Salta al contenuto principale
Campanedda foto novas

Arregodus: is de su Campanedda arrannèscint a binci sa cursa contras a is de su San Giorgiu Peifugas e ndi artziant in Promotzioni

E duncas, a cantu parit, nci seus puru po su segundu giòbia de su mesi de Treulas, e fintzas a immoi is cosas funt andendi bastanti beni, e chistionu po mei, est craru, ma isperu, e mi parit craru puru, ca sa pròpriu cosa potzat balli po bosatrus ca custus artìculus ddus ligeis, e si torru gràtzias, immoi chi nci seu, po sa passièntzia e po s'atentzioni chi mi regalais dònnia cida. 

E duncas, eia, ndi seus arribbaus a s'ùrtimu artìculu puru po su chi pertocat sa Primu Categoria: cumenti scieis beni, in s'istadi, e megu a chistionai mescamente po is artìculus chi ndi pesu in sardu, po cumenti si fueddat innoi in su Campidanu de mesu (deu seu sorresu, est a nai ca seu nàsciu e seu stètiu pàsciu in Bidd'è Sorris), torraus a chistionai de totus is scuadras chi nd'ant cassau su primu postu de su campionau me is listas cosa insoru, ca mancai su trabballu cosa mia (e ballit po is collegas cosa mia etotu ca trabballant impari a mei po su giàssu de su Diàriu Sportivu) siat cussu de sighiri is giogus de is scuadras diletantis, e mancai is scuadras de is diletantis ndi cabint in campu, cumenti est craru, cumenti si iat a podi narai, feti po su spàssiu chi nd'arricinti, feti po si spreviai unu pagheddeddu, est berus, puru, ca a totus praxit a binci, e no feti a is giogadoris (e a is allenadoris) profressioneris, e nci iat a mancai atru, ma puru a is giogadoris chi mancai currint in unu campionau de sa Segunda Categoria, o de sa Primu Categoria. 

E nosu chi trabballaus in su giàssu de su Diàriu Sportivu (e potzu chistionai po mei: deu sigu custa faina de su duamilla e undixi, e duncas funt passaus giai giai cuindixi annus, e no mi parit nemmancu berus de cumenti si nci bobat su tempus a bortas), circaus e fadeus de totu (a bosatrus spetat a si fai sciri chi nc'arrannèsceus, diaderus, cumenti pentzaus, de su restu, opuru nou) po ddis donai sa dignidadi (mi benit de ddu narai diaici), s'importanza e s'atentzioni ca si iat a podi donai a is giogadoris e a is allenadoris chi currint in su campionau de sa Sèrie A, po nd'arremonai unu. 

E duncas, a fai su contu nci poneus pagu meda, cun s'artìculu de custa cida serraus is chistionis acapiadas a su mundu de sa Primu Categoria, est a narai, duncas, ca oi eus a depi chistionai (e mi fait prexei meda, est craru) de is de su Campanedda, chi nd'ant cassau sa bìncida de su campionau po su chi pertocat sa Lista D, e si potzu narai, acoitu e allestru, ca is de su Campanedda funt stètius is ùrtimus, a su mancu po su chi pertocat su mundu de sa Primu Categoria (ma sa cosa ballit, puru, po su chi pertocat is campionaus de sa Segunda Categoria, de sa Promotzioni e de s'Ecellenza puru), fadendi su contu ca funt stètius is ùnicus a binci su campionau apustis, feti, de sa partida finali chi ant dèpiu giogai contras a is de su Santu Giorgiu de Peifugas, fadendi su contu ca is duas scuadras ant serrau sa stagioni regolari (diaici est benendumì de dda tzerriai, e diaici da tzerriu, de su resu, e megu a chistionai, cun custus fueddus, de is nois mesis de campionau, deu creu chi si cumprendat beni, berus est?) a su primu postu, cun calincuna cosa cumenti a setanta puntus in totu. 

