Salta al contenuto principale
foto random novas depositphotos.com

In sa Lista D de sa Primu Categoria s'alluit sa batalla po ndi cassai su primu postu

In s'artìculu de custa cida, s'apa a chistionai, tra is atras cosas, de cumenti funt andendi is giogus, e is partidas, a is de su Valledoria, sighius de un allenadori forti cumenti est Massimilianu Nieddu: is arrùbius-brau, apustis de cincu giorronadas, s'agatant a su segundu postu de sa lista, cun dexi puntus, est a narai cincu in mancu de is primus duas scuadras de sa classi, e seus chistionendi de is de sa Lanteri de Tattari e de is de su Monte Alma. Is de su Valledoria, immoi, si dda ant a depi biri contras a is de su Badesi, cun sa partida chi s'at a giogai custu sabudu.


E duncas, eia, po custa cida ddu poseus narai a forti: sesu arribbaus giai giai a sa fini de su mesi de ladàmini puru, fadendi su contu ca, candu custu artìculu nd'at a bessiri aforas, ant a ammancai feti (e naru feti po modu de narai, e si cumprendit. E m'eis a iscusai po su giogu de fueddus chi mi nd'est bèssiu aforas giai giai chentza de mi nd'acatai. E chi pròpriu si depu narai sa beridadi: mi praxit, e meda puru, mi praxit fintzas a m'amachiai, si iat a podi narai diaici, custu de giogai cun is fueddus, e mescamente cun is fueddus chi pertocant sa lingua stimmada cosa nosta, e megu a chistionai de su sardu, prus ca de s'italianu. E si cumprendit, berus est?) calincuna cosa cumenti a trinta oras po si lassai a is pabas puru su de dexi mesis de s'annu. 
E ita boleis chi siant trinta oras? Nudda, mi megu a solu a solu. 

E duncas, eia, si potzu narai ca custu mesi no est stètiu pròpriu una passillada, chi pròpriu si ddu depu narai, chi pròpriu si ddu potzu narai, ca mi parit sonit mellus puru. 
E duncas, eia, is diis chi s'omini (ma sa cosa ballit puru po is femineddas, e mi parit bastanti craru, a si narai sa beridadi) si depit bivi in custu mundu, in custa terra, benint a essi fadiosas meda, e custu, deu creu, ddu eus cumprendiu giai de diora (po manigiai unu fueddu chi apu sèmpiri intèndiu innoi in bidda mia, in sa bidda innoi seu stètiu pàsciu e cresciu, cumenti si narat, e chi est Bidd'e Sorris, in su Campidanu de mesu). 
E duncas, eia, no funt stètius trinta diis facilis, ma a sa fini, mi praxit a dda pentzai diaici, a su mancu, is dificultadis chi ti ndi proint apitzus serbint, pruschetotu e mescamente, po ti agiudai a benni a essi sèmpiri prus forti, mancai, de su chi fiast ariseu. E duncas, eia, totus custus trumentus, ndi seu seguru, m'ant a agiudai a cumprendi mellus (mellus de su chi seu arrannèsciu a fai fintzas a oi, est craru) ita est sa vida, e cali est su sentidu de sa vida de s'omini apitzus de custu mundu, apitzus de custa terra. 
A mei parit (diaici mi strollicu unu pagheddeddu impari a bosatrus, chi est una de is cosas chi mi praxint de prus in custa vida, est a narai, cussa de fai curri, chi mi permiteis de manigiai custus fueddus, is bideas chi tèngiu badda badda in conca, e is bideas chi m'agatu in conca, dònnia dònnia cida, no funt pagus de seguru! E gràtzias a su Cielu, m'acudu a narai) ca custa vida siat totu una letzioni, de su primu segundu fintzas a s'ùrtimu: seus innoi (e sa cosa ballit po totus, mi praxit a dda pentzai diaici, a su mancu) po imparai is cosas, e a bortas po imparai is cosas, cumenti narànt is antigus, nci depis sbati is murrus, depis scramentai, desinò sa letzioni no t'abarrat in conca. 
E duncas, in s'interis chi su cropus cosa nosta imbeciat (custu est pagu ma seguru), s'anima cosa nosta (diaici mi praxit a imboddiai sa letzioni, sèmpiri chi mi permiteis de manigiai custus fueddus) sighit a imparai una biga manna de cosas; antzis, pighendi po bonu totu su chi at narau Platone (chi est stètiu unu de is filosofus de importu prus mannu chi nci funt stètius me is tempus passaus, e mescamente in s'antiga Grecia), s'anima sciit giai totu, ma apustis de essi cravvada (m'est bèniu de ddu narai diaici, isperu ca su fueddu no si andit a trotu, cumenti si iat a podi narai, mancai) aintru de su corpus, intzandus si ndi scarescit de totu su chi sciit, e torrat a partiri chenza nesciuna sabiesa; ma pròpriu po custu, si iat a podi narai (cun Platone etotu, o mellus, cun is fueddus e is bideas chi nd'at bogau aforas Platone etotu, a is tempus cosa sua) ca s'anima no est chi imparat, torra, de zeru (cumenti si iat a podi narai) is cosas, ma est cumenti chi si ddas torrat a arregodai. 
Scieus giai totu, ma si ndi seus scarèscius, e in custa vida, duncas, torraus a imparai: imparaus ca sa vida est tostada, a bortas est marigosa, e prena fintzas a cucuru de daboris, e de trumentus. Ma apustis nci funt puru is cosas bellas, est craru: e cumenti naràt Platone (sigu cun custu arrastu, immoi chi nci seu, ma si torru a arregodai, eia, ca no sciu mai cali arrastu apa a sighiri po ndi pesai is artìculus chi ndi bessint aforas po is Novas de su Diàriu Sportivu, ainnantis de mi ponni a ddus scriri, a su mancu), is cosas bellas, is cosas drucis de sa vida si nd'arribbant feti po s'agiudai a sumportai totus is cosas lègias, e mabas, e tostadas, e marigosas (e sa lista de fueddus iat a podi andai ainanntis po un'antra mes'oredda bona, e megu a brullai, si cumprendit, ma nemmancu diaici tanti cumenti si iat a podi pentzai). E duncas, eia, mancu mali ca dònnia tanti sucedint puru is cosas bellas, desinò custa vida iat a essi unu prantu de s'incumintzu a sa fini (chi est berus ca sa vida nosta, eia, fatu fatu, po no narai giai sèmpiri, incumentzat pròpriu cun unu prantu. Chi est una de is primus cosas chi unu pipiu fait cumenti ndi bessit aforas de sa brenti de sa mamma, chi mi permiteis de cuncodrai sa cosa diaici). 

