Giobia de festa e de partidas de importu mannu: in campu is scuadras de s'Ecellenza e de sa Primu Categoria; si giogat puru po sa Copa italia

Su calendàriu chistionat craru: giobia, s'otu de su mesi de Idas, dì de festa, po cussa chi in italianu tzerriaus s'Immacolata Concezione, e no tocat de seguru a mei abarrai innoi a si spiegai ita bollit nai totu custu po is cristianus. Po incumentzai s'artìculu de oi cun unu paghiteddu de poesia (dda tzerriu diaici, mancai deu no mi intenda unu poeta...) si potzu nai, peròu, chi oi est una dì de promissas (diaici mi praxit a mi dda bivi, a su mancus): de promissas apitzus de is festas chi ant a benni, tra duas cidas, prus o mancu. Est a nai, mellus: custu duamilla e bintiduus, chi est arribbau a s'ùrtimu tretu, no est stètiu pròpriu druci cumenti podestus isperai (ballit de seguru po mei, e no sciu cumenti siant andadas is cosas in dommu cosa de bosatrus, ma mi benit facili a pentzai chi dònnia unu de nosu apat tentu e tengiat, mancai, ancora, unu bellu tanti de cosas marigosas, o trotas, de scroxai, si dda afitu diaici), ma a sa fini, nc'at a essi unu pagheddeddu de prexu puru: is prangius e is cenas cun is de sa famìllia, po incumentzai; custa cosa de si donai, s'unu cun s'antru, regallus e regalleddus, pacus e pachiteddus; fintzas a arribbai a s'afroddiu chi si donat su cuncodrai sa domu cun totus is luxixeddas, e de su restu po is chi bivint in su nord de s'Europa, in cussa chi tzerriaus Scandinavia pruschetotu, po si cumprendi mellus, s'otu de su mesi de Idas est pròpriu sa festa de sa luxi, e a cantu parit, funt stètius pròpriu is chi bivint in cussus logus frius e scurus a cuncodrai, po primus, is matas de abbete e de obinu cun unu scantu mannu de candebeddas allutas, cosa chi est arribbada puru me is partis nosta e fait parti de sa festa chi ndi pesaus. E duncas, iat a essi pròpriu oi, s'otu de su mesi de Idas, chi incumentzaus a contai is diis chi mancant a sa noti de cena, chi est cussa de su binticuatru. Deu creu chi sa de su Nadali siat una de is festas prus togas chi nci siant in custu mundu, poita arrannescit a indruciai su coru de mannus e de piticus e, in prus, est una festa chi acostat is cristianus s'unu cun s'atru; est a nai ca in totu su mundu fadeus festa (po chini si ddu podit permiti, est craru) me is pròprius diis, e a mei parit giai giai de intendi, in s'aria, custa allirghia, custu prexu chi si spraxit e chi si prandit, chi si prenit su coru a cucuru. Sa festa de is pipius, duncas, ma est festa puru po is prus matucus: e duncas, tocaus a sighiri ainnantis, cun sa conca (custu si auguru po oi) prena meda de isperas bonas; a custu iant a depi serbiri is festas, de su restu, mi megu a solu a solu: a si donai sa fortza po sighiri a trabballai apitzus de is fainas chi si pertocant; de su restu s'afroddiu, ddu scieis mellus de mei, e de su restu est una cosa chi is dotoris de sa conca e de s'anima cosa nosta (cussus chi tzerriaus psicologus, furriendi su fueddu de s'italianu) ripitint fatu fatu, est sa mexina prus bona chi nci siat in custu mundu contras a is pentzamentus lègius, a is disprexeris e contras a su cansamentu puru e is tristuras. De su restu (aici incumentzu a acapiai is stròllichiminis chi mi bessint de sa conca e chi nci sticu, dònnia dònnia cida, me is artìculus pesaus in sardu campidanesu, a su mundu de sa bòcia de is diletantis sardus, chi est sa chistioni chi pertocat su giassu