Candu su giogu de su càlciu benit a essi una scola de vida: chentza trabballu nc'est pagu de si spassiai
E duncas, a cantu parit, sèmpiri chi su tialu de calendàriu no est contendumì fabas o brullas, seus arribbaus a su mesi de Friàrgiu, e fiat s'ora, s'at a megai calincunu (e nci pòngiu sa manu de scumissa in su fogu, cumenti si narat, ca a bosatrus puru su mesi de Gennàrgiu est partu longu e fadiosu e trumentosu cumenti chi fessit pesau cun trintunu milla diis, invècias chi trintunu, berus est?); e duncas deu si domandu: giai satzaus de tzipuas e de parafritus si seis? Ca custu abarrat unu de is mesis prus drucis chi agataus in s'annu (fortzis druci cantu benit a essi, a su mancu, in domu mia est diaici, su mesi de Idas puru, cun totus cussas festas chi nci funt, ma de custa cosa nd'eus giai chistionau, e meda puru, me is mesis passaus, e gei si ddu eis a arregodai beni a solus, chentza de s'agiudu cosa mia), e una de is cosas prus togas chi si podint fai in su segundu mesi de s'annu (a su mancu custu est su giogu chi fatzu deu, de bosatrus ndi sciu pagu e nudda), est cussa de podi papai una surra manna de drucis, po no chistionai de totu sa cosa chi si bufaus (mescamente su binu, po chini praxit, e sa birra puru, chi mai ammanchit me is festas innoi in Sardìnnia, a su mancu; po no chistionai de is atrus centumila tipus de locoris chi esistint e chi seus costumaus a si cumbidai, is unus cun is atrus, a dònnia ocasioni, cumenti si iat a podi narai).
E duncas, eia, de candu seu pipieddu piticu acapiu su mesi de Friàrgiu (diaici funtzionant is cosas in sa conca mia, e diaici sighint a andai ainnantis, mancai immoi tengia calincuna cosa cumenti a corantacuatrus annus giai fatus) a is festas chi ddoi funt po su Carrasciali, ca, a contus fatus, funt tra cussas de importu prus mannu po su chi pertocat s'isula stimmada bella cosa nosta. E is festas po su Carrasciali funt sighidas diaici meda ca, fintzas a una pariga de annus fait, a su mancu (chi sa conca est funtzionendumì beni, e deu creu pròpriu de podi narai ca no mi megu a sbàlliai), si contu custu puru, immoi chi nci seus, is campionaus de càlciu de is diletantis (chi funt cussus chi sigheus, de su restu, in su giàssu de su Diàriu Sportivu, e custa cosa andat ainnantis de su duamilla e dexi – duamilla e undixi, ca no funt pròpriu duus giòbias, mi benit de narai diaici) si frimànt po unu domìnigu, est a nai, mellus, in su domìnigu chi nc'est in mesu in mesu tra su giòbia e su martis chi tzerriaus "grassus", a trassa de cumenti si narat in italianu etotu, poita funt giai giai is ùrtimas diis de festa ainnantis de sa caresima, ca cust'annu, si ddu naru immoi chi nci seu, at a partiri su cincu de su mesi de Martzu, cun su mercuis de su cinixiu, cumenti ddu estus a podi tzerriai, furendindi sa trassa de s'italianu torra.
E duncas, a fai is contus deu nci pongiu pagu pagu meda: tèngiu unu mesi, a partiri da oi (prus pagu puru de unu mesi, fadendi su contu ca, cumenti scieis beni, su mesi de Friàrgiu est su prus piticheddu, su prus crutzu tra is doxi mesis chi ddoi funt aintru de s'annu, fadendi su contu ca cust'annu s'at a serrai su bintotu, ca at a essi de cenabara) po mi gosai sa vida, po su chi m'at a permiti su Cielu.
E duncas, torrendi a nosu e a is fainas chi mi pertocant po su trabballu cosa mia, po su mesi de Friàrgiu (a fai is contus acoitaus meda ma meda) nd'ant a bessiri aforas cuatru artìculus scritus in sardu (in su sardu chi si fueddat, chi si chistionat in su Campidanu de Mesu, a su mancu, e mescamente in Bidd'e Sorris, chi est sa bidda innoi seu stètiu nàsciu e pàsciu, po manigiai unu modu de narai chi m'est sèmpiri praxiu fintzas a m'amachiai), a partiri de su chi nd'at a bessiri su ses, passendi po su trexi, po su dexennoi e po acabbai cun s'artìculu chi nd'at a bessiri aforas su bintises.
E po Friàrgiu puru is giogus ant a essi fatus, ma a ndi chistionai in dì de oi mi benit unu pagheddeddu sa gana maba, cumenti si narat, ca su mesi de Fràrgiu est totu de scroxai, ancora.