E segumenti oi no tèngiu gana meda de mi strollicai (mancai siat una cosa chi mi praxit a fai fintzas a m'amachiai, chi si depu narai sa cosa serrendidda cun sa rima, puru, e mancai siat una cosa chi fatzu giai giai dònnia borta chi ndi pesu s'artìculu in sardu), e no sciu mancu poita (at a essi su tempus, sa basca, o su coru ca oi mi increscit prus de is atras diis, ca a bortas mi ddu fait, e tocat a tenni passièntzia; ca atra mexina, a sa fini, deu no ndi connosciu e no sciu de bosatrus, no sciu ita fadeis, innoi andais a sbati sa conca candu seis debbilis, mancai, o candu si increscit sa conca, su coru, o sa brenti), e a sa fini po oi seus a arrangiai a su pròpriu (diaici mi benit de ddu narai), e mancai is strollichiminis mi nc'ant a bessiri apustis, candu s'apa a intregai, mancai, is fueddus chi m'at regalau s'allenadori de su Campanedda, Antoniu Cocco, candu ddu apu intèndiu po ndi pesai sa ciaciarrada po chistionai apitzus de sa bìncida de su campionau chi funt arrannèscius a ndi cassai, ca a bortas mi bastat unu fueddu po partiri cun is strollichiminis (e chi eis lìgiu a su mancu unu de is artìculus chi nd'apu bogau aforas in custus mesis deu creu ca bosatrus scieis cumenti mi pigat, cumenti andant is cosas me in sa conca cosa mia). 

E duncas, sa primu cosa chi si podit fai, sa primu cosa chi mi benit de fai po custa cida, a su mancu, est su de andai a castiai (impari a bosatrus, si cumprendit, e sèmpiri chi ndi teneis gana, desinò custu mundu si donat unu muntoni de fainas de sighiri e de cosas de fai, gei si cumprendit berus est?) unu pagheddeddu de numerus, e ddu sciu chi mancai, po calincunu de bosatrus (e mescamente: po calincuna de bosatrus) custa est una faina chi benit a essi pagu spassiosa, ma a sa fini su de castiai is numerus si donat sa possibbilidadi de cumprendi cumenti funt andadas is cosas me is noi mesis de su campionau, e ddu fadeus (su de castiai is numerus, megu a narai, gei si cumprendit, berus?) ainnantis de ligi is fueddus chi m'at regalau (diaici ddi naru candu chistionu con is personas, mancai no siant allenadoris de bòcia, e sa cosa ballit, duncas, po totus is personas chi atobiu in sa vida cosa mia, cussa de dònnia dì, po si cumprendi mellus puru) s'allenadori de is arrùbius – brau. E apustis nc'eus a arribbai. 

Ma po primu cosa, donaus unu pagheddeddu de numerus: is de su Campanedda, cumenti s'apu narau ainanntis etotu, nd'ant cassau una cantidadi manna de puntus, funt stètius setanta, gràtzias a bintunu partidas chi ant bintu apitzus de trinta bessidas, e po su restu, eia, a fai is contus nci poneus pagu meda, ant serrau po seti bortas sa partida cun su resultau in paridadi e po duas bortas feti ant pèrdiu: sa primu borta (chi depu essi pretzisu, cumenti mi praxit a essi, si depu narai totus is cosas po cumenti funt) est stètia su cincu de su mesi de Gennàrgiu de cust'annu etotu, a sa torrada in campu apustis de is festas po su Nadali e po s'annu nou, in sa partida contras a is de su San Paolo Apostolo, chi balliat, tra is atras cosas (e ddu naru po essi pretzisu po su chi fait, est craru, ca chi unu giornalista bolit fai beni su trabballu cosa sua intzandus depit essi pretzisu in su chi scriit e in su chi torrat a contai), po sa de catodixi giorronadas de sa lista de s'andada. Sa segunda partida, invècias, is de su Campanedda dda ant pèrdia a a sa de dexi giorronadas de sa lista de sa torrada, candu fiat, intzandus, su bintitres de su mesi de marzu, in domu de is de su Santu Giorgiu de Peifugas etotu, cun su resultau de duus a unu. 

Si potzu narai, puru, immoi ca nci seu, ca is de su Campanedda funt stètius bonus a ndi pesai calincuna cosa cumenti a setantunu gol e nd'ant ingotu, nd'ant bodditu feti bintiduus gol, po sa difesa prus forti de totu sa lista. Is de su Santu Giorgiu, duncas, ant serrau sa stagioni cun setanta puntus, issus puru, chi ndi funt arribbaus gràtzias a bintiduas partidas bintas (eia, a fai is contus nci poneus pagu meda: est una in prus de is partidas chi ant bintu is de su Campanedda) ma a sa fini nd'ant pèrdiu cuatru (contras a is duas partidas chi ant pèrdiu is tataresus), e po cuatru bortas (contras a is seti de is aversàrius in sa cursa po su primu postu) si funt dèpius acuntentai feti de unu puntixeddu, est a narai ca ant serrau sa partida cun su resultau siddau in paridadi. 

