Po binci is campionaus no bastat essi is prus fortis, ma serbit puru unu stìddiu de bona sorti
E duncas, chi pròpriu si depu narai sa beridadi, seu atachendi a ndi pesai s'artìculu de custa cida candu su tialu de calendàriu (chi, candu trabballu, tèngiu sèmpiri asuta de su nasu) mi narat ca, eia, seus ancora e sèmpiri in su mesi de Abrili, in s'ùrtima dì de su mesi de Abrili, chi pròpriu depu essi pretzisu cumenti unu giornalista iat a depi essi chi bolit fai beni su trabballu cosa sua.
Ma a sa fini (e chi eis lìgiu a su mancu unu de is artìculus chi nd'apu bogau aforas, po is novas de su Diàriu Sportivu, in custus ùrtimus cuatru, cincu mesis ddu scieis beni) est de unu bellu pagheddeddu de tempus ca seu sighendi (ca seu circhendi de sighiri, po ddu narai mellus puru) su dìciu chi narat ca, eia, "chini tenit su tempus po fai una cosa no iat a depi abertai a s'incras po dda fai".
E duncas, fadendi su contu ca custa cida apu serrau ainnantis de s'ora (ainanntis de su chi mi capitat de fai) cun is artìculus chi ndi pesu in italianu, e fadendi su contu ca s'artìculu po sa primu cida de su mesi de Maju est giai bellu ca prontu, intzandus m'est benida in conca sa bidea de incumentzai a nci fuiai una parighedda (ma una parighedda feti, ca no bollu ca mi incumentzit a ndi bessiri aforas su fumu de su crobeddu, cumenti si narat) de fueddus, diaici, mancai, sa cida chi at a benni apa a fadiai unu pagheddeddu prus pagu de su chi mi iat a podi sucedi chi no trabballu po custa orixedda, immoi chi ndi tèngiu sa possibbilidadi.
E si potzu incumentzai a contai, puru, ca sa cida chi at a benni at a essi de importu mannu po totu su mundu de sa Primu Categoria, fadendi su contu ca nd'ant a bessiri aforas totus is nominis de is scuadras chi ant ai bintu su campionau cosa insoru, est a nai ca eus a benni a sciri is nominis de is scuadras chi nd'ant ai cassau su primu postu de sa lista, fadendi su contu ca is primus (e is ùnicus, a su mancu po immoi) chi nci funt arrannèscius funt stètius is de su Samugheo etotu, sighius de un allenadori giòvuneddu, ma giai bravu (est a narai, ca sciit su fatu cosa sua) cumenti est Giorgiu Ferraro (e de sa bìncida de su campionau de is de su Samugheo si nd'apu giai chistionau, unu pagheddeddu, sa cida passada, e si promitu giai de immoi ca, eia, de sa chistioni nd'eus a arraxonai mellus me in s'artìculu chi nd'at a bessiri aforas in s'istadi, candu eus a torrai a fai is contus, po beni, antzis, fintzas mellus de cumenti apu fatu fintzas a immoi, de totus is scuadras chi nd'ant ai cassau s'artziada de sa categoria, bincendu, est craru, su campionau cosa insoru).
Po su chi pertocat is giogus de sa Lista A, de sa Lista C e de sa Lista D, eus a sciri cumenti ant a andai is cosas feti in s'ùrtima giorronada, chi est cussa chi s'at a giogai (o chi s'est giogada, chi si praxit de prus) su cuatru de su mesi de maju: po immoi (fadendi su contu, cumenti s'apu giai narau, chi seu atachendi a scriri custas rigas su trinta de su mesi de Abrili, a una pariga de oras, a una parighedda de oras feti, de sa brintada de su mesi de maju) no si potzu narai nudda de prus de su chi scieis giai, intzandus, e nudda in prus de su chi s'apu contau in s'artìculu chi nd'est bèssiu a pillu sa cida passada, est a narai, duncas, giòbia passau.
