Arregodus: festa manna po s'artziada in Promotzioni de is de Samugheo de Giorgiu Ferraro
E duncas, atacu a scriri s'ùrtimu artìculu chi ballit, a fai is contus nci poneus pagu meda (e sèmpiri chi su tialu de calendàriu, chi tèngiu sèmpiri apicigau asuta de su nasu, a su mancu candu trabballu, no est contendumì brullas, e deu no creu chi mi siat pighendi in giru, cumenti si iat a podi narai, e cumenti apu sèmpiri intèndiu narai, po primu de babbu miu etotu), po s'ùrtima cida de su mesi de Lampadas e, duncas, po s'ùrtimu giòbia de su de ses mesis de s'annu.
E po primu cosa, eia, si ddu naru cun su prexu in su coru, no mi parit nemmancu berus de cumenti su tempus est bobendusì, e mancu mali, mi arrapitu a solu a solu (e mi megu a solu a solu, chi si praxit de prus, mancai, diaici, po cumenti sonat sa frasia), ca su tempus sighit a nci passai, po bosatrus e po mei puru.
Ca chi su tempus si depessit frimai de curri, e de passai, ellus, ddu cumprendeis beni, bolit narai chi est sucèdiu calincuna cosa de malu, calincuna cosa de lègiu.
E invecias, su bisu cosa mia (diaici tzerriu sa vida mia, a bortas, e mancai no nc'eis nemmancu a crei, ma seu narendusì sa beridadi) est sighendi a andai ainnantis (chi mi permiteis de giogai unu pagheddeddu a fai su poeta, e a fai, mancai, su filosofu puru), mancai in custa vida nci siant diis (e diis longas puru) chi mi parint unu pagheddu marigosas, unu pagheddu tostaxinas, chi est unu fueddu chi nd'arribbat de "tostau", e si cumprendit.
E tostaxinu, chi pròpriu si ddu depu narai, est unu fueddu chi m'est apena acucau in conca, e est unu de cussus fueddus chi intendia sèmpiri, sèmpiri narai a sa bon'anima de mamma mia, impari a su fueddu acucai etotu, de su restu. E mi praxit meda, mi praxit fintzas a m'amachiai, custa cosa chi, candu trabballu po ndi pesai is artìculus in sardu, chi ndi bessint aforas po is Novas de su DiàriuSportivu, eia, mi benint in conca fueddus chi mancai intèndia candu fia unu pipieddu piticu, candu fia unu notzenteddu. E mi parit totu de dda intendi, torra, a sa bon'anima de mamma mia; e sa maghia prus manna benit a essi custa, e m'eis a iscusai po su giogu de rimas chi mi nd'est apena bèssiu aforas, chentza nemmancu de mi nd'acatai, ca candu scriu is artìculus in sardu mi parit totu de dda intendi torra, cumenti s'arrapitit fatu fatu, de su restu.
E no potzu fai atru ca torrai gràtzias a su Cielu, poita mi donat sa bidea, m'arregalat su sentidu, de tenni ancora mamma mia a su costau cosa mia. E diaderus, est una de is cosas prus togas chi mi sucedint candu scriu in sardu, ca giai giai mi benit de prangi, ma de su prexu, e si cumprendit beni, e deu creu chi ddu podeis cumprendi a solus, chentza de s'agiudu cosa mia. Berus est?
E duncas, fia narendusì ca pigu sa vida, e su tempus chi su Cielu est donendumì de bivi (e no nc'est una dì chi abarru chentza de torrai gràtzias a su Cielu, e megu a si narai sa beridadi, est craru), cumenti chi fessit unu regalu: su regalu prus mannu de totus.
Ca su tempus chi teneus de bivi, su tempus chi arrannèsceus a si bivi, mancai chentza de daboris e de trumentus e de dannus, eia, est s'oru prus mannu chi podeus agatai in custu viàgiu chi, a sa fini, est sa vida etotu.
E cumenti funtzionant is cosas, deu creu pròpriu chi ddu scieis bosatrus puru: a bortas nci funt diis chi ti parit totu de podi tocai (de arrannèsci a tocai, chi si praxit mellus cumenti sonat) su cielu cun unu didu, de cantu ti parit, duncas, de bobai a tres, cuatru, cincu metrus apitzus de terra (cumenti si narat; e nc'ant a essi, mancai, una biga manna de cantzonis chi coxinant sa chistioni diaici cumenti seu fadendi deu, a trassa de poeta, o de cantanti etotu), ma nci funt diis innoi, mancai, is cosas benint a essi unu pagheddeddu prus trotas, chi cumprendeis su chi si bollu narai.