E duncas, eia, chi su Cielu siat benedixiu po dònnia arrogheddu de nova bona chi mi nd'arruit in pitzus (po ddu narai diaici, gioghendi a fai prus su poeta ca su giornalista sportivu); po dònnia arrogheddu de nova bona, po dònnia stìddiu, si iat a podi narai diaici puru, de gràtzia chi su Cielu m'arregalat. 

E duncas, torrendi a nosu, eia, fia narendusì, pròpriu, ca custu mesi de ladàmini est stètiu bellu cantu fadiosu; nci funt stètias diis bellas e togas e drucis cumenti su tzucuru, e nci funt stètias diis innoi, mancai, no mi seu intèndiu beni, o, mancai, no apu fatu is cosas beni cumenti, invècias, podia fai. E no megu a chistionai tanti de su trabballu miu (chi est cussu de scriri artìculus po su giàssu de su Diàriu Sportivu, e in sa lista nci depeus ponni, puru, mi parit craru, is artìculus chi ndi pesu in sardu), ca a sa fini arrannèsciu sèmpiri a mi ndi scabulli de su chi tèngiu de fai, ma seu chistionendi, pruschetotu, po su chi pertocat s'umori: a bortas mi intendu diaici beni ca mi parit de podi tocai, giai giai, su cielu cun unu didu (e deu creu ca bosatrus mi podeis cumprendi beni, ca est una cosa chi, mancai, capitat a totus), ma a bortas mi intendu cumenti chi ndi fessi arrutu in mesu in mesu a s'inferru. 
E diaici, e mi parit craru puru (mi parit craru de cumenti andat sa vida, a su mancu), nci funt cidas innoi mi andat totu beni (ca sa vida, a bortas, mi parit unu giogu, una storia toga meda) ma nci funt puru cussas diis innoi cumbinu un arrori avatu de s'atru (ca sa curpa, candu is cosas si andant mabi, iat a depi benni a essi sa nosta, e no crupa de is atrus, cumenti invècias seus costumaus a pentzai, dònnia tanti, chi arrannèsceis a sighiri su chi seu circhendi de si narai), ma nci funt diis, mancai, innoi is cosas mi parint chi andant trotas, e deu mi potzu ponni puru a circai de ddas aderetzai, ma a bortas is diis benint a essi diaici trotas ca sa cosa mellus chi podis fai est cussa de ti ndi andai a crocai, e abertai chi nd'arribbit sa dì apustis, isperendi ca potzat benni a essi unu pagheddeddu prus druci, po ddi narai diaici. 