Po immoi, duncas, potzu giogai a fai su poeta, ma feti po unu pagheddeddu, chentza de si ndi furai, mancai, totu su tempus chi nemmancu teneis: custa est sa stagioni, e chistionu de su beranu, chi mi praxit de prus aintru de s'annu (fortzis mi praxit cantu s'atonzu, chi mi fait bessiri aforas de conca, chi pròpriu si depu narai sa beridadi), fortzis poita is temperaduras funt drucis (drucis cumenti a su tzucuru, si iat a podi narai gioghendi a ndi bogai aforas una metàfora, cumenti si tzerriant, cumenti ddas tzerriaus in italianu etotu), fortzis poita mi prexu (a trassa de pipieddu, a trassa de notzenteddu, o fortzis, a trassa de poeta etotu) a castiai totus is arrondibis chi abarrant a totu dì, e fintzas a candu no scurigat, boba boba in su cielu; e nci funt pagus cosas, diaderus, pagus cosas in custu mundu chi mi lassant in su coru su prexu chi mi arregallant is arrondibis, cun su modu (macu meda, mi benit de ddu narai diaici) chi tenint de si movi, de bobai, de passai arresenti arresenti (cumenti apu sèmpiri intèndiu narai in bidda mia, chi est Bidd'e Sorris, in su Campidanu de mesu) a sa bia o a is crabeturas (scriu su fueddu cumenti ddu apu sèmpiri intèndiu narai in bidda cosa mia, ma chi mi permiteis de fai unu pagheddeddu de gramatica puru, si potzu narai ca in su fueddariu su fueddu bessit cumenti a "cabertura) de is domus.
E in prus, seu bastanti prexau po su fatu ca, eia, po cust'annu puru is giogus (e sa parti manna de su trabballu cosa mia, duncas) funt giai giai po spaciai, e duncas, cumenti spaciat sa stagioni de is giogadoris diletantis chi currint cun is scuadras chi ddoi funt spratas in totu sa Sardìnnia, spaciat sa stagioni de trabballu cosa mia puru. E no mi parit berus, chi fatzu su contu ca, chi serru is ogus e mi fatzu pigai de is arregodus, mi parit de torrai a bivi sa primu giorronada de trabballu chi apu fatu po sa stagioni de su duamilla e binticuatru – duamilla e binticincu, ma pròpriu, mi parit totu de mi torrai a biri, cumenti si narat, e invècias, e no mi parit berus (si ddu torru a narai puru), seu arribbau giai giai a sa fini, est a nai a is ùrtimus noranta minudus.
E duncas, immoi chi nci seu si torru a contai cumenti funt postas is cosas po su chi pertocat su mundu de sa Segunda Categoria, fadendi su contu ca in dì de oi connòscesus su nomini de seti scuadras, apitzus de otu, chi d'ant giai cassau sa bìncida de su campionau, e duncas, seu chistionendi, po su chi pertocat sa Lista A, de is de sa Gioventudi de Sarroch, sighius de un allenadori tra is prus bravus (e tra cussus chi tenit s'esperièntzia prus manna a is pabas) chi ddoi funt in dì de oi in Sardìnnia, e seu chistionendi, est craru, de Nunzio Falco; po su chi pertocat sa Lista B (e megu a chistionai sèmpiri de su mundu de sa Segunda Categoria, si cumprendit beni, berus est?), invècias, si potzu narai ca is de sa Decimo 07 (s'assòtziu, togu meda, chi nd'ant pesau in Deximumannu, gei si cumprendit beni de su nomini etotu de sa scuadra, deu creu, ma a sa fini a essi pretzisu no mi costat nudda, e antzis, mi fait prexei meda) ant bintu su campionau cosa insoru candu ammancàt ancora una partida de giogai, est a nai cun noranta minudus de antìcipu apitzus de sa fini de is giogus; e duncas, s'eis a podi immaginai totu su prexu chi nd'at tentu Albertinu Melis, chi est s'allenadori de s'assòtziu deximesu, e chi nd'est arribbau a sighiri sa scuadra apustis de duus mesis de giogus, eia, fadendi su contu chi nd'est arribbau a sa fini de su mesi de Donniasantu, apustis chi is dirigentis nci iant bogau, de su postu cosa sua, e duncas, de sa panchina (cumenti ddi naraus, a trassa de s'italianu etotu), a Damianu Bartoli.
E duncas, si ddu incumintzu a contai (mancai de sa cosa nd'eus a chistionai, mellus, meda mellus, me in s'artìculu chi nd'at a bessiri aforas in s'istadi, e duncas, tra feti una parighedda de cidas), Albertinu Melis at serrau sa primu partida chi at giogau, contras a is de s'Ussana, cun su resultau in paridadi, de duus a duus, e apustis de cussa bessida, est stètiu bonu, impari a is giogadoris cosa sua, est craru, a ndi pesai calicuna cosa cumenti a dexennoi partidas bintas de sighiu, est a nai, una avatu de s'atra; e duncas, cumenti m'at fatu cumprendi Melis, candu ddu apu intèndiu, a su telefunu, po ciaciarrai unu pagheddeddu apitzus de sa bìncida de su campionau, no nci funt stètias medas atras scuadras, in totu su mundu de is diletantis de sa Sardìnnia (partendi de is scuadras chi currint in su campipnau de s'Ecellenza, e fintzas a arribbai a is scuadras chi currint me in cussus de sa de Tres Categorias, chi est sa categoria prus bascia, sa categoria prus pitichinninnia tra totus cussas chi ndi pesant is de sa Federatzioni Italiana de su Giogu de su Càlciu) chi funt stètias bonas a ndi pesai una cantidadi diaici manna de partidas bintas s'una avatu de s'atra.