Ma po su chi mi pertocat mi potzu intendi bastanti selenu, fadendi su contu chi, a su mancu me is ùrtimus annus, su mesi de Fràrgiu est stètiu sèmpiri bellu e druci druci, cumenti chi fessit una perda de zucuru (cumenti si megàt sa bon'anima de sa tzia de sa bon'anima de mamma mia, e chi po mei est stètia una nonna, un ajaja), e duncas bollu fai su giogu de mi abertai unu muntoni, una biga manna de cosas bonas, e apustis (pròpriu cumenti narant is allenadoris candu chistionant de is partidas chi depint giogai in su benidori, e chi ancora, est craru, no sciint cumenti ant a acabbai) eus a biri, eus a fai is contus de totu su chi nd'eus a pesai.
E duncas, megu a si narai totu custu po chistionai, unu pagheddeddu, de su tempus chi passat (chi currit e chi si nci bobat, chi si praxit de prus cumenti sonat sa cosa, ca eia, a bortas mi parit totu ca su tempus si ndi bobit, e allestru puru), chi est una de is cosas chi fatzu dònnia dònnia borta candu atacu cun is artìculus in sardu.
E candu chistionu de su tempus chi passat, intzandus mi benit acoitu de andai a si contai cumenti funt postas is cosas po su chi pertocat is campionaus de càlciu chi sigheus cun su Diàriu Sportivu, partendi, duncas, de is de sa Sèrie D, chi custu domìnigu chi est arribbendindi ant a cabai in campu po sa de ses giorronadas (po su chi pertocat sa lista de partidas de sa torrada, est craru), passendi po is de s'Ecellenza (su campionau prus mannu e de importu chi teneus in s'isula, fadendi su contu, e ddu naru po chini no ddu sciit, po totus cussas personas, duncas, chi no funt acapiadas a istrintu cun is chistionis de su mundu de sa bòcia, ca in su campionau de sa Sèrie D currint scuadras, in su pròpriu gironi, est craru, chi nd'arribbant de regionis diversas; is scuadras sardas, po si fai un esèmpiu, giogant contras a cussas chi nd'arribbant, chi ndi lompint de su Laziu o de sa Campania puru), ca custu domìnigu chi at a benni (chi Deus e su Cielu ant a bolli custu beni po mei, ma sa cosa ballit puru po bosatrus, e nci iat a mancai atru puru) ant a cabai in campu po sa de ses giorronadas (eia, pròpriu cumenti a is de sa Sèrie D chi apu arremonau ainnantis).
E a sa de ses giorronadas funt arribbaus puru is de sa Promotzioni, cun su campionau ca, cumenti scieis beni (giai giai mellus de mei puru, berus est?) est pretziu in duas listas. Sa chistioni mudat, est a nai ca est unu pagheddeddu diversa (ma unu pagheddeddu feti, e megu a brullai, si cumprendit berus est?), po su chi pertocat is scuadras chi currint me is cuatru listas de sa Primu Categoria, ca in custu fini de cida chi est giai giai po nd'arribbai, ant a curri, ant a cabai in campu po giogai sa de cuatru giorronadas, po su chi pertocat sa lista de partidas de sa torrada, est bastanti craru, berus est?
E de is scuadras chi currint me is otu listas de sa Segunda Categoria ita si potzu narai? Si potzu contai ca in su primu fini de cida de su mesi de Friàrgiu ant a giogai po sa de tres giorronadas.
E duncas, eia, su mundu est sighendi a girai (mancai siat unu mundu macu meda e chi, a bortas, mi parit trotu e aforas de conca, po totus is arroris chi sucedint e chi intendeus, dònnia dònnia dì) e su tempus est sighendi a andai ainnantis, chi est sa cosa de importu prus mannu, chi mi cumprendeis po su chi si bollu narai.
E duncas, ainnantis de mi nci fuiai a fundu 'e susu me is chistionis chi pertocant is partidas, is resultaus e is istorias chi ndi funt arribbadas apustis de s'ùrtima giorronada de giogus de custu domìnigu passau, si chistionu (ma feti po una pariga de segundus, chentza duncas de si ndi furai totu su tempus chi mancai no teneis) de cumenti funt andendi is cosas po su chi pertocat su tempus chi est fadendi, est a nai chi proit o chi fait frius.
E duncas, eia, si seus lassaus a is pabas unu fini de cida chi est stètiu totu ghetau a pari de su tempus malu, cumenti si iat a podi narai, fadendi su contu chi at pròtziu su sabudu e mescamente su domìnigu puru, e duncas si iat a podi fai su contu, intzandus, de totus is partidas chi ndi funt sartadas po crupa de totu s'acua chi nd'est arruta, chi nd'est cabada de su cielu, ma a sa fini s'ùnica cosa chi si bollu narai est ca, eia, gràtzias a Deus, su tempus malus no at fatu dannus. E ispereus feti chi su tempus potzat sighiri a fai a bonu (ca a fai disastrus, cumenti si iat a podi narai, a trassa de cumenti narant is sorresus etotu, su tempus nci ponit pagu tempus meda), e chi ndi potzat arrui ancora unu bellu tantixeddu de acua, fadendi su contu chi s'acua est una de cussas cosas chi si serbint po bivi, e no si ddu estus a depi scaresci mai, mancai a mei candu fait oras e oras de sighiu totu proi proi (cumenti si megàt sa bon'anima de mamma mia etotu), candu proit a totu dì, e duncas, candu fatzu mancai una pariga de diis chentza de biri su sobi (mellus, sa luxi de su sobi) intzandus mi intendu tristu e debbili. E mancu malli, mi megu a solu a solu, ca bivu in Bidd'e Sorris (in su Campidanu de mesu, cumenti eis a sciri giai) e no in logus frius cumenti iat a podi essi Milano, o ancora peus, Londra.