E in custu giogu (megu a chistionai de is diis trotas chi, in una manera o in un'antra, andant aderetzadas, ca su de abarrai prangi prangi, a totu dì, no pentzu ca siat sa bia giusta, s'arrastu giustu de sighiri po ndi bessiri aforas de is dannus), mi donant una manu de agiudu is allenadoris (ellus! Seu narendusì sa beridadi, mancai bosatrus no nc'eis a crei, e immoi andu a si ispiegai mellus su motivu) chi intendu dònnia, dònnia cida, chentza de ndi sartai una, me is noi mesis de sa stagioni regolari (chi funt, de su restu, is noi mesis innoi si giogant is partidas de su campionau, gei ddu eis a cumprendi a solus puru, deu creu): e duncas, eia, a trassa de is stoicus etotu (megu a arremonai cussa iscola de filosofia chi nd'est bessida aforas fintzas de is tempus de is antigus aregus, e apustis est sighida a andai ainnantis fintzas a is tempus de is antigus romanus, e si ddu naru po nci stichiri, in s'artìculu de custa cida puru, unu tzicheddu de filosofia, chi est sa cosa chi fortzis, prus de is atras, m'at fatu bessiri aforas de conca in custa vida maca e totu ghetada a pari chi m'est capitau de mi bivi), is allenadoris mi contant, dònnia borta chi ddus intendu (eia, a cantu parit, apitzus de custa chistioni, narant totus sa pròpriu cosa, e a mei no mi dispraxit, antzis!), chi po binci unu campionau, po ndi pesai una stagioni de importu, eia, serbit echilìbbriu, chi bollit narai ca candu is cosas ti andant beni no iast a depi perdi sa conca po crupa de s'afròddiu. E duncas, eia, po una scuadra de bòcia, su perigulu prus mannu nd'arribbat candu arrannèscis a binci una biga manna de partidas totu de sighiu. Ca ti intendis cumenti chi no ndi depast arrui mai prus.
E nci funt scuadras, cumenti est sucèdiu in custu campionau etotu, su campionau chi s'est apena serrau, e megu a chistionai, est craru, de sa stagioni sportiva de su duamilla e binticuatru – duamilla e binticincu, po si cumpendi mellus a pari, chi funt arrannèscias a binci fintzas cuindixi, sexi, dexesseti partidas totu de sighiu, s'una avatu de s'atra.
E si cumprendit ca no funt pagus de seguru!
E duncas, eia, no iast a depi perdi sa conca po s'afròddiu (cumenti fia narendus'), est a nai, eia, ca ti iast a depi fai pigai de s'afròddiu, ca andat sèmpiri beni e fait sèmpiri prexei, ma feti cun su tanti giustu; est a nai, ca s'afròddiu candu is cosas ti andant beni nci iat a podi stai puru, ma sèmpiri chentza de ti ndi scaresci ca, pròpriu cumenti is cosas ti andant beni, ti iant a podi incumentzai a andai mabi de cras etotu, chi cumprendeis su chi seu circhendi de si narai.
Ca oi, mancai, ti intendis su capu, su rei de su mundu, e cras, mancai, ses totu ghetau a pari e totu disisparau; ca mancai, oi ti intendis cumenti chi fessist bobendi a centu metrus apitzus de terra, e cras ti iast a podi intendi cumenti chi fessist arrutu a s'inferru.
E sa pròpriu cosa, sighendi in custu arrastu etotu, iat a tocai a fai candu is cosas ti andant mabi, est a narai ca serbit echilìbbriu, puru, candu t'agatas a annadai in mesu in mesu a is dannus, a is arroris, a is trumentus: e intzandus eia, mancai sa primu bidea siat cussa de crei ca no nci dda as a fai mai prus a ndi bessiri aforas de su stampu innoi ses arrutu (ddu sciu beni cumenti funtzionat sa conca, e is allenadoris ddu sciint de prus puru, fadendi su contu ca no depint pentzai feti a is cambas de is giogadoris chi sighint e chi allenant, ma puru a sa conca, chi benit a essi, in su giogu de sa bòcia puru, e no feti in sa vida, una de is cosas de importu prus mannu po ndi pesai unu trabballu fatu cumenti Deus cumandat, o in gràtzia de Deus, chi si praxit de prus diaici. E chi arrannèsceis a sighiri su chi seu circhendi de si narai), depis sighiri a ti dda gherrai, depis sighiri a insisti, ca in una manera o in un'antra is perìodus lègius acabbant sèmpiri, chi sciis abertai, chi tenis sa passièntzia.
E sa passièntzia, impari a s'echilìbbriu, benit a essi una de is cosas de importu prus mannu, mi megu a solu a solu candu nci pentzu.
E duncas, eia, candu is cosas ti andant mabi, ti podis feti arramangai is manigas (cumenti mi narànt sèmpiri siat sa bon'anima de mamma mia che babbu miu etotu, mescamente candu fia piticheddu), e circai de ti ndi scabulli de is dannus.