Castiendi su numeru de is gol fatus e de cussus bodditus, podeus narai, duncas, ca is de su Santu Giorgiu nd'ant pesau calincuna cosa cumenti a sessantotu gol (ca funt tres in mancu de is chi ant fatu is de su Campanedda) e nd'ant arregotu calincuna cosa cumenti a binticincu gol, ca funt, eia, giai giai su pròpriu tanti (feti tres in prus, a narai sa beridadi) de is gol chi nd'ant cassau is de su Campanedda. E duncas, eia, fait a narai ca gràtzias a sa cursa chi ant fatu, chi funt stètius bonus a ndi pesai custas duas scuadras, sa batalla po su primu postu est stètia bella e spassiosa, ma si podit narai ca in totu su mundu de sa Primu Categoria (e immoi ddu potzu narai, fadendi su contu ca seu arribbau a s'ùrtimulu artìculu e de sa cida chi at a benni eus a sighiri chistionendi de is scuadras chi faint parti de su mundu de sa Segunda Categoria, e sa cosa at a andai ainnantis, si ddu incumentzu a narai, po otu cidas de sighiu, e duncas, fintzas a su primu giòbia de su mesi de Cabudanni, chi su Cielu at a bolli custu beni po mei, a su mancu, ca si cumprendit ca apitzus de su benidori no podeus scumiti prus de su tanti chi si pertocat) nci funt stètias a su mancu duas scuadras chi si dda funt gherrada, tra de issas etotu, po ndi cassai su primu postu, e duncas, eia, chi si ddu arregodais (desinò deu seu innoi pròpriu po custu puru), in sa Lista A nc'est stètia sa cursa, toga meda, tra is de su Cannonau de Jerzu e is de sa Baunese; in sa Lista B is de su Samugheo si dda funt biri contras a is de sa Frecia Parte Montis, contras a is de s'Arbus, de sa Gialeto e de su Gonnos puru; in sa Lista C is tifosus funt abarraus prexaus meda de sa cursa chi is de s'Ozierese funt arrannèscius a binci contras a is de su Thiesi etotu, e de su chi est sucèdiu in sa Lista D, si cumprendit, ndi seus chistionendi in custu artìculu etotu, mi parit craru. 