E duncas, in dì de oi, ma sa cosa ballit po totus custuas ùrtimas diis, e seu chistionendi mescamente de su martis e de su lunis puru, ddoi est unu bellu sobiteddu, bellu cantu callenti, si iat a podi narai diaici, mescamente me is oras de su megama.
E diaderus, po chini si ddu podit permiti, a su mancu, est unu prexei mannu meda su de si ndi podi abarrai spratus a su sobi, chi est, impari a su fogu etotu, una de is mexinas prus mannas chi, a su mancu a parri miu, nci funt in custa vida.
E immoi si ia a podi narai, puru, ca po custa cida apu acabbau e apu spaciau de si fai sa conca a acua (cumenti si megàt sa bon'anima de mamma mia) cun is strollichiminis chi tèngiu badda badda in conca (mancai ndi tèngia a su mancu un antru bellu tanti, a narai sa beridadi...) e duncas podeus andai a ciaciarrai unu pagheddeddu de bòcias, de resultaus e de partidas.
E duncas, su chi apa a circai de fai, po cust'artìculu puru, po custu giòbia puru, est su de andai a arraxonai impari apitzus de is cosas chi mi scoviant is allenadoris candu ddus intendu po ndi pesai is ciaciarradas chi fadeus a su telefunu, e chi fadeus po chistionai, mescamente, de cumenti ddis funt andendi is cosas cun is scuadras cosa insoru, est craru.
Ma su giogu chi seu circhendi de fai (e giai de una bella pariga de mesis, a si narai sa beridadi) est cussu de circai de cumprendi chi is cosas ca mi torrant a contai is allenadoris e is giogadoris chi intendu dònnia dònnia cida potzant balli (chistionu de is consillus, mescamente) po is dannus e is arroris chi depeus cumbati in sa vida cosa nosta de dònnia dì.
E duncas, po custa cida si ia a bolli chistionai, po incumentzai, de su chi m'at contau e de totu su chi m'at scoviau Alfonso Sannio, chi est unu piciocu giòvunu meda, ma chi est fadendi s'allenadori giai de una pariga de annus, e chi s'agatat a trabballai, po su chi pertocat sa stagioni, su campionau de su duamilla e binticuatru – duamilla e binticincu, impari a is de s'Oschirese (sa scuadra chi nd'ant pesau in Oscheri, mi parit chi siat bastanti craru, ma si ddu naru a su pròpriu ca no si sciit mai).
E duncas nci funt stètias una bella pariga de cosas (pariga a sa sarda, duncas, cumenti naraus fatu fatu, e scieis puru, deu creu, ca candu unu sardu naràt una pariga no bollit nai "feti duus", ma mancai, una bella parighedda, ca iant a podi essi mancai tres, o fintzas cuatru o cincu cosas) chi m'at contau Sannio in s'ùrtima ciaciarrada chi nd'apu pesau pròpriu in custas ùrtimas diis, chi mi funt praxias meda, ma meda, e chi cratzant beni beni (cumenti chi fessint una pariga de botinus de su numeru de pei cosa tua, mi benit a ddu narai diaici), po giogai a fai unu pagheddeddu su poeta, cun su giogu chi ia a bolli a fai cun bosatrus, e chi s'apu spiegau pròpriu immubagora.
E andaus a biri, duncas, chi su giogu mi bessit beni custa cida puru.
E duncas, si potzu narai, po incumentzai, ca is de s'Oschirese funt bivendi unu momentu de oru, cumenti si iat a podi narai, e duncas, eia, a is de s'Oschirese is cosas ddis funt andendi beni meda, fadendi su contu ca funt arrannèscius a binci is primus cincu partidas, s'una avatu de s'atra, chi ant giogau in custu duamilla e binticincu; e duncas, si iat a podi narai, puru, ca is de s'Oschirese ndi funt torraus in campu, apustis de is festas, in sa manera mellus chi podiant. E de su restu, scieus ca is giogadoris no acabbant mai de s'allenai, nemmancu in cussas duas-tres cidas de pàsiu chi tenint apustis de su Nadali, e fintzas a arribbai a sa dì de sa Befana (chi est sa dì innoi, a su mancu me is ùrtimus annus is cosas funt andadas pròpriu diaici cumenti si seu contendi, torrant a partiri is campionaus de bòcia apustis de is festas po s'annu nou), e ddu faint, si cumprendit, po circai de ndi torrai in campu in saludi, chi mi cumprendeis; ca apustis chi ti satzas a tipu prochiteddu (cumenti si capitat, mancai, de fai po su pràngiu de su Nadali o po su pràngiu de sa primu dì de s'annu), cumenti m'est beniu de ddu narai, intzandus nci iat a podi essi s'arriscu de no arrannèsci, giai giai, nemmancu a troddi unu passu.