E sa pròpriu cosa de sa vida cosa nosta, de is diis bonas e de is diis trotas (chi est sa lega chi apu pigau, a cantu parit), duncas, si iat a podi narai, puru, de is partidas de bòcia (chi iant a depi essi sa lega de importu prus mannu po un artìculu chi ndi bessit aforas in unu giàssu chi sighit su mundu de is giogadoris de bòcias diletantis sardus): nci funt domìnigus innoi ti bessit totu beni, e arrannèscis mancai a binci sa partida cun duus, tres gol, e fintzas cuatru gol puru, in prus de is gol chi mancai arrannèscint a ti fai is aversàrius, ma apustis, eia, est craru, nci funt diis diaici trotas, po una scuadra, ca tui iast a podi abarrai a pigai a carvadas de pei sa bòcia po calincuna cosa cumenti a dexi annus de sighiu, ma chi sa bòcia no ndi bolit sciri nudda de brintai in sa porta de is aversàrius (cumenti si narat fatu fatu in su mundu de sa bòcia), intzandus, eia, podis feti chistionai, cumenti si fait de su restu, de una dì trota. 

E torrendi a mei, e torrendi a nosu, duncas, eia, megamu a si narai, ainnantis de mi perdi in totu custu mari de strollichiminis (cumenti m'est bèniu de narai, fadendi su contu ca sa bon'anima de mamma mia, candu boliat narai ca calincunu, o calincuna, cratzat aguali e fortzis mellus puru, si fiat strollicada tropu cun issa, si megàt ca ddi iant fatu sa conca a acua. E est una de cussas cosas chi m'est abarrada prantada in conca, chi pròpriu si depu narai sa beridadi, e candu ndi pesu is artìculus in sardu, no est de seguru sa primu borta chi sucedit, e deu creu ca no at a essi nemmancu s'ùrtima, mi torrant in conca is fueddus chi manigiàt issa etotu. E torru gràtzias a su Cielu, po custa cosa chi mi sucedit giai dònnia, dònnia cida), ca su mesi de ladàmini m'at donau de fai, ma gràtzias a su Cielu, po su chi pertocat su duamilla e binticincu puru, nci dda apu fata. 

E immoi duncas, sèmpiri po fai su contu (po acabbai de fai su contu, po ddu narai mellus puru) de su tempus chi s'amancat po nci lompi a su duamilla e bintises, no s'abarrat atru de fai ca si nci fuiai, a fundu 'e susu (cumenti narant innoi in Bidd'e Sorris etotu, de su restu) in su de undixi mesis de s'annu, ca po su chi mi pertocat est sèmpiri stètiu unu de is prus tostaus: podeis abarrai segurus de su fatu, cumenti s'apu fortzis giai narau s'annu passau, ca chi calincuna cosa mi depit andai a trota, intzandus, podeis abarrai segurus chi at a sucedi in su mesi de donniassantu. Ca cust'annu at a incumentzai de sabudu, cun sa festa po totus is santus e is campusantus chi si prenint de genti (ma pruschetotu de froris) e ddu sciu deu puru ca benit a essi una festa unu pagheddeddu trista (mescamente sa festa po totus is motus, chi nd'at a arrui cust'annu de domìnigu), ma est cussu chi si tocat de bivi. E is festas s'agiudant a bivi mellus, diaici si narat (torrendi a su chi s'apu contau apitzus de sa filosofia de Platone puru. E diaici, po custa cida puru, eia, nc'apu stichiu in s'artìculu chi teneis asuta de is ogus, unu tzicheddu de filosofia, chi est sa passioni prus manna chi apu agatau in custa vida, po si torrai a acapiai, sèmpiri, cun su chi s'apu narau, e scritu, ainnantis), ma tocat a fai su contu, mescamente, ca apustis de is festas chi nci funt me is primus duas diis de su mesi de donniassanti, sa chi at a benni apustis at a essi tra prus de unu mesi, in su mesi de Idas, e duncas, eia, eus a depi abertai a s'otu de su mesi de Idas po si torrai a pasiai unu pagheddeddu, po torrai a si scanceriai, po su chi at a fai. 
E duncas, eia, mi parit craru, is giogadoris e duncas is scuadras de bòcia nd'ant a cabai in campu custu fini de cida puru, e mai amanchit unu pagheddeddu de partidas de càlciu in sa vida cosa nosta, ca su càlciu puru est, cumenti capitat po is novas bonas, una de cussas cosas chi s'agiudant a bivi mellus, s'agiudant a si ndi scaresci, mancai feti po noranta minudus, de totus is dannus, de totus is trumentus, de totus is daboris, de totu is lagrimas ca custa vida s'arregalat, a bortas. 