E duncas, eia, apu intèndiu a Antoniu Cocco una pariga de oras apustis chi iat bintu sa partida, de importu mannu, contras a is de su Santu Giorgiu, e m'at contau cumenti ddis funt andadas is cosas cust'annu. 
E deu creu ca sa cosa mellus chi potzu fai immoi, arribbau a custu puntu de sa storia, e megu a narai, est craru, a custu puntu de s'artìculu, est su de si intregai is fueddus chi s'at regalau s'allenadori de su Campanedda etotu, ca cussu ca m'arrapitu fatu fatu (e su chi s'arrapitu, a bosatrus puru) est ca no nc'est nesciunu ca podis sciit (e podit contai a is atrus, duncas) cumenti ddis funt andadas is cosas po su chi pertocat su trabballu cun sa scuadra e, duncas, cun is piciocus cosa sua. 
E duncas, est craru, sa primu lega chi eus pigau, cun Cocco, candu si seus postus a ciaciarrai (si seus intèndius su martis apustis de s'ùrtima partida chi ant giogau, e fiat su trexi de su mesi de Maju candu ddu apu telefonau), est stètia, e no podiat essi diaici, apitzus de sa partida finali chi is arrùbius-brau ant giogau contras a s'assòtziu de Peifugas. «No si podit de seguru narai ca est stètia una stagioni facili po nosu – s'est acutu a mi contai Cocco ca, tra is atras cosas, me is annus passaus est stètiu unu de is difensoris prus fortis po su chi pertocat sa scuadra de s'Ossese, mescamente in su campionau de s'Ecellenza, e po una bella parigas de stagionis de sighiu – mancai si iat a podi narai ca, comentecasiat, seus sèmpiri abarraus apicaus a si primu postu de sa lista, chi cumprendeis su chi si bollu narai, e custu fintzas de sa primu giorronada de su campionau e fintzas a arribbai a s'ùrtima, e no mi parit una cosa de pagu, antzis. Si podit narai, peròu, ca nc'est stètiu de trabballi, e de sudai, puru, po abarrai, po aguantai a su primu postu po totu custu tempus de sighiu. Is de su Santu Giorgiu de Peifugas no si funt arrèndius mai, est a nai ca ant fatu una cursa giai giai aguali a sa nosta etotu e apustis chi funt arrannèscius a binci, cumenti scieis, de su restu, sa partida de sa torrada pròpriu contras de nosu, intzandus si funt acostaus ancora de prus, candu ammancànt calincuna cosa cumenti a cincu partidas po arribbai a sa fini de su campionau. E duncas, apustis de cussa partida, si seus agataus in sa situatzioni chi si bivint cussus chi no podint prus sballiai nudda, cumenti si narat». 
E po serrai sa stagioni, po decidiri, duncas, cali tra is duas scuadras depessit binci su campionau, funt sèrbius atrus noranta minudus de giogu. «Po su chi pertocat, seus arribbaus a si giogai s'ùrtima partida in cunditzionis bonas, chi cumprendeis su chi si bollu narai, siat po su chi pertocat is cambas e siat po su chi pertocat sa conca e s'umori. Sa cosa de importu prus mannu fiat cussa de crei apitzus de sa fortza cosa nosta etotu, de crei apitzus a su chi podestus fai e chi, a sa fini, seus arrannèscius, seus stètius bonus a fai. Eus circai de lìmpiai sa conca de totus is pentzamentus lègius chi tenestus e chi, fatu fatu, nd'arribbant; eus circau, duncas, de giogai cumenti scieus, cun gana bella, chentza de si fai pigai de sa timoria. Mancai badda badda nci fessit sa bìncida de su campionau e duncas, mancai sa partida ballessit po una stagioni intera, seus arrannèscius a gigogai cumenti bolestus. Tra is atras cosas, mi seu torrau a castiai sa partida, apustis chi dda eus giogada, cun sa conca frida, e potzu narai, puru, ca is piciocus cosa mia si funt minèscius de dda binci, poita funt arrannèscius a fai a biri a totus cantu funt fortis, gioghendi chentza, giai giai, de fai nemmancu unu mesu sbàlliu. Is de su Santu Giorgiu si funt fatus agatai prontus e s'ant fatu a cumprendi cantu funt fortis: issus puru si minescint, po su chi ant fatu, po sa stagioni de oru chi funt arrannèscius a ndi pesai, de giogai in su campionau de sa Primu Categoria, impari a nosu etotu, in sa stagioni de su duamilla e binticincu – duamilla e bintises. Nosu peròu eus giogau, seus arrannèscius a giogai, po ddu narai mellus puru, cun s'atentzioni manna chi serbiàt, cun sa cuncentratzioni a su massimu, chi mi permiteis de manigiai custus fueddus. Mancai fessit una de is partidas prus de importu de totu sa stagioni, seus arrannèscius a giogai chentza si fai pigai de sa pressi, o de su nervosu, e seus arrannèscius a fai totu su chi si festus postus in