Salta al contenuto principale
foto random novas depositphotos.com

In Promotzioni is de su Ilartzi de Simoni Deliperi ant a circai de firmai is primus de sa lista de s'Alighera

In s'artìculu de custa cida, eus a ciaciarrai, tra is atras centu mila cosas, apitzus de sa partida chi is de su Ilartzi, sighius de Simoni Deliperi, ant a depi giogai contras a is primus de sa lista de s'Alighera, sa scuadra de Mauru Giorico.


E duncas, eia, a cantu parit (e megu a brullai unu pagheddeddu, ca de su chi narant is dotoris, su de si pigai sa vida cun unu stìddiu de allirghia agiudat a abarrai prus sanus; a su mancu, diaici narant) seus lòmpius a su primu giòbia de su mesi de dònniassantu, a su primu giòbia (si iat a podi narai diaici puru) de su de undixi mesis in s'annu. E cumenti a dònnia giòbia (e chi eis lìgiu a su mancu unu de is artìculus chi ndi bessint aforas po is Novas de su Diàriu Sportivu scieis beni cumenti funtzionant is cosas) agatais unu bellu tanti de rigas scritas in sardu, in su sardu chi si fueddat, mescamente, innoi in su Campidanu de mesu. 

E duncas, potzu incumentzai a narai puru ca sa cida passada, fortzis (e si naru fortzis po sighiri a brullai unu pagheddeddu impari a bosatrus) mi seu strollicau prus de su tanti (po ddu narai diaici), est a narai ca s'apu fatu sa conca a acua (cumenti si megàt sa bon'anima de mamma mia apustis chi acabbàt de ciaciarrai cun calincuna amiga chi, mancai, fiat strollica cantu fiat strollica issa, in su Cielu siat!) e duncas, po aparixai is cosas, in s'artìculu de custa cida mi ia a depi ponni a chistionai feti de partidas, e de resultaus, e de gol, fadendi su contu, pruschetotu, ca custu artìculu ndi bessit aforas, est craru, in unu giàssu chi sighit is fainas de is scuadras de is diletantis chi currint me is campionaus pesaus de is de sa Federatzioni Italiana de su Giogu de su Càlciu e de is de sa Lega Natzionali de is Diletantis

Peròu, cumenti s'apu ispiegau meda, ma meda bortas (e ddu torru a fai custa cida puru, ca, cumenti narant is antigus latinus, su de torrai a arrapiti is cosas mabi no fait de seguru, antzis, agiudat a ddas prantai mellus in conca), mi iat a fai prexei chi custus artìculus ndi podessint cassai s'atentzioni puru, mancai, de totus cussas personas chi no funt acapiadas a istrintu (chi cumprendeis su chi si megu a narai) cun is fainas chi pertocant is campionaus de càlciu, ma chi mancai tenint su prexei (o mancai puru su disigiu, cumenti si iat a podi narai puru) de ligi calincunu artìculu pesau in sardu, po fai su chi podeus tzerriai esercitziu, fadendi su contu, eia, ca in Sardìnnia, in dì de oi, is personas chi fueddant in sardu, chi ddu sciint ligi e chi ddu sciint scriri funt sèmpiri prus pagus. 

E duncas, est pròpriu po custu, de su restu, ca is de sa Regioni Sardìnnia, de una bella pariga de annus, ndi pesant, ndi bogant aforas su bandu chi si tzerriat IMPRENTAS, e chi serbit, pròpriu, a garantiri ca me is giornalis (e duncas, ballit aguali, po is giornalis chi ndi bessint in internet) nci siat a su mancu una cantidadi de articulus, de rigas iscritas in sardu; desinò s'arriscu prus mannu chi podit sucedi est cussu de si ndi scaresci, po sèmpiri, de sa lingua stimmada cosa nosta, ca cumenti narat Darwin, chi sa lìngua no dda chistionant cussus chi bivint in su logu innoi sa lingua est nascia (chi cumprendeis su chi seu circhendi de si narai), cumenti iat a podi essi s'esèmpiu de sa lingua sarda cun is sardus chi bivint in Sardìnnia, intzandus sa lingua si morit po sèmpiri, est a narai, duncas, ca no sighit a bivi, ca no abarrat a su passu de is tempus e intzandus, si ndi studat. E ddu torru a arrapiti: po sempiri. 
E iat a essi unu pecau mannu meda, mi benit de narai custu puru, poita a mei puru (e mancai no nc'eis nemmancu a crei ) mi fiat sucedendi (mi seu sarvau po unu pilu, cumenti si iat a podi narai) ca fia giai giai po mi ndi scaresci cumenti si fueddat su sardu, mancai sa bon'anima de mamma mia, babbu miu e totus is parentis (mescamente is parentis prus bècius, is ajajus, est a narai, nonnu miu e nonna mia, e una pariga de tzius e sa tzia de mamma mia) mi chistionessint in sardu, e de su restu mi ddu arregodu cumenti chi fessit oi, e sa cosa toga, deu creu, a su mancu a parri miu, est ca impari a is fueddus chi manigiant po chistionai cun mei mi benint in conca is arregodus puru, is arregodus acapiaus a is parentis, o a is amigus. 