E duncas, po su chi pertocat su tempus chi passat, po custa cida puru mi potzu intendi cuntentu, e prexau (fintzas prandiu, si iat a podi narai) de su chi seu arrannèsciu a si scriri. 
Po su chi pertocat su tempus chi est fadendi, intzandus, si potzu narai custu: de una cida nd'est brintau s'orariu nou (ddu tzerriu diaici) est a narai, duncas, s'ora solari, cumenti si iat a podi tzerriai, a trassa de s'italianu etotu: custu bollit narai, mescamente (e chistionu po mei, po su chi mi bivu, est craru) ca candu mi ndi scidu, a is ses mancu dexi (eia, tèngiu sa svèglia chi sonat dònnia, dònnia dì a cuss'ora, e sa cosa ballit, duncas, mi parit craru puru, po su sabudu e po su domìnigu), nc'est giai luxi, e sa cosa mi fait prexei meda, est craru: a narai sa beridadi, domìnigu passau (chi est sa primu dì chi eus fatu cun s'orariu nou, cun s'ora solari) apu acutu a nci bessiri allestru de domu po mi fai una bella passilada, e duncas, eia, su sobi no si ndi fiat ancora pesau, ma su cielu fiat giai de unu bellu cabori craru craru, chi est su cabori chi su cielu tenit candu ddoi est s'aurora, est a nai, ainnantis de obrexi (una mes'oredda ainnantis de obrexi, si iat a podi narai diaici, po essi prus pretzisus puru). Ma sa cosa de importu prus mannu, e chi a is cincu de su merì incumentzat a scurigai, e a is ses si iat a podi narai ca est giai scurigau mortu. E duncas, a mei sa cosa no mi dispraxit prus de su tanti, est a narai ca mi praxit a furriai a domu prus chitzi de su chi, mancai, fatzu me is tres mesis de s'istadi; e duncas, eia, apustis chi furriu, a faciora (po manigiai unu fueddu chi m'est sèmpiri praxiu, fintzas a m'amachiai. E diaici nd'aprofitu, puru, po fai unu pagheddeddu de grammatica, o mancai, po manigiai unu fueddu ca no si intendit narai fatu fatu) de is ses e mesu, intzandus mi parit de tenni una biga de tempus po mi ponni a ligi a studiai. E sa cosa, est craru, si ddu torru a arrapiti, no mi dispraxit po nudda, chi cumprendeis su chi seu circhendi de si narai. 
E duncas, eia, apu apena scobertu ca s'orariu at a torrai a mudai (s'ora legali, si iat a podi tzerriai diaici, a trassa de cumenti si narat in italianu etotu) feti su bintinoi de su mesi de martzu (e tanti est cras! S'at a megai calincunu de bosatrus) est a narai, duncas, sa cida ainnantis de sa Pasca Manna. Ma gei eus a tenni atras ocasionis po ndi chistionai mellus puru de sa cosa. 
Po su chi pertocat is temperaduras, invècias, a su mancu po su chi pertocat sa Sardìnnia, e a su mancu po su chi pertocat su Campidanu de mesu, is diis funt ancora bellas e bascosas, est a narai ca a su mancu a su megama fait unu bellu callenti, cun calincuna cosa cumenti a binti-binticincu gradus (ca po essi in s'atonzu no benint a essi pagus de seguru) fadendi su contu ca, cumenti apu intèndiu a sa ràdiu custu domìnigu passau (in s'interis chi fia trabballendi a su giàssu, ca su domìnigu nci funt is resultaus de is partidas de carrigai, chi cumprendeis su chi si megu a narai), in una pariga de citadis chi s'agatant in sa parti nord de s'Europa, nci funt, giai (e feti!) calincuna cosa cumenti a dexi gradus. E cumenti at a fai sa genti a bivi in unu logu diaici frius, mi ddu domandu fatu fatu, e mancu mali ca a mei m'est tocau de bivi in Sardìnnia, mi megu a solu a solu. 
E duncas, eia, is temperaduras, po su chi pertocat is massimas (cumenti si iat a podi narai, furendindi su fueddu de s'italianu etotu) ant a abarrai bellas artas, ma invècias, is temperaduras minimas (diaici ddas tzerriaus) s'ant a abasciai dònnia dì de prus, chi est berus ca de sa cida chi at a benni ndi iant a podi cabai fintzas a noi-dexi gradus (chi no calincunu gradu in mancu puru, de su chi apu lìgiu custu mengianu me is tialus de is previsionis) e, eia, si cumprendit, incumentzat a nc'essi unu pagheddeddu de frius, ma ancora tropu pagu, mi parit de cumprendi custu, mi parit de ddu podi narai diaici, po allui su fogu. Ca at a arribbai, torra, su tempus po abarrai oras e oras aranti de sa forredda, deu creu custu, e gràtzias a Deus sa linna de abruxai no m'ammancat nemmancu po cust'annu. 