E po su chi pertocat sa passièntzia, in custus ùrtimus tempus nci seu pentzendi meda, ma meda, e duncas, mi capitat de nci pentzai fatu fatu, cumenti si iat a podi narai: ca a bortas, po bivi in custu mundu, no iat a bastai sa passièntzia chi teniàt su Budda (chi narànt chi siat stètiu una de is personas, unu de is ominis cun sa sabiesa prus manna, e duncas, eia, cun sa passièntzia prus manna); e pròpriu po custu, a bortas, mi benit de pentzai ca sa vida siat, tra is atras cosas, no feti unu bisu, o unu viàgiu, cumenti dda apu tzerriada immubagora, ma una prova puru (eia, cumenti funt provas, mancai, is partidas chi is giogadoris giogant dònnia fini de cida, po noi mesis de sighiu).
E is provas, a trassa pròpriu de is partidas, su prus de is bortas si serbint po cumprendi (eia, serbint a nosu etotu, duncas) cantu seus fortis, o cantu seus debbilis; si serbint po cumprendi cali funt is cosas chi si bessint mellus (est a nai is cosas chi arrannèsceus a fai chentza trumentu, mancai) e cali funt is cosas, invècias, innoi mancai no seus diaici fortis cumenti funt is atrus.
E duncas, su giogu benit a essi facili meda: candu ti nd'acatas ca nc'est una cosa chi no ti bessit beni, tenis duus arrastus de sighiri: o ti cunvincis (e bastat pagu, a narai sa beridadi) ca cussa cosa no fait po tui (cumenti si iat a podi narai, furendindi sa trassa, e duncas su modu de narai, de s'italianu etotu), e intzandus dda lassas stai po sèmpiri (e ballit po unu trabballu, po una passioni, po unu giogu e fintzas po s'acapiu cun una persona. Chi no nc'est su tanti po sighiri a nci provai, chi biis e chi cumprendis chi is cosas andant mali, e no nc'est nudda ca tui potzast fai po ddas aderetzai, eia, intzandus sa cosa mellus est cussa de ddas lassai stai e, po cantu fait, po cantu est possibbili, de si ddas scaresci puru); ma podit sucediri puru ca tui depast trabballai, e meda puru (mancai sighiu de unu maistu, cumenti s'allenadori benit a essi, de su restu, su maistu de is piciocheddus chi ddu sighint, po su chi pertocat su mundu de sa bòcia e, duncas, su giogu de su càlciu), po benni a essi sèmpiri prus abbili in cussa cosa.
Ca a bortas podis abarrai mesis e mesis circhendi de ndi pesai una cosa, chentza bona sorti; ma podit sucediri ca una dì, candu nemmancu ti ddu abertas, arrannèscis a fai cussa cosa ca, in totu su tempus ainnantis, no ti fia mai bessida.
E duncas, su prexu chi ti ndi brintat in su coru, e si cumprendit, benit a essi mannu meda.
A mei custa cosa mi sucedit, mancai (e sigu a mi strollicai unu pagheddeddu cun bosatrus, chi mi ddu permiteis, ca ddu scieis, de su restu, cumenti mi pigat candu mi pongiu a scriri is artìculus in sardu: ca mi bastat unu fueddu e atacu a si fai sa conca a acua, cumenti naràt sa bon'anima de mamma mia etotu) cun is esercìtzius de yoga chi fatzu dònnia, dònnia mengianu apustis chi mi ndi scidu (eia, seu basau de sa bona sorti, diaici mi intendu, a su mancu, po su de tenni sa possibbilidadi, e mescamente, su tempus, po s'apicai torra a sa chistioni chi apu pigau a s'incumintzu de custu artìculu etotu, de podi fai cussa oritedda, oritedda e mesu de esercìtzius. Ca su de podi trabballai de domu, cumenti dònnia cosa in custu mundu, tenit cosa bonas, e cosas mabas, e duncas, vantàgius e cosa trotas, cumenti m'est bèssiu e cumenti megu a si narai): nci funt esercìtzius chi, mancai, seu arrannèsciu a fai apustis de mesis e mesis chi nci provamu, chentza de nc'arrannèsci (chi mi permiteis custu giogu de fueddus).
E duncas, mi megu a solu a solu, sa cosa de importu prus manna, a bortas, est cussa de sighiri a nci crei, de sighiri a insisti a fai su chi bolis fai.
Ma nci funt puru cosas chi fortzis, e naru fortzis, est mellus a si ddas scaresci, a ddas lassai po fatas, cumenti si narat, poita no nc'est sa possibbilidadi de ddas pesai in gràtzia de Deus.