E mancu mali, m'acudu a si narai custu puru, ca po custa cida si ia giai promìtiu ca is strollichiminis iant potziu essi prus pagu de cussus chi a sa fini nc'apu stichiu in s'artìculu chi nd'est bèssiu sa cida passada. 

E duncas, cumenti fatzu sèmpiri, podeus andai a castiai, po incumentzai, cumenti funt andendi is cosas po su chi pertocat su tempus, fadendi su contu ca, po oi a su mancu, de su tretu chi eus fatu aintru de s'annu, si nd'apu giai chistionau, mancai feti po unu pagheddeddu. 

E duncas, eia, seus lòmpius a su ses de su mesi de donniassantu (mancai deu apu atacau a scriri cust'artìculu in su megama de su mercuis, chi est su cincu, e custu ddu fatzu, du seu fadendi po sighiri su dìciu, ca mi praxit meda meda e mi fait giai ammachiai, e chi narat ca, eia, candu unu tenit su tempus po fai una cosa no iat a depi abertai, custu est pagu ma seguru, a s'incras po dda fai) e su tempus sighit a essi bonu, est a narai ca aintru de sa dì, de metadi de mengianu e fintzas a candu no ndi cabat su sobi, ddoi est puru unu bellu callenti, ca in s'atonzu (ma puru in s'ierru, a si narai sa beridadi) custu logu, custa isula, e su Campidanu, mi parint is logus prus bellus de su mundu innoi bivi, po is temperaduras drucis (ddi nau diaici, isperendi ca su giogu de fueddus no si dispraxiat tropu) chi nci funt, drucis cantu su tzucuru, cumenti si megàt sa bon'anima de una tzia de mamma mia. 

E duncas, eia, po su chi mi pertocat, po custu megama, apustis chi acabbu de scriri custus fueddus chi teneis asuta de is ogus, mi nc'apa a andai a pigai unu pagheddeddu de sobi (a trassa de cabixedda etotu, cumenti m'est bèniu in conca de si narai): e de su restu apu lìgiu de calincuna parti, in cussu tialu de Facebook (cumenti si tzerriat), e chi manìgiu feti, e si naru, feti po trabballai, ca su de pigai unu pagheddeddu de sobi dònnia dì, mancai feti binti minudus a sa dì, fait beni meda a sa saludi. 
E po su chi mi pertocat, est una cosa chi fatzu giai de unu bellu pagheddu de tempus, est a narai, duncas, ca no abertu su dotori a fai is cosas: e cun custu dìciu, chistionaus de candu si benit in conca de fai una cosa po su prexei chi si ndi brintat, poita dda boleus fai, poita si parit ca si fait intendi beni, o mellus de cumenti stadeus; e no est sa primu borta, custu est pagu ma seguru, e deu creu chi no at a essi nemmancu s'ùrtima borta, innoi bèngiu a sciri (arribbu a scoberri, cumenti si iat a podi narai, puru) ca una cosa chi fatzu in su fetianu cosa mia (e mancai, una cosa chi fatzu giai de una biga de tempus, po ddu narai a sa sorresa) benit a essi una de is cosas chi is dotoris ti consillant po circai de abarrai sanu (e sa cosa ballit po su chi pertocat su corpus e po sa conca puru). 
Po si nd'arremonai una, narant (e megu a chistionai sèmpiri de is dotoris, si cumprendit berus est?) ca su de scriri unu pagheddeddu dònnia dì, in cussu chi, duncas, si iat a podi tzerriai diàriu, fait beni meda a cumprendi cali est sa bia de sighiri in sa vida cosa nosta, serbit a ndi bogai aforas totus is pentzamentus lègius e serbit, duncas, po torrai a su chi s'apu narau immubagora, a pigai is decisionis chi potzant essi is prus futas, chi arrannèsceis a mi sighiri po su chi si bollu narai. 

E duncas, eia, po custu megama, intzandus, apa a andai a mi pigai unu pagheddeddu desobi, in s'interis chi abertu chi ndi bessat aforas sa luna, chi oi at a essi prena, e prena de luxi puru, cumenti si iat a podi narai; ca su de castiai sa luna, mescamente candu si ndi pesat, est una de is cosas chi mi praxint de prus a fai, cumenti chi fessit, eia, unu film o, ballit aguali e fortzis cratzat mellus puru, cumenti chi fessit una partida de bòcia. 