E duncas, sa cosa ballit po su giogu de sa bòcia, ma ballit puru po sa vida, candu ses basau de sa bona sorti benit a essi totu prus druci: candu arrannescis a fai beni su trabballu cosa tua, si cumprendit, ti intendis su coru prenu, fintzas a cucuru, de prexu, e duncas arrannèscis a fai is cosas chentza de ti intendi fadiau, e custa est una de is maghias prus mannas chi nci potzant essi in sa vida cosa nosta, chi nci pentzais beni.
Candu ses innamorau, po nd'arremonai una, ti parit totu chi ti ndi potzast bobai de terra, e arribbai a tocai su cielu cun unu didu; e su pròpriu sucedit, de su restu, candu ti capitat de binci una bella pariga (torra, ddu naraus a sa moda sarda) de partidas, s'una avatu de s'atra.
E duncas, cun Alfonso Sannio eus chistionau, po primu cosa, de sa bincida, toga meda, a castiai su resultau finali, a su mancu, chi is de s'Oschirese funt arrannèscius a ndi cassai, pròpriu in s'ùrtima partida chi ant giogau, custu fini de cida passau, in domu de is de La Salette, una scuadra chi nd'ant pesau in Olbia e chi s'annu passau fiat arrannèscia a binci su campionau de sa Segunda Categoria.
E duncas, is de s'Oschirese funt stètius bonus a ndi pesai calincuna cosa cumenti a ses gol, chentza de ndi ingolli nemmancu unu, cun sa partida ca, duncas (a fai su contu nci poneus pagu) s'est serrada cun su resultau de ses a zeru.
E immoi, si naru custu puru, is de s'Oschirese s'agatant a su de tres postus in sa lista, cun trintases puntus, chi funt tres in prus de is chi tenint is de su Badesi, e chi funt unu in mancu (trintases contras a trintaseti, po si cumprendi mellus a pari) de is chi tenint is de su San Giorgiu de Pèifugas; e is de s'Oschirese tenint feti cuatrus puntus in mancu de is chi tenint is primus de sa lista de su Campanedda, chi in dì de oi tenint in buciaca calincuna cosa cumenti a corantunu puntus.
E duncas, andaus a arraxonai, impari, e sèmpiri chi seis de acòrdiu cun mei, apitzus de totu su chi m'at scoviau Alfonso Sannio e, si ddu naru acoitu, m'at fatu prexei a ddu intendi, mescamente po totu s'afròddiu chi ddi apu intèndiu (chi cumprendeis su chi si bollu narai) me is fueddus chi m'at regalau.
Eia, deu creu chi fetzat sèmpiri prexei, su de intendi una persona (e sa chistioni ballit po is maschiteddus e po is femineddas puru, e no ndi fatzu una chistioni de edadi, si cumprendit beni) chi contat, cun afròddiu, de totus is cosas bonas chi est arrannèscendi a ndi bogai aforas de su trabballu cosa sua, siat mancai unu scienti a iscola o un allenadori chi sighit una truma de giogadoris.
«Custu domìnigu passau, si iat a podi narai diaici, ndi seus cabaus in campu cun su corteddu tra is dentis – s'est acutu a mi scoviai Alfonso Sannio – est a nai ca eus giogau una partida de importu mannu, chentza de sbàlliai giai giai nudda, e chi est una cosa, de su restu, chi no capitat, chi no sucedit fatu fatu, chi pròpriu si depu narai sa beridadi. E deu creu ca una de is cosas de importu prus mannu, po su chi si pertocat, a su mancu, est chi seus cabaus in campu cun rispetu mannu meda po is aversàrius cosa nosta, chi est una de is cosas chi contant de prus, e chi podint fai sa diferèntzia, ddi naru diaici, in unu campionau, e mescamente chi tenis sa bidea de ddu binci, su campionau. Depeus cumprendi, duncas, ca chi bolis binci is partidas no podis abasciai sa cuncentrazioni, no iast a depi abasciai sa cuncentrazioni, po ddu narai mellus puru, nemmancu po unu mesu segundu, desinò nc'est s'arriscu de fai figuras lègias».
E duncas eia, podeus partiri, giai de immoi, a fai su giogu de cumprendi chi su chi m'at scoviau Alfonso Sannio potzat balli, puru, cumenti chi fessit unu consillu, po su chi pertocat sa vida cosa nosta, de dònnia dì.