E duncas, eia, dda serru cun totu custa biga manna de strollichiminis narendusì feti custu (antzis, contendusì custu contixeddu puru). De una pariga de mesis seu bivendi impari a una pisitedda totu niedda: nareus puru ca in custa vida no apu mai tentu nudda a che fai cun is pisitus, ma apu tentu unu callellu, de su duamilla e ses fintzas a su duamilla e dexannoi (e m'at imparau unu muntoni de cosas, si iat a podi narai custu puru). E duncas, custa pisitedda est arribbada in sa vida mia chentza de domandai nudda a nemus, chi cumprendeis su chi seu circhendi de si narai: ca cun is pisitus, fatu fatu, is cosas andant diaici (cun is canis puru, sucedit giai giai su pròpriu, a bortas, a narai sa beridadi): nd'arribbant issus, innoi bivis, e in una pariga de oras, eia, t'agatas bellu ca fritu, cumenti mi benit de narai. Est a narai, duncas, a si ndi pigai sa cunfiantza custus animabis nci ponint pagu meda (deu no ndi cumprendu nudda de pisitus, ma mi parit de essi cumprendiu custu, e megu a ddu narai po arriri), e duncas, eia, in una pariga de diis ti ddus agatas a bivi in domu cun tui, cumenti chi nci fessint de una vida. E pròpriu domìnigu passau, e po sa primu borta de candu si fadeus (po narai sa cosa a sa sorresa), custa pisitedda si nd'est andada in giru, innoi acanta etotu, est a narai, in giru me is atrus corratzus, me is atras domus chi ddoi funt in bixinau etotu, e no est furriada, po duas diis. E si podeis immaginai sa tristura chi mi intendia in su coru, ca dda apu fintzas bisada in su sonnu. E pròpriu candu pentzammu ca si ndi fiat andada po sèmpiri, intzandus, in su mengianu de su mercuis, apustis de prus de corantotu oras de s'ùrtima borta chi dda emu bida, eia, est torrada a che mei, tzerriendi (ddi nau diaici) a tipu dimònia po sa fami chi teniàt. 

E duncas, totu custu stracòsciu de fueddus po si narai, ca a bortas bastat pagu meda po si torrai a intendi selenus, e prexaus; a bortas (chi est cussu chi m'arrapitu fatu fatu, deu po primu) bastat una mesu bona nova po si intendi torra cun totus is fortzas, cun totus is energias in su corpus. E duncas, eia, no potzu domandai atru a su Cielu po custa cida, ma potzu feti torrai gràtzias po su de essi torrau a biri sa pisitedda stimada cosa mia, chi su Cielu dda agiudit a no dda acabbai, mancai, in calincunu logu perigulosu, cumenti perigulosas, de su restu,funt is bias, prenas, a dònnia ora de sa dì, de machinas chi currint cumenti chi fessit una gara de Formula Unu. 

E duncas, eia, su chi si potzu narai, arribbaus chi seus a custu puntu de s'artìculu, est ca, po custa cida puru, apu acabbau totus is contus, is contixeddus, e is strollichiminis chi tenia badda badda in conca, e duncas, eia, si podeus fuiai, a fundu 'e susu, me is chistionis chi pertocant su mundu de sa bòcia, e duncas, su mundu de is campionaus, pesaus de sa Federatzioni Italiana de su Giogu de su Càlciu e, mescamente, de sa Lega Natzionali de is Diletantis. (Bolit narai, intzandus, ca de su tempus malu chi est fadendi, pròpriu in custas ùrtimas oras, e cun una biga manna de dannus, tra is atras cosas, in Cuba e in Giamaica, si nd'apa a chistionai, mancai, sa cida chi at a benni. Andat beni?). 

E duncas, in s'interis ca sigu is fainas cosa mia (cussas acapiadas a su trabballu e cussas acapiadas a sa vida mia, tra pisitus, pisiteddas e atras centumila cosas), e in s'interis chi circu de no m'amachiai (de no m'amachiai ainnantis de s'ora, a su mancu) is scuadras chi currint me is campionaus de s'Ecellenza, de sa Promotzioni, de sa Primu e de sa Segunda categoria puru sighint a si scroxai is giorronadas, chi mi permiteis de manigiai custu fueddu: est a narai, duncas, eia, ca is giogus andant ainnantis po issus puru, e duncas, po su chi pertocat su campionau de sa Promotzioni, in custu fini de cida chi est arribendindi (e chi at a essi su primu de su mesi de donniasantu) s'at a giogai sa de noi giorronadas; po is de sa Primu e de sa Segunda categoria, invècias, nc'at a essi de giogai sa de ses giorronadas. 
E fintzas a innoi, si iat a podi narai custu puru, est andendi totu beni: is ispantus no ammancant, de cida in cida, e is tifosus si funt spassiendi a sighiri sa cursa, sa batalla (chi si praxit de prus cumenti sonat custu fueddu) po su primu postu de sa lista. E duncas, po custa cida, mi iat a praxi a si intregai, po primu cosa, po incumentzai, is fueddus chi m'at regalau, pròpriu in custas diis passadas, Massimilianu Nieddu, chi giai de s'annu passau, de su restu, est trabballendi impari (est a narai ca est sètziu in pitzus de sa panchina cosa insoru) a is de su Valledoria, cun s'assòtziu chi currit in sa Lista D de sa Primu Categoria (cumenti s'apu arremonau, de su restu). 