E duncas, si ddu torru a narai, si ddu podeis immaginai beni a solus, de totu su prexu chi nd'ant tentu in domu de is de sa Decimo 07, partendi, pròpriu, de Albertinu Melis.
Ca su de binci unu campionau, cumenti mi capitat de si narai fatu fatu, praxit a totus, e no feti a is giogadoris e a is allenadoris professioneris (chi funt cussus chi, mancai, currint e giogant in su campionau de sa Sèrie A), ma a sa fini, e si cumprendit beni, est una cosa chi praxit unu pagheddeddu a totus.
Chi est berus, cumenti est berus, ca sa primu cosa chi Melis m'at narau, a su telefunu, candu eus incumentzau a ciaciarrai, est stètia: - Seu prexau meda.
E deu ddu potzu cumprendi.
E a sa fini, si naru custa cosa puru: sa cosa prus toga de su trabballu cosa mia est pròpriu su de podi intendi una biga manna, mescamente a sa fini de sa stagioni, de personas chi tenint s'afroddiu in su coru e su prexu a su màssimu, cumenti si iat a podi narai a trassa de s'italianu etotu. Est a nai ca, eia, mi podiat capitai, in custa vida (e gei si cumprendit puru...) de fai unu trabballu meda ma meda peus, meda ma meda prus trisu, e invècias seu innoi chi trabballu po si torrai a contai de cantu prexu ndi podit arribbai apustis de una partida binta, apustis de unu campionau bintu. E candu nci pentzu, duncas, eia, mi parit giai giai de fai su trabballu prus togu chi nc'est in su mundu. Ma bai e circa, apa a essi deu chi mi fatzu pigai de sa poesia, e mi prexu cun pagu, cumenti si narat e cumenti si iat a podi narai. Ma poneidda cumenti boleis, mi intendu basau de sa bona sorti, a su mancu, in dì de oi mi parit de podi narai custu.
Po su restu, e torrendu a nosu, si potzu narai ca in sa Lista C, e megu a sighiri a chistionai de sa Segunda Categoria, a ndi cassai su primu postu de sa lista funt stètius is de su Cardedu; e invècias, po su chi pertocat sa Lista D, a su primu postu, e giai de una pariga de cidas, a narai sa beridadi, ddoi funt is de sa Virtus de Futei. Po su chi perticat sa Lista E, sa bìncida de su campionau est acabbada me is busciacas de is de sa San Marco Cabras, chi mi permiteis de manigiai custus fueddus (gioghendi, torra, a fai unu pagheddeddu su poeta, prus ca su giornalista). Po su chi pertocat sa Lista F, invècias, a su primu postu agataus is de sa Lulese, e invècias, po su chi pertocat sa Lista H, a su primu postu agataus is de su Lauras.
E duncas, torru a atacai a scriri is rigas chi agatais in custu artìculu candu seus arribbaus, e fiat ora puru (e no mi parit nemmancu berus) a su de s'otu de su mesi de Maju. Ca est de giòbia, e chi pròpriu bollu essi pretzisu, si ia a podi narai, puru, ca seus arribbaus a su segundu giòbia de su mesi, e immoi nci nd'ant a essi atrus tres de si scroxai: est a nai cussu de sa cida chi at a benni, chi at a essi su de su cuindixi, su de sa cida avatu, chi at a essi (chi seu ancora bonu a fai is contus) su de su bintiduus, e apustis nc'at a essi feti de si scroxai s'ùrtimu de su mesi, chi nd'at a arrui (chi mi permiteis de manigiai custu fueddu, e chi mi permiteis de giogai unu pagheddeddu, ma unu pagheddeddu feti, a fai su poeta, e no feti su giornalista, ca su de fai su poeta, mescamente me is artìculus chi ndi pesu in sardu, est una cosa chi mi praxit meda, fintzas a m'amachiai, cumenti si iat a podi narai) su bintinoi. E apustis de su bintinoi, bosatrus no nc'eis a crei (e megu a brullai), su de cincu mesis de s'annu puru at a essi bellu ca scroxau, bellu ca fatu, e duncas, in una pariga de oras, bellu ca scarèsciu puru.