Ca a si narai sa beridadi, apustis chi acabbu de scriri is artìculus apitzus de is partidas chi giogant is scuadras chi currint in su campionau de sa Promotzioni e de sa Primu Categoria (ma a sa fini mi capitat puru de sighiri is partidas de is scuadras chi currint in su campionau de sa Segunda Categoria), sa cosa chi mi speddiat de prus est circai de no pentzai a su trabballu cosa mia (e mi parit craru puru, deu pentzu), e duncas, eia, mi praxit a m'apaxiai (manigiu pròpriu custu fueddu, chi tra is atras cosas mi praxit meda, ma meda) castiendi, mancai, is isteddus, o su cielu, mescamente candu est cabendindi su sobi, candu est giai giai po scurigai, po si cumprendi mellus puru. 

E duncas, eia, custu est su chi apa a fai candu mi nd'apa a scabulli de su tanti de trabballu chi tèngiu de fai po oi. 

E arribbau chi seu (arribbaus chi seus, po nci stichiri in su contu bosatrus puru, ca custu artìculu ddu ligeis) a custu puntu de sa chistioni, intzandus eia, si iat a podi narai ca po custa cida puru, a cantu mi parit de cumprendi, apu spaciau is cosas chi mi iat a essi praxiu a si contai, ma si ndi depeis arregodai, puru, ca no arrannèsciu a scerai is legas chi apa a pigai me is artìculus chi ndi pesu in sardu ainnantis de mi ponni a ddus scriri, e duncas custu bollit narai ca no sciu mai de ita apa a chistionai, ainnantis de mi ponni a ddu fai. Ma a sa fini, eia, si depu chistionai, puru, unu pagheddeddu de bòcias, de resultaus, e de partidas puru, ca est sa faina de importu prus mannu po su giàssu cosa nosta. 

E duncas (mi ndi seu acatau ca manigiu fatu fatu, ma fatu fatu meda, su fueddu "duncas"; si iat a podi narai ca est un'intremesu, su chi, de su chi lìgiu in su fueddàriu a su mancu, iat a depi torrai cumenti a "intercalare" in italianu. Sa bon'anima de mamma mia, po si fai un esèmpiu, arrapitiàt fatu fatu su fueddu "at narau", mescamente, est craru, candu contat is cosas chi ddi narant is atrus. E duncas, su fueddu "at narau" di bessiat de sa buca fatu fatu, ma narau drabessi drabessi drabessi, ca giai giai mancu si intendiat. E cantu mi praxiat a dda intendi ciaciarrai cun is amigas a su telefunu no arrannèsciu a si ddu contai a fueddus, ma deu creu ca gei si ddu podeis imaginai beni a solus), po custa cida puru, e fiat ora puru s'at a megai calincunu de bosatrus, si nci podeus fuiai, a fundu 'e susu, me is chistionis chi pertocant, prus de acanta, su mundu de sa bòcia. 

Apa a circai (pruschetotu po no m'arrosci prus de su tanti ci serbit) de si imboddiai (chi mi permiteis de manigiai custu fueddu, ca seu gioghendi a fai su poeta prus ca su giornalista sportivu, e si cumprendit) sa chistioni (o mellus puru: is chistionis) in manera ca potzat essi unu pagheddu diversa de su chi fatzu, invècias, po is artìculus chi ndi pesu in italianu (e chi agatais in su giàssu de su Diàriu Sportivu, mi parit bastanti craru, berus est?). 

E duncas, atacu contendusì custa cosa: po custa cida tenia de ndi pesai duas ciaciarradas (ca est una cosa chi, mancai, decidu impari cun su capu-redatori cosa mia, po ndi furai su fueddu de cumenti si narat in italianu etotu) cun duus allenadoris, ca est una de is cosas chi mi praxit de prus de su trabballu cosa mia, poita (cumenti s'apu narau medas bortas, de su restu, chini mellus de un allenadori podit sciri, e podit contai a is atrus, cumenti ddis funt andendi is cosas po su chi pertocat su campionau?) cun duus allenadoris: su primu fiat William Mocci, ca sighit is fainas de is casteddaius de is de La Palma, chi currint, incumintzu a si ddu narai, in su campionau de sa Primu Categoria, in sa Lista A (e si ddu naru po circai de essi prus pretzisus puru, cumenti iat a depi essi, mancai, unu giornalista), e chi s'agatant, in dì de oi, a su segundu postu de sa lista, a is pabas de is de su Deximu 07 e de is de s'Academia Sulcitana; e su segundu allenadori chi apu intèndiu po custa cida (e megu a chistionai sèmpiri de is ciaciarradas chi ndi pesu aintru de sa cida etotu, apustis de is partidas chi si giogant su sabudu e su domìnigu) est Simoni Deliperi, chi sighit, de una pariga de cidas feti, de una parigas de giorronadas, si iat a podi narai diaici etotu, is fainas de is de su Ilartzi, ca s'agatant a curri in su campionau de sa Promotzioni, in sa Lista B, po essi prus pretzisus puru, apustis de nd'essi cabaus de su campionau de s'Ecellenza, innoi s'agatànt de una bella pariga de annus. 