E intzandus, candu is cosas funt postas diaici, fortzis (e naru fortzis, est craru) sa cosa mellus chi podeus fai est cussa de narai: apu cumprèndiu ca custa cosa no fait po mei, e duncas, fortzis est mellus chi pigu un antru arrastu, e sigu un'antra faina. Chi cumprendeis su chi seu circhendi de si narai.
E duncas, eia, candu is cosas andant mabi, sa cosa mellus chi ti podit capitai est cussa de atobiai unu maistu.
O, ballit aguali, e si cumprendit, sa cosa mellus chi podit sucedi est su de tenni sa possibbilidadi de andai a chistionai cun unu maistu, chi ti narat, allestru, cali est sa bia prus crutza de sighiri po ti lassai a is pabas su dannu, s'arrori chi, mancai, ti nd'est protziu apitzus. E mescamente, is maistus faint còmudu, cumenti si iat a podi narai furendindi sa trassa de s'italianu etotu, candu ses giòvunu, est a narai, candu no tenis su tanti de esperièntza a is pabas chi serbit, chi t'agiudat, a aderetzai is cosas.
E is maistus ndi podint arribbai, in sa vida cosa tua, candu mancai no ti ddu abertas nemmancu: e po su chi mi pertocat, is maistus podint arribbai, fintzas, gràtzias a is paginas de unu lìbbru, chi arrannèsceis a mi sighiri po su chi seu circhendi de si narai.
E si potzu narai ca, sèmpiri po su chi mi pertocat, is lìbbrus (e duncas is autoris de is lìbbrus, mi parit bastanti craru) m'ant sarvau sa vida una bella pariga de bortas, in custus cuarantacuatru annus de vida chi mi seu giai scroxau (e m'eis a iscusai po su giogu de fueddus chi mi nd'est bessiu aforas).
E torrendi a su giogu de sa bòcia, e a s'allenadori chi benit a essi su maistu po totus is giogadoris de sa rosa cosa sua, prus unu maistu est bonu, est bravu a fai su trabballu cosa sua, e prus is cosas andant beni.
E biaus, duncas, totus cussus de nosu chi agatant unu maistu de sighiri in custa vida.
E duncas, si iat a podi narai ca, chentza giai giai de mi nd'acatai, po custa cida puru (po s'artìculu de custa cida puru, po ddu narai mellus) nd'apu bogau aforas unu bellu tantixeddu de strollichiminis, e mi bastat pagu, si ddu torru a narai: mi bastat unu fueddu, mancai unu fueddu feti, po preni sa pagina de contus e de contixeddus, cumenti candu oberris su grifoni po ndi fai bessiri s'acua.
Eia, in sa conca mia is cosas andant giai giai agualis: bastat unu fueddu po atacai cun una chistioni chi podit andai ainnantis po oras e oras e oras.
Ma po oi puru apu acabbau (e gràtzias a Deus, s'at a megai calicunu) cun totus is strollichiminis, e duncas, sèmpiri chi seis de acòrdiu cun mei, si nci podeus ghetai, impari, e a fundu 'e susu (cumenti apu sèmpiri intèndiu narai innoi in bidda mia, chi est Bidd'e Sorris) me is chistionis chi pertocant sa cosa de importu prus mannu po su giàssu de su Diàriu Sportivu, e megu a chistionai, si cumprendit, de is partidas de is diletantis sardus chi giogant, chi currint me is campionaus pesaus de is de sa Federatzioni Italiana de su Giogu de su Càlciu, e pesaus, puru, de is dotoris de sa Lega Natzionali de is Diletantis puru.
E duncas, s'arregodu feti ca chi nci sticu totus custus strollichiminis me is artìculus chi iant a depi chistionai feti (e naru feti!) de bòcias e de resultaus, est, po primu cosa, po manigiai unu tantixeddu de fueddus in prus de su chi ia a fai chi depessi abarrai innoi, a totu dì, a si contai cumenti funt andadas is cosas me is campus de giogu, ca po chistionai de una partida de bòcia, e si cumprendit beni (e ddu cumprendeis beni bosatrus puru) ia a manigiai (est a narai: mi iant a bastai) cussus binti-trinta fueddus, e no de prus.
E duncas, si cumprendit, mi ia arrosci meda ma meda allestru, e mancu mali, mi megu a solu a solu, ca is strollichiminis no m'ammancant mai in sa conca cosa mia (e gei ddu eis cumprèndiu, berus est?), poita impari a is strollichiminis tèngiu sa possibbilidadi de manigiai totu una cantidadi manna meda, e si cumprendit, de fueddus chi, a su noranta po centus, no mi iant mai bessiri aforas, no mi iant a serbiri, intzandus, po si chistionai de is resultaus de is partidas.