E duncas, fia pentzendi ca, eia, ia a podi pretziri cust'artìculu in duus arrogus, e ndi bogai aforas sa primu parti, chi apu scritu me is diis ainnantis (cumenti podeis ligi e, duncas, cumenti podeis cumprendi a solus), e apustis ndi ia a podi bogai aforas custa segunda (e ùrtima) parti, chi seu atachendi a ndi pesai pròpriu immoi. Ma segumenti seis totus personas matucas (chistionu de is personas chi benit a ligi is artìculus in su giàssu de su Diàriu Sportivu, si cumprendit, berus est?), est a nai ca no pentzu ca nci siant notzenteddus (e notzenteddas) tra is personas chi si sighint (tra is personas chi sighint su trabballu cosa nosta e, duncas, is artìculus chi ndi bessint dònnia, dònnia dì in su giàssu), duncas deu creu chi no nc'ant a essi strobbus, po nesciunu, chi decidu de lassai is cosas cumenti funt, e duncas, chi sigu a si scriri in cust'artìculu etotu.
E de su restu, mi megu a solu a solu, gei no s'eis a perdi po custas chistionis (gei no s'eis a perdi, diaderus, aintru de una tassa de acua, cumenti si iat a podi narai, a trassa de cumenti si narat in italianu etotu).
E duncas, chi mi ddu permiteis, e fadendi su contu ca in custas duas cidas mi seu strollicau pagu e nudda (est a nai, duncas, ca s'apu fatu sa conca a acua cun is resultaus de is partidas e cun is contixeddus acapiaus a is scuadras chi nd'ant cassau sa bìncida de su campionau cosa insoru), nci sticu in mesu cancu atru contixeddu, de cussus chi (gei ddu scieis cumenti andant is cosas, ca gei si nd'apu chistionau atras bortas puru, e de seguru ca no seus abertendi a oi a ndi chistionai impari) m'agatu badda badda in conca.
E duncas, si arrapitu fatu fatu ca una de is cosas chi mi praxit a fai de prus est cussa de torrai gràtzias a su Cielu (o a Deus, chi si praxit de prus cumenti sonat) po dònnia dì ca mi potzu bivi aforas de un uspidali; e duncas, ballit aguali, torru gràtzias a su Cielu (e fatu fatu ddu fatzu puru me is artìculus chi ndi pesu in sardu, cumenti seu fadendi pròpriu immoi, tra is atras cosas) po no m'agatai serrau in calincunu aposentu de un uspidali, o po no essi in presoni, e po no essi tupau aintru de cussus logus innoi serrant is macus (chi Deus ddus agiudit), e torru gràtzias a su Cielu, duncas, de mi intendi bastanti beni; e po mi intendi bastanti beni (est su chi apu cumprèndiu, de su restu, candu apu fatu cussu chi tzerriant Caminu de Santiago, po sa primu borta) bastat a no tenni daboris.
Ca candu arribbant is daboris, a su cropus, a sa conca, a s'anima, a su coru, intzandus sa vida si fait prus tostada puru de su chi est giai. E su chi m'arrapitu fatu fatu (e bosatrus puru ndi scieis calincuna cosa, apitzus de sa chistioni) est ca, eia, oi ses prexau cumenti una Pasca, cumenti si narat, e cras, mancai, ses totu sciasciau e prenu de daboris fintzas a cucuru. Ca no podis sciri cali cartas ti nc'ant a arribbai.
E immoi chi nci seu, si contu custa cositedda puru, po si fai a cumprendi mellus su chi si bollu narai, su chi seu circhendi de si narai.
E duncas, s'apu giai narau (chi no megu a mi sballiai, e mi parit de podi narai ca, eia, no mi seu sballiendi) ca pròpriu a su costau de dommu mia ddoi est unu forru de su pani, e duncas, eia, su paneteri chi ddoi trabballat (e chi mi connoscit de candu seu unu pipiu pitichinninniu, de candu fia diaici pitichinninniu ca no mi biemu nemmancu in terra, cumenti m'at sèmpiri narau babbu miu) est arrutu in domu sua etotu (de sabudu a merì, e custu po narai ca, nou, no s'est strupiau in s'interis chi fiat fadendi su trabballu cosa sua, cumenti at fatu, po annus e annus e annus, in su coru de sa noti, cumenti m'est bèniu de si ddu scriri), e nc'at sbàtiu sa conca a terra, e duncas, nudda, est andau a che sa guardia medica (a domu de su dotori, cumenti narànt is bècius fintzas a una pariga de annus fait) chi ddi at cosiu sa ferida chi teniàt, sa segada manna meda chi s'est fatu, po manigiai un'antra parighedda de fueddus.