E duncas, is de su Ilartzi no funt annadendi in acua bonas, chi est berus chi nc'ant giai bogau s'allenadori chi iat incumentzau sa stagioni, e seu chistionendi de Massimilianu Mura, ma si sciit (e ddu scieis bosatrus puru, cantu chi no mellus de mei puru), cumenti andant is cosas me is scuadras de bòcia e in su mundu de su càlciu: candu is cosas no andant beni, intzandus su primu a pagai su contu (a pagai su contu po totus is atrus, e chistionu mescamente de is giogadoris) est sèmpiri s'allenadori. E immoi chi nci seu, nd'aprofitu po si incumentzai a narai ca, eia, puru is de sa Torres ant decìdiu de nci bogai a s'allenadori chi teniant fintzas a oi, e seus chistionendi de Micheli Pazienza, e si nd'apu chistionau giai me is cidas passadas de su fatu ca is de sa Torres (chi currint in su campionau de sa Sèrie C) no fiant annadendi in acua bonas, e duncas, de sa nova, mancai, si nd'apa a chistionai prus a tradu (o sa cida chi at a benni, chi no apa a acudi a ddu fai oi, ca no sciu mai cumenti ant a andai is cosas ainnantis de mi ponni a ddas scriri). 

Ma torraus a nosu, e duncas a is chistionis acapiadas a is ciaciarradas chi nd'apu pesau custa cida: duncas, fia narendusì, tra is atras centu mila cosas chi tèngiu badda badda in conca, ca su chi mi praxit de prus de su de intendi is allenadoris est ca su chi mi contant, ballit no feti po is scuadras chi sighint, e po is partidas chi giogant, ma ballit, e megu a chistionai, mancai puru, de is consillus, po sa vida chi si depeus scroxai (ddi naru diaici) dònnia dì, e sa cosa ballit a incumentzai de mei etotu. 

E duncas, eia, no est sa primu cosa chi una cosa chi mi contant, mancai, apitzus de una partida, binta o pèrdia, potzat balli po circai de aparixai unu dannu chi, mancai, mi nd'est protziu apitzus, chi cumprendeis su chi seu circhendi de si narai. 

Ma ainnantis de mi nci fuiai, a fundu 'e susu, a arraxonai impari a bosatrus apitzus de totu cussu chi m'at contau Deliperi, mi iat a praxi a si contai custu puru (e diaici megu a fai, de su restu): duncas, si apu giai narau, meda ma meda bortas (e chi no mi sbàlliu ddu apu giai fatu in custu artìculu etotu), ca is allenadoris chi intendu (e sa cosa, mi parit bastanti craru puru, ballit puru po is giogadoris) no funt professioneris, est a narai, duncas, ca faint un antru trabballu puru, e apustis chi acabbant cun su trabballu cosa insoru, intzandus podint pentzai puru a su giogu de sa bòcia, chi po unu diletanti (ddi naraus diaici, a trassa de cumenti si narat in italianu etotu) est unu modu po si spreviai unu pagheddeddu, po si spassiai, ca de seguru is giogadoris diletantis no si ponint in buciaca muntonis e muntonis de dinai, cumenti invècias faint is giogadoris mannus (ddi naru diaici), e seu chistionendi, est craru, de is giogadoris chi faint parti de is rosas de is grandus scuadras chi currint, mancai, in su campionau de sa Sèrie A. 

E duncas, eia, sigumenti deu fatzu su chi fatzu (est a narai, a intendi is allenadoris a su telefunu, tra is atras cosas chi sigu po contu de su giàssu de su Diàriu Sportivu) po trabballu, intzandus lassu ca siant is allenadoris a decidiri s'oràriu innoi ddus potzu tzerriai: deu, in su fetianu, trabballu de is noioras de su mengianu, prus o mancu, a is cincu, cincu e mesu de su merì, e duncas lassu sa possibbilidadi a s'allenadori de mi narai candu est scapiu de is fainas chi depit sighiri. E cun Simoni Deliperi s'eus abarraus ca ddu podia telefonai a faciora de is duas; ma a is duas e cincu, candu fia giai incumintzendi a ddu circai, issu no mi arraspundiat, pruschetotu poita, cumenti podeis cumprendi a solu, fiat ancora trabballendi. E tra is atras cosas (e de custa cosa de su trabballu, mancai, nd'eus a chistionai torra, e mellus, apustis, in custu artìculu etotu), de su chi seu bèniu a sciri, Simoni Deliperi in dì de oi trabballat in unu forru de su pani (cumenti si narat innoi in Bidd'e Sorris); e sigumenti no m'at arraspustu candu ddu apu circau a is duas (cumenti mi iat narau de fai pròpriu issu), intzandus apu incumentzau a murrungiai cun su capu cosa mia, contendiddi totu sa storia; ma su capu cosa mia ita mi podiat narai, in prus de su chi sciia giai? «Depis tenni passièntzia», s'est megau, «ca Deliperi fait unu trabballu fadiosu meda»