conca de fai, e custu giai me is allenamentus chi estus fatu aintru de sa cida etotu. De su restu, in campu, in sa scuadra nosta, ddoi fiant una bella pariga de giogadoris chi sciint beni su fatu cosa insoru, fadendi su contu ca iant giai tentu s'ocasioni de giogai isfidas de importu mannu me in totus is annus passaus, e duncas no ant dèpiu pagai su prètziu, cumenti si narat, po s'emotzioni ca mancai ti ndi iat a podi arribbai, e ti nd'arribbas, candu no tenis medas annus de esperièntzia a is pabas cosa tua a t'agatas a giogai po calincuna cosa de importu mannu. S'esperièntzia de is giogadoris prus fortis chi teneus in sa rosa cosa nosta est stètia de importu mannu meda, cumenti si narat». 
Is de su Campanedda nd'ant cassau sa bìncida de sa partida contras a is de su Santu Giorgiu Peifugas gràtzias a is gol chi nd'ant pesau Alessiu Delrio e Vera Rubio. A s'allenadori spetat a torrai gràtzias po custus duus piciocus. «Eus giogau in unu campu ca, po su chi pertocat is mesuras, fiat meda ma meda prus mannu de su chi innoi seus costumaus a giogai is partidas cosa nosta. Me is allenamentus chi nd'eus pesau aintru de sa cida eus circau de cumprendi cumenti podesuts giogai, est a narai chi eus cercau totus is solutzionis prus togas po binci sa partida: de su restu, in sa rosa teneus giogadoris ca, candu tenint su logu po fai is giogadas, arrannèscint a fai cosas de importu mannu meda,  e no est po casu ca Delrio e Vera Rubio nd'apant cassau is gol ca si funt sèrbius, a sa fini, po binci sa partida. Vera est stètiu cussu chi si nd'est pigau, nd'at arregotu su fallu chi, apustis, s'at portau a su tiru de is undixi metrus, ca est stètiu tirau de Alessio etotu; e tocat a narai ca Delrio at tentu coràgiu mannu, fadendi su contu, mescamente, ca in una de is duas partidas chi eus giogau in campionau contras a is de su Santu Giorgiu, su portieri de is aversàrius, Saragato, fiat stètiu bonu a ddi cassai unu tiru de is undixi metrus; ma po bona sorti, cumenti si narat, Alessiu est arrannèsciu a nci scudi sa bòcia in fundu a sa porta, cumenti si iat a podi narai, po su gol chi est bàlliu po s'unu a zeru. E po su chi pertocat su gol de su duus a zeru, invècias, nd'est arribbau gràtzias a una giogada toga e bella meda de Vera Rubio, chi at fatu a biri a totus cantu est forti, ma sa pròpriu cosa si podit narai de Occulto, chi ddi at fatu su passàgiu, cumenti si narat. Totu e duus, deu creu ca si potzat narai chentza de timi de si sbàlliai, ant giogau una partida de importu mannu». 
Is de su Campanedda funt arribbaus a si giogai sa partida finali contras a is de su Santu Giorgiu de Peifugas cun numerus in buciaca togus meda: sa difesa prus forti e unu de is atacus chi nd'ant cassau sa cantidadi prus manna de gol, a is pabas, feti, de su de su Monte Alma. «Is numerus chistionant craru e nosu seus prexaus meda, mi parit craru, po totu cussu chi seus stètius bonus a ndi pesai. Eus serrau sa stagioni cun bintiduus gol ingotus e po mei est una cosa de importu mannu, fadendi su contu ca candu giogamu fia unu difensori, e duncas, eia, po mei sa difesa est una de is cosas de importu prus mannu chi nci funt in una scuadra e una de is cosas de importu prus mannu, a sa fini, po arrannèsci a binci is partidas. Ma deu creu ca siat stètia una chistioni de mentalidadi: sa mentalidadi ca totus is piciocus teniànt candu ndi cabant in campu po giogai is partidas, ma ballit, puru, po candu s'atobiastus po ndi pesai is allenamentus aintru de sa cida etotu. Su Campanedda at sèmpiri atacau cun undixi ominis, e s'est sèmpiri difèndiu cun totus is ominis chi teniàt in campu; s'at a parri una mesu tontesa, una de cussas cosas chi si narant tanti po narai, ma is cosas funt andadas pròpriu diaici, nc'est pagu de aciungi. Ainnantis de incumentzai sa stagioni, peròu, tenestus unu bellu tanti de dudas, e sa cosa balliàt puru po is dirigentis: timestus ca, chentza de unu difensori de is chi tenestus, is cosas si podiant fai meda ma meda prus trabballosas, ma a sa fini is piciocus chi ant fatu parti de sa difesa cosa nosta ant fatu, nd'ant pesau unu trabballu mannu meda, e de importu. In prus, si potzu narai, po si fai a cumprendi mellus de ita seus chistionendi, ca po calincuna cosa cumenti a dexesseti partidas, apitzus de trinta bessidas, seus arrannèscius a no incasciai nemmancu unu gol, e custa est una de is cosas chi mi fait prus prexei, chi pròpriu si ddu depu narai. E sa cosa est andada diaici, est a narai ca no eus pigau, ca no eus incasciau nemmancu unu gol, in s'ùrtima partida puru, cussa, est craru, chi eus giogau contras a is de su Santu Giorgiu. Nareus peròu ca puru is centrucampistas e is atacantis ant donau una manu de agiudu manna meda a totus is difensoris». 