E duncas, eia, deu puru creu ca su rispetu siat una de is cosas prus drucis chi podeus arriciri, e arregalai, puru, a is atrus; e ddu megu a narai pròpriu poita, a bortas, mi parit ca tra is personas, tra is cristianus, nci siat pagu rispetu (pagu meda, si iat a podi narai a sa sadra, gioghendi unu pagheddeddu cun is fueddus), e deu creu ca is arroris prus mannus, is dannus prus mannus, nd'arribint pròpriu candu no si rispetaus cumenti, invècias, si iat a depi fai.
E deu creu, puru, ca su rispetu iat a depi essi una de cussas cosas chi is piciocus iant a depi imparai a scola, ma est pròpriu a scola, mancai, ca is pipius e is piciocheddus incumentzant a si tratai mabi, is unus cun is atrus ("bullismo", ddu tzerriant in italianu, chi cumprendeis su chi si bollu narai).
Su modu de fai de chini tratat is atrus cumenti chi fessint una pariga de botius de nci fuiai a s'aliga est una de is cosas peus chi nci potzat essi in custu mundu, e mancu mali, mi megu a solu a solu, ca gràtzias a su trabballu chi is allenadoris faint cun is trumas de giogadoris chi sighint (e in custa truma de giogadoris, fatu fatu, est craru, ddoi funt piciocheddus pitichinninnius meda de edadi) is piociocus podint imparai (prus de su chi faint a scola, a narai sa beridadi) cumenti nci si cumportat in custa vida.
E diaderus, est gràtzias a custas cosas (su rispetu chi unu giogadori depit tenni po is aversàrius, ma mancai, po s'arbitru de sa partida puru) chi podeus cumprendi totu s'importu ca su giogu de sa bòcia tenit po is piciocus prus giòvuneddus, e mescamente me in cussas biddixeddas pitichinninnias pitichinninnias innoi nci funt pagus ocasionis po si spreviai e po imparai cosa novas, chi est sa cosa de importu prus mannu, a sa fini, po sa chistioni chi eus pigau.
E duncas, eia, mi eis cumprèndiu beni, su giogu de sa bòcia benit a essi una scola de rispetu, e podeus feti isperai ca is piciocus chi giogant a bòcia potzant imperai s'arti de su rispetu (m'est bèniu de dda tzerriai diaici, a trassa de poeta, prus ca a trassa de giornalista) e dda potzant manigiai in sa vida cosa insoru de dònnia dì, mancai partendi de is oras chi passant a scola, e fintzas a arribbai a is oras chi passant a travessu, in giru in sa bia.
E un'antra cosa chi si iat a podi pigai po bona, tra cussas chi m'at scoviau Sannio, e chi ballint po sa vida cosa nosta de dònnia dì puru, est ca iast a depi fai is fainas chi ti pertocant cun totu sa gana bona chi ti intendis in su coru. Est a nai ca chi fais is cosas chentza gana, e mancai totu murrungia murrungia, intzandus nc'est s'arriscu ca is cosas ti potzant bessiri aforas mabi meda, o no beni cumenti, mancai, isperas, o cumenti, mancai, iant a podi bessiri.
E totu dipendit, ddi naru diaici, de cumenti nc'arribbas, a fai is cosas: chi nc'arribbas cun su coru prenu de isperas bonas, intzandus, su trabballu ti benit prus facili, cumenti chi fessit, ddoi torru cun custa cosa, poita mi praxit meda, una maghia.
Ca no parit berus, de su restu, mi megu a solu a solu, de sa fortza chi tenit sa conca in totu su chi fadeus.
E sa cosa ballit puru, est craru, po su chi pertocat su giogu de su càlciu, mancai sa bocia si pighit a carvadas de pei, e mancai po curri serbant cambas fortis, cumenti si iat a podi narai, de su restu.
E un'antra cosa de importu mannu mi parit chi siat cussa chi s'acapiat a sa chistioni de no abasciai mai s'atenzioni: de su restu, is antigus grecus (chistionu de is filosofus, pruschetotu) narànt ca un omini iat a depi essi sèmpiri prontu a nd'arriciri una surra manna de dannus, de arroris, e de daboris (po fai sa rima e, duncas, po sighiri a giogai a fai su poeta, cumenti mi praxit a fai dònnia dònnia tanti, ma feti me is artìculus chi ndi pesu in sardu, mi parit craru), e custu ballit po dònnia, dònnia dì chi su Cielu s'arregalat.
E su trabballu ca unu omini iat a depi fai (ma sa chistioni, est craru, ballit, puru, po is femineddas, e nci iat a manai atru puru) est pròpriu cussu de si fai aturai prontu, po no si fai agatai cun is manus me is manus candu calincuna cosa no andat beni cumenti isperàstus.