E deu ddi apu arraspustu ca pròpriu a su costau de domu mia etotu ddoi est unu forru de su pani, e sciu beni cumenti funtzionant is cosas, e totu su trabballu chi nc'est de fai; e a su capu cosa mia ddi apu narau, duncas, ca intendu craru craru, dònnia dì, candu is amigas chi trabballant in su forru de su pani abasciant sa tialu de sa serranda (candu serrant sa butega, megu a narai, e si cumprendit deu creu), e ddi apu narau ca dònnia dì acabant de trabballai tra is duas e is duas e mesu de su megama (chi su Cielu ddas agiudit po totu su trabballu chi faint, ca su de su paneteri, eia, benit a essi unu de is trabballus prus fadiosus, e si cumprendit beni, mescamente po is oràrius chi faint); e bosatrus mancai no nc'eis nemmancu a crei, ma ariseu, cumenti apu intèndiu sa serranda de su forru de su pani ca si fiat serrendi, intzandus m'est arribbau su messagiu de Simoni Deliperi chi m'at narau: «eia, immoi nci seu, mi podis tzerriai candu bolis, mancai immoi etotu»

E sa primu cosa chi apu fatu, duncas, est stètia cussa de torrai gràtzias a Simoni Deliperi po sa passientzia, e po sa gana chi at tentu de ndi pesai sa ciaciarrada impari a mei, mancai fessit stracu mortu (cumenti si iat a podi narai) apustis, si cumprendit, de oras e oras de trabballu; e sa pròpriu cosa si dda apu narada a sa fini de sa ciaciarrada etotu, e m'at fatu diaderus prexei a ddu intendi, mancai mi fatzat prexei (e de su restu est su trabballu cosa mia) a intendi totus is allenadoris, e no feti a Deliperi, e nci iat a mancai atru puru, e si cumprendit. 

E intzandus, arribbaus chi seus a custu puntu de sa chistioni, deu creu ca potzu incumentzai a si contai totu su chi m'at scoviau Deliperi etotu, apitzus de sa scuadra cosa sua e de su campionau chi funt fadendi ma, pruschetotu, de su campionau chi iant a bolli fai, a partiri de immoi e fintzas a sa fini de sa stagioni de su duamilla e binticincu – duamilla e bintises
«Contras a is de su Bosa eus giogau una partida bona e toga meda, e potzu narai puru ca me is allenamentus chi nd'eus pesau aintru de sa cida, ainnantis de sa isfida, eus circau de si cuncodrai in sa manera mellus chi eus potziu. Peròu apu dèpiu fai giogai una pariga de piciocus, una pariga de giogadoris mius, in unu ruolu diversu de su chi funt costumaus a fai; is piciocus cosa mia, fait a narai custu puru, funt stètius bravus meda a ascurtai is consillus chi ddis apu donau, fadendi su contu ca sa rosa no est chi siat diaici manna, e duncas, eia, tocat a s'arrangiai, cumenti si iat a podi narai, chi cumprendeis su chi si bollu narai. Apu arriciu totus is respustas ca, de su restu, mi abertamu e duncas si iat a podi narai ca potzu essi prexau». 