de is amigus de su Diàriu Sportivu) po is giogadoris is cosas andant aguali: s'afroddiu est unu agiudu mannu meda po sighiri a curri e a batallai e a cumbati. E intzandus, si contu acoitu custu contixeddu puru, po si fai cumprendi mellus de ita seu chistionendi. Custa cida, tra is atras cosas chi sigu po su giassu, apu intendiu, a su telefunu, cumenti a sèmpiri, Giuseppe Cocco, chi est unu giogadori de sa scuadra de s'Atletico de Bono, e impari eus chistionau de cumenti funt andendi is cosas in domu cosa insoru. Duncas, po chini no ddu sciessit (e deu seu innoi pròpriu po custu, po si torrai a contai is cosas) is de s'Atletico Bono currint in su campionau de sa Promotzioni, in sa Lista B, po essi prus pretzisus, e apustis de is primus dexi partidas chi ant giogau fintzas a immoi tenint calincuna cosa cumenti a catodixi puntus giai allogaus in buciaca, e no funt pagus, de seguru, chi fadeus su contu chi is biancus-arrubius ant scipiu de podi, de depi giogai in su campionau de sa Promotzioni feti a s'ùrtimu momentu (ddi naraus diaici), poita funt stètius piscaus, cumenti si narat, feti me is ùrtimas diis de s'istadi, e giai giai no si ddu aspetant nemmancu issus, e podeis imaginai beni su prexu chi nd'ant tentu. Duncas, torrendi a su chi fia narendi, is de s'Atletico de Bono fintzas a immoi ant bintu tres partidas, cun cincu partidas chi si funt serradas in paridadi; in dì de oi, candu mancant feti duas bessidas po acabbai cun is giogus de custu duamilla e bintiduus, s'agatant a su de cuatru postus in sa lista, impari a una truma manna de antras scuadras, a nai sa beridadi, chi funt (giai chi nci seu ddas arremonu puru) is de s'Idolo de Arthana, is de sa Montalbo de Thiniscole, is de s'Abbasanta e is de su Fonne. Duncas, fadendi su contu chi po medas giogadoris (ballit po is prus giòvuneddus ma po calincunu prus matucu de edadi puru) cussa de cust'annu est sa primu esperièntzia in unu campionau difìcili cumenti a cussu de sa Promotzione, nc'est de essi cuntentus po cumenti funt andendi is cosas. Duncas, a castiai is nùmerus chi nd'ant pesau is de su Bono, podeus biri chi sa primu bìncida est arribbada feti a sa de ses giorrnadas, in domu de is de sa Bittese, chi est, si cumprendit beni, de su restu, sa scuadra de Bitzi. Duncas, po fai beni beni is contus, is de su Bono nd'ant cassau su primu puntixeddu a sa primu bessida, in domu cosa insoru, contras a is de sa Paulese de Paulle, cun su risultau de zeru a zeru; apustis, a sa segunda bessida, est arribbau un antru puntixeddu, cassau in sa partida chi ant fatu, fiat su noi de su mesi de Ladàmini, in domu de is de su Pasada, chi s'est serrada cun su resultau de duus a duus. A luegus, est arribbada sa primu partida pèrdia, in domu cosa insoru, contras a is de su Tortolì chi, cumenti m'at contau Giuseppe Cocco etotu, funt una de is scuadras prus fortis, est a nai chi giogant mellus, de totus cussas chi ddoi funt in sa lista. A sa de cuatru giorronadas, est arribbau un antru puntixeddu, cassau in domu de is grogus-birdis de su Santa Justa, torra cun su resultau finali de zeru a zeru. Sa partida chi is de su Bono ant giogau s'ùrtimu domìnigu de su mesi de Ladàmini, contras a is de s'Arborea, est stètia fortzis sa prus tostada, poita is aversàrius funt stètius bonus a ndi pesai tres gol, e is de su Bono, invecias, funt arrannèscius a ndi fai feti unu; nc'est pagu de aciungi, de su restu, fadendi su contu chi is