E duncas, eia, andaus a castiai, impari, cumenti funt cuncodradas is cosas in sa Lista D apustis de cincu giorronadas fatas e intzandus, apustis, e sèmpiri chi ndi teneis gana (e megu a brullai, unu pagheddeddu, si cumprendit, berus est?), eus andai a arraxonai, impari, apitzus de is fueddus chi m'at regalau s'allenadori de is arrùbius - brau; e de su restu, su giogu chi mi praxit a fai ddu connoscies beni meda (sèmpiri chi eis lìgiu a su mancu unu de totus is artìculus chi ndi funt bèssius aforas, po is Novas de su Diàriu Sportivu, nareus, in cust'ùrtimu annu e mesu), e chi no scieis de ita seu chistionendi, andu a si ddu ispiegai, mancai (e apu fatu sa rima puru. E si torru a arrapiti, immoi chi nci seu, ca mi praxint, fintzas a m'amachiai, is giogus chi ndi bessint aforas cun is fueddus in sardu), chentza de si fai perdi su tempus chi nemmancu teneis de nci fuiai (ca cussu de nci fuiai su tempus est unu de is pecaus prus mannus, ddi naru diaici, ca s'omini podit fai): e duncas, eia, apustis de catodixi annus (ant a essi cuindixi s'annu chi benit, chi su Cielu at a bolli custu beni po mei) chi seu fadendi custu trabballu, est a narai, duncas, ca seu sighendi is fainas de is assòtzius de bòcia de is diletantis chi nci funt spratus in totu s'isula, e apustis de essi ciaciarrau cun una biga manna de allenadoris, mi ndi seu acatau (cun su tempus, est craru e si cumprendit, berus est?) ca su chi mi contant apitzus de is partidas iat a podi balli, puru (e chistionu mescamente po is consillus chi un allenadori donat a is piciocus cosa sua, o su modu chi un allenadori tenit de arraxonai apitzus de is partidas bintas ma puru, mescamente, apitzus de is partidas pèrdias), po sa vida chi si depeus bivi dònnia dì, e duncas, eia, ballit puru po is dannus e is arroris chi si nd'arruint apitzus e chi si depeus scroxai. E apa a fai sa pròpriu cosa (est a narai, eia: sèmpiri su pròpriu giogu) chi apu fatu me is cidas passadas (e me is artìculus chi ndi funt bèssius aforas me in totus custus mesis passaus), e andaus a biri chi su giogu mi bessit beni po oi puru, chi est su chi mi auguru, su chi isperu, po ddu narai diaici. 

E duncas, eia, si potzu incumentzai a narai ca is de su Valledoria, in dì de oi, apustis de cincu partidas giogadas, s'agatant cun calincuna cosa cumenti a dexi puntus allogaus in buciaca (cumenti si narat a trassa de s'italianu etotu), e tenint, duncas (a fai is contus nci poneus pagu meda, est a narai ca acoitaus), cincu puntus in mancu de is chi tenint, sèmpiri in dì de oi, mi parit craru, is de su Monti Alma e is de sa Lanteri de Tattari, chi s'agatant (e sa cosa ballit po totus e duus, mi parit bastanti craru puru) a su primu postu de sa lista, fadendi su contu chi ant bintu cincu partidas me is primus cincu bessidas, e no nd'ant pèrdiu, est craru, nemmancu una. 
Is de su Valledoria, invècias, a su mancu fintzas a immoi, ant bintu tres partidas (in sa primu bessida, in domu cosa insoru etotu, contras a is de sa San Paolo, a sa de tres bessidas, in domu cosa insoru, torra, contras a is de su Malaspina, cun su resultau tundu tundu de cincu a zeru, e duncas, apustis, in s'ùrtima bessida chi ant fatu, est a narai, duncas, pròpriu cussa de sa cida passada, contras a is de s'Atleticu de Sorso, cun su resultau, bellu e tundu tundu, de cuatru a zeru), nd'ant serrau una cun su resultau in paridadi (e seus chistionendi de sa partida chi ant giogau in domu de is de su Lauras, chi s'est serrada cun su resultau de duus a duus) e po immoi ndi funt arrutus a terra (chi mi permiteis de manigiai custus fueddus, e chi si cumprendit su chi seu circhendi de si narai) feti una borta, est a narai, a sa segunda bessida de su campionau, in domu de is de s'Itiri Cannedu