E nci iat a mancai puru, m'acudu a nc'aciungi deu, fadendi su contu ca is de su Ilartzi funt arrannèscius a binci sa partida cun su resultau de duus a unu, in domu allena, tra is atras cosas, chi no benit mai a essi una cosa facili. Deliperi, apustis, at sighiu a mi contai: «Est craru, sa bìncida de sa partida, su de ndi cassai is tres puntus, s'at fatu beni meda; s'at torrau a ponni in saludi, po totu su chi custu bollit narai. Candu arrannèscis a ndi cassai is tres puntus, intzandus ti benit mellus, ti benit prus facili a trabballai aintru de sa cida po is allenamentus; e s'umori est prus artu, e si cumprendit beni, deu creu, ca candu ses prexau, o selenu, o cun s'afroddiu in su coru, intzandus is cambas currint prus a forti. Ma chi pròpriu ti depu narai sa beridadi, chi pròpriu ti depu narai cumenti dda pentzu, po mei is cosas funt mudadas pagu e nudda: deu sciu beni, fadendi su contu ca m'atobiu cun sa scuadra mia, cun is giogadoris cosa mia, giai dònnia dì, ca nc'est ancora una biga manna de trabballu de fai, poita is cosas no s'aparixant de una dì a s'atra, e de seguru no bastat a binci una partida po ndi bessiri de sa situatzioni lègia innoi s'agataus. Po immoi seus circhendi de torrai a strantaxai sa scuadra, chi mi cumprendeis po su chi si bollu narai: seu trabballendi impari a is dirigentis de s'assòtziu, mi parit craru, e immoi eus a biri cumenti ant a andai is cosas. Deu ddis apu fatu sciri cumenti dda pentzu, ita iat a serbiri, a parri miu, po mellorai sa rosa, fadendi su contu, est craru, de sa bidea de càlciu, de giogu, chi tèngiu in conca. Ma sa chistioni, chi pròpriu depeus narai is cosas po cumenti funt postas, no pertocat feti is giogadoris: serbit unu trabballu prus mannu, chi seis sighendi su chi seu circhendi de si narai. Sa cosa de importu prus mannu peròu, a su mancu in dì de oi, funt is resultaus chi ndi cassaus, chi arrannèsceus a ndi cassai, a sa fini de sa partida: ma cun sa rosa chi m'agatu me is manus in dì de oi, cun is giogadoris chi faint parti de sa scuadra de su Ilartzi in dì de oi, no si podint fai miraculus, cumenti si iat a podi narai. Calincunu giogadori si nd'est andau apustis chi si nd'est andau s'allenadori chi ddoi fiat, in sa panchina de su Ilartzi, a s'incumintzu de s'annu; atrus giogadoris ant tentu strobbus po contu insoru, un'antra pariga, invècias, si ndi funt andaus poita no andant beni po sa bidea de càlciu chi tèngiu in conca». 
E si sciit beni, m'acudu a narai deu, cumenti andant is cosas in custu mundu, in su mundu de sa bòcia megu a narai: no fait a si inchietai chi unu allenadori no ti fait giogai, o chi un allenadori pentzat ca tui no potzast serbiri po su giogu chi tenit in conca po sa scuadra. E duncas, eia, in su càlciu (prus ca in sa vida, mancai), candu no t'agatas beni cun una scuadra, o cun un allenadori, intzandus podis sèmpiri fai is bagàglus, saludai a totus e chini s'est biu s'est biu (cumenti si narat). «Depeus circai de donai una bella parixada a sa rosa, cumenti t'apu giai arremonau ainnantis, ma in s'interis dònnia domìnigu nci funt is partidas de giogai, e duncas no est chi teneus totu custu tempus, poita su campionau sighit a andai ainnantis, e si cumprendit». 

Simoni Deliperi est seguru ca sa bia chi is giogadoris cosa sua ant imbucau siat cussa bona: «Seugundu mei, a parri miu, duncas, eus a depi cabai in campu cun sa pròpriu atza, cun sa pròpriu grinta chi nd'eus bogau aforas sabudu passau, in sa partida chi eus bintu in domu de is de su Bosa. Eus fatu a biri, de su restu, ca si dda podeus giogai contras de totus, chi feti arrannèsceus a ndi cabai in campu cun sa conca chi serbit. Custa iat a depi essi sa primu cosa de fai, sa primu cosa de pentzai ainnantis de giogai is partidas». 