E, si ddu torru a narai, immoi chi nci seu, su de circai is fueddus prus togus de si scriri est una cosa chi fatzu cun gana bella, fadendi su contu ca su iscopu de is de sa Regione de sa Sardìnnia, chi dònnia, dònnia annu ndi pesant su bandu de IMPRENTAS, est cussu de circai de avitari chi su sardu sparessat, est a nai, chi si morrat poita nesciunu ddu chistionat prus, o, po ddu narai mellus, chi si morrat poita nesciunu ddu sciit prus fueddai, e poita nesciunu ddu cumprendit, chi est cussu chi seus arrischendi chi sutzedat, a narai sa beridadi. E duncas, eia, prus fueddus manìgiu e prus mi parit ca su trabballu cosa mia bessit beni, chi cumprendeis su chi si bollu narai. E no abarru innoi a si torrai a arrapiti ca, eia, chi depemu manigiai feti cussus dexi-binti fueddus chi mi serbint po si contai cumenti funt andadas is partidas de bòcia chi sigheus dònnia cida, su spàssiu, po bosatrus chi ligeis ma po mei puru chi a sa fini custas rigas ddas pesu e ddas scriu, iat a essi pagu meda. E duncas, e po custu motivu puru, tra is atrus, chi mi praxit a mi strollicai unu pagheddeddu contendusì, mancai, atrus contixeddus puru, chi, mancai, no nci brintat nudda cun su giogu de sa bòcia. Ma su giogu chi circu de fai deu, e tra pagu si nd'apa a donai un esèmpiu, chi nc'arrannèsciu, est pròpriu cussu de acapiai totus is strollichiminis chi tèngiu badda badda in conca, cun is chistionis chi pertocant is scuadras chi currint me is campionaus de is diletantis, cussus pesaus de sa Federatzioni Italiana de su Giogu de su Càlciu, po si cumprendi mellus. E fintzas a oi nci seu sèmpiri arrannèsciu, ma eus a biri, duncas, chi nc'apa a arrannesci oi puru, chi est cussu chi isperu e su chi m'auguru).
E duncas, torrendi a nosu, sa guardia medica ddi at narau ca, eia, segundu issu (segundu su dotori, duncas, gei si cumprendit, berus est?) fiat totu apostu. E s'amigu miu, duncas, est torrau a domu sua, ma s'incras, candu si nd'est scidau (s'incras fiat de domìnigu, po essi prus pretzisu puru), teniàt unu dabori a sa conca diaici forti ca, giai giai (e no megu a si contai brullas, o a si contai fabas, o a si contai, intzandus, cosas chi no funt) no arrannesciàt nemmancu a mantènniri is ogus obertus. Diaici, duncas, est dèpiu curri a su prontu socorsu (cumenti si iat a podi furriai su fueddu, furendiddu de s'italianu etotu), o po ddu narai mellus puru, nci ddu ant portau, allestru puru, a su prontu socorsu, poita issu a solu no podiat de seguru andai de nesciuna parti, e si cumprendit.
E duncas, candu est arribbau a su prontu socorsu e is dotoris ddu ant visitau, ddi ant narau ca iat pigau pròpriu unu bellu corpu, e duncas, ddi ant fatu sciri ca teniat unu "trauma cranico", cumenti si narat in italianu.
E deu no creu chi nci siat unu fueddu, in sardu, chi torrit cun trauma cranico. E duncas, po furriai in sardu su fueddu, si iat a podi narai ca unu "trauma cranico" est unu dannu mannu meda chi pertocat sa conca; e fadendi su contu de cantu est delicada sa conca cosa nosta, e de cantu est de importu su crobeddu po bivi, podeis cumprendi, puru, chentza de s'agiudu cosa mia, de s'arrori chi est pròtziu apitzus de su poburu amigu miu.
Ca in custa vida no nd'ammancant mai, po diaderus, cumenti si iat a podi narai.
E diaderus, bastat a ponni mabi su pei, mancai in logu de domu etotu, mancai candu ses in bagnu, o mancai candu ses sighendi una faina de pagu importu, e su mundu si sciasciat asuta de is ogus cosa tua, chi cumprendeis su chi si bollu narai.