E duncas, dda acabbu de mi strollicai prus de su tanti chi serbit, e si intregu, allestru, is fueddus chi m'at regalau Massimiliano Nieddu, e nd'aprofitu, puru, po ddi torrai gràtzias po su tempus chi at agatau po chistionai, de bòcias e de resultaus, impari a mei: ca no si estus a depi scaresci mai ca is giogadoris, e duncas is allenadoris, chi currint me is campionaus de is diletantis, cumenti narat su fueddu etotu, de su restu, ddu faint po su spàssiu, e po si spreviai unu pagheddeddu, ma no ndi cabant in campu (e seu chistionendi po is giogadoris, mescamente) po su dinai, e sa pròpriu cosa si iat a podi narai, puru, de is allenadoris chi trabballant impari a is scuadras. 
E duncas, eia, chistionaus de piciocus (sa cosa ballit, torra, siat po is allenadoris e siat po is giogadoris) ca aintru de sa cida depint sighiri is fainas cosa insoru, acapiadas a su trabballu, ma cumenti si scapiant de is dannus e de is arroris ca su trabballu, a bortas, si donat (e sa cosa ballit po totus, deu creu), si nci ghetant in campu a curri avatu de sa bòcia. 

E duncas, eia, cun Massimiliano Nieddu po primu cosa apu chistionau de sa bìncida ca is de su Valledoria nd'ant cassau in s'ùrtima bessida, contras (cumenti s'apu giai arremonau, de su restu) a is de s'Atleticu de Sorso. «Contras a is de s'Atleticu de Sossu (ddu apu scritu cumenti si narat in cussa zona etotu, mancai innoi in su Campidanu de mesu seus costumaus a ddi narai Sorso ndr) eus giogau una partida toga meda, mancai si potzat narai ca is aversàrius cosa nosta ant tentu calincunu strobbu in prus de is chi s'abertant, fadendi su contu ca aintru de sa cida, ainnantis de sa partida, una bella pariga de giogadoris cosa insoru ant lassau sa scuadra, cun totu cussu chi custu cumportat, chi arrannèsceis a sighiri su chi seu narendi. Su primu tempus, duncas, est bèniu a essi prus trabballosu de su chi podestus pentzai, pruschetotu poita no seus stètius bonus a fai su gol, mancai is ocasionis chi eus tentu, e chi no funt stètias pagus de seguru. Is aversàrius cosa nosta funt arrannèscius a aguantai beni, a apoderai po su chi pertocat sa difesa, e duncas su primu tempus, cumenti est craru, s'est serrau cun su resultau de zeru a zeru». 

E duncas, eia, sa primu cosa chi mi benit de narai (sèmpiri po fai su giogu chi s'apu arremonau ainnantis, de cumprendi chi is cosas chi is allenadoris mi contant potzant balli, puru, po sa vida cosa nosta de dònnia dì), est ca in sa vida, pròpriu cumenti sucedit, de su restu, in una partida de bòcia, is cosas iant a podi benni a essi prus fadiosas de su chi pentzaus, e duncas, eia, estus depi essi prontus a s'abertai de totu. Ma in sa vida, cumenti, de su restu, in su giogu de sa bòcia, candu is cosas no andant cumenti iast a bolli, intzandus s'ùnica cosa chi si podit fai, po incumentzai, est cussa de tenni passièntzia, chi cumprendeis su chi seu circhendi de si narai. E su de tenni passièntzia, in unu mundu innoi po otenni is cosas ti bastat a cracai unu butoni, (e depis abertai, a su massimu, una pariga de minudus), benit a essi una de is cosas prus dificilis chi nci funt. 