Is de su Ilartzi ant a depi circai de avitai de ndi cabai torra de categoria, cumenti ddis est sucèdiu pròpriu s'annu passau, fadendi su contu ca curriànt in su campionau de s'Ecellenza: po s'allenadori, chi tra is atras cosas est unu de is prus giòvuneddus tra totus cussus chi s'agatant in su mundu de sa Promotzioni (e de s'Ecellenza puru, a narai beni cumenti funt postas is cosas), est una bella isfida, custu est pagu ma seguru. E duncas, eia, Deliperi m'at scoviau puru ca «chi pròpriu ti depu narai sa beridadi, in cussu periodu apu arriciu atras ofertas, ddas tzerriu diaici; est a narai ca is de su Ilartzi no funt stètius is ùnicus a mi circai po allenai, po sighiri sa scuadra cosa insoru. Ma candu apu intèndiu is dirigentis de su Ilartzi, intzandus no nc'apu pentzau nemmancu cincu minudus; s'annu ca apu fatu cun issus, candu ancora ndi cabammu in campu e giogammu in porta, e si cumprendit, m'ant tratau cumenti unu fillu, chi cumprendeis su chi seu circhendi de si narai; tèngiu unu muntoni mannu meda de arregodus bonus e tèngiu un acapiu mannu meda cun sa bidda, cun cussa scuadra, cun is dirigentis chi faint parti, in dì de oi, de s'assòtziu, ca a sa fini funt is pròprius, giai giai, chi nci fiant candu giogamu po issus. Duncas, mi fadiat, e mi fait, prexei meda de ddis podi donai una manu: innoi mi intendu cumenti chi fessi in domu mia e candu apu tentu unu mesu megama scapiu de su trabballu, seu sèmpiri bènniu a castiai is partidas de su Ilartzi, e m'at fatu sèmpiri prexei su de podi saludai is amigus chi mi seu fatu innoi e chi ancora stimmu. Apustis de nd'essi ingotu sa cabada de categoria, a sa fini de su campionau passau, funt annadendi in acua lègias, e si cumprendit beni; sa rosa, cumenti t'apu contau ainnantis puru, cumenti t'apu giai arremonau, andat arrangiada unu pagheddeddu, ma potzu narai puru ca in sa rosa ddoi funt unu bellu tanti de piciocus, chi nd'arribbant de sa bidda, de Ilartzi etotu, ca tenint me is pabas s'esperièntzia chi serbit po ndi bessiri aforas de custu stampu innoi ndi funt arrutus; eia, megu a narai ca in dì de oi puru nci funt in sa rosa unu bellu pagheddu, ddi naru diaici, de piciocus chi, po annus e annus de sighiu, ant giogau in unu campionau dificili cumenti est s'Ecellenza, e duncas, si cumprendit beni, deu creu ca potzant fai unu bellu trabballu in su campionau de sa Promotzioni puru. Chi apu decìdiu de ddus sighiri, de sighiri sa scuadra de su Ilartzi, est poita creu ca nc'est su tanti po si giogai custa isfida, e mancai, po dda binci, chi est su chi m'abertu». 

Deliperi apustis at aciuntu: «Deu mi intendu, e seu, una persona chi tenit is ambitzionis cosa sua, est craru e mi parit una cosa giusta puru; mi seu sèmpiri bìviu su giogu de sa bòcia cun totu sa gana chi tenia, e chi tengiu, in su cropus; mi seu sèmpiri cumportau cumenti chi su giogu de sa bòcia no fessit unu sprèviu, ma unu trabballu, cun totu cussu chi custu bolit narai, chi arrannesceis a mi sighiri; apu tentu sa possibilidadi, is ocasionis, de podi giogai impari a is professioneris, e de podi girai meda: est a narai chi apu tentu sa bona sorti, sa fortuna, de giogai cun scuadras de bòcias in atras regionis de s'Italia puru, e no feti innoi in Sardìnnia. Immoi chi apu bistiu is pannus de s'allendori, po ddu narai diaici, seu circhendi de curri in cussu arrastu etotu; su chi mi iat a praxi est su de podi arribbai prus in artu chi arrannèsciu, e megu a chistionai, est craru, de sa carriera cosa mia cumenti a allenadori; ma po nc'arrannesci, po arribbai in artu, in artu diaberus, deu pentzu ca nci siat su bisòngiu de ti nci ghetai in isfidas chi parint tostadas e dificilis, pròpriu cumenti est custa cun is de su Ilartzi. Una carriera, e sa cosa no ballit feti po unu allenadori, e si cumprendit, ma ballit po totus is trabballus chi nci funt de fai in custu mundu, no est una bia totu dereta, chentza stampus e chentza de arroris; in una carriera nci funt periodus prus dificilis, prus marigosus, e atrus prus drucis e facilis. In custu mundu si iat a podi narai ca nesciunu t'arregalat nudda, ma apu imparau puru, in totus custus annus chi apu fatu cumenti a giogadori, e immoi de allenadori puru, ca no nci funt isfidas impossibilis de binci, e de giogai. Impari a is de sa sociedadi, de su restu, seus trabballendi po circai de cumprendi chi arrannèsceus a mellorai sa situatzioni, giai a partiri de custas cidas chi ant a benni, e chi s'ammancant po serrai s'annu, po serrai su duamilla e binticinu. Eus a fai de totu po podi regalai a is tifosus cosa nosta unu pagheddeddu de prexu, e no feti sa tristura chi, mancai, ndi funt arricendi in custus ùrtimus mesis, e si cumprendit». 