piciocus sighius de Nunzio Falco s'agatant, in dì de oi, a su primu postu de sa lista, cun bintotu puntus fatus e allogaus, chi ndi funt arribbaus gràtzias a noi partidas bintas e una partida chi s'est serrada in paridadi e duncas, is grogus-brau funt s'ùnica scuadra de sa lista cosa insoru chi no at pèrdiu ancora nemmancu una partida. Ma torraus a is de s'Atletico de Bono, chi feti a sa de ses bessidas ant tentu su primu prexu mannu, cumenti si fia narendi ainnantis. E duncas, si fatzu ligi su chi m'at scoviau Giuseppi Cocco apitzus de sa chistioni, po s'acapiai, cumenti s'apu nau ainnantis, a sa lega apitzus de s'afroddiu. «Sa partida est stètia prus tostada, est a nai prus difìcilis de su chi si podestus abertai, de su chi podestus timi; ma de su restu est cussu chi sucedit dònnia borta chi s'atobiant, s'una contras a s'antra, duas scuadras chi currint po si sarvai, est a nai po ndi cassai su tanti de puntus chi serbint po giogai po un antru annu in su campionau de sa Promotzione. E de su restu — at aciuntu Giuseppi Cocco — scieus beni chi sa stagioni po nosu at a essi meda ma meda trabballosa, ddi nau diaici. Sesu chistionendi de una bìncida de importu mannu, chi seus arrannèscius a cassai feti a sa fini, est a nai me is minudus finalis. Est stètiu un agiudu de importu mannu meda po s'afroddiu cosa nosta, po sa conca». Su chi mi repitint fatu fatu is giogadoris, ma pruschetotu ballit po is allenadoris, chi intendu po is ciaciarradas chi ndi pesaus dònnia dònnia cida, est ca is cambas currint a forti chi sa conca stait beni e, mancai, abarrat sbuida de totus is pentzamentus lègius ca no faint antru ca ti fai intendi prus grai de su chi ses. De su restu, fiant pròpriu is antigus, cun totu sa sabientzia chi teniant, a nai ca is cambas, su cropus, funt acapiadas cun sa conca. E duncas, cumenti si narat in latinu: mens sana in corpore sano; chi furriau in sardu campidanesu iat a torrai, prus o mancu, “conca bona in su cropus chi stait beni”. Cun Giuseppe Cocco eus chistionau, est craru, puru de atras cosas e immoi chi nci seu si ndi contu un'antra. Custa cida, si ndi seis acataus, is stròllichiminis funt stètius pagus, e po calincunu at a essi unu beni puru, mi megu a solu a solu, ma su chi mi iat a praxi a fai est cussu de arrexonai apitzus a is cosas chi mi contant e mi narant is giogadoris e is allenadoris, circhendi de acapiai is storias cosa insoru, chi nascint in su campu de giogu, cun cussas chi nascint in sa vida cosa nosta, in sa vida de dònnia dì. E duncas, torraus a totu su chi m'at contau Cocco, ca est dèpiu abarrai atesu de is campus e de is bòcias, atesu de is cumpàngius de scuadra e de is aversàrius, po prus de duus annus e mesu. Ddu cumprendeis beni, e a solus, cantu podit essi lègiu, tostau e difìcili de sumportai: totus teneus calincuna cosa chi si praxit fai fintzas a s'amachiai; totus teneus una persona de importu mannu chi si fait amachiai feti a dda biri po cincu minudus. E duncas, podeis pentzai, feti po unu pagheddu (po no si fai pigai tropu de su disisperu) cumenti si podit intendi calincunu (o calincuna) chi no podit fai, po unu motivu o po un'antru, su chi disigiat, prus de totu, prus de dònnia antra cosa, (e a nai sa beridadi est cussu chi eus provau, chi prus e chi mancu, candu is de su Guvernu nd'ant pesau su chi, a sa moda de is ingresus, eus tzerriau lockdown, ma est mellus chi no aciunga nemmancu unu fueddu apitzus de sa