E sa ispera cosa mia (e cun custu serru sa chistioni) est cussa, mi parit bastanti carau puru, de ndi cassai s'atentzioni de totus cussas personas chi, mancai, no funt acapiadas a istrintu cun is chistionis chi pertocant su mundu de is giogadoris de bòcia diletantis sardus, ma chi mancai tenint su prexei de ligi calincunu fueddu scritu in sardu (in su sardu chi si fueddat e si scriri innoi in su Campidanu de mesu), mancai, feti, po fai unu pagheddeddu de esercìtziu. Cumenti si iat a podi narai.
E duncas, eia, isperu de no si ndi furai totu su tempus (totu su tempus chi mancai no teneis nemmancu, cumenti s'arrapitu fatu fatu), e isperu de no s'arrosci tropu, cun totus custus contixeddus, e isperu de no s'essi fatu sa conca a acua, cumenti si megàt sa bon'anima de mamma mia, mescamente candu acabbàt de ciaciarrai cun is amigas, mancai a su telefunu puru, apustis de oras e oras e oras de sighiu.
E custa cosa de mi fai pigai de is strollichiminis, a su mancu est cussu chi mi praxit a pentzai, mi dda at regalada pròpriu issa. Ca mancai no siat prus in custu mundu de su duamilla e noi, eia, est cumenti chi siat a su costau cosa mia etotu, mescamente e pruschetotu candu ndi pesu is artìculus in sardu. E de custa maghia, si ddu torru a arrapiti, ndi torru gràtzias a su Cielu: poita cun custus artìculus no feti mi guadàngiu, no feti ndi pesu su tanti de arriabis chi mi serbint po bivi in custu mundu, ma mi intendu su coru e sa conca prena de prexu, e de arregodus bonus. E custa cosa no dda pagat nemmancu si dinai, a su mancu a parri miu.
Ma torraus a nosu, duncas.
Cumenti apu acutu a si narai me in totus is cidas passadas, me is tres mesis de s'istadi, a su mancu po su chi pertocat is artìculus chi scriu in sardu, e mi parit bastanti craru, torraus a chistionai, cun su tempus e cun s'atentzioni chi serbit, de totus cussas scuadras chi funt arrannèscias a ndi cassai su primu postu in sa lista cosa insoru, e duncas, chi funt arrannèscias a ndi cassai sa bìncida de su campionau e, duncas, mi parit craru, s'artziada in sa categoria prus matuchedda.
E duncas, apustis de essi chistionau de is de su Lanusè e de is de su Uddusò (ca cumenti eis a sciri, e chi no ddu scieis deu seu pròpriu innoi po si ddu arregodai, nd'ant cassau sa bìncida in su campionau de sa Promotzioni, is primus po si chi pertocat sa Lista A, e is segundus, est craru, po su chi pertocat sa Lista B), eus atacau, e custu de sa cida passada, a chistionai, a arraxonai apitzus de is scuadras chi nd'ant cassau sa bìncida de su campionau po su chi pertocat su mundu de sa Primu Categoria.
E duncas, eia, chi si ddu arregodais, sa cida passada eus chistionau de is de su Cannonau de Jerzu, chi ant serrau sa stagioni a su primu postu, po su chi pertocat, a su mancu, sa Lista A.
E custa cida duncas, mi parit bastanti craru, eus a andai a castiai, impari (e sèmpiri chi ndi teneis gana, desinò ia podi abarrai a mi strollicai po un antru paghededdu, ma seu brullendi, si cumprendit, berus est?), cumenti funt andadas a acabbai (cumenti si iat a podi narai e cumenti m'est bèniu de si narai, de su restu) is cosas, is giogus (po ddu narai mellus puru) po su chi pertocat sa Lista B.
E duncas, sa primu cosa chi podeus fai, po atacai, est cussa de andai a castiai, e a chistionai, unu pagheddeddu de numerus, chi funt su sprigu prus craru (diaici mi praxit a ddu narai, cun una metafora, cumenti dda tzerriaus) po cumprendi cumenti est andada una stagioni de giogus.
E duncas, a su primu postu de sa lista agataus is de su Samugheo (ca, immoi chi nci seus, si potzu narai ca est sa scuadra chi nd'ant pesau in una biddixedda chi fait calincuna cosa cumenti a duamilla e sescentus animas, e duncas est una biddixedda pitichedda meda, cumenti nci ndi funt atras in s'isula stimmada cosa nosta), ca ant serrau sa stagioni cun calincuna cosa cumenti a sessantunu puntus in buciaca, chi ndi funt arribbaus gràtzias a dexennoi partidas bintas e cuatru partidas chi ant serrau cun su resultau siddau in paridadi.