E diaderus, no podis mai sciri cumenti at a andai sa dì; ca mancai incumentzas sa giorronada chi ses prexau cumenti una Pasca, sanu cumenti unu pisci, si iat a podi narai puru, e dda acabas totu indaboriu, totu segau, totu sciasciau, in su letu de un uspidali. E poberus, mi megu a solu a solu, totus cussus chi, in dì de oi, e mancai de diis e diis e diis de sighiu, s'agatant, mobadius, serraus me is aposentus de is uspidalis. Chi est una cosa, e no nc'eis a crei (ma seu narendusì sa beridadi), chi mi benit in conca fatu fatu meda.
E ia a podi sighiri a si fai un'antra pariga de esèmpius, apitzus de una pariga de personas chi connosciu e chi, mancai, si funt segadas unu bratzu, o una gamba, chentza de fai nudda de perigulosu, est a nai, in domu cosa insoru etotu. E nc'est feti de torrai gràtzias a su Cielu, po dònnia dì chi arrannèsceus a acabbai chentza de tenni tropu dannus, tropu daboris.
E duncas, immoi chi apu pigau custa chistioni, mi benit de pentzai ca po unu giogadori benit a essi sa pròpriu cosa: tui, mancai, ti cuncodras po totu sa cida, impari a is cumpàngius cosa tua etotu, po ti fai agatai prontu po giogai sa partida, e mancai s'allenadori ti mandat a giogai, in campu, de su primu minudu etotu, ma apustis ddu scieis mellus de mei cumenti andant is cosas: cun totus cussas carvadas de pei chi bobant de una parti a s'atra (isperu chi si cumprendat su chi megu a si narai) bastat diaderus pagu meda ca una de cussas carvadas de pei no atumbit sa bòcia, ma pighit in prenu, mancai, sa camba cosa tua. E si cumprendit, ca is ossus a bortas abarrant moddis (parint moddis, po ddu narai mellus puru) cumenti a sa spruma, e nci ponis pagu meda a ti ingolli, a ti sciasciai in terra in centumila arrogus, cumenti si iat a podi narai. E fadendi su contu ca una partida durat noranta minudus, si iat a podi narai, duncas, ca unu giogadori podit fai unu gol, o una giogada toga, ma si ndi podit puru buscai unu dannu mannu meda. Bastat pagu, gei ddu eis a cumprendi a solus puru, deu creu.
E sa chistioni, duncas, ballit po is allenadoris puru: podis tenni sa scuadra prus forti de totus is atras, podis tenni sa rosa prena, fintzas a cucuru, de campionis, ma depis sèmpiri fai is contus cun sa mabasorti, est a nai ca is giogadoris, cumenti si fia narendi pròpriu immoi, de su restu, arriscant de si strupiai, in campu, in s'interis chi giogant is partidas, ma fintzas aintru de sa cida, candu s'atobiant, tra de issus etotu, po fai is allenamentus.
E duncas, mi benint in conca, immoi chi seu arribbau a custu puntu de sa chistioni, is fueddus chi m'at regalau, pròpriu custa cida (e duncas si podit narai ca funt friscus friscus, o callentis callentis, a segunda de cumenti si praxit de prus, po mei cambiat pagu e nudda, e megu a brullai, si cumprendit berus est?), s'allenadori de is de s'Ozierese, sa scuadra chi nd'ant pesau, e de unu bellu muntoni de annus, in Othieri, e chi pròpriu a s'acabbu de custa stagioni (eia, est craru, megu a chistionai de sa stagioni de giogus, cumenti 'est bèniu de dda tzerriai, de su duamilla e binticuatru – duamilla e binticincu), ndi funt torraus a artziai in su campionau de sa Promozioni, apustis de duus annus de s'ùrtima borta; est a narai, duncas, gei ddu eis a cumprendi mancai a solus puru, deu creu, ca is de s'Ozierese funt arrannèscius a ndi cassai sa bìncida de su campionau, apustis de calincuna cosa cumenti a trentases annus de s'ùrtima borta.
E duncas, cumenti m'arrapitint fatu fatu is allenadoris chi intendu a su telefunu po ndi pesai is ciaciarradas chi, a sa fini, ballint po is intervistas, cumenti si iat a podi narai, a trassa de s'italianu, e chi ndi bogaus afora in su giàssu de su Diàriu Sportivu, po ndi cassai su primu postu e po binci unu campionau serbit, diaderus, ca totus is cosas andint deretas, est a narai chentza strobbus, e chentza dannus, partendi, custu est craru, de is infortùnius, cumenti si iat a podi narai; partendi de is dannus, de is arroris chi podint proi apitzus de is giogadoris cosa tua etotu. E duncas, eia, Christian Mura m'at contau ca cust'annu, mescamente in sa segunda parti de sa stagioni, in sa segunda parti de su campionau, si funt agataus (e issu po primu, fadendi su contu ca est s'allenadori chi tenit sa responsabbilidadi, ddi naru diaici, de mandai is giogadoris in campu) a annadai (chi mi permiteis de manigiai custu fueddu, e duncas, chi mi permiteis, torra!, de fai unu pagheddeddu su poeta) in acuas lègias e no bonas (cumenti naràt fatu fatu un amigu miu chi tenia a is tempus de is scolas).