E duncas, prus de abarrai a totu dì murrungia murrungia, eia, s'omini iat a depi fai cumenti cussas scuadras de bòcia, cumenti cussus giogadoris de càlciu, chi s'allenant po circai de essi sèmpiri prus fortis o, ballit aguali, s'allenant (cumenti si iat a podi narai furendindi sa trassa de s'italianu etotu, e gei si cumprendit, deu creu) po circai de no fai totus cussus sbàllius chi, mancai, fadiant fintzas a sa dì ainnantis (chi cumprendeis su chi si bollu narai).
E chi puru nci depessist arrui, est a nai, e chi puru depessist sbàlliai, s'augùriu prus mannu chi si podeus fai, is unus cun is atrus, est cussu de circai de imparai sa letzioni, cumenti si narat, po avitai de nc'arrui torra in su pròpriu stampu po duas bortas de sighiu, chi est cussu chi m'arrapitu a solu, fatu fatu meda.
E duncas, torraus a is fueddus chi m'at regalau Alfonso Sannio, po cumprendi, po scoberri, impari, si cumprendit, chi arrannèsceus a ndi piscai calincuna atra perda de sabiesa, cumenti m'est bènniu de dda tzerriai, a trassa de poeta etotu (prus ca a trassa de giornalista).
E duncas, torrendi a is contus acapiaus a sa partida chi is de s'Oschirese ant giogau contras a is de La Salette, Sannio m'at contau: «Is piciocus cosa mia funt stètius bonus, torra, ca no est de seguru sa prima borta chi sucedit in custu campionau, in custus quatru mesis, po essi prus pretzisus, a ndi cabai in campu cun sa cunvintzioni de podi sforrai, ddi nau diaici, un'antra partida de importu; seus cabaus cun cussa ca nosu allenadoris tzerriaus "fami de bincidas"; est unu sentidu chi t'agiudat a curri prus a forti de su chi, mancai, iast a fai; nareus ca ndi seus cabaus in campu cun sa bidea, prantada in conca, de ndi cassai is tres puntus prenus, e po bona sorti nci seus arrannèscius, mancai nci siat de narai, puru, ca candu bincis una partida, e candu dda bincis cun unu resultau togu e tundu tundu, cumenti iat a podi essi su ses a zeru ca seus stètius bonus a ndi pesai nosu in s'ùrtima bessida, intzandus si iat a podi narai, puru, ca no est feti una chistioni de bona sorti, ma est gràtzias a is giogadas ca is piciocus cosa mia funt stètius bonus a fai in campu. Sesu stètius abbilis, ddi nau diaici, a cumandai su giogu de su primu segundu de sa partida fintzas a s'ùrtimu, chentza de abarrai a circai, po fortza, sa giogada toga meda, ma circhendi invècias de pentzai a aciapai su gol, chi in su giogu de sa bòcia est sa cosa de importu prus mannu, e si cumprendit. E duncas, is tifosus cosa nosta chi funt bènius a castiai sa partida e, pruschetotu, a fai su tifu po nosu, mancai no ant biu ispantus in campu, ddi naru diaici, ma de seguru ant a essi abarraus prexaus po su tanti de gol mannu meda chi seus arrannèscius a ndi pesai, e chi est una cosa, custu est pagu ma est seguru, ca no si biri fatu fatu me is campus de càlciu. Seus stètius bonus, in prus, a lassai feti is pimpirillas a sa scuadra de is aversàrius, cumenti si iat a podi narai: est a nai, duncas, ca no eus arriscau giai nudda po su chi pertocat sa difesa, cun su portieri cosa nosta chi at passau unu megama selenu, chi cumprendeis su chi si bollu narai. E duncas, po un allenadori, chistionu po mei est craru, custas funt partidas innoi ti bandat totu beni, de s'incumintzu fintzas a sa fini. No tèngiu nudda de murrungiai, e si cumprendit; antzis, mi iat a praxi, e immoi nd'aprofitu puru, a torrai gràtzias a totus is piciocus cosa mia, po sa partida toga e bona meda chi funt arrannèscius a ndi pesai custu dominigu passau, mescamente po su chi pertocat s'atacu».