E duncas, si iat a podi narai, puru, ca is de su Samugheo ant pèrdiu feti seti bortas (feti po modu de narai, ca po una scuadra chi at bintu su campionau no benint a essi pagus), apitzus de trinta bessidas.
E po cumprendi cantu est stètia tostada sa stagioni po is de su Samugheo, si potzu narai feti ca, eia, is de sa Freccia Parte Montis (sa scuadrixedda chi nd'ant pesau in Mòguru, chi est una bidda chi fait calincuna cosa cumenti a tres milla e otucentus animas, e duncas abarrat unu pagheddeddu prus matuchedda de Samugheo) ant serrau sa stagioni cun calincuna cosa cumenti a sessanta puntus in busciaca, chi funt (a fai is contus nci poneis pagu meda, deu creu) unu in mancu de cussus chi funt arrannèscius a ndi cassai is primus de sa lista.
E a su de tres postus agataus duas scuadras: seus chistionendi de is de s'Arbus e de is de sa Gialeto.
E is duas scuadras, e custa mi parit potzat essi una cosa de importu mannu, ndi funt cabadas, impari, de su campionau de sa Promotzioni, torra in su campionau de sa Primu Categoria, impari a is de su Gonnosfanadiga e impari a is de sa Verde Isola puru, chi est sa scuadra chi nd'ant pesau in Carluforti. E duncas, e si cumprendit, is de s'Arbus nd'ant pesau, ant cuncodrau (po ddu narai mellus puru) una rosa forti e de importu, est a narai ca ant circau (e ant agatau s'acòrdiu) cun una biga de gigoadoris fortis, cun sa bidea de ndi cassai sa bìncida de su campionau, ma a sa fini no bastat a tenni sa rosa prus forti, o is giogadoris prus fortis, po ndi cassai su primu postu, ma cumenti si naru fatu fatu, serbit puru unu stìddiu, unu tzicheddu de bona sorti.
Ca tui podis tenni puru is giogadoris prus fortis, ma chi is gigoadoris cosa tua si strupiant, po crupa de sa mabasorti, e tui no ddus podis fai cabai in campu (cumenti mi parit craru) intzandus is cosas benint a essi meda, ma meda prus dificilis.
E su pròpriu tanti de strobbus ddus ant tentu is de sa Gialeto de Serramanna: e a si narai sa beridadi, candu apu tentu s'ocasioni de ciaciarrai impari a Marianu Ruggiero, chi est stètiu s'allenadori de sa Gialeto in custus ùrtimus ses annus, m'at contau, m'at scoviau (po ddu narai mellus puru) ca chi no iat tentu totus is dannus, e is strobbus chi at tentu (e chistionu de sa rosa cosa sua, de sa truma de piciocus chi at sighiu), intzandus iat potziu bìnci su campionau cun cuatru-cincu puntus in prus de sa segunda in sa lista (diaici m'at narau Ruggiero, chi, peròu, acudu a si narai custu puru, a sa fini de custa stagioni at decìdiu de lassai s'assòtziu de Serramanna, apustis de essi bintu campionau in Segunda Categoria e in Primu Categoria puru. Ca ddu scieis, fortzis mellus de mei puru, cumenti andant, e cumenti andant a finiri is cosas me in su mundu de sa bòcia).
E duncas, eia, si iat a podi narai ca sa Lista B est stètia una de is prus togas de sighiri, poita is scuadras chi curriànt po ndi cassai su primu posti fiant, a su mancu, tres o cuatru.
Ca nci funt stagionis, invècias (cumenti est sucèdiu, de su restu, s'annu passau etotu, candu su campionau de sa Lista B de sa Primu Categoria ddu iant bintu is de s'Atleticu de Masainas, e ddu iant bintu a manu bàscias, cumenti si iat a podi narai), innoi su spàssiu benit a essi pagu meda: e si cumprendit, ca candu nc'est una scuadra chi est meda, ma meda prus forti de totus is atras, e candu nc'est una scuadra chi currit a totu coddu, intzandus su spàssiu arribbat feti po is tifosus de cussa scuadra, e is atrus si depint acuntentai, cumenti si narat, feti de is pimpirillas.
E duncas, eia, de totu custas cosas apu tentu s'ocasioni, cumenti si narat, de ndi chistionai cun s'alleandori de is arrùbius – biancu – birdis, e seu chistionendi de Giorgiu Ferraro, chi, a nai sa beridadi, est sighendi is fainas de is de su Samugheo de una pariga de annus, apustis de essi serrau sa carrièra cosa sua cumenti a gigoadori pròpriu cun sa camisedda arrùbia – biancu – birdi.