Is de su Campanedda, intzandus, funt arrannèscius a ndi cassai s'artziada in su campionau de sa Promotzioni apustis de una bella pariga de bortas chi nci iant giai provau, ma in totus is annus passaus, fortzis, ddis est bèniu a mancai unu stiddieddu (unu stiddieddu feti, si cumprendit) de bona sorti. «Est berus – at sighiu a mi contai Antoniu Cocco – is dirigentis de s'assòtziu fiant bisendi de ndi cassai s'artziada in su campionau de sa Promotzioni de una bella pariga de annus, ma po cust'annu si iat a podi narai ca is dirigentis ant fatu unu trabballu bonu, bonu meda. Nci funt arrannèscius a ndi pesai una rosa cun is frocus, cumenti si iat a podi narai e cumenti m'est bènniu de narai, tra is atras cosas. In prus, ant tentu su coràgiu, e no est stètiu pagu, est craru e si cumprendit (arriri a solu a solu ndr) de donai is crais de sa scuadra me is manus de un allenadori ca no iat mai trabballau impari a una scuadra de giogadoris matucus, cumenti seus costumaus a dda tzerriai, e po su chi mi pertocat, nc'est su tanti po essi prexaus meda, e si cumprendit, berus est? Po su chi mi pertocat, ma sa chistioni ballit, aguali aguali, po is giogadoris cosa mia puru, eus torrau a pagai sa fidùtzia chi is dirigentis ant tentu apitzus de nosu, gioghendi beni, in campu, su domìnigu, e no a fueddus; e depu torrai gràtzias, po totu su bonu chi sa scuadra est arrannèscia a ndi pesai, no feti a is giogadoris, ca a sa fini funt cussus chi faint su trabballu prus mannu, e si cumprendit, ma puru a totus is personas chi ant trabballau cun mei e m'ant agiudau a sighiri sa scuadra, fintzas de is allenamentus, e fintzas de is allenamentus chi eus incumentzau a fai in s'istadi, po si cuncodrai po sa stagioni de su duamilla e binticincu – duamilla e bintises. In prus, is de sa dirigenza, is dirigentis, duncas, ant fatu un'antra bella pariga de sacrìficius, cumenti si iant a podi tzerriai, in sa fentana de su mercau chi s'oberrit in s'ierru, circhendi duncas de rinfortzai sa rosa, sa scuadra: su de podi contai apitzus de giogadoris bonus, fortis e de esperièntzia manna cumenti Vera Rubio, chi eus giai arremonau, o de Usai, est stètia una cosa de importu mannu meda. Is giogadoris chi funt arribbaus po si donai una manu de agiudu, funt bènius a essi de importu mannu meda mescamente me is ùrtimas partidas de s'annu, candu is puntus chi ddoi fiant badda badda in su pratu balliant, est craru, su dòpiu, chi no tres bortas prus de su tanti. Ma tocat a narai ca candu bincis, ca candu arrannèscis a binci unu campionau, intzandus is mèritus no funt feti de is giogadoris. De is personas chi trabballant me in s'assòtzius nd'apu giai chistionau, e diaici apu chistionau, puru, de is giogadoris: eus sèmpiri giogau, seus sèmpiri cabaus in campu cun sa bidea de preni su coru de is tifosus cosa nosta de prexu e deu creu de podi narai ca, eia, nci seus arrannèscius, ma issus puru s'ant donau una manu de agiudu manna meda, fadendi su contu ca ant sèmpiri fatu su tifu po nosu, siat, est craru, me is partidas chi eus tentu s'ocasioni de giogai in domu e fintzas me is partidas chi eus dèpiu giogai, est craru, in domu allena, e funt bènius a fai su tifu po nosu fintzas me is partidas chi eus giogau me is logus, me is biddas chi abarrant prus atesu de Tattari. Su campu, duncas, fiat sèmpiri prenu de genti fintzas a cucuru, e sa cosa s'at fatu prexei meda, e gei si cumprendit; s'ant agiudau a curri prus a forti, e potzu narai ca is tifosus ca eus tentu, is tifosus cosa nosta, duncas, funt stètius is prus togus in totu su mundu. Seus prexaus po issus, ca su giogu de sa bòcia iat a depi serbiri pròpriu po custu, e chistionu, mescamente, de su giogu de sa bòcia in su mundu de is diletantis: iat a depi serbiri po su spàssiu, po su spreviu de sa genti. Seus prexaus de essi arrannèscius a ddis regalai totu custu afròddiu chi ant tentu, e mi parit bastanti craru puru, e si cumprendit». 