E duncas, Christian Mura m'at chistionau de is binticincu bìncidas chi funt stètius bonus a ndi cassai cust'annu (e no funt pagus de seguru, e si cumprendit, fadendi su contu, mescamente, ca is de su Thiesi, chi ant serrau sa stagioni a su segundu postu, nd'and pesau calincuna cosa cumenti a bintitres bìncidas, chi funt, a fai is contus nci poneus pagu meda, duas in mancu de cussas chi nd'ant cassau is de s'Ozierese), e m'at contau ca totus is bìncidas, a su mancu a parri sù, tenint su pròpriu importu. Ma a sa fini nd'at scerau una, po mi fai a cumprendi, mellus, cumenti ddis funt andadas is cosas cust'annu: «Eus sèmpiri circau de fai unu passu a sa borta, est a nai ca eus pentzau feti a una partida a sa borta; pentzastus sèmpiri e feti a sa isfida chi s'abertat in su fini de cida, ma una de is bessidas, una de is partidas de importu prus mannu po su campionau cosa nosta est stètia, custu est pagu ma seguru, sa chi eus giogau contras a is de sa Dorgalese (sa scuadra, gei si cumprendit, chi nd'ant pesau in Durgali ndr), candu tenestus giai una metadi de sa stagioni a is pabas, chi cumprendeis su chi si bollu narai. Sa cida ainnantis, duncas, nd'estus bodditu una bella surra in domu de is de su Thiesi, ed in cussu momentu si seus agataus totus ghetaus a pari, e cun una surra de strobus de aderetzai, chi arrannèsceis a mi sighiri po su chi si seu narendu. Si iat a podi narai ca mi ammancànt una bella pariga, pariga a sa sarda, si cumprendit, de giogadoris, chi fadeus su contu ca si funt strupiaus, totus impari, calincuna cosa cumenti a otu-noi piciocus, tra totus cussus chi tenestus in sa rosa, e si funt ingotus totus a is cambas, est a narai, ca ant tentu dannus mannus, fadendi su contu ca si funt pròpriu segaus is ossus, e si sciit, si cumprendit beni, ca su tempus chi nci bolit po ndi sanai de dannus diaici mannus est meda, e tocat a tenni passièntzia, cumenti si narat, ca de prus, diaderus, no si podit fai. Tocat a lassai fai is cosas a sa nadura, cumenti si narat, e a bortas po ndi torrai in campu apustis de dannus diaici mannus, nci passant puru tres o cuatru mesis, candu is cosas andant beni, desinò tocat a tenni passièntzia e abertai de prus puru, mancai fintzas a ses – seti mesis. E su dannu prus mannu, eia, si cumprendit beni, est stètiu ca is piciocus cosa mia si funt ingotus totu in paris; e duncas, mi seu agatau chentza otu-noi giogadoris tra is prus fortis chi tenestus in sa rosa. E sa partida chi eus giogau contras a is de sa Dorgalese, ma sa chistioni ballit, a sa fini, po totus is primus tres-cuatru bessidas de sa lista de sa torrada, cumenti seus costumau a dda tzerriai, est stètia tostada meda, e si cumprendit beni. Nc'est stetiu de sunfriri, est a nai ca eus dèpiu serrai is dentis, cumenti si narat, e aguantai, e tenni passièntzia; ma nc'est de narai, puru, ca chini est cabau in campu at fatu su centu e dexi po centus po circai de fai sa parti de su trabballu, puru, de parti de chini no podiat cabai in campu, chi cumprendeis su chi seu circhendi de si narai. Contras a is de sa Dorgalese, duncas, seus stètius bonus a ndi cassai tres puntus de importu mannu meda, tres puntus grais cumenti a s'oru, o a su ferru, chi si praxit de prus, ma sa pròpriu cosa si podit narai, deu creu, po sa partida chi eus giogau in domu de is de su Siligo etotu; seus chistionendi, duncas, de duas partidas chi s'ant donau sa possibbilidadi de serrai sa stagioni a su primu postu de sa lista. Nosu no eus mai pèrdiu sa fidùtzia apitzus de nosu etotu, chi mi permiteis de fai custu giogu de fueddus: est a nai ca, eia, eus sèmpiri scipiu cantu podestus essi fortis, e in campu, de su restu, seus sèmpiri arrannèscius a fai a biri a totu cantu festus bravus a giogai a bòcia».