E duncas, eia, sigheus a arraxonai impari apitzus de is fueddus de Massimilianu Nieddu, chi at sighiu a mi contai: «Mancai is cosas in su primu tempus no si fessint andendi beni cumenti, invècias, si podestus abertai, is piciocus cosa mia funt stètius bravus a mantenniri sa passièntzia, e in su segundu tempus seus torraus in campu cun su corteddu tra is dentis, cumenti si narat, e duncas, cun sa gana de ndi pesai a su mancu unu gol. E diaici est sucèdiu, de su restu e gràtzias a su Cielu. Po su chi mi pertocat, nc'apu stichiu in sa scuadra, est a narai, chi nc'apu postu in campu una pariga de ominis chi fiant in panchina, e depu narai ca is cosas si funt andadas beni meda. Pietru Burrelli, po nd'arremonai feti unu tra cussus chi funt brintaus in campu in su segundu tempus, est stètiu bonu a ndi cassai duus gol: seus meda prexaus po issu, fadendi su contu, mescamente, ca est unu de is giogadoris prus giòvuneddus chi teneus in sa rosa cust'annu; nd'est arribbau apustis de s'esperièntzia chi at fatu cun is de su Coghinas, in su campionau de sa Promotzioni, e chi fadeus su contu chi est nàsciu in su duamilla e ses, podeus narai chi est giai fadendi biri a totus cantu est forti. Apustis de nd'essi cassau is primus duus gol, duncas, sa partida est stètia meda ma meda prus facili, a su mancu po su chi si pertocat, est craru; sa bìncida chi nd'eus cassau custu domìnigu passau est de importu mannu po su campionau cosa nosta, poita si permitit de sighiri a curri: me in custas ùrtimas cidas mi ndi seu acatau ca sa scuadra est mellorendi meda, e custu mi prenit su coru de isperas bonas po su benidori, fadendi su contu ca sa stagioni cust'annu at a essi meda ma meda fadiosa. Po su chi si pertocat, si potzu narai, puru, ca sa rosa cosa nosta est stètia mellorada, est a narai, duncas, ca eus cambiau una bella pariga de giogadoris: calincunu de is chi ant giogau cun nosu s'annu passau est andau a curri po atrus assòtzius, ma is dirigentis de su Valledoria funt stètius bonus, e bravus, a pigai una bella pariga de giogadoris nous, diaici ddus tzerriaus, chi funt bènius, duncas, a si donai una manu de agiudu. E is giogadoris nous tenint su bisòngiu de unu pagheddeddu de tempus, de unu pagheddeddu de passièntzia, po pigai cunfiantza cun is cumpangius, ma potzu narai, puru, ca nosu eus acoitau, e meda puru, a agatai s'echilìbbriu, chi cumprendeis su chi si bollu narai. Po mei custa est una nova bona, e nci iat a mancai atru puru: deu creu ca su campionau de sa Primu Categoria po cust'annu siat tostau, bellu e dificili meda: nci funt a su mancu cincu scuadras ca, po is rosas chi nd'ant pesau, iant a podi curri in su campionau de sa Promotzioni chentza de nesciuna bregungia, ddi naru diaici». 

Tra is scuadras prus fortis chi ddoi funt in sa Lista D, nci depeus ponni, custu est pagu ma seguru, is de su Monti Alma e is de sa Lanteri de Tattari, ca cumenti s'apu arremonau ainnantis, s'agatant, in dì de oi, a su primu postu de sa lista. 
Nieddu peròu no si fait pigai nè de sa pressi e nè de is pentzamentus lègius. «Si seus lassaus a is pabas sa de cincu giorronadas, e duncas, a parri miu a su mancu, est ancora chitzi po podi fai is contus e po podi abarrai a castiai cumenti funt cuncodradas is cosas in sa lista. Peròu is duas scuadras chi s'agatant a su primu postu funt giai fadendi biri a totus cantu funt fortis: sa bidea chi tenestus, in s'istadi, fiat ca is de su Monte Alma e is de sa Lanteri fessint tra is scuadras prus fortis; e immoi ca is giogus funt incumentzaus, fait a narai, puru, chentza timi de si sballiai, ca custas duas scuadras si dda ant a giogai fintzas a s'ùrtimu segundu; est a narai, duncas, ca ant a giogai fintzas a s'ùrtimu minudu de sa stagioni po ndi cassai su primu postu e, duncas, s'artziada, cumenti si narat, in su campionau de sa Promotzioni. Peròu no si podeus scaresci de is de su Badesi, e a sa lista de is scuadras chi podint curri po ndi cassai sa bìncida de su campionau nci pongiu, puru, is de s'Itiri, ca funt arrannèscius, tra is atras cosas, a binci sa partida contras de nosu. Po immoi, po su chi eus potziu biri in custas cincus giorronadas, si iat a podi narai ca is tattaresus de sa Lanteri e is de su Monte Alma funt currendi prus a forti de totus is atras scuadra, ma peròu tocat a narai, puru, ca is tempus lègius nd'arribant po totus: sa stagioni at a benni a essi longa meda, e iat a podi sucedi a issus puru, a is de su Monte Alma e a is de sa Lanteri, de perdi calincuna partida. E cantu ses forti si biit, mescamente, candu is cosas ti andand mabi. Cumenti narat su dìciu, de su restu, su marineri bravu, su marineri forti si biit candu su mari est lègiu». 





Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna. IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018 art. 22 

 

In questo articolo
Campionato:
Argomenti:
Stagione:
2025/2026
Tags:
Novas