chistioni...). Po unu giogadori de bòcia, duncas, at a parri una tontesa chi si dda imboddiu diaici, una de is cosas prus toga chi nci podint essi in custa vida, est de seguru su de curri avatu a una bòcia e mancai, mescamente po unu chi giogat in atacu, est a fai su gol. E duncas Giuseppi Cocco in custas primus dexi bessidas de su campionau de su duamilla e bintiduus – duamilla e bintitres nd'at pesau giai seti gol, prus unu chi at fatu me is primus bessidas de sa Copa Italia, in su mesi de Cabudanni. «Deu creu de podi essi cuntentu po su chi seu arrannèsciu a fai fintzas a immoi, est a nai in custu primu arrogu de sa stagioni noba, mescamente chi fadeus su contu chi seu dèpiu abarrai frimu a castiai is atrus po duus annus e mesu, pruschetotu poita su trabballu chi fadia no mi lassat su tempus  chi mi serbiat po sighiri is allenamentus e is partidas». Sa storia de Cocco, de su restu, est aguali a cussa de milli atrus giogadoris: is diletantis, est a nai cussus chi ndi cabant in campu pruschetotu po sa passioni chi tenint, chi si intendint in su coru, e no de seguru po incasciai una barca de dinai, cumenti faint is professioneris, est a nai is grandus campionis chi giogant in sa Sèrie A, po fai un esèmpiu, depint sèmpiri fai is contus cun su trabballu cosa insoru, e scieus puru chi est una cosa chi podit donai medas strobbus. «Immoi, est a nai in dì de oi — at sighiu a mi contai Cocco — potzu sighiri is fainas de su càlciu cun totu s'atenzioni chi serbit, ma custu feti gràtzias a is collegas cosa mia de su trabballu, chi mi donant una manu de agiudu manna meda, poita pigant su postu cosa mia candu deu depu andai a giogai. Chentza de issus totu custu no fiat stètiu possibbili, mi parit craru, e duncas est pròpriu po custu chi mi iat a fai prexei a ddi torrai gràtzias. Po mei custu est un annu de prova, ddi nau diaici, ddu tzerriu diaici, a su mancu: sa scumissa prus manna est cussa de torrai a giogai cumenti, mancai, arrannescemmu a fai fintzas a una pariga de annus fait, e a pagu a pagu seu incumintzendi a mi intendi beni, e custu mi donat isperas bonas po su benidori». Cocco, de su restu,  tenit giai una carriera bona meda, mancai siat ancora unu piciocheddu piticu, fadendi su contu chi est nasciu in su milli e noicentus norantases, e at tentu s'ocasioni de giogai, e de fai una biga manna de gol, impari a is de su Santu Tiadoru, de su Tonara e impari a is de su Buddusò, tanti po nd'arremonai una pariga. «Si depu nai sa beridadi: custa cosa de sighiri is fainas acapiadas a su giogu de sa bòcia, impari a su trabballu chi mi donat de bivi, est fadiosa meda, pruschetotu po sa conca, ma a sa fini est una de is cosas chi mi speddiant fai de prus in custa vida, e duncas no mi potzu lamentai, antzi, potzu feti torrai gràtzias po sa possibbilidadi chi tengiu». Totu custu, duncas, po s'acapiai a sa chistioni de s'afròddiu, chi apu arremonau me in sa primu parti de s'artìculu. S'augùriu chi si potzu fai, chi mi intendu de si fai, a totus bosatrus chi lìgeis custus fueddus, est cussu de agatai, in custa vida, sa cosa chi si fait bessiri prus de conca: iat a podi essi su de si pigai unu callellu, o unu pisitu, o un antru animabeddu; iat a podi essi su de sighiri is matas e is prantas de su giardinu; o iat a podi essi puru una faina, cumenti su de fai drucis, o de pintai cuadrus, o de fai cussas chi tzerriaus fotografias. A dònnia unu (de bosatrus) su sù, cumenti si narat: chi dònnia unu de bosatrus potzat agatai e sighiri sa faina prus druci, cussa chi si donat s'afroddiu prus mannu. Custu si auguru, oi chi est s'otu de su mesi de Idas, dì de festa. Chi ndi potzant arribbai festas bonas po totus, duncas, prenas de scancerius, de prexu, de allirghia. Ddu apu nau immoi: est dì de festa po medas, ma no po totus. Difatis nc'est chini est trabballandi oi puru (e deu seu unu de cussus, chi nci pentzais, chi nci pentzaus beni), e duncas, iat a essi bellu (diaici m'iat a praxi a serrai is chistionis po s'artìculu de custa cida, a su mancu) a regalai, mancai, feti unu pentzamentu bonu a totus cussus chi, po unu motivu o po un antru no podint fai festa: o poita funt acapiaus cun su trabballu (e mancu malli chi ddu teneus, unu trabballu chi si permitit de bivi, de abarrai in custu mundu chi, a bortas, mi parit macu meda), o poita, mancai (chi est sa cosa prus lègia de totus cussas chi si ndi podint proi in pitzus) funt cumbatendi cun calincuna mobadia maba e duncas s'agatant serraus aintru de is aposentus de is uspidalis, chentza de si ndi scaresci de totus cussus chi funt morendi po crupa de calincuna guerra tonta, a partiri de sa chi nd'ant pesau in Ucraina. Iat a essi bellu a fai feti unu pentzamentu piticheddu, po si nd'arregodai, torra, de cantu seus fortunaus, chi nci pentzaus beni, candu podeus abarrai in saludi, assèbiaus, a solus o, mancai mellus, impari a is personas chi faint parti de sa famìllia nosta. E duncas oi est dì de festa, ma no po mei (ma a nai sa beridadi, su mengianu de trabballu cosa mia mi parit ca si ndi siat bobau, ca candu unu fait is cosas cun prexei, cumenti si narat, su tempus passat prus a lestru, po si lassai una de cussas chistionis chi segaus a sa trassa de sa filosofia, chi, po torrai a sa chistioni chi apu pigau ainnantis, est una de is cosas chi mi donant s'afroddiu e su prexu prus mannu in custa vida) e nemmancu po cussus giogadoris de su campionau de sa Promotzioni chi custu megama, est a nai tra una pariga de oras feti, ant a torrai a cabai in campu po giogai is partidas de sa Copa Italia. Po serrai cun un antru pagheddeddu de contus apitzus a sa bòcia, podeus puru andai a castiai impari calli funt is partidas chi s'ant a giogai oi. E duncas, po sa Copa Italia, chi s'apu arremonau pròpriu immoi, ant a cabai in campu propriu is de s'Atletico Bono, sa scuadra de Giuseppi Cocco, chi s'at fatu cumpangia, ddi nau diaici, po s'artìculu de custa cida cun is contixeddus apitzus de sa stagioni cosa sua, contras a is de su Fonne; is de su Logusantu, invecias, ant a arriciri is de s'Usinese, chi s'agatant a su primu postu de sa Lista C; is de s'Arborea si dda ant a depi biri, invecias, contras a is de s'Abbasanta; po is carlofortinus de sa Verde Isola, invecias, nc'at a essi sa partida contras a is casteddaius de su Cus, chi est sda scuadra pesada de is de s'universidadi. Dì prena de partidas, fintzas a cucuru, mancai siat unu giòbia de festa: in campu, puru, ddoi funt totus is scuadras de is cincus listas de sa Primu Categoria e totus is scuadras de s'Ecellenza puru. E po custa cida, deu creu pròpriu, chi su tempus (e su logu) po scriri in sardu siat acabbau innoi. Si torru gràtzias po totu s'atentzioni chi mi eis arregallau e si promitu ca apa a essi torra innoi, fra seti diis. Sèmpiri chi deus bollit.


Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna. IMPRENTAS 2021-2022. LR 22/2018 art. 22