E duncas, castiendi is numerus e castiendi pruschetotu is ùrtimus resultaus chi nd'ant pesau is de s'Oschirese, si iat a podi narai, puru, chentza de timi de si sballiai, ca sa scuadra est bivendi unu momentu de oru, cumenti si iat a podi narai furendindi sa trassa e is fueddus de s'italianu etotu. E Alfonso Sannio m'at scoviau cumenti dda pentzat apitzus de sa cosa, fadendi su contu (e a fai is contus nci poneus pagu meda) ca is piciocus cosa sua funt stètius bonus a ndi cassai, custu domìnigu passau, sa de cincu bìncidas , totu de sighiu, est a nai, duncas, una avatu de s'atra. E duncas, no nci podiat essi, fait a narai custu puru, immoi chi nci seus, manera mellus de torrai a partiri apustis de is festas de Nadali e po s'annu nou; e no nci podiat essi manera mellus, ballit aguali, po incumentzai, po atacai (cumenti mi praxit a narai) cun sa lista de partidas chi ballint po sa torrada, cumenti seus costumaus a tzerriai sa segunda parti de sa stagioni (cussa chi incumentzat in su mesi de Gennàrgiu, po si cumprendi mellus apari, e sighit a andai ainnantis fintzas a su beranu e, duncas, fintzas a candu no acabbant is giogus. E duncas, deu creu de ddu podi narai craru e a forti, Alfonso Sannio m'at regalau un'antra perda de sabiesa, candu m'at contau ca «is resultaus chi is piciocus miu nd'ant cassau fintzas a oi, e chistionaus mescamente de is cincus bìncidas chi funt stètius bonus a ndi cassai in custas ùrtimas cincu bessidas, nd'arribbant gràtzias a sa bia, a s'arrastu chi eus incumentzau a sighiri fintzas de is primus diis de is allenamentus chi eus fatu a partiri de s'istadi, po cussa chi, a trassa de cumenti si narat in italianu etotu, podeus tzerriai "preparatzioni atletica". Apu sèmpiri circau de fai a cumprendi a is giogadoris cosa mia – at sighiu a mi contai Sannio – ca s'unicu modu po fai una stagioni bella, toga, spassiosa, e duncas, una stagioni de importu, est cussu de trabballai e de ndi cabai in campu cun sa passioni chi unu giogadori iat a depi tenni po custu giogu; e de su restu no si estus a depi scaresci mai ca fadeus parti de su mundu de is diletantis, e duncas is diletantis, est craru, ndi cabant in campu po si spreviai, po si spassiai, e no de seguru po su dinai. E duncas, serbit totu sa gana bella chi teneus in su coru, totu s'amori chi teneus in su coru po custu giogu, a incumentzai de is allenamentus, est craru, ca nosu pigaus cumenti chi fessint una partida finali, cumenti dda tzerriaus, de Copa Campioni, est a nai, duncas, currendi a forti e circhendi de abarrai cuncentraus, po su chi fait, po su chi est possibbili. E candu arribbat sa dì de sa partida, circaus de torrai a fai, in campu, contras a is aversàrius, est craru, totu su chi eus provau aintru de sa cida, me is allenamentus. Aintru de sa cida is piciocus cosa mia currint, e sunfrint puru (e mi ddu narat arriendu ndr), a trassa de macus; ma custu si permit de essi in saludi, ca po una scuadra de bòcia est cumenti a narai ca is cambas si girant beni meda; nc'est de sudai, custu ddu cumprendeis beni, ma a sa fini is sacrifìcius chi fadeus aintru de sa cida s'agiudamt, e si permitint, chi si praxit de prus cumenti sonat custu fueddu, de ndi podi bogai totu su mellus in campu. Est a nai ca candu t'allenas in gràtzia de Deus, cumenti si iat a podi narai, intzandus in campu ti fadias meda ma meda prus pagu, arrannèscis a curri prus a forti, mancai prus a forti meda de su chi arrannèscint a fai is aversàrius cosa tua, e duncas, diaici, benit mellus a binci is partidas e est prus facili a ndi cassai is tres puntus, cumenti si iat a podi narai, ca a sa fini est cussu chi est sucedendi a nosu me is custu ùrtimu mesi».
E si cumprendit ca su trabballu, su de si ponni a sighiri is fainas cosa tua cun gana bella, cun cuncentrazioni, est sa crai po ndi pesai cosas futas, e custu ballit po su giogu de sa bòcia, est craru, ma ballit po calesisiat faina tui depast sighiri; e duncas, su de atacai a si bivi sa giorronada cun su pei giustu, e duncas cun su pei deretu (cumenti si iat a podi narai, pighendi po bonu su dìciu) benit a essi una de is cosas de importu prus mannu po sa vida cosa nosta de dònnia dì. Chi invècias ti ndi pesas de su letu totu murrungia murrungia, a murrungius duncas contras a su mundu, e contras a tui etotu, mancai, intzandus iast a depi fai su contu ca no ti nd'ant a arribbai regalus o prexus, ma feti, custu est pagu ma seguru, fastìdius, dannus e arroris de scroxai.
Po no chistionai de is dannus a sa conca chi ti ndi podint arribbai, ca a essi sèmpiri tristus (tristus cumenti su mari in s'ierru, si megàt fatu fatu sa bon'anima de mamma mia) nc'est s'arriscu de ndi cassai calincuna mobadia maba, ca sa conca est acapiada a su corpus, e su chi sunfrit sa conca apustis nd'arribbat a su corpus ("psicosomatica", ddi naraus in italianu po totus cussas mobadias, po totus cussus dannus chi si carriant a pitzus, in su cropus mescamente, ma chi partint, chi nd'arribbant, de sa conca, o chi si praxit de prus cumenti sonat, chi no si strobbat su fueddu, nd'arribbant de s'anima).