E custu, duncas, si ddu apu contau po m'apicai, torra, a sa chistioni chi apu pigau in consideru ainnantis, e duncas, festus chistionendi, eia, ca no podis mai sciri cumenti ti podint andai is cosas, ca po si strupiai, e po si strupiai mabi meda, bastat pagu, bastat unu segundu e sa vida cosa tua benit a essi meda, ma meda prus marigosa de su chi podis pentzai. Ma a sa fini, a bortas (no sèmpiri) arrannèsceus a aderetzai is cosas, mancai totus is daboris chi si tocant de scroxai.
A is de s'Ozierese, torrendi a nosu, torrendi, mellus puru, a is chistionis chi pertocant su giogu de sa bòcia de is scuadras sardas, is cosas a sa fini ddis funt andadas bastanti beni. «Si iat a podi narai -at sighiu a mi contai Christian Mura – ca cust'annu s'est andau totu beni, tra una cosa e s'atra: tocat a narai, peròu, ca candu t'agatas a trabballai, a sighiri scuadras de importu diaici mannu cumenti podit essi s'Ozierese etotu, de su restu, intzandus sciis, e beni meda, ca is responsabilidadis chi ti pigas no funt pagus, antzis, funt una bella biga, unu bellu muntoneddu. Peròu, e custu gràtzias, puru, est craru, a totus is personas chi m'ant donau una manu de agiudu e, duncas, gràtzias a totus is personas chi ant trabballau impari a mei, seus arrannèscius a fai totus is cosas in gràtzias de Deus, cumenti si iat a podi narai e cumenti si narat. E deu creu ca sa cosa mellus ca potzu fai, siat torrai gràtzias e fai su nomini de totus is personas chi apu tentu a su costau in custa stagioni, partendi de su vice allenadori de sa scuadra, chi est Antonello Fois, passendi po Gavinuccio Piras, chi est stètu su dotori chi at sighiu is allenamentus de is piciocus cosa nosta po su chi pertocat sa parti atletica, chi cumprendeis su chi si bollu narai. No mi ndi potzu scaresci, duncas, nemmancu de Ciro Iacomino, chi est stètiu s'allenadori de is portieris, fintzas a arribbai a Frantziscu Piu, chi est stètiu cussu chi ndi pesat is numerus apustis de is partidas chi giogastus (ddoi est unu fueddu, ca in ingresu torrat cumenti a "match-analist", e chi pertocat su trabballu chi fait sa persona chi andat a castiai cumenti funt andadas is cosas in campu. Est sa persona, po si fai a cumprendi mellus cumenti andant is cosas, chi fait su contu, po nd'arremonai unu, de cantu tirus in porta arrannèscit a fai sa scuadra, de cantu gol ndi buscat e ndi ingollit, de cantus passagius bonus arrannèscint a fai is giogadoris e, mancai, de cantu sbàllius faint; de cantu chilometrus currint is undixi giogadoris chi ddoi funt in campu, e si iat a podi sighiri cun sa lista po un'antra pariga de oras. Ma isperu chi su chi s'apu scritu siat bastanti po cumprendi de ita seus chistionendi candu arremonaus su chi studiat is partidas, po furriai sa cosa cun is fueddus in sardu ndr). Is dirigentis puru ant fatu unu trabballu de importu mannu, de oru, si iat a podi narai, fadendi su contu ca no s'ant mai fatu mancai nudda, e sa cosa ballit siat po is partidas chi eus giogau e siat po is allenamentus; is dirigentis de s'Ozierese ant cuncodrau totus is cosas cumenti chi sa scuadra s'agatessit a giogai in unu campionau meda ma meda prus mannu, prus de importu, de unu campionau de sa Primu Categoria. Eus atacau, eus incumentzau a s'atobiai po is allenamentus, ainnantis de s'incumintzu de sa stagioni, candu fiat s'undixi de su mesi de Agustu, e de cussa dì is dirigentis funt abarraus a su costau de sa scuadra, e no parit berus, diaici. Pròpriu po custu deu creu ca sa bìncida de custu campionau ndi siat arribbada, puru, gràtzias a totu su trabballu chi funt stètius bonus a fai».
Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna. IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018 art. 22