E immoi chi is bòcias funt frimas e immoi ca is campionaus funt bellus ca spaciaus, nc'est giai chini incumentzat a si domandai chi Antoniu Cocco at a sighiri a curri, est a nai a sighiri is trabballus de is de su Campanedda po sa stagioni chi at a benni puru, chi at a essi cussa, est craru, de su duamilla e binticincu – duamilla e bintises, cun is arrùbius – brau chi ant a curri in su campionau de sa Promotzioni, cun totu cussu chi custu cumportat. 

«Immoi depeus feti agatai s'ocasioni giusta po s'atobiai, totus impari, me in sa pròpriu mesa, po circai de arraxonai impari a is dirigentis apitzus de is bideas chi tenint in conca po su campionau chi at a benni, po sa stagioni chi at a benni. Deu, po immoi, potzu feti narai ca innoi mi seu agatau beni meda, e deu creu, in dì de oi, ca s'esperièntzia chi apu tentu sa bona sorti de fai, impari a is de su Campanedda, siat su primu passu, cumenti si narat, po incumentzai cun sa carriera cosa mia po su chi pertocat su ruolu de s'allenadori. Su de podi trabballai in un ambienti diaici selenu m'at donau una manu de agiudu manna meda, e si cumprendit, berus est? No apu mai tentu strobbus, antzis, apu agatau personas chi funt stètias bonas cumenti a su pani, cumenti si iat a podi narai, ca m'ant sèmpiri agiudau e sèmpiri tratau cun stima, mancai, puru, candu m'est capitau de fai calincunu sbàlliu cun is scedas chi apu pigau in totu custus noi mesis de giogus. E de su restu, iat a essi una cosa aforas de conca su de pentzai ca unu allenadori potzat andai deretu, cun su trabballu cosa sua, chentza de sballiai nemmancu unu passu, chi mi cumprendeis po su chi si bollu narai. Mescamente candu ses un allenadori cun pagu esperièntzia a is pabas, pagu e nudda, si iat a podi narai po su chi mi pertocat, e no tèngiu nudda de cuaui, est craru. Chi bolis mellorai, duncas, depis fai su contu ca arrannèscis a cresci, a benni a essi prus forti de su chi fiast sa dì ainnantis, candu t'agatas a fai is sballius: e feti candu ti nd'acatas de su chi as sbàlliau, candu cumprendis, duncas, su chi as sbàlliau, ca cumprendis diaderus is cosas. Innoi, e chistionu, est craru, po su chi pertocat sa scuadra de su Campanedda, e mi fait prexei a ddu podi narai, m'ant donau totu su tempus chi mi serbita, ant tentu totu sa passièntzia chi un allenadori iat a bolli sèmpiri; e no potzu fai atru ca torrai gràtzias a totus is dirigentis, po cumenti si funt cumportaus cun mei. E de su restu, tèngiu calincuna cosa cumenti trintunu partidas a is pabas, chi funt su tanti de partidas chi eus giogau cust'annu, a fai is contus nci poneus pagu meda, cumenti si narat. E duncas, deu creu ca su de sbàlliai fatzat parti de su giogu, ca chentza de sbàllius, chentza de scramentus intzandus no ti podis abertai ca is cosas ti bessant beni, e si cumprendit. Ma is dirigentis funt sèmpiri abarraus a su costau cosa mia, e si podit narai, duncas, ca a su mancu po cust'annu, seus crèscius impari, est a nai ca eus circau de mellorai donendusì una manu de agiudu, e sa cosa ballit po mei, est craru, ma ballit po issus puru». 