E sa cosa mellus chi potzu fai, arribbau a custu puntu de sa storia, arribbau a custu puntu de s'artìculu, est cussa de si intregai totus is fueddus chi Ferraro m'at regalau, candu si seus intèndius, a su telefunu, po ciaciarrai impari de cumenti ddi funt andadas is cosas cust'annu. E chini mellus de un allenadori si podit contai cumenti funt andadas is cosas po su chi pertocat sa scuadra cosa sua?
E duncas, eia, apu intèndiu a Ferraro apustis de sa partida chi is de su Samugheo iant giogau, e bintu, e bintu beni meda, puru, chi pròpriu si depu narai sa beridadi, contras a is de su Gonnosfanadiga. E duncas, eia, is de su Samugheo ant serrau sa cursa po su primu postu candu ammancant ancora noranta minudus de giogai, est a narai, duncas, candu nci fiat s'ùrtima partida de s'annu ancora de giogai. E si potzu narai, duncas, ca, a contus fatus (e a fai is contus, immoi chi is bòcias funt frimas, nci poneus mesu segundu) is de su Samugheo funt stètius is primus, in totu su mundu de sa Primu Categoria, a ndi cassai sa bìncida de su campionau cosa insoru.
Ma no si bollu furai atru tempus, e incumentzu a si intregai (sèmpiri chi seis de acòrdiu cun mei) totus is fueddus chi m'at regalau Giorgiu Ferraru (eia, chistionu sèmpiri de regalu po is fueddus chi mi donant is atrus, e sa cosa ballit siat po is chistionis chi pertocant su mundu de sa bòcia, est craru, chi a sa fini est su mundu ca mi donat de papai, cumenti ia a podi narai, e mescamente torru gràtzias candu is personas mi regalant contus e contixeddus chi pertocant sa vida cosa insoru. Ca mi intendu prexau cumenti una Pasca, candu mi sucedit de podi chistionai cun is personas, e mescamente candu is personas mi chistionant cun su coru in manu, cumenti si iat a podi narai).
E duncas, Ferraro m'at contau, po primu cosa, de cumenti est arrannèsciu a fai allenai is giogadoris cosa sua, po ddus cuncodrai po sa partida, de importu mannu, meda, chi ant giogau contras a is de su Gonnosfanadiga (e chi s'apu arremonau pròpriu immubagora).
E duncas, Ferraro m'at contau: «Sciestus beni ca sa isfida contras a is de su Gonnosfanadiga fiat sa primu ocasioni chi tenestus, chi eus tentu, a contus fatu, po serrai sa cursa concas a su primu postu de sa lista e, duncas, sa primu ocasioni po arrannèsci a ndi cassai sa bìncida de su campionau. Seus arrannèscius a ndi pesai una bella pariga de allenamentus bonus meda, po ddu narai diaici, mancai sa scuadra nd'arribbessit de unu periodu unu pagheddeddu grai, unu pagheddeddu fadiosu, e chi boleis, unu pagheddeddu isfortunau puru. Ma depis fai su contu, iast a depi fai su contu, a su mancu, ca in una stagioni, chi durat calincuna cosa cumenti a noi mesis, e no funt pagus de seguru, is cosas ti podint andai beni meda, o mabi meda. Ma su prus de is bortas nci funt periodus, mi parit bastanti craru, innoi is cosas ti andant beni meda, ca mancu tui nci creis, e atrus periodus innoi is cosas no ti girant beni, antzis, is cosas andant peus, ma peus meda, de su chi podiast imaginai. E custa cosa sucedit, mescamente, candu t'agatas a trabballai, mancai, cun una scuadra, cun una rosa pesada cun una surra manna de piciocheddus giòvunus, chi no tenint, mancai, un'esperièntzia manna a is pabas. E a custu chi t'apu apena contau, mancai, ballit po mei puru, fadendi su contu ca seu fadendi s'allenadori, fadendi su contu ca apu incumentzau sa carrièra mia de allenadori, feti de una parighedda de annus, e si iat a podi narai, duncas, ca seu friscu friscu in custu ruolu. E duncas, su de tenni pagu esperièntzia a is pabas no s'at agiudau, chi cumprendeis su chi si bollu narai, e mi parit bastanti craru. Candu no tenis s'esperièntzia, intzandus su de ti ndi torrai a pesai apustis chi nd'arruis benit a essi prus dificili, ma in una manera o in un'antra, mi praxit a narai diaici, seus arrannèscius a si ndi scabulli de totus is dannus chi si ndi funt arrutus in pitzus. E sa chistioni, ballit, mescamente po is ùrtimas partidas chi eus dèpiu giogai in custus ùrtimus mesis, ma is piciocus cosa mia funt stètius bonus a stringi is dentis, cumenti si iat a podi narai a trassa de cumenti si narat in italianu etotu, e si funt cumportaus beni meda».