E si cumprendit puru, e atacaus cun un'antra perda de sabiesa (cumenti dda seu tzerriendi in custu artìculu), gràtzias a is fueddus chi m'at regalau Alfonso Sannio, ca is cosas, ballit po su giogu de sa bòcia ma ballit puru po sa vida cosa nosta, est craru, a bortas no si andant beni cumenti podeus isperai, cumenti s'abertaus.
E mi benint in conca is fueddus chi si naràt sèmpiri sa bon'aniuma de su professori de Filosofia Antiga chi tenia a s'Universidadi de Filosofia de Casteddu, e chi si tzerriat, mi fait prexei meda a ddu arremonai, Giancarlo Movia, e chi si megat, fatu fatu, ca su mundu innoi biveus, e s'Universu puru, chi boleis, chi si praxit de prus, no est una machina chi nd'ant pesau po su prexu cosa nosta; e duncas, si cumprendit, no nc'est unu butoni de cracai po fai andai beni is cosas. E custu bollit narai, duncas, ca a borta s'Universu si ndi frigat de su chi boleus, o no boleus; de su chi circaus o de su chi no arrannèsceus a agatai, nemmancu a picu (cumenti si narat); e duncas, torrendi a is antigus grecus, chi apu arremonau ainnantis puru, iast a depi fai su contu, e sa cosa ballit po dònnia, dònnia dì chi si ndi proit in conca, ca is cosas iant a podi andai beni meda, ma mabi meda puru. E duncas, torrendi a is antigus aregus, is filosofus chi biviànt in Grecia, in Atene, si megànt ca sa faina chi pertocat s'omini, sa faina de importu prus mannu, est cussa de s'allenai (eia, a trassa de cumenti faint is giogadoris de bòcia po si cuncodrai po is partidas, ddi naru diaici isperendi chi si cumprendat su chi si bollu narai) po circai de si fai aturai prontus, po candu is cosas si ponit a trotu, mancai, chi cumprendeis e chi sigheis su chi si bollu narai. E po ddu cumprendi mellus puru, deu creu chi no nci siat cosa mellus chi potza fai immoi, ca si intregai is fueddus chi m'at regalau, apitzus de sa chistioni, Alfonso Sannio. «Is piciocus cosa mia benint a su campu cun gana bella, dònnia dònnia borta, chentza de sartai nemmancu un allenamentu, e po un allenadori no nci iat a podi essi cosa mellus de sciri ca sa scuadra cosa tua ti sighit e ti stimat. Cumenti t'apu giai scoviau ainnantis, eus decìdiu de ndi pesai sa stagioni cosa nosta apitzus de su trabballu, chi cumprendis su chi ti bollu narai: in campu, custu est pagu ma seguru, is aversàrius cosa tua no ti faint regalus, antzis, si iat a podi narai ca is scuadras aversàrias faint de totu, cumenti est giustu puru, e nci iat a mancai atru, po circai de ndi cassai is tres puntus. E duncas, fadendi su contu, cumenti si narat, ca in campu nci funt is aversàrius puru, est a nai, duncas, e parit una mesu tontesa, ca no giogas a solu, ca no t'agatas in campu a solu, depois fai su contu ca a bortas is cosas ti podint andai beni meda, cumenti est sucèdiu a nosu, de su restu, in s'ùrtima bessida contras a is de La Salette, ma iant a podi andai mabi meda puru. Ma sa cosa de importu prus mannu, a su mancu a parri miu, a su mancu po su chi pertocat sa scuadra cosa mia, est ca puru candu is cosas no si funt andadas beni, cumenti mancai bisastus, no eus mai pèrdiu sa fidùcia, dda tzerriu diaici, apitzus de nosu etotu, apitzus de is cosas chi scieus fai, chi seus bonus a fai, nemmancu candu ndi seus arrutus a terra, cumenti si narat, nemmancu apustis de essi pèrdiu sa partida. Is puntus chi seus arrannèscius a ndi boddiri, a su mancu fintzas a oi, nd'arribbant gràtzias a sa passièntzia chi eus tentu, a sa fortza chi nc'eus postu in campu e chi s'at agiudau a curri prus a forti de is aversàrius. E duncas, po oi si potzu feti narai ca is de s'Oschirese, e chistionu mescamente de is dirigentis, in custus ùrtimus annus funt stètius seèmpiri bonus a cuncodrai rosas, e scuadras, fortis e togas; sa bidea de is dirigentis, a partiri, duncas, de su presidenti, est cussa de ndi pesai campionaus de importu. Po immoi si potzu feti narai ca eus a fai de totu, eus a sighiri a fai de totu, chi si praxit de prus puru cumenti sonat, po ndi boddiri su chi seus seminendi, cumenti si narat in italianu puru, de sa primu dì de allenamentus chi eus fatu in s'istadi, circhendi de si spassiai prus chi podeus, po cantu est possibbili duncas».
Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna. IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018 art. 22