E duncas, eia, po su chi mi pertocat, custa est sa parti, s'arrogu (chi mi permiteis de manigiai custu fueddu) chi m'est praxiu de prus de s'intervista: est a narai ca, eia, deu puru seu cunvintu ca is isfidas (cussas chi pertocant sa vida cosa nosta, sa vida de dònnia dì) agiudint, e meda puru, a mellorai, a si fai essi sèmpiri prus fortis, prus fortis mancai de su chi femus sa d' ainnantis. E candu t'agatas aranti a isfidas chi ti parint mannas meda, prus mannas, mancai, de su chi iast a podi apoderai, intzandus est pròpriu in cussu momentu chi tenis sa possibilidadi, s'ocasioni de mellorai, de cresci, cumenti a omini. Ca chi seus bènius in custu mundu, chi teneus sa possibilidadi de si bivi custa vida, est po imparai, po circai de fai totu su bonu chi podeus; e chentza de is isfidas, no si podeus ponni in giogu, cumenti si iat a podi narai, a trassa de cumenti si narat, de su restu, po is partidas etotu. Ma torraus, immoi chi nci seus (diaici no si fatzu perdi su tempus chi nemmancu teneis, cun is strollichiminis cosa mia), a is fueddus chi m'at regalau Simoni Deliperi: is de su Ilartzi, immoi, est a narai me in sa partida chi s'at a giogai pròpriu custu fini de cida chi est arribendindi, si dda ant a depi biri contras a is de s'Alighera (contras a is de s'Alghero, po ddu narai mellus puru, fadendi su contu ca in s'Alighera, in dì de oi, po su chi pertocat cust'annu, nc'ant a essi calincuna cosa cumenti a tres o cuatru scuadras, chi currint tra su campionau de sa Promotzioni, sa Primu Categoria, sa Segunda e puru sa de Tres Categorias), chi s'agatant a su primu postu de sa lista, cun bintiseti puntus in totu, e chi ndi funt arribbaus gràtzias a noi partidas bintas in custas primas noi bessidas, in custas primas noi giorronadas; e po is de s'Alighera, intzandus, est unu resultau togu meda, ca no fiant mai arrannèscius a ndi cassai, e si podeis imaginai, a solus, de totu s'afròddiu chi tenint in su coru, no feti is giogadoris e s'allenadori, e megu a chistionai de Mauru Giorico, ma is tifosus puru, mescamente, ca funt bivendi unu bisu a ogus obertus, cumenti si iat a podi narai. E duncas, is de su Ilartzi nd'arribbant a sa partida cun calincuna cosa cumenti a binti puntus in mancu de is chi tenint is de s'Alighera, e no funt pagus, e si cumprendit. E duncas, Simoni Deliperi m'at contau, apitzus de sa chistioni: «Is de s'Alighera funt gioghendi unu campionau po contu insoru, cumenti si iat a podi narai, e cumenti si narat; e bastat a fai su contu de is puntus chi tenint allogaus in buciaca, e de is partidas chi funt arrannèscius a binci, s'una avatu de s'atra, nc'est pagu de aciungi, mi parit de podi narai. In sa panchina de is de s'Alighera ddoi est Giorico, ca po mei est giai giai unu babbu, a trassa de unu babbu, chi si praxit de prus cumenti sonat, a su mancu, po su chi pertocat su mundu de sa bòcia; con issu tèngiu un acapiu chi no acabat in su campu de càlciu, ma sighit aforas puru de su campu, aforas puru de su spolladroxu. Apu tentu sa bona sorti, sa fortuna de podi trabballi cun issu, siat candu giogamu ancora in porta, e siat candu m'at domandau una manu de agiudu a is tempus innoi issu fiat s'allenadori de is de sa Torres, e deu fia su segundu allenadori, chi cumprendeis su chi seu narendusì. Po primu cosa, duncas, at a essi unu prexei mannu meda po mei su de ddu podi torrai a biri, e su de ddu podi saludai, gei ddu cumprendeis a solus, gei nc'arribbais bosatrus puru. Su mundu de sa bòcia, su càlciu, s'arregalat fatu fatu storias togas medas: no iat a essi sa primu borta, de su restu, ca una scuadra chi s'agatat me is partis prus bascias de sa lista, cumenti est sucedendi a su Ilartzi, de su restu, arrannescit a firmai una scuadra chi, mancai, est currendi po ndi cassai su primu postu, o sa bincida de su campionau, o s'artziada in una categoria prus manna. Custas partidas, a bortas, ti regalant is sentidus prus fortis e prus drucis, mancai unu potzat pentzai, puru, ca no est possibili ca sa scuadra prus forti de sa lista potzat perdi contras a una de is scuadras chi s'agatant me is ùrtimus postus. Ma nosu nci depeus provai, est a narai, ca nci depeus bogai afora totu su chi teneus in su coru, totu su bonu chi teneus. Feti diaici podeus isperai de ndi cassai calincunu puntixeddu, po sighiri a curri concas a sa sarvesa». 



Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna. IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018 art. 22 
 

In questo articolo
Campionato:
Argomenti:
Stagione:
2025/2026
Tags:
Novas