E in sa partida chi is de su Samugheo ant giogau contras a is de su Gonnosfanadiga, is piciocus sighius de Giorgiu Ferraro ant fatu a biri a totus, torra, ca no est stètia de seguru sa primu borta, cantu funt fortis.
«Seus pàrtius currendi a forti meda, fadendi su contu ca nd'eus cassau acoitu meda duus gol me is primus minudus de giogu, e custa cosa s'at donau una bella manu de agiudu, mi parit craru. In su segundu tempus, invècias, si seus pigaus unu pagheddeddu de pàsiu, cumenti si iat a podi narai, e est una cosa chi una scuadra de bòcia no iat a depi fai mai. E custa cosa s'est sucèdia, po su prus, poita, cumenti t'apu giai narau, cumenti t'apu giai contau ainnantis, is piciocus cosa mia no tenint una esperièntzia manna a is pabas. E duncas, est craru, is de su Gonnosfanadiga funt arrannèscius a si fai unu gol e su resultau s'est postu po duus a unu po nosu. Po su chi si pertocat, ti potzu narai ca seus stètius bonus, est a narai ca seus arrannèscius a arribbai aranti de su portieri cosa insoru po unu bellu tanti de bortas, a su mancu po duas o tres bortas, chi pròpriu boleus essi pretzisus, e po bona sorti seus arrannèscius a aguantai fintzas a sa fini de sa partida, e duncas seus arrannèscius a ndi cassai custus tres puntixeddus de oru. Nc'est de narai, puru, ca is de su Gonnos mi funt partus una scuadra forti meda, e ddu sciestus giai, de su restu; ant tentu sa fortza, e sa possibbilidadi, de si dda gherrai fintzas a is ùrtimus minudus po circai de ndi cassai sa bìncida de su campionau, ma issus puru ant tentu calincunu strobbu chi, mancai, nemmancu s'abertant. Po custu potzu narai, cumenti seu fadendi, de su restu, ca sa partida chi eus bintu contras de issus est una de cussas de importu prus mannu in totu sa stagioni cosa nosta. Is duas scuadras in campu, duncas, ant fatu spassiai, e meda puru, totus is personas chi ddoi fiant a su campu po castiai sa partida e, est craru, po fai su tifu, e custa benit a essi, a sa fini, sa cosa de importu prus mannu, mescamente po duas scuadras chi currint in unu campionau de diletantis, innoi su spàssiu benit a essi una de is cosas de importu prus mannu, e si cumprendit, berus est?».
Fait a narai, puru, castiendi is numerus, ca is de su Samugheo nd'ant sforrau (eia, a trassa de paneteris etotu) una primu parti de stagioni toga meda. «Deu apu incumentzau a trabballai cun custa scuadra, e megu a chistionai, est craru, de sa scuadra de is de su Samugheo, giai de s'annu passau, e custu bollit narai ca, eia, po mei custu est su segundu annu me is pannus de s'allenadori, chi mi permiteis de ddu narai diaici. Sa cosa de importu prus mannu, po su chi si pertocat, fiat cussa de sighiri cun s'arrastu chi eus pigau in sa stagioni de s'annu passau; est a narai, duncas, ca totu su chi eus circau de fai, impari a is piciocus cosa nosta etotu, est stètiu cussu de si mellorai, dì po dì. Me is bessidas de sa lista de s'andada, cumenti seus costumaus a dda tzerriai, eus bintu una cantidadi manna meda de partidas, e is aversàrius cosa nosta no funt arrannèscius a sighiri sa cursa chi seus stètius bonus a fai, chi pentzaus ca a sa fini de sa lista de partidas de s'andada is de s'Arbus teniànt ses puntus in mancu de is chi tenestus nosu, is de sa Gialeto ndi teniànt calincuna cosa cumenti a undixi in mancu, e is de sa Freccia Parte Montis, chi a sa fini ant serrau sa stagioni a su segundu postu, ndi teniànt calincuna cosa cumenti a doxi in mancu, e no funt pagus de seguru. A narai sa beridadi, fortzis, e si naru fortzis, eus fatu una cursa prus toga de su chi pentzastus de podi fai, e fortzis eus fatu de prus de su chi podestus, e sciestus beni, duncas, ca is periodus lègius podiant arribbai in sa segunda parti de sa stagioni, cumenti est sucèdiu, de su restu, cumenti capitat in dònnia stagioni, a narai sa beridadi. Sa rosa de giogadoris chi is dirigentis nd'ant pesau po cust'annu fiat forti meda, ma no diaici forti po podi binci su campionau a manu bàscias, cumenti si narat, cumenti est sucèdiu, de su restu, a is de s'Atleticu de Masainas, chi s'annu passau, no sciu chi si ddu arregodais, iant pèrdiu feti s'ùrtima partida de su campionau».
Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna. IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018 art. 22