E duncas, s'ùrtima parti de sa ciaciarrada, de s'intervista, cumenti dda estus a podi tzerriai, puru, furendindi sa trassa de s'italianu etotu, e po ddu narai, duncas, cumenti si narat in italianu etotu, spetat sèmpiri, e si naru sèmpiri, po is dedicas chi is allenadoris tenint e bollint fai. E giai giai, fia pentzendi custu me in totus is diis ainnantis, ia a podi fai, mancai, un artìculu (un artìculu in sardu, si cumprendit) prenu fintzas a cucuru de totus is dedicas chi s'ant donau is allenadoris (e chi nosu, si cumprendit, nd'eus bogau aforas in su giàssu de su Diàriu Sportivu), mescamente de is dedicas chi is allenadoris faint candu arrannèscint a ndi cassai sa bìncida de su campionau. 

E megu a narai, eia, ca sa de is dedicas benit a essi, dònnia dònnia borta, sa parti prus toga de sa ciaciarrada: medas de issus, chi no giai totus, no ammancant mai, duncas, de arremonau, e de torrai gràtzias, a is famìllias cosa insoru, e si cumprendit puru: su giogu de su càlciu ti ndi pigat, cumenti si iat a podi narai e cumenti est benendumì de narai, de su restu, una biga manna de tempus, a partiri pròpriu de cussas duas-tres oras chi nci bolint, po duus o tres bortas a sa cida, po cuncodrai e po sighiri is allenamentus, e fintzas a nc'arribbai, mi parit bastanti craru, a su tempus chi serbit po cuncodrai e po sighiri sa partida, ca eia, scieis beni custu puru (e ballit po totus, deu creu), si giogat in su fini de cida, chi no est su domìnigu st su sabudu. E fadendi su contu, cumenti s'apu arremonau fatu fatu, ca is giogadoris diletantis (ma sa pròpriu cosa ballit po is allenadoris puru, e si cumprendit) no ndi cabant in campu po incasciai barcas e barcas de dinai, cumenti invècias sucedit (e biaus issu, s'at a megai calincunu de bosatrus) a is giogadoris professoneris chi, mancai, currint in su campionau de sa Sèrie A (o me is atrus grandus campionaus chi nci funt, chi si giogant, in dònnia natzioni de s'Europa, ma no feti), duncas, e si cumprendit, totu su tempus chi passas in campu, impari a s'allenadori e, a sa fini, impari a is cumpàngius cosa tua, est tempus ca, si iat a podi narai diaici, ndi furas a sa famìllia cosa tua. Fadendi su contu ca nc'est sèmpiri su trabballu da sighiri, e a custu is allenadoris e is giogadoris nc'aciungint puru su trabballu ca faint cun sa scuadra cosa insoru. E si cumprendit (e si nd'apa a chistionai mellus puru, de sa cosa) ca un allenadori no podit pretendi de spremi is giogadoris cumenti chi fessint professoneris, e cumenti chi fessint limonis, duncas; poita, cumenti m'at scoviau e contau un antru allenadori (e duncas, no est stètiu Cocco a mi regalai custus fueddus), nc'est sèmpiri de fai su contu ca is gigoadoris, mancai, ndi podint arribbai a su campu, po is allenamentus, candu funt giai bellus ca mortus, bellus ca stracus apustis de oras e oras e oras de trabballu; e duncas tui, chi s'es feti (e si naru feti po modu de narai, e si cumprendit) s'alleandori, no iast a depi pretendi ca is giogadoris cosa tua potzant fai esercìtzius grais de timi po totu su merì, ma iast a depi cumprendi ca su giogu de sa bòcia, e mescamente su chi pertocat su mundu de is diletantis, eia, benit a essi feti unu giogu, e m'eis a iscusai po su giogu de fueddus chi mi nd'est bèssiu aforas. E duncas, in campu is giogaodirs iant a depi andai po si spassiai, chi iat a depi essi, diaderus, sa cosa de importu prus mannu, e no po su de binci po s'ammarolla is partidas. Ma de custa cosa, chi mi parit de importu mannu a su mancu, nd'eus a chistionai mellus me is artìculus chi nd'apa a pesai in su benidori puru, chi su Cielu at a bolli custu beni po mei. 

E duncas, megamu a si contau de is dedicas chi Cocco s'at lassau, e chi nosu (chistionu po mei, est craru) nc'apu stichiu, cumenti mi parit giustu puru, a sa fini de s'artìculu: «Torru gràtzias, po primu, a totus is personas chi ant trabballau po s'assòtziu de su Campanedda e chi funt stètius bonus a ndi pesai una scuadra forti meda e, in prus, ddis torru gràtzias, mi parit craru puru, po essi scerau de donai is crais de sa scuadra a mei: sa cosa m'at fatu meda, ma meda prexei, e si cumprendit. Torru gràtzias, duncas, a totus is giogadoris chi m'ant sighiu in totus custus mesis: est gràtzias a su trabballu chi ant fatu chi seus arrannèscius a ndi cassai custu resultau togu meda e de importu diaici mannu po su Campanedda, e megu a chistionai, est craru, de sa bìncida de su campionau e de s'artziada in su campionau de sa Promotzioni, una cosa chi no fiat mai sucèdia in totu sa storia de sa scuadra. Is giogadoris funt abarraus a su costau cosa mia puru candu is cosas fiant marigosas, est a nai puru candu, mancai, no arrannèscestus a ndi cassai is tres puntus; is ocasionis po si castiai me is ogus e po chistionai de is cosas chi andant beni e de is cosas chi andant mabi no si funt ammancadas de seguru, ma nc'est sèmpiri stètiu unu rispetu mannu tra de nosu, e seus sèmpiri abarraus selenus, e custu, deu creu, est una de is cosas de importu prus mannu. Torru gràtzias a totu is personas chi ant trabballau impari a mei: si seus dèpius inventai, partendi de zeru, meda de su trabballu chi eus fatu cun is piciocus, ma potzu narai ca is cosas funt andadas beni meda. Serru, duncas, cun una dedica de importu mannu po sa famìllia cosa mia, ca candu fia tristu e m'ant sèmpiri agiudau e po totu cussu chi ant dèpiu sumportai candu, mancai, furriammu a domu mesu inchietu po crupa de sa partida etotu». 






Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna. IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018 art. 22 

In questo articolo
Squadre:
Campionato:
Argomenti:
Stagione:
2024/2025
Tags:
Novas