziada in su campionau de sa Primu Categoria feti cust'annu, fadendi su contu, eia, si cumprendit, ca s'annu passau giogastus in su campionau de sa Segunda Categoria, ma nc'est su tanti po narai, peròu, ca seus arrannèscius a ndi pesai una truma de giogadoris, una rosa, de primu livellu, chi cumprendeis su chi seu circhendi de si narai; e de custu tocat a ndi torrai gràtzias cun is dirigentis etotu, ca funt cussus ca ant fatu is sacrìficius prus mannus. Si iat a podi narai, duncas – at sighiu a mi contai Andrea Loi – ca nd'eus pesau una scuadra chi potzat curri po ndi cassai sa bìncida de su campionau e, duncas, s'artziada in su campionau de sa Promotzioni; no si cuaus, antzis, poita est una cosa chi seus narendi, de su restu, de candu est incumentzada sa stagioni. Tengiu una truma bona meda de giogadoris, e sa cosa ballit po totus is repartus: po sa difesa, passendi de su centrucampu, e fintzas a arribbai a s'atacu. S'ùnica cosa chi est andendi a trota, a su mancu fintzas a immoi, fintzas a custu puntu de su campionau, pertocat sa cantidadi manna meda de giogadoris chi si funt ingotus».
Is de s'Academia Sulcitana, de su restu, ant fatu a biri a totus cantu funt fortis giai in sa partida chi ant giogau contras a is de sa Deximu 07 (e chi s'apu arremonau ainnantis, in custu artìculu etotu), candu fiat su cincu de su mesi de ladàmini, e duncas, a fai is contus nci poneus pagu meda, prus de duus mesis fait. «Chi pròpriu depu narai cumenti dda pentzu apitzus de cussa partida, si potzu narai ca nc'eus fuiau a s'aliga, cumenti si narat, duus puntus, apustis de essi giogau una partida bona e toga meda, una partida de importu, una de is partidas chi si funt bessidas mellus, si ia a podi narai custu puru. Issus difatis nd'ant cassau su gol chi est bàlliu po s'unu a unu finali pròpriu me is ùrtimus minudus de giogu, candu sa partida fiat giai giai acabbada. E una pariga de minudus ainanntis, mancu a ddu fai aposta, ca a ddu narai, a si ddu contai parit giai giai una brulla, si seus papaus unu gol mannu cumenti a una domu, cumenti si narat. Ma si pigaus su puntixeddu, si ddu allogaus a su callenti, impari a totus is atrus, chi cumprendeis su chi seu circhendi de si narai, poita tocat a narai, puru, ca is decimesus nd'ant pesau una scuadra forti meda, e no creu ca s'agatint a su primu postu feti po sa bona sorti, po sa fortuna. Su chi si potzu narai est ca is giogadoris cosa mia ant a sighiri a trabballai, de custu ndi seu seguru, cumenti ant fatu fintzas a oi, cumenti ant fatu po si cuncodrai po is doxi-trexi partidas chi eus giogau fintzas a oi, e ant a sighiri a curri in cust'arrastu etotu, cumenti si iat a podi narai, e cumenti seu narendusì, de su restu. Eus a fai totu su chi podeus po ndi cassai is tres puntus prenus in dònnia bessida, eus a spudai fintzas sangui, in campu, po arrannesci a essi prus fortis de is aversàrius; is piciocus cosa mia, de su restu, bollint artziai sa conca apustis de cussas duas partidas chi ant pèrdiu e tenint sa gana bella de si fai balli, chi mi cumprendeis. Dònnia dominigu s'agataus aranti scuadras fortis, est a narai ca in su campionau de sa Primu Categoria no nci funt partidas facilis, ma depis sudai, e meda puru, po circai de ndi cassai sa bìncida e, duncas, is tres puntus».
E difatis, is de s'Academia Sulcitana funt arrannèscius a binci sa isfida contras a is de s'Azurra de Pauli, cun su resultau finali de tres a unu, in domu allena; apustis, funt arrannèscius a ndi cassai is tres puntus pur in sa partida chi ant giogau, in domu cosa insoru, contras a is serramannesus de sa Gialeto, cun sa isfida chi s'est serrada cun su resultau de cincu a unu po is piciocus de Andrea Loi.
Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna. IